Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De belijdenisgeschriften onzer Kerk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De belijdenisgeschriften onzer Kerk

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

DE DORDTSE LEERREGELS

(22)

De Dordtse Leerregels opgesteld.

Toen de remonstranten eenmaal uit de vergadering der synode waren weggezonden, kon men zich zetten aan de eigenlijke opdracht van deze hoge kerkelijke samenkomst: de beslechting van de leergeschillen. In 1610 had Uitenbogaert, de hofprediker, in samenwerking met andere vooraanstaande remonstranten, de vijf artikelen van de remonstrantie geschreven, die ook in de Haagse Conferentie, waarover we vroeger al schreven, waren voorgelezen en besproken. De Staten-Generaal hadden de opdracht gegeven aan de Nationale Synode om deze vijf artikelen nader te bezien en er een oordeel over uit te spreken. Op sommige punten waren de remonstranten echter al veel verder gegaan in hun afdwalingen van de gereformeerde leer. Als men eenmaal de schriftuurlijke leer loslaat, dan raakt men er steeds verder van verwijderd. Dat was in die dagen het geval, dat komt ook nu nog telkens weer openbaar. Maar daarom werden ook latere geschriften van de remonstranten onderzocht, om op deze wijze een goed inzicht te hebben in de remonstrantse leer en op een schriftuurlijke wijze de dwalingen uiteen te kunnen zetten.

Bij de besprekingen ging het er ook nu nog dikwijls warm toe. Want verschillende buitenlandse afgevaardigden waren het niet op alle punten eens met Bogerman en Gomarus, hoewel ze allen de remonstrantse leer verwierpen. De debatten liepen soms hoog, maar na langdurige besprekingen kon men dan eindelijk toch tot overeenstemming komen.

Zo werden dan de Dordtse Leerregels of de Vijf Artikelen tegen de Remonstranten opgesteld. Wanneer we deze artikelen al eens wat nauwkeuriger bekeken hebben, dan zullen we weten, dat het derde en vierde artikel samengevoegd is. Dat komt doordat men als gereformeerd belijder op het derde artikel van de remonstrantie geen enkele aanmerking kon maken, omdat daar duidelijk in geleerd wordt, dat het zaligmakend geloof een werk is van de Heilige Geest, aangezien we van onszelf niets goeds kunnen. Maar in het vierde artikel werd geleerd, dat wij de Heilige Geeest kunnen wederstaan. Daarom voegde de synode het derde en vierde artikel samen, omdat ze in de grond bij elkaar horen. Want wanneer het tenslotte van ons afhangt of wij de Heilige Geest in ons laten werken of niet, dan is het geen vrije souvereine genade meer, en dan zou de Heere van de mensen afhankelijk zijn, zelfs bij het wegschenken van Zijn genade.

Groot was de blijdschap, toen op 6 Mei van het paar 1619 kon worden vastgesteld dat alle afgevaardigden de Catechismus en de Belijdenis des Geloofs goedgekeurd hadden, terwijl ook over de Vijf Artikelen volledige overeenstemming was ontstaan. Plechtig werden de Dordtse Leerregels voorgelezen en allen betuigden hun instemming ermee. Zo zijn de Dordtse Leerregels ontstaan. De oorspronkelijke titel van dit geschrift luidde: Oordeel des Synodi Nationalis des Gereformeerde Kercken van de vereenigde Nederlanden: gehouden binnen Dordrecht in den jare 1618 en 1619. Welke geassisteert is geweest met veel treffelicke Theologen uit de Gereformeerde Kercken van Groot Britagnien, de Cheur-Vorstelijcke Palz, Hessen, Switserlant, de wedderavische correspondentie, Geneven, Bremen en Emden: over de bekende vijf hooftstucken der lere, daervan in de Gereformeerde Kercken deser Vereenigde Nederlanden verschil is gevallen. Uitgesproken op den 6 May 1619.

Uit de voorrede.

Aan deze Vijf Artikelen ging een voorrede vooraf, waaruit we enkele stukken willen doorgeven aan onze lezers. Ze begint als volgt:

In de naam van onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus. Amen.

Onder zeer vele vertroostingen, welke onze Heere en Zaligmaker Jezus Christus zijn strijdende kerk in deze ellendige pelgrimage gegeven heeft, werd deze met recht onder de voornaamste geacht, die Hij haar heeft nagelaten, als Hij tot zijn Vader in het hemels heiligdom zou ingaan, zeggende: Ik ben met u al de dagen, tot aan de voleinding der wereld.

De waarheid van deze vriendelijke belofte is blijkelijk in de Kerk van alle tijden. Want alzo zij niet alleen door openbaar geweld der vijanden, en de goddeloosheid der ketters, maar ook door bedekte listigheid der verleiders van de beginne is bestreden, voorwaar, indien de Heere haar te eniger tijd van de heilzame hulp zijner beloofde tegenwoordigheid

had ontbloot, zij zou overlang, of door geweld der tyrannen zijn verdrukt geweest, of door de arglistigheid der bedriegers ten verderve zijn geleid. Maar de goede Herder, die zijn kudde, voor welke Hij zijn leven heeft gelaten, zeer volstandig bemint, heeft het woeden der vervolgers steeds ter rechter tijd en door zijn uitgestrekte hand, dikwijls miraculeus, ter neder gezet, en de kromme wegen en bedriegelijke raadslagen der verleiders ontdekt en teniet gedaan: In beide bewijzende dat Hij waarlijk bij zijn Kerk tegenwoordig is

Met een gelijke weldaad heeft onze getrouwe Zaligmaker Zijn genadige tegenwoordigheid aan de kerk van Nederland, die enige jaren zeer is verdrukt geweest, in deze tijd bewezen. Want deze Kerk, van de Tyrannie van de Roomse Antichrist en de schrikkelijke afgoderij des pausdoms door Gods almachtige hand verlost, en in de perikelen van een zo langdurige oorlog menigmaal wonderlijk bewaard zijnde, en in de eendracht der ware leer en discipline tot lof van haar God, tot wonderlijke wasdom van het gemene best, en vreugde van de gehele Gereformeerde wereld zeer heerlijk bloeiende, is van JACOBO ARMINO en zijn navolgers, dragende de naam van REMON-STRANTEN, door verscheiden, zo oude als nieuwe dwalingen, eerst heimelijk, daarna openlijk aangevochten, en door ergerlijke twistingen en scheuringen hardnekkig verstoord zijnde, in zo grote perikel gebracht, dat die zeer bloeiende Kerken, door een schrikkelijke brand van tweedrachten en verdeeldheden ten laatste zouden zijn verteerd geworden, tenware de ontferming van onzen Zaligmaker te bekwamer tijd daartussen ware gekomen. Doch geprezen zij in eeuwigheid de Heere, die, nadat Hij zijn aanschijn een ogenblik tijds van ons (die op zo menigerlei wijze zijn toorn en gramschap hadden verwekt) verborgen had, voor de ganse wereld heeft bewezen, dat Hij zijn verbond niet vergeet en het zuchten der zijnen niet veracht.

Want als daar nauwelijks enige hoop van remedie naar menselijk oordeel scheen voorhanden te zijn, heeft Hij de Doorluchtige en Hoogmogende Heren, de Generale Staten van de Verenigde Nederlanden dit in het hart gegeven; dat zij met advies en directie van de Doorluchtigste en Kloekmoedigste Prins van Oranje, besloten hebben deze woedende zwarigheden met wettelijke middelen te bejegenen, dewelke door de exempelen der Apostelen zelve, en der Christelijke Kerk na hun tijd doorgaans zijn goed gekend, en zelf ook in de kerk van Nederland met grote vrucht zijn gebruikt voor dezen, cn hebben een SY-NODE uit al de Provinciƫn van hun gebied door hun autoriteit te Dordrecht bijeengeroepen nadat zij daartoe van te voren verzocht, en door gunst van de Grootmachtigste Koning JAKOBI, Koning van Groot Britagnien en der Doorluchtige Prinsen, Doorluchtige Graven en machtige republieken verworven hadden vele voortreffelijke Godgeleerde mannen, opdat door gemeen oordeel van zovele Theologanten der Gereformeerde Kerk, de leringen van Arminius en zijn navolgers, in een vermaarde Synode rijpelijk zouden worden onderzocht, en alleen uit Gods Woord geoordeeld, de ware Leer bevestigd, de valse verworpen en de Nederlandse Kerken eendracht, vrede en rust door Gods zegen wedergebracht. Over deze weldaad is het. dat de Nederlandse Kerken zich verheugen en de getrouwe ontfermingen van haar Zaligmaker ootmoedig bekennen en dankbaar roemen

Duidelijk spreekt uit deze voorrede de ootmoed en de dankbaarheid jegens de Heere. die al deze wonderen tot stand gebracht heeft en die alles heeft willen leiden tot verheerlijking van zijn naam.

Wat zou het groot zijn, wanneer een dergelijke synode nog eens samenkwam om alle valse leer te veroordelen en de goede schriftuurlijke leer te handhaven. Zou er voor de Heere iets te wonderlijk zijn?

In een volgend artikel zullen we een kort overzicht geven van de inhoud der Dordtse Leerregels.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 24 februari 1951

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

De belijdenisgeschriften onzer Kerk

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 24 februari 1951

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's