PINKSTERFEEST

Handelingen 2 : la. En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd.

Ook nu mogen wij wel zeggen: „Morgen zult gij des Heeren heerlijkheid zien." Dan is het Pinksterfeest. Dan denken wij terug aan wat wij lezen in Hand. 2 : la: „En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd."

Pinksterfeest, dat is de kroon op al onze christelijke feesten, het feest van de uitstorting van de Heilige Geest.

Pinksterfeest! — Dat is het feest van de toepassing van het heil door de Heiland verworven. Het is het feest van het geloof, van de hoop, van de liefde, van alle geestelijke gaven en schatten. Hét is het feest van het leven. Wij moeten toch uit de Geest geboren worden. Het is het feest van de veel gesmade, maar toch zo kostelijke bevinding.

Pinksterfeest! Het is het feest van de christelijke zending, van de prediking van het Evangelie des kruises aan alle creaturen. Denkt gij daaraan? Bidt gij er voor? Brengt gij een offer mee naar Gods huis voor de Pinkster-, voor de zendingscollecte?

O, wat is het Pinksterfeest toch een heerlijk feest, wat spreekt het ons van onmisbare, wonderlijke zaken!

Er is wel veel oorzaak voor de Kerk des Heeren om zich te verblijden, en vooral, om de Gever van al deze goede gaven en volmaakte giften groot te maken voor zulke en zo vele zegeningen, geschonken aan vloekwaardigen, aan een wederhorig kroost. Ja, er is stof te over, om in de samenkomst der gemeente te zingen:

Dit is de dag, de roem der dagen, Die Isrels God geheiligd heeft.

Laat ons verheugd, van zorg ontslagen, Hem roemen, Die ons blijdschap geeft.

Doch! misschien leeft in uw hart de gedachte: Ja, dat is alles wel rijke waarheid voor Gods vólk, maar, wat baat mij dit alles, als ik er nog buiten sta, en er geen deel aan heb? Dan zal het eens nog tegen mij getuigen, dat ik dit alles geweten heb, en er toch niet naar gevraagd heb. Dan zal ik met vele slagen geslagen worden. Ach, hoe zal het voor mij nog ooit worden: „En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd"? Hoe zal het Pinksterfeest worden in mijn hart? Of, als dit u niet vreemd is: hoe zal ik nog eens bij vernieuwing mogen genieten, wat ik nu reeds zo lang mis, datgene waarin ik in vorige dagen mij zó mocht verblijden?

Mijn medereiziger naar de eeuwigheid! God wil om Zijn gaven gevraagd worden. Hij, Die de gave des Geestes heeft verworven en uitgestort, Hij. de Heere Jezus Christus (denk er om, niet zo kortweg en koudweg „Jezus", wij leven toch in de tijd van Zijn zitten aan de rechterhand Gods!), Hij, Die de belofte des Vaders ontvangen heeft. Hij heeft het Zelf gezegd en beloofd: Indien dan gij, die boos zijt, weet uw kinderen goede gaVen te geven, hoeveel te meer zal de hemelse Vader de Heilige Geest geven dengenen, die Hem bidden" (Luc. 11 : 13). v

O, dat er onder ons meer gebed moge zijn. Dat er in onze Kerk, en ook daarbuiten, van die stille, verborgen zuchters mogen zijn, die dringend vragen:

Och, schonkt Gij mij de hulp van Uwe [Geest! Mocht Die mij op mijn paan ten Leidsman [strekken!

En dat de Bruidskerk van haar ten hemel gevaren Bruidegom maar eendrachtig moge afsmeken, al is zij ook droevig verdeeld over vele kerken: „Ontwaak, Noordenwind! en kom, gij Zuidenwind! doorwaai mijn hof, dat zijn specerijen uitvloeien."

Ja, als wij terugdenken aan wat er op het eerste Pinksterfeest van de Christelijke Kerk is geschied, dat er zo velen., verslagen in het hart, leerden uitroepen: „Mannen broeders, wat zullen wij doen? " — dat er op die dag 3000 zielen werden toegedaan tot de gemeente, die zalig wordt, dan mag ons dat moed geven, want dezelfde God, Die dat gedaan heeft, leeft nog, dezelfde Heere Christus, in Wien toen geloofd werd, zegt nog: „Zie, hier ben Ik", en dezelfde Geest, die dat gewerkt heeft, werkt nog, dodend en levend makend, afbrekend en opbouwend, bedroevend en vertroostend, arm en rijk makend.

Wel mogen wij bedelend bidden en biddend bedelen: Och, Heer', geef thans Uw zegeningen, Och, Heer', geef heil op deze dag; Och, dat men op deez' eerstelingen Een rijke oogst van voorspoed zag.

„En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd." Tien dagen waren verlopen, sinds de Heere Jezus, de Overwinnaar van dood en graf, de volkomen Zaligmaker, voor de ogen Zijner jongeren was opgevaren naar de hemel. Daar is Hij door engelen en gezaligden ontvangen met gejuich, met geklank der bazuin, met hemelse lofzangen. Daar heeft de Vader Zelf met Goddelijke vreugde Zijn Zoon terug zien keren, sprekend: „Zit aan Mijn rechterhand, totdat Ik Uw vijanden zal gezet hebben tot een voetbank Uwer voeten." Daar heeft de enige Hogepriester Zijn eigen bloed getoond, en op grond daarvan ontvangen van de Vader de belofte van de Heilige Geest.

En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, vervuld, dat is: op de bestemde tijd, want alles heeft zijn bestemde tijd in de vervulling van Gods raad, werd de Heilige Geest uitgestort, onder de tekenen van een geweldige gedreven wind uit de hemel, die vervulde het gehele huis, waar zij zaten, en van verdeelde tongen als van vuur, en zij begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. Zij werden allen vervuld met de Heilige Geest.

Welk een genade! Welk een wonderlijke, kostelijke vrucht van het volbrachte werk van de vernederde en verhoogde Middelaar!

Rijke verhoring van het gebed! In diezelfde weg wordt het ook Pinksterfeest in u.

O, Geest der genade en der gebeden, kom in de Kerk der vaderen, kom in alle Kerken, kom tot de onkerkelijken, kom om Uzelf te openbaren als de scherpe Noordenwind, tot ontdekking en doding, als de zachte Zuidenwind, tot levendmaking en vervulling. Dan zullen de specerijen uitvloeien. Dat zijn de bittere tranen van

berouw, het reukwerk van het gebed, de vruchten van geloof, hoop, liefde en lofgezang. En die specerijen verspreiden een heerlijke geur van Christus. Gode tot eer.

Dat is een rijk gebeuren, als door de onwederstandelijke, de vertederende, de opwekkende invloed van de Heilige Geest de specerijen uitvloeien. Die specerijen verspreiden zulk een heerlijke geur van Christus Jezus. Dat is niet een reuke des doods ten dode, maar een reuke des levens ten leven. En dat is tot verheerlijking van God en van Zijn vrije gunst, want: Alle goede gave, en volmaakte gift is van boven, van de Vader der lichten afkomende, bij Welke geen verandering is, of schaduw van omkering" (Jac. 1 : 17). Het is immers de vervulling van Gods rijke beloften, gegeven in de Oud-Testamentische bedeling. Gij moet uw kinderen naar zulke beloften maar eens laten zoeken in deze tijd. Het mocht eens een gezegend werk voor ze worden! En zij zullen vele van die beloften vinden. Laat er mij, mijn lezer, u maar één enkele in herinnering brengen. Och, dat gij er in deze Pinkstertijd werkzaam mee mocht worden! Ik denk dan aan de heerlijke belofte uit Jesaja 44, waar wij lezen: Ik zal water gieten op de dorstigen, en stromen op het droge; Ik zal Mijn Geest op uw zaad gieten, en Mijn zegen op uw nakomelingen. En zij zullen uitspruiten tussen in het gras, als de wilgen aan de waterbeken. Deze zal zeggen: k ben des Heeren; en die zal zich noemen met de naam van Jakob; en gene zal met zijn hand schrijven: k ben des Heeren, en zich toenoemen met de naam van Israël."

„Als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd." — Toen werden ook vervuld Gods beloften van de uitstorting des Heiligen Geestes, die beloften, die in Christus Jezus ja en amen zijn. Het Pinksterfeest is immers het feest van de vervulling. Wat lezen wij in de eerste vier verzen van Handelingen 2 toch telkens van die vervulling! Allereerst in de stof van onze meditatie: „En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd." Dan in vers 2, waar van het geluid uit de hemel, een van de tekenen, waaronder de Geest is uitgestort, gezegd wordt: „En vervulde het gehele huis, waar zij zaten." En ten slotte in vers 4 de allerschoonste, en de allerrijkste vervulling, een vervulling zo overvloeiend, dat het vat ging overlopen, dat het hart tot spreken drong. Het moest er uit. Daar toch lezen wij: „En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken." Maar hierin worden dan, zoals wij reeds zeiden, ook Gods beloften vervul, de belofte uit Jesaja 44, die ik noemde, de belofte uit Joël 2, die Petrus met zo veel kracht en zo gepast naar voren bracht, toen hij, nu niet vreesachtig verloochenend, maar vrijmoedig belijdend, tot de samengestroomde menigte, waarvan velen zich verwonderden, anderen twijfelmoedig waren, weer anderen spotten, toen de apostel Petrus dan sprak met-het gezag des Geestes: „Gij Joodse mannen, en gij allen, die te Jeruzalem woont! dit zij u bekend, en laat mijn woorden tot uw oren ingaan. Want dezen zijn niet dronken, gelijk gij vermoedt; want het is eerst de derde ure van de dag.

Maar dit is het, wat gesproken is door de profeet Joël: En het zal zijn in de laatste dagen (zegt God), Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees... En het zal zijn, dat een iegelijk, die de naam des Heeren zal aanroepen, zalig zal worden."

En die vervulling van Gods beloften werd hier niet alleen gepredikt, maar ook aanschouwd. Hoevelen immers werden door de Geest der uitbranding en des oordeels, de Geest der ontdekking, zo gebracht in de dag der benauwdheid, dat zij geen weg meer zagen, en geen raad meer wisten. Verslagen in het hart zeiden zij tot Petrus en tot de andere apostelen: „Wat zullen wij doen, mannen broeders? " En als hun dan door Petrus wordt gewezen de weg der bekering: „Wordt behouden van dit verkeerd geslacht!" — dan nemen velen het woord van bekering en geloof in Christus Jezus gaarne aan. Het woord der prediking deed hun veel nut, dewijl het met het geloof gemengd was bij degenen, die het hoorden. Zij werden gedoopt in de naam van Jezus Christus, dat is, kort gezegd, natuurlijk in de naam des Vaders, en des Zoons, en des Heiligen Geestes. En, 0 wonder van Goddelijke almacht en genade!, er werden op die dag tot hen toegedaan omtrent 3000 zielen. Pinksterfeest is oogstfeest!

Er ligt wat in opgesloten, mijn lezer, in die eerste woorden van Handelingen 2. Wij hebben nog maar iets aan kunnen stippen. Gij zult er in de prediking wel meer van horen. Ga maar trouw, en mocht het zijn biddend op, op de dag van het Pinksterfeest.

Maar er ligt wat opgesloten in dat: „En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd.' Het was een wonderlijke, het was een rijke dag, een dag met vele verrassingen, want onze God is een verrassend God.

En nu is het de vraag, of het ook in uw persoonlijk leven reeds is geworden: „En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd"? Is de nacht reeds voorbijgegaan? Is de dag reeds nabij gekomen, de dag van het Pinksterfeest? Is het reeds in uw ziel bij het opgaan van de Zonne der gerechtigheid „als het begon te lichten"?

O, als het dat niet wordt, als het nacht blijft van binnen, dan zal het straks zijn: eeuwig nacht! Dat zal wat zijn, eeuwig in de buitenste duisternis, waar is wening en knersing der tanden.

Wij hopen, dat gij hiér zult leren wenen, bitterlijk wenen, als Petrus. Dezulken geldt, wij zien dat ook bij Petrus: „Zalig zijn zij, die treuren, want zij zullen vertroost worden." Dan breekt het licht van Gods genade, het licht der wereld, het licht des Geestes door, en ook voor u is het: „En als de dag van hec Pinksterfeest vervuld werd." — O, welk een dag!

Z.

S. v. D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen