HEILAND.

In de donk're nacht van smart en zorgen, drukkend leed en bitter zielsverdriet, daalt een lichtstraal van de eeuw'ge morgen en het dreigend duister allengs vliedt.

l Voorjaarsstormen zuchten over d' aarde, regen bikkelt troost loos aan mijn raam. Maar de zorg. die mijn ziel bezwaarde, zwicht voor 't [luist'ren van een schone Naam:

HEILAND!

En in Uw doorboorde handen zie 'k de scepter van het gans heelal.

HEILAND!

veilig-'t Licht der liefde zie ik branden vèr, hoog boven 't werelddal.

HEILAND!

En van 's aardrijks vetste stranden hoor welhaast ik juichend vreugdgeschal.

Lunteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen