Gods oordeel

De grote ramp, die ons Nederlandse volk getroffen heeft in de nacht van Zaterdag op Zondag, toen de dijken, de trots van Nederland, doorbraken, en grote stukken van ons vaderland overstroomd werden door de ziedende golven, is geen toeval, maar is Gods oordeel. Nauwelijks hersteld van de zware slagen van de oorlog, ging ons Nederlandse volk, in het verleden zo rijk door God gezegend, «n zelfgenoegzaamheid zijn weg. We hadden het toch maar weer voor elkaar, we konden zelfs de hulp van Amerika missen, we konden ook God wel missen.

En dan komt onverwacht die grote ramp, waardoor duizenden en duizenden gezinnen dakloos zijn geworden en die honderden mannen, vrouwen en kinderen het leven heeft gekost. In één ogenblik is het trotse gebouw, dat we in eigen kracht hadden opgetrokken, ineengestort. En we staan daar verslagen bij en we moeten het belijden: Dit is Gods vinger!

Vanzelfsprekend gaat onze deernis uit naar al de slachtoffers van deze nationale ramp. En we zullen allen willen helpen zoveel er te helpen valt. We zullen mee helpen dragen de nood en de ellende, waar zo ontelbaar velen in gedompeld zijn. Het koninklijke voorbeeld zal tot navolging prikkelen. Ons koninklijk huis heeft het weer betoond met ons volk mee te leven. Hare Majesteit de Koningin is immers terstond naar de getroffen gebieden gereisd en ook onze oude Koningin, prinses Wilhelmina, heeft de reis naar het gebied van de watersnood ondernomen. Het doet goed te horen hoe van alle kanten hulp geboden wordt in deze rampspoed, opdat de nood zoveel mogelijk gelenigd worde.

Maar dat is nog het voornaamste niet. Nederland is een volk, dat in het verleden rijkelijk door God gezegend werd. De Heere heeft ons in de tijd der reformatie van zijn wegen willen leren, zoals schier geen ander volk. Maar Nederland heeft zich van de Heere afgekeerd. Ons volk is steeds dieper weggezonken. En ook onze kerk heeft in vele plaatsen een groot deel van de waarheid Gods losgelaten. Van bekering heeft men niet willen weten. Ons volk is in de oorlogsjaren zwaar geslagen. Het heeft wel even gebogen, maar 't is niet verbroken. En daarom is deze nieuwe slag op ons neergekomen. De Heere roept ons nog tot bekering, tot verootmoediging voor zijn aangezicht, tot terugkeer tot Hem. O, dat we de roepstem van de roede Gods toch mogen horen!

De Heere beware er ons voor dat het weer zal wezen: geslagen maar geen pijn gevoeld!

De Heere doe ons verstaan, dat het niet genoeg is om in dode rechtzinnigheid in vrome woorden over deze dingen te spreken. Hij geve ons een in waarheid verbroken hart.

En ziende op de grote ramp, die ons getroffen heeft, buige het Nederlandse volk in zijn geheel en ook elk persoonlijk de knieën: Heere, wees bewogen over ons zwaar getroffen volk, dat deze slag verdiend heeft. Gedenk in uw toorn nog des ontfermens. En bekeer ons volk, onze kerk, ons persoonlijk tot U!

Gedenk niet meer aan 't kwaad, dat wij bedreven, Onz' euveldaad word' ons uit gunst vergeven. Waak op, o God, en wil van verder lijden Ons klein getal door uwe kracht bevrijden!

Help ons, barmhartig Heer', Uw grote naam ter eer; Uw trouw koom' ons te stade. Verzoen de zware schuld.

Die ons met schrik vervult. Bewijs ons eens genade.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen