Gereformeerde prediking

(4)

Uit verschillende brieven, die we reeds ontvangen hebben naar aanleiding van onze eerste artikelen over de gereformeerde prediking, blijkt duidelijk, dat we hier een onderwerp hebben aangesneden, dat zich in veler belangstelling verheugen mag. Dat is nog een verblijdend teken. In vele gemeenten is immers de prediking eigenlijk maar een aanhangsel geworden van het vele „kerkewerk" dat daar verricht wordt. Maar wij hebben reeds in het vorige artikel gesteld, dat de prediking het voornaamste kerkewerk is, daar de Heere Jezus aan zijn discipelen en aan zijn gemeente de opdracht gegeven heeft om het evangelie te prediken.

Wanneer we nu echter over de gereformeerde prediking willen handelen, komt vanzelfsprekend eerst de vraag naar voren wat prediken in de Bijbelse zin van het woord genomen, nu eigenlijk is. Het woord dat in het Nieuwe Testament voor prediken gebruikt wordt herinnert ons aan het werk, dat vroeger herauten te doen hadden. Een heraut moest in de naam van zijn koning een boodschap overbrengen aan het volk. Die boodschap moest algemeen bekend worden. Het is dan ook niet vreemd, dat dit woord gekozen is voor de verkondiging des Woords. De prediker brengt immers het Woord van zijn Koning als zijn heraut, als zijn boodschapper, over aan het volk. En het evangelie is geen geheimleer, die slechts aan enkele ingewijden bekend is, maar de boodschap van Gods genade in de Heere Jezus Christus moet alom verkondigd worden. We lezen immers in Markus 16 : 15: , En Hij zeide tot hen: aat heen in de gehele wereld, predikt het evangelie aan alle creaturen.

Die geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn, zal zalig worden, maar die niet geloofd zal hebben zal verdoemd worden."

Zo moet het evangelie dan ook alom gepredikt worden. Zoals een heraut de boodschap van zijn koning tot in alle uithoeken des lands moest overbrengen en luide moest uitroepen, zo moet ook het evangelie .alom bekend gemaakt worden. Paulus noemt zich dan ook in zijn tweede brief aan Timotheüs zo'n heraut. Hij wilde niets anders dan de boodschap van zijn Koning bekend maken en luide uitroepen, opdat men alom met de boodschap der genade bekend zou zijn.

Prediken is derhalve in de grond der zaak niets anders dan verkondigen wat onze Heere en Meester ons opdraagt. En die opdracht vinden we in de Bijbel, in het Woord Gods. We noemen met opzet de Bijbel het Woord Gods, omdat in de loop der tijden de wonderlijkste gedachten over de Bijbel bij de mensen ingang hebben gevonden. Men heeft met zijn Schriftkritiek de Bijbel aangetast en daarbij de autoriteit van het Woord Gods aangetast. Ook nu nog heersen er in onze kerk verschillende wonderlijke meningen over de Bijbel. Hier vinden we dan ook één van de oorzaken van de verdeeldheid en verscheurdheid van ons kerkelijk leven. Er wordt werkelijk niet om kleine dingen gestreden. Maar dit is één van de beslissende fronten waarop de strijd in de kerk gevoerd wordt: Wat is de Bijbel voor u? Stemt ge nog in met hetgeen onze Nederlandse Geloofsbelijdenis over de Bijbel zegt? Het is bedroevend dat men in onze kerk nog spreken moet over „de Heilige Schrift opgevat naar de Drie Formulieren van enigheid". Daaruit blijkt immers dat er in de kerk zijn, die dit niet doen.

De Bijbel is voor ons Gods Woord. Die Bijbel is voor ons de boodschap van de Meester, die bekend gemaakt moet worden. En nu zullen we des te beter verstaan, dat de predikant genoemd wordt: Bedienaar des Goddelijken Woords. We mogen immers alleen maar knecht zijn, die de boodschap van de Koning doorgeeft. Het Woord moet gepredikt worden. Het Woord Gods moet bekend gemaakt worden aan alle mensen. En in dat Woord gaat het om de blijde boodschap voor zondaren: Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

In het Woord gaat het dus eigenlijk om Christus, die gekomen is om te zoeken en zalig te maken, dat verloren is. Hij is niet gekomen om rechtvaardigen, maar om zondaren te roepen tot bekering. Daarom klinkt de boodschap tot ons: Bekeert u, want het Koninkrijk der hemelen is nabij gekomen.

En de prediker mag derhalve niet eigenwillig over het Woord beschikken, mag daar ook niets aan toevoegen of vanaf doen, mag daar ook niets aan veranderen, maar heeft alleen maar te zijn Dienaar van het Woord. Hij heeft alleen maar door te geven de boodschap van het Woord. Hij heeft alleen maar te verkondigen de Heere Jezus Christus als de Borg en Middelaar van een verloren en schuldig volk. Hij heeft die Borg alleen maar voor te stellen aan dat verloren volk in zijn dierbaarheid, in zijn schoonheid, in zijn algenoegzaamheid, in zijn heerlijkheid. En daarom roept de apostel Paulus het ons ook toe in zijn tweede brief aan Corinthe: , , En al deze dingen zijn uit God, die ons met Zichzelf verzoend heeft door Jezus Christus, en ons de bediening der verzoening gegeven heeft. Want God was in Christus de wereld met zichzelf verzoe-

nende, hunne zonden hun niet toerekenende; en heeft het woord der verzoening in ons gelegd. Zo zijn wij dan gezanten van Christuswege, alsof God door ons bade; wij bidden u van Christuswege: aat u met God verzoenen! Want Dien, Die geen zonde gekend heeft, heeft Hij zonde voor ons gemaakt, opdat wij zouden worden rechtvaardigheid Gods in Hem". (2 Corinthe 5 : 18—21).

Prediken is dus de boodschap Gods bekend maken als heraut, zonder aan die boodschap iets te veranderen. Wanneer men het Woord Gods niet predikt, maar zijn eigen gedachten en voorstellingen verkondigt, predikt men niet meer in de bijbelse zin van het Woord. Maar waarom spreken wij nu van gereformeerde prediking? Daar willen we in een volgend artikel nader op ingaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen