Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Het processieverbod

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Het processieverbod

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Enkele jaren geleden kwamen er uit verschillende roomse gemeenten berichten, dat de roomse geestelijkheid zich niet stoorde aan het zogenaamde processieverbod, zoals dat in onze grondwet vastligt. In verschillende gemeenten immers werden toch processies gehouden op de openbare weg, hoewel het betreffende artikel van de grondwet dit uitdrukkelijk verbiedt voor die gemeenten, waar in 1848 dergelijke processies niet voorkwamen. Processies vallen immers onder het volgende artikel van de grondwet: „Alle openbare godsdienstoefening binnen gebouwen en besloten plaatsen wordt toegelaten behoudens de nodige maatregelen ter verzekering van de openbare orde en rust. Onder dezelfde bepaling blijft de openbare godsdienstoefening buiten de gebouwen en besloten plaatsen geoorloofd, waar zij thans (d.i. in 1848) naar de wetten en reglementen is toegelaten".

Een processie nu is een godsdienstoefening. Onder een processie verstaat men immers de plechtige omgang van de roomse geestelijken en de roomse leken in of buiten het kerkgebouw, waarbij zingend en biddend getuigenis wordt afgelegd van het geloof, dank wordt gebracht aan God, boete wordt gedaan, of algemene vreugde tot uiting wordt gebracht. En volgens het oordeel van de Hooge Raad ten aanzien van dit grondwetsartikel mogen deze processies alleen worden gehouden in die plaatsen waar ze in 1848 toegestaan waren, voor zover ze niet binnen de kerkgebouwen of besloten ruimten plaats vinden.

Zo mag men in Laren b.v. een processie houden op de openbare weg.

Van roomse zijde heeft men reeds lang pogingen aangewend om het processieverbod opgeheven te krijgen. Tot nu toe is dit echter mislukt. Maar thans heeft de commissie, die ingesteld is om een grondwetsherziening voor te bereiden, een voorstel daartoe aan de regering voorgelegd. We hebben daarvan in de kranten kunnen lezen en wanneer deze zaken in de Staten-Generaal aan de orde komen zal er nog wel het een en het ander over gezegd worden. Men fluistert al, dat de rooms-rode meerderheid haar stem aan de opheffing van het processieverbod zal geven, zodat het weinig zal helpen, al wordt hierover geschreven. De rode regeringspartner moet toch immers ook weer eens iets doen om de roomsen tevreden te stellen.

En toch is naar onze mening de opheffing van het processieverbod een gevaar voor ons volksleven. En dit gevaar is des te groter geworden nu Rome steeds meer opdringt en nu de roomse kerk al meer en meer tracht om haar invloed op het Nederlandse volk te vergroten. Daarbij heeft die kerk in de Katholieke Volkspartij een machtige bondgenoot. Het is dan ook goed te begrijpen, dat de roomse geestelijkheid alles op alles zet om de politieke eenheid van de roomsen zoveel mogelijk te bewaren.

In een processie wordt meestal de hostie meegedragen, het gesacreerde brood, dat veranderd zou zijn in het lichaam van Christus, zodat de roomsen neerknielen wanneer een dergelijke processie voorbijtrekt. Men knielt immers voor Christus. Onze Catechismus noemt dit een vervloekte afgoderij en juist ook op dit punt hebben de reformatoren zich duchtig geweerd waarbij ze er op gewezen hebben, dat de roomse Avondmaalsleer geheel en al afwijkt van hetgeen de Schrift ons hierover openbaart.

Maar welk een moeilijkheden kunnen er dan niet voorkomen wanneer een dergelijke processie voorbijtrekt en de protestanten, die juist op zo'n plaats zijn, weigeren te knielen. We hebben onlangs al eens gehoord hoe een groep roomse mensen protestanten bitter aankeken, omdat ze bleven staan toen de processie voorbijtrok. Daarom zal het leven van de protestanten in roomse streken, dat nu toch al niet erg gemakkelijk is, zeker moeilijker worden, wanneer de openbare weg tot kerk gemaakt wordt en de openbare eredienst op de openbare weg wordt uitgeoefend.

In de laatste jaren is onder invloed van de oecumenische beweging het oordeel over de roomse kerk in brede kringen veel milder geworden. Men is geneigd om de roomse kerk als christelijke kerk te aanvaarden naast de reformatorische kerken. Het zal onze lezers duidelijk zijn, dat men hiermee zeer ver van de beginselen der reformatie is afgeweken. Men huldigt echter in brede kringen tegenwoordig de opvatting, dat alles betrekkelijk is en dat ieder daarom maar op zijn eigen wijze moet zien zalig te worden. Daarbij komt nog de verroomsing van de "kerkinrichting en de ere-

dienst, die de weg naar Rome gemakkelijker maakt. Dit zijn allemaal gevaarlijke symptomen, die ons steeds verder afvoeren van de beginselen der reformatie.

En wanneer we letten op de houding van de roomse kerk in Spanje, Italië, Columbia en dergelijke roomse staten, dan moeten onze ogen toch wel opengaan voor het wezenlijk gevaar, dat ons bedreigt van de kant van Rome. De roomse kerk is in wezen immers totalitair en zij zal dan ook, wanneer ze de kans krijgt om dit te verhinderen, geen enkele andere kerk naast zich dulden.

Rome wint in ons land langzaam maar zeker aan invloed. Mede door de slapheid van die protestanten, die maar al te gemakkelijk bondgenoot van Rome willen wezen. Mede ook door de halfheid van beginselen, die alom openbaar komt. Men vindt het de moeite niet meer waard om voor een bepaald beginsel met alle krachten, die men bezit, op te komen. Vandaar dat men al te gemakkelijk toegeeft, ook aan de expansiedrang van Rome. We zijn de les der geschiedenis vergeten. En we sluiten ook onze ogen voor het heden van de roomse kerk in de wereld.

Desniettemin menen we toch te moeten waarschuwen ook tegen de opheffing van het processieverbod, omdat we daarin een poging zien van de roomse kerk om de openbare weg ook tot kerk te maken. Een nieuwe poging derhalve van de roomse kerk om Nederland weer tot een rooms land te maken. En we kunnen ervan verzekerd zijn. dat men van de zijde van Rome niets zal nalaten om dit zozeer begeerde doel weer te bereiken. Daarom menen we dat het niet in het belang is van ons volk, dat het processieverbod wordt opgeheven. Hierbij is de vrijheid van godsdienst niet in het geding. Hier is de vrijheid van het Nederlandse volk in het geding. En voor die vrijheid moet gewaakt worden.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 27 maart 1954

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

Het processieverbod

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 27 maart 1954

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's