Hilleröd

(2)

Een der schoonste ogenblikken is geweest op een zondagavond, toen wij in de heerlijke tuin, een park gelijk, met alle Hollanders tezamen zaten. Er is daar-gesproken over het gebed en gebedsverhoring. De tongen kwamen los en de harten in beroering. Het was of daarna alles veel gemakkelijker liep. Ook het contact met Denen en andere Scandinaviërs. Het bleek ons al spoedig, dat de Heere ook daar Zijn volk bekeert als in andere plaatsen. De drie stukken van onze Catechismus waren duidelijk te onderscheiden.

Om elkaar goed te begrijpen moet men weten, dat wij in Denemarken waren bij een zendingsvereniging, die op de grondslag staat van het onfeilbare Woord van God. We zouden die vereniging het best kunnen vergelijken met de Geref. Bond in ons land. Men zou ook kunnen zeggen: de Geref. Zendingsbond.

Het is dus een minderheid in de Deense staatskerk, die Luthers is. We konden hier ook beluisteren het Sola fide, door het geloof alleen!

Eenvoudig was de weg, die de Heere met hen gehouden had. Eenvoudig maar bijbels. Men deed ook veel aan het lezen van de bijbel, 's Morgens vroeg kon men hen aantreffen in het bos of in het park. Doch er is altijd iets, wat weer opvalt. Bij het eten werd soms een gebed gedaan, voor en na het eten. Er werd ook gezongen en dan met een gebed, d.w.z. een gesproken gebed. Een der gezongen gebeden had de wijs van Psalm 134.

Maar er werd niet, zoals in Holland, aan tafel gelezen. Een der Finnen, die in de oorlog geweest was. heeft nog verteld hoe de Russen hem behandeld hadden. Gevangen genomen, alles van hem ontnomen, bijna geen eten, de dood voor ogen, bemerkte hij dat de vijand zijn bijbel niet meegenomen haïh. Welk een troost, riep hij uit, heb ik uit het Woord van God mogen putten. De Heere heeft mij door Zijn Woord verkwikt.

En om nog een bijzonderheid te vertellen, wat ook diepe indruk op ons allen maakte, was, dat op een avond bij de sluiting een oude eerbiedwaardige dominee van 83 jaar ons toesprak. Hij vertelde dat hij reeds op hoge leeftijd was, maar niet bang was om te sterven, want de dood was voor hem een doorgang ten eeuwigen leven. En nu moet ge niet denken, dat het zo maar ging bij deze eerbiedwaardige dienaar des Woords. Kinderlijk eenvoudig vertelde hij hoe hij in Christus gerechtvaardigd was geworden.

Ik was jaloers op deze dominee, die nog in een gemeente stond. Wij moeten er op 65-jarige leeftijd uit. Maar de Heere roept zijn dienaars voor het leven. Het gaf zulk een indruk, dat de Zweden, de grootste delegatie, opstonden en hem een zegenbede toezongen. Op zulke ogenblikken beleef je iets van Psalm 87. Er heerst toch iets anders dan in de samenkomsten van Herman Zaiss of Billy Graham. Hier proeft ge meer het reformatorische. Dit kwam ook duidelijk uit in de gesprekken. Hoewel er toch ook dingen waren, waardoor wij zeggen, dat het reformatorische het meest zuiver in Schotland bewaard is.

Onze Engelse bisschop kende goed de werken van de Erskines, Durham en Philpot. Verschillende predikanten uit Schotland kende hij bij name. In Schotland woont nog „much people of the Lord", veel volk van God.

Onze Duitse dominee, die woont in de stad van Kohlbrugge en Krummacher, heeft menig uur met ons doorgebracht, sprekend over de oude schrijvers. Hij was kerkhistoricus, een groot kamergeleerde. De Redelijke godsdienst van Brakel las hij in het Hollands. Hij wist ook, dat er vele Hollanders vele oude schrijvers bezaten. Maar lezen zij ze ook, zo vroeg hij. Hij vertelde me dat er in Duitsland een boek was, dat heette: „Viele Tiere sehen dich an!" Vele dieren zien u aan. Maar, zegt hij, als het nu maar niet is als bij ons; dat de oude schrijvers in de kast staan en dat het dan is: „Vele oude schrijvers kijken u aan." Het zou de kerk zo ten goede komen, wanneer de preken van a Marck, de beide Brakels en Comrie meer bestudeerd werden.

Het trof mij, dat hij zeide: „Met vele vraagstukken zit men tegenwoordig, allerlei ketterijen, maar onze vaderen hadden daar reeds een schriftuurlijk antwoord op."

Het is wel beschamend, als een buitenlander ons zo wijst op de schat, die wij hebben. Het is waar, vele ketterijen verschijnen in een nieuw kleed, in een nieuwe vacht, maar het is nog de oude wolf.

Over de inhoud van de lezingen wil ik ditmaal kort zijn. Er waren zeer belangrijke oriënterende lezingen. Inzonderheid over de internationale zendingstoestand, over de onfeilbaarheid van Gods Woord, over de eenheid van Gods volk, de levende kerk uit alle geslachten, tongen en natiën, over het communisme.

Misschien krijg ik gelegenheid om in dit blad over dit alles nog wat te schrijven. Wij waren verkwikt het aangezicht der broederen gezien te hebben. Kamerik.

P. J. F. Lamens.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen