Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

CATECHISMUS-VERKLARING

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

CATECHISMUS-VERKLARING

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

DE RECHTVAARDIGMAKING (2)

Wedergeboorte en Rechtvaardigmaking

Zowel de wedergeboorte als de rechtvaardigmaking hebben we nodig te doorleven. Het mogen geen lèerstukken voor ons blijven, maar ze moeten doorléefd worden; ervaren aan en in het hart.

En waar dat gebeurt, daar waagt men het stellig niet, om — op een verscholastiekte manier — de ene Gods-daad aan de andere op te offeren; ja, daar zal het door Gods Geest in de mens gewekte leven der wedergeboorte niet eerder rusten, dan wanneer met een oog-des-geloofs gezien mag worden op die dierbare Borg en Zaligmaker, Jezus Christus, van Wie de apostel Petrus schrijft: U, die gelooft, is Hij dierbaar!

Een dierbaar geloof, en dierbare beloften zijn er, omdat er is een dierbare Borg! Het ware kenmerk der wedergeboorte bestaat hierin, dat het niet rust in de wedergeboren mens, maar uitgaat, hongerende en dorstend naar Christus en Zijn gerechtigheid —• echt bekommerd om Hèm! — in Wie al de volheid der Godheid lichamelijk wilde wonen; en in Wie alle schatten van wijsheid en kennis liggen besloten.

Geloof en rechtvaardigmaking behoren bij elkaar. On-los-makelijk! Vandaar, dat we ook wel spreken van het rechtvaardigmakende geloof. Niet, begrijp me wel!, dat er enige waardigheid of verdienstelijkheid in het geloof zou schuilen — zoals de Remonstranten leerden —•, op grond waarvan God die gelovigen beliefde te verkiezen en de zonden te vergeven; nee, zo bedoelen wij 't niet. Het geloof is niet meer dan de lege hand. waarmee wij de kostbare genade-gave Gods in Christus mogen ontvangen en aannemen. Niet vanwege de waardigheid van mijn geloof, zegt antw. 61, ben ik Gode aangenaam. Maar we spreken van het rechtvaardigmakend geloof, omdat het zich richt op Gods genadige belofte; omdat dat geloof Jezus Christus tot inhoud heeft, en Hij is de Rotsstee/i, Wiens werk volkomen is: de HEERE onze Gerechtigheid! Zo zijn we metéen midden in de stof, waar het in zondag 23 om gaat.

Ja, hoor ik nu iemand mij in de rede vallen, maar wat is nu eigenlijk die rechtvaardigmaking? ; want ik heb u al horen spreken van rechtvaardigverklèring en van rechtvaardiging!; is dat allemaal hetzelfde? Inderdaad, onbekende vraagsteller onder de lezers: de rechtvaardigmaking is een richterlijke daad. inzonderheid toegeschreven aan God de Vader, als Rechter, Die een verloren en goddeloos zondaar om de verdiensten van Christus, Zijn Zoon, vrij-spreekt van zonde en straf, hem dus rechtvaardig-verklaart in Christus, en hem een recht geeft op het eeuwige leven; en alleen in en door het geloof (sola fide), als het antwoord op het spreken Gods, weet ik hiervan af; en heb ik er de troost, de vrucht en de geestelijke „baat" van.

Het is dus niet zo, dat God de mens rechtvaardig maakt, zodat hij nu innerlijk deel heeft aan Christus' Goddelijke gerechtigheid. Dit is de dwaalleer van een Osiander. tegen wie de Hervormer Calvijn zich zo verzet heeft in zijn beroemde „Onderwijzinq in de chr. religie" ( of-wel: INSTITUTIE).

O, we lezen misschien veel oude en nieuwere schrijvers, ook op godsdienstig gebied. Maar laat deze Institutie van Johannes Calvijn toch in onze boekenkast niet ontbreken, en laten we er ons in verdiepen! Want niemand van de grote Hervormers heeft ook het stuk van de Rechtvaardigmaking zo keurig en klaarschriftuurlijk behandeld als hij.

Osiander..., mompelt u intussen...; van die man heb ik nog nooit gehoord. Die man lééft dan toch niet meer, als Calvijn hem al bestreden heeft? Nee, hij leeft niet meer op aarde, maar zijn dwaalleer leeft jammer-genoeg!, nog steeds in vele har ten. ook onder ons.

En dan denk in dit verband vooral aan een brief, afkomstig van de Veluwe, die ik ontving naar aanleiding van een door mij in dit blad geschreven artikel over de Heilige Geest en Diens werk. In die brief spreekt de schrijver ervan, dat wij dóór de wedergeboorte worden gerechtvaardigd."

Zie. daar hebt ge de verderfelijke leer en invloed van Osiander onder ons. Want, zo redeneert men — want het is vaak een schoolse, scholastieke redenering! — : in de wedergeboorte wordt de zondaar het Goddelijke leven medegedeeld en ingestort, en dóór dat leven kan hij nu weer voor God bestaan. Aldus deze redenering. Osiander voegde er nog bij, dat de mens deelkreeg aan de Goddelijke gerechtigheid van Jezus Christus.

Maar zo liggen de zaken allerminst! In de wedergeboorte wordt de mens van

dood levend; hij geraakt in het Gods-gemis: hij krijgt de deugden van God te kennen en lief te krijgen, zoals Zijn heiligheid en rechtvaardigheid; zo'n levendgemaakte zondaar ontvangt ook zèlf-kennis. Maar in de rechtvaardigmaking in de vierschaar der consciëntie ontvangt zulk een zondaar geen deel aan Christus' wezenlijke, aan Zijn Goddelijke gerechtigheid; die gerechtigheid van Christus wordt m.a.w. geen ingestorte eigenschap en hebbelijkheid van het wedergeboren, en gerechtvaardigde zondaarshart; neen, in de rechtvaardigmaking krijgt de goddeloze deel, en dat krachtens Gods toerekening, aan Christus' verworven. Zijn aan het kruis voor zondaren verworven MIDDELAARS-gerechtigheid!

Heb ik er nu onder mijn lezers horen zuchten, die zeggen: o, wat gaat dat hoog, en wat is dat voor mij onbegrijpelijk? Maar laat ons dan wel weten, dat we hier de leer-der-zaligheid bespreken. Lees en hér-lees het geschrevene, zoals het nodig is, Gods Woord te onderzoeken. Van de Strijkkwartetten van de grote componist Beethoven is bekend, dat ze 10 a 15 maal gehoord moeten worden, om er de ware en diepe schoonheid van te ontdekken. Hoeveel te meer geldt zulks van de Schriften, die ons wijs kunnen maken tot zaligheid! Het was Paulus niet verdrietig, aan de gemeenten telkens weer hetzélfde voor te stellen. O, de moderne mens, en helaas!, ook de huidige kerkganger wordt graag beziggehouden met een verhaaltje of anectdote in de preek, maar dat is uiteindelijk zo arm, en zo leeg... Stroovuur!

Een ontstellend teken des tijds!

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 7 december 1957

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

CATECHISMUS-VERKLARING

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 7 december 1957

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's