Gedenkdagen

Op 't ogenblik zijn we in de tijd van de gedenkdagen. We hebben de dodenherdenking gehad, de gedenkdag van de bevrijding en straks komt de 10e mei, de dag waarop in '40 de tweede wereldoorlog uitbrak. Toch gaan al deze dagen al maar minder spreken tot de verbeelding van het volk. In de oorlogsjaren hebben we gemeend, dat we nimmer zouden vergeten de nood en de ellende en de smart en alle moeiten en verdriet, die we toen geleden hebben. Maar dit alles is zo spoedig vergeten geworden.

Ook daarna heeft de Heere ons volk nog zwaar willen kastijden in de moeilijkheden in Indonesië waar vele van onze jongens het leven gelaten hebben en in de watersnood die ook honderden slachtoffers heeft geeist. Maar ook daar zijn we weer overheen gegaan alsof het geen sprake Gods was, die tot ons kwam.

We voelen allemaal wel, dat het paradijs na de oorlog niet teruggekomen is hoezeer velen daar ook op gehoopt hebben. We zitten allemaal een beetje moedeloos terneer omdat er in deze wereld zo weinig uitzicht is, terwijl we eigenlijk allemaal rekening houden met een nieuwe oorlog, nog verschrikkelijker dan die we hebben meegemaakt.

Maar het brengt ons niet op de knieën voor God om onze zonden en ongerechtigheden te belijden, om het uit te spreken, dat wij de slaande hand Gods hebben verdiend. Dat is de nood van onze wereld. Onder de slagen van de oorlog moesten we wel een ogenblik buigen, maar we zijn niet gebroken. We zijn niet met een verbrijzeld hart tot de Heere gekomen om Hem genade voor recht af te smeken.

En de voorspoed na de oorlog heeft ons al maar verder van God afgetrokken als volk. De leuze van zeer velen is geworden: Laten we eten en drinken en vrolijk zijn...

Ook de kerk heeft zich verhard. Ze is niet weergekeerd tot gehoorzaamheid aan de Heere en zijn dienst. Velen hebben in de donkere jaren een opleving verwacht van het kerkelijk leven, maar het is een nieuwe teruggang geworden.

Zo vieren we de gedenkdagen in een enigszins moedeloze maar toch berustende stemming. Mocht de Heere met de wind des Geestes door Nederland en door onze kerk waaien, opdat we in waarheid als volk en kerk wederkeren zouden tot Hem.

In deze weg zou er voor ons volk een toekomst wezen.

In deze weg zou er voor onze kerk een toekomst wezen. ben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen