Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Naar Brazilië

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Naar Brazilië

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

(13)

Elke dag werd er 's morgens in drie zalen een bijbelbespreking gehouden. Dan werd er gesproken over de Christus der Schriften. De Christus in Genesis, in Exodus en in Leviticus, enz. Het waren leerzame uren. Daarna was er een gebedssamenkomst, waarin een gedeelte uit de Schrift, slaande op het gebed, behandeld werd. We hebben verschillende mensen uit allerlei landen horen bidden. Eerst ontroert het je, wanneer men Chinezen, Brazilianen, Argentiniërs, Europeanen, een ieder in zijn eigen taal hoort bidden. Later vervaagt echter deze indruk. Men gaat het weer spoedig gewoon vinden, maar het is niet gewoon. Immers er werd gebeden voor de nood van de ganse christenheid en hoe groot is deze nood niet?

Het congres begon op dinsdag 12 augustus 1958. Dr. Carl Maclntere opende het congres. Als president van de Raad nam hij plaats voor de catheder.

Er werd opgegeven door hem de bekende Doxalogie: Praise God from whom all blessings flow (Prijs God, van Wie alle zegeningen vloeien, wijze Psalm 134). Daarna ging hij voor in gebed. Op schone wijze bad hij de Heere om zijn zegen. Na het gebed werd dr. Boudilio Saavedra, president van de Latijns-Amerikaanse Alliantie van Chr. Kerken, verzocht de oproep van dit congres te lezen, die door het uitvoerend comité van de Internationale Raad van Chr. Kerken was uitgegeven op zijn zitting te Hillerod in augustus 1957. Met algemene stemmen werd deze oproep goedgekeurd. Na deze goedkeuring werd het congres voor geopend verklaard. De secretaris, burgemeester Warnaar, verklaarde daarna dat alle lastbrieven in orde waren. Er waren bezoekers, waarnemers en gedelegeerden. De Iaatsten hebben stemrecht. Er waren bij de Associate General Secretary vele brieven binnengekomen, die het congres 's Heeren zegen toewensten. Een schoon ogenblik was het toen vier chinese dominees een banier aanboden. Gele chinese zijde, waarop in rode letters geborduurd waren de namen van de 4 afgevaardigde kerken uit het Verre Oosten. Blauwe toga's hadden deze ambtsdragers aan. Eén van hen stond in bijzondere connectie met generaal Tsjang Kai Sjek. Toen de beschieting begon van Quemoy en Matsu was hij plotseling verdwenen naar het Verre Oosten. Deze banier werd onder grote dankbaarheid aanvaard. Gedurende het gehele congres hing hij voor de catheder.

Er waren acht comité's samengesteld voor resoluties. Deze resoluties betroffen de volgende onderwerpen:1. Wereldraad van Kerken; 2. Communisme; 3. Internationale Zendingsraad; 4. Roomskatholieke kerk; 5. Evangelisatie; 6. Samenwerking; 7. Vluchtelingen kerken; 8. Een algemeen comité, waarbij eventueel andere resoluties kunnen worden ingediend. Er werd door deze comité s veel vergaderd en de resultaten van deze vergaderingen werden het congres voorgelegd en daarna de wereld ingestuurd namens de I.C.C.C.

Op deze eerste dag van de conferentie werd al een resolutie aangenomen, die de pas gehouden sa-

menkomst van voorname leiders van de Wereldraad van Kerken en de Russische Orthodoxe kerk behandelt. Enkele kleine veranderingen werden er aangebracht. Er was ook nog een voorstel om Ps. 1:1 er aan toe te voegen, hetgeen goedgekeurd werd. We zullen deze eerste resolutie even voor u overschrijven, zodat ge u een goed beeld daarvan kunt vormen: e ontmoeting Wereldraad van Kerkeu—Russisch orthodoxe kerk.

In de conferentie die dezer dagen in Utrecht werd gehouden tussen de officiële vertegenwoordigers van de Wereldraad van Kerken onder voorzitterschap van Franklin Clar Fry, president van het centraal comité, en Metropoliet Nicolai, hoofd van de afdeling voor buitenlandse aangelegenheden van de Russisch orthodoxe kerk, heeft de wereld een van de vreemdste schouwspelen der kerkgeschiedenis gezien. Metropoliet Nicolai is geweest en is een getrouwe woordvoerder van de communisten, hun propagandist via de wereldsvrederaad, waarvan hij de organisator is, verspreidend hun ideeën en voor het communisme door talloze kerkelijke contacten een agressieve veldtocht voerend. De kerk, die hij leidt en waarmee de Wereldraad van Kerken begeert samen te gaan, staat onder algehele controle van de roden en is onderworpen aan het toezicht van een generaal-majoor van de geheime politie Georgy G. Karpov, die door Stalin aan het hoofd van de Russisch orthodoxe kerk werd geplaatst en die op verzoek van Chroetsjew in deze positie werd gehandhaafd. Metropoliet Nicolai is via de kerk de woordvoerder van Chroetsjew in de koude oorlog. Dat kerkelijke leiders in het westen met Chroetsjews woordvoerders samenspreken en deelnemen aan het verbergen van Nicolai's werkelijke positie en bedoeling in de naam van christelijke eenheid betekent één van de meest fantastische bedriegerijen ooit aan de kerken van de wereld aangeboden. Geen kerk, die zichzelf christelijk noemt, behoort eenheid of samenwerking te zoeken met een lichaam, dat een wapen in de handen van de communisten geworden is in hun strijd om de wereldheerschappij.

„Welzalig is hij, die niet v/andelt in de raad der goddelozen, die niet staat op de weg der zondaars, noch zit in de kring der spotters." Psalm 1 : 1.

Tot zover deze resolutie. Vervolgens sprak ds. Boudilio Saavedra, president van de Latin American Alliance of Christian Churches. Hij leidde het onderwerp in: , , De Christus van de Andes". Op de grens tussen Argentinië en Chili is 4200 m. hoog in het Andesgebergte een Christusbeeld opgericht. Dit was in het jaar 1904. De spreker herinnerde ons er aan, dat het een beeld was zonder hart, zonder ogen vol medelijden en zonder macht om iemand eeuwige vrede te geven. Daarna trok hij een parellel tussen de stenen Christus en de levende Christus. Onze Christus, zo zei hij, is levend. Een echt monument aan Hem is de levende Christus in ons hart, levend door het geloof. De Christus van de Andes staat als een stom teken onder veranderlijke mensen als een hart-loos wachter. God moge de I.C.C.C. doen zijn een levend orgaan, om een wachter te zijn voor de levende Christus en zijn onfeilbaar Woord.

K.

L.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 29 november 1958

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

Naar Brazilië

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 29 november 1958

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's