Vrede op aarde

KERSTFEEST

Lukas 2 : Hm.

De Heilige Schrift is vol van de Christus Gods. Op allerlei wijze en in velerlei beeld wordt naar de Heere Jezus heengewezen. Zijn dierbare persoon, Zijn geheel enige werk, worden ons treffend getekend. Daaraan denken wij op dit Kerstfeest. Het is onze begeerte te overpeinzen, wie en wat de Heere Jezus is voor arme zondaren.

De stof, die Gods Woord ons tot overdenking biedt, is onuitputtelijk rijk. Zullen wij wijzen op Christus als het licht der wereld? , als het leven der mensen? , als de Rechtvaardige Spruit? , als de Leeuw uit juda's stam? , ais de Goede Herder? , als de ware Wijnstok? Zullen wij Hem voorstellen als het Brood des levens? , als het water des levens? , als de grote Medicijnmeester?

Neen! voor ditmaal laten wij dit alles rusten, om met elkander te letten op Christus als de Vredevorst, als Degene, Die hemel en aarde met elkander heeft verzoend. Die voor een schuldig volk heeft verworven de gemeenschap met de heilige en rechtvaardige God.

Christus, de Vredevorst, is het waardig, dat wij op Zijn schoonheid acht geven, dat wij haar bewonderen, om er dan met de Psalmdichter van te zingen in blijde verwondering:

Beminlijk Vorst, Uw schoonheid hoog te loven, Gaat al het schoon der mensen ver te boven; Gena is op Uw lippen uitgestort; Dies G' eeuwiglijk van God gezegend wordt.

Een voorrecht is het van deze dingen te horen, er van te weten. Doch het zaligst is het wel: er voor eigen hart kennis aan te hebben. O, het is zo groot door de Vredevorst met God verzoend te zijn! Het is zo onuitsprekelijk heerlijk aan de kribbe van Bethlehem te mogen staan met deze geloofstaal in het hart en op de lippen: , , Hij is onze vrede."

Dan zullen wij instemmen met het gedeelte van de Engelenzang, dat wij nu gaan overdenken. Wij vinden dat opgetekend in Lucas 2:14 (middelste gedeelte): En vrede op aarde."

De engelen in Efratha's velden zagen opwaarts tot God de Vader, Die in de hemelen is. Het was hun innigst verlangen Hem bij Christus' geboorte de ere der aanbidding toe te brengen. Daartoe wekten zij elkander op door te zingen: , , Ere zij God in de hoogste hemelen, "

In het Kindeke in Bethlehems kribbe zagen zij zoveel. Dat Kind was hun een openbaring van Gods eeuwige liefde, In heilige verwondering was ook bij hen de gedachte: „En buiten alle twijfel de verborgenheid der godzaligheid is groot: God is geopenbaard in het vlees, "

Het heilgeheim van de vleeswording des Woords kunnen zij ook niet doorgronden, Doch, al begrijpen zij het niet, dit weten, dit gevoelen zij: nooit heeft God Zich zo verheerlijkt in al Zijn deugden als door het wonder van het Kindeke in de kribbe van Bethlehem, Daar heeft Hij geopenbaard dit rijke Evangelie: , , Alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk, die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe, "

Het is te verstaan, dart de engelen de Heere hiervoor niet naar waarde groot kunnen maken, zodat zij wensend en biddend zingen: „Ere zij God in de hoogste hemelen."

„Ere zij God", dat is het hoofddoel van de verlossing van zondaren door de Heere Jezus Christus, Doch niet alleen daarvan zingt de menigte van het hemelse heirleger. Hun ogen worden ook op de aarde gericht. Die aarde aanschouwende, denken de gedienstige geesten, die uitgezonden worden om dergenen wil, die de zaligheid beërven zullen, aan zovele arme zondaren. Zij weten, dat de Zone Gods in de wereld kwam om zondaren zalig te maken, Vandaar, dat zij niet alleen zingen van het dóél van Zijn geboorte en vernedering: , , Ere zij God in de hoogste hemelen, " Zij zingen ook van haar schone en kostelijke vrücht.

De herders luisteren in stille, eerbiedige verwondering •— o, dat ook wij biddend en aanbiddend opmerkzaam mogen zijn! .— als de engelen zingen: , , En vrede op aarde." Welk een wonder wordt ons toch gepredikt in die Kerstnacht in de velden van Efratha!"

, , Vrede op aarde." •— Dit Kerstevangelie geeft ons te overdenken op het Kerstfeest van het jaar onzer Heeren 1958:1. Hoe de banier des vredes is opgericht in de stal van Bethlehem, 2, Hoe het rijk des vredes wordt gesticht in het hart van zondaren.

Vrede op aarde. Dat heerlijke engelenwoord roept in ons op pijnlijke gedachten. Het predikt ons krachtig: zonder Christus, zonder het geboren Kindeke, is er geen vrede op aarde.

Geen vrede op aarde zonder de Middelaar Gods en der mensen. Ja, het is zo, wij kunnen het niet loochenen. O, laten we dat niet zo maar, oppervlakkig en nen feit is er immers door de schuld van koudweg, uitspreken! Dat niet te loochede mens. Het is er door onze afval van de hoge God, door onze toekeer tot de vorst der duisternis.

Eens was er vrede op aarde. Toen God op de zevende dag rustte van al Zijn scheppingsarbeid, was er rust, was er vrede ook in Zijn schepping. De wolf verkeerde met het lam, het luipaard lag neer bij de geitebok. Nergens deed men leed. Nergens was er strijd. De ganse schepping was één harmonisch geheel, één, omdat alles gericht was op hetzelfde doel, nl, de eer en verheerlijking van de Schepper,

Vrede was er ook in het hart van de mens. Hij wandelde met zijn God, Hij kende de Heere aan de wind des daags.

O, de staat der rechtheid, de Paradijstoestand was zo onuitsprekelijk heerlijk! Toen was er vrede met al het geschapene, vrede in het hart, vrede met God,

Maar ach! wat is het door de val in zonde alles veranderd! De vermetele strijd met God heeft de vrede verstoord en allerwege ellende teweeggebracht, ellende voor de tijd en ellende voor de eeuwigheid.

Doch, Gode zij dank! op het Kerstfeest mogen en moeten wij nog aan andere

dingen denken. Van eeuwigheid af heeft de hoge God gedachten des vredes gehad over een volk van arme zondaren, een schare, die niemand tellen kan. Wat is het groot, als een mens door de inleidende genade van de Heilige Geest daar troost uit mag putten voor eigen hart en leven!

Wij mogen nu op dit Kerstfeest overdenken, hoe de banier des vredes is opgericht in de stal van Jezus' geboorte. Het Kindeke, dat in de kribbe is neergelegd, dat is de Vredevorst. Jesaja heeft reeds geprofeteerd: „Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven, en de heerschappij is op Zijn schouders, en men noemt Zijn naam: Wonderlijk, Raad, Sterke God, Vader der eeuwigheid, Vredevorst."

Door de ontferming des Heeren daalden de hemelse legerscharen nog niet neder, om met vlammend vuur wrake te doen. Dat hadden wij door onze zonden verdiend. Geen strijdzang, geen lied der wrake weerklinkt in de nacht van Christus' geboorte. Liefelijk en lokkend ruist door het luchtruim het: „Vrede op aarde!"

„Vrede op aarde." Zo machten de engelen zingen ondanks alle onvrede, strijd en verdeeldheid, die er op aarde is. Vrede op aarde, omdat in Bethlehem was geboren Hij, van Wie de profeet reeds zeide dat Hij staan zal tot een banier der volken, en Zijn rust zal heerlijk zijn.

Ja! in de beestenstal van Bethlehem is door de geboorte van Christus die banier opgericht, en er in staat geschreven: „Vrede op aarde."

De Zaligmaker Zelf wordt een banier genoemd, en om die banier wordt vergaderd een arm en ellendig volk, dat bestaat uit verontrusten, bekommerden, als door onweder voortgedrevenen. Aan dezulken openbaart de Christus Zich als de Vredevorst.

Wat is de Heere God toch barmhartig! Zijn macht om te verteren, om te verpletteren gebruikt Hij nog niet. Op een aarde, waar de vaan van het oproer tergend werd opgeworpen, komt Hij in en door Zijn Zoon de banier des vredes op te heffen. Ja, Zijn ontferming is gadeloos groot.

Door Christus alleen kan de verbroken vrede weder worden hersteld. De Vader geeft Zijn eniggeboren Zoon over. Hij zendt Hem in de wereld, om het werk der verzoening tot stand te brengen.

En de Zoon komt vrijwillig. Het is Zijn lust de vrede mogelijk te maken. Hij begeert de voeten van zondaren te richten op het vredepad.

Maar o! dat oprichten van de banier des vredes heeft Hem wat gekost! Daarvoor heeft Hij Zich zeer diep moeten vernederen. Aan die vernedering denken wij op het Kerstfeest. De Zone Gods, Die het geen roof behoefde te achten Gode evengelijk te zijn, heeft Zichzelf vernietigd, de gestaltenis eens dienstknechts aangenomen hebbende. Hij, Die alle dingen draagt door het woord Zijner kracht, Hij ligt als een hulpbehoevend Kindeke ter neder. In de hemel bedekte Hem het licht als een kleed. Op aarde werd Hij gewonden in doeken. Hij, Die woonde in het paleis Zijner heiligheid, heeft nu een stal tot Zijn woning. In de hemel gezeten op een hoge en verheven troon, lag Hij nu neder in een kribbe. En welk een strijd heeft Hij moeten strijden, een strijd, waarbij Hem de verzenen vermorzeld werden. Aan Gods gerechtigheid moest Hij volkomen genoeg doen. Sion kan alleen door recht verlost worden. Dat alles was nodig om de banier des vredes te kunnen oprichten. Ja, daartoe moest Hij Zijn ganse leven de hevigste onrust doorworstelen en ten slotte zelfs storten Zijn dierbaar bloed. Doch, komende in de wereld, heeft de Heiland door het Evangelie vrede verkondigd.

Door en in Hem is de weg des vredes geopend. Daarvan zongen de engelen in Efratha's velden. Zij verheugden er zich over, dat de Heere voortging met het uitvoeren van Zijn raad tot verlossing van zondaren.

De banier des vredes is opgericht in de stal van Bethlehem. Daar heeft God de Heere het zonneklaar geopenbaard, dat Hij geen lust heeft in de dood van de goddeloze, maar daarin, dat de goddeloze zich bekere en leve.

Overal, waar het Kerstevangelie mag worden verkondigd, mag nu ook een goede boodschap gebracht worden van het goede. Daar mag de prediker de vrede doen horen. In de prediking moet dus getuigd worden van Christus, de Vredevorst. Door en in Hem is voor vijanden van God, voor opstandelingen, mogelijk gemaakt de vrede Gods, die alle verstand te boven gaat. Dit reeds is voor een ontdekte zondaar bemoedigend, als hij iets mag zien van die mogelijkheid.

Van de beminnelijkheid, van de dierbaarheid van de Vredevorst, van het Kindeke in de kribbe van Bethlehems stal, kan nooit genoeg, kan nooit te veel worden gezegd. Wie zal ten volle begrijpen welke de breedte en lengte en diepte en hoogte zij, en bekennen de liefde van Christus, die de kennis te boven gaat?

Van het Kindeke in de kribbe gaat uit de prediking des vredes. En dat voor opstandelingen, voor vijanden van de hoge God. Is het geen wonder van vrije genade, dat de engelen in Efratha's velden mogen zingen in diepe verwondering, begerig om in te zien: „En vrede op aarde"?

O, als wij door de Heilige Geest ingeleid worden in. wat er geschied is in de beestenstal van Bethlehem, dan gaat ons hart open in vurig verlangen, - —• dan doortrilt een innerlijke vreugde ons lichaam, dan bidden wij met hart en mond: „verlos mij uit het geweld van de duivel en leid mij tot de Vredevorst."

Wat is het ons dan wonderlijk goed bij het overpeinzen van het middelste gedeelte van de engelenzang: „En vrede op aarde!" Dat is een eeuwig wonder. Het is een wonder, dat al groter wordt onder de leiding van de Heilige Geest, Die ook in deze waarheid leidt. En als de nieuwe hemel en de nieuwe aarde komt, dan zal het eerst ten volle zijn: „En vrede op aarde." Daar mogen wij wel eens blij van zingen:

De bergen zullen vrede dragen, De heuvels heilig recht; Hij zal hun vrolijk op doen dagen Het heil, hun toegezegd.

Z.

S. v. D.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen