DE ZAAK SMITS:

Het is er tenslotte dan toch van gekomen: het breed moderamen van de generale synode heeft Prof. Smits zijn emeritaatsrechten ontnomen. Welk een droevig figuur heeft onze kerk in de loop van de laatste twee jaar geslagen ten aanzien van deze kwestie. En welk een geestelijke schade is er aangericht door de dubbelzinnige houding die werd aangenomen.

Iemand belde me dezer dagen op om me te feliciteren met deze afloop. Maar ik vind dit beslist geen gelukwens waard. Is het niet een zaak om ons over te bedroeven, dat een dergelijke maatregel genomen moest worden, omdat het belijden der kerk zo duidelijk en op zo'n lasterlijke manier werd weersproken? En is het niet erg, dat iemand in zijn loochening van het Lam Gods blijft volharden? Daarom is gebed meer op zijn plaats dan gelukwens: gebed om waarachtige bekering van hem die dwaalt, tot de God des levens en de Christus der Schriften.

Overigens had het besluit om aan Prof. Smits zijn emeritaatsrechten te ontnemen reeds twee jaar eerder genomen moeten worden. Toen Prof. Smits zijn geruchtmakende artikelen had geschreven, had men terstond in moeten grijpen. Dat zou onze kerk ten goede zijn gekomen. Nu is ze twee jaar lang blijven hinken op twee gedachten. Aan de ene kant werd de loochening van het bloed der verzoening wel door de generale synode veroordeeld, aan de andere kant mocht Prof. Smits toch vrij blijven preken.

En we kunnen ons niet losmaken van de gedachte, dat men tenslotte toch tot het besluit om hem zijn emeritaatsrechten te ontnemen gekomen is, omdat hij de synode oneer heeft aangedaan door zijn weigering om te spreken met de Raad voor kerk en theologie, en niet in de eerste plaats omdat hij de heilige God en Koning Jezus oneer heeft aan gedaan. En zouden we ons daarover ook niet moeten bedroeven.

Er is één ding, dat me zeer verheugd heeft. Dat is de reactie van de kerk geweest op het vorige besluit van het breed moderamen onzer synode om Prof. Smits

zijn emeritaatsrechten te laten behouden. Er is toen in bijna alle kringen van de kerk zoveel kritiek losgekomen, dat het nieuwe besluit eigenlijk wel volgen moest. Het bleek immers duidelijk dat het kerkvolk en de leiding van de kerk zo ver van elkaar af stonden, dat er een brede kloof gekomen was. Wanneer ik let op de reacties die de brief van de kerkeraad van Veenendaal verwekt heeft, dan moet ik me verblijden, dat verschillende niet hervormd-gereformeerde gemeenten het volkomen eens waren met deze brief. Zelfs een Waals hervormde gemeente reageerde zeer positief. En het breed moderamen heeft zeker gevoeld, dat het met zijn besluit de kerk in het hart had verwond. Er is reden om zich te verblijden in het feit, dat nog zoveel gemeenten vast willen houden aan de belijdenis van de Christus der Schriften.

Betekent het besluit om Prof. Smits zijn emeritaatsrechten te ontnemen nu een einde van deze zaak of een begin? Hoe zullen de vrijzinnigen op dit alles reageren? Want in vrijzinnige kring zijn er immers verschillende predikanten, die het volkomen eens zijn met hetgeen Prof. Smits heeft geschreven hoewel ze niet de vorm willen verdedigen waarin hij zijn bezwaren heeft geuit. Wat zullen deze predikanten nu doen? In de provincie Zuid-Holland zijn vanwege de kerkvisitatie bezwaren ingebracht tegen vrijzinnige predikanten. Wat zal de kerk in deze zaken doen? W^elke gevolgen zal het besluit ten aanzien van Prof. Smits in die zaken hebben? Hoe zal het nu verder gaan met de leertucht? Dat zijn allemaal vragen die bij ons opkomen. Vandaar het opschrift boven dit artikel: de zaak Smits: einde of begin?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen