Als de olie van Arons hoofd

Waarom is Hij Christus, dat is Gezalfde, genaamd?

Omdat Hij van God de Vader verordineerd is en met de Heilige Geest gezalfd, tot onze hoogste Profeet en Leraar, die ons de verborgen raad en wil Gods van onze verlossing volkomen geopenbaard heeft, en tot onze enige Hogepriester, die ons met de enige offerande Zijns lichaams verlost heeft, en voor ons met Zijn voorbidding steeds tussentreedt bij de Vader, en tot onze eeuwige Koning, die ons met Zijn Woord en Geest regeert, en ons bij de verworven verlossing beschut en behoudt.

Maar waarom wordt gij een christen genoemd?

Omdat ik door het geloof een lidmaat van Christus en alzo Zijner zalving deelachtig ben, opdat ik Zijn naam belijde, en mij zelve tot een levend dankoffer Hem offere, en met een vrij en goed geweten in dit leven tegen de zonde en de duivel strijde, en hiernamaals in eeuwigheid met Hem over alle schepselen re-

gere.

Zondag 12.

Als Mozes in de woestijn geroepen wordt tot het hoge ambt om de leider en de bevrijder van het volk Israël te zijn. dan geschiedde dat onder het teken van de brandende braambos. Dat bos brandde, maar verbrandde niet. Mozes trok op dat heilige land zijn schoenen uit, tot een teken van diepe eerbied. Die brandende braambos was een teken, maar God Zelf was dat niet. Dan komt de openbaring van God. Weet u ook waarin dat was? Mozes hield vast als ziende de Onzienlijke. God was niet te zien, ook niet in dat teken. Weet u waarin God Zich geopenbaard heeft? Alleen door het spreken en door het noemen van Zijn Naam. Ik zal zijn... of: Ik zal zijn, die Ik zijn zal. Jahweh of Jehova. Daarin was God. in die naam alleen. Als Jacob later vroeg naar de naam van de Engel des Heeren, dan wist hij dat door de kennis van die naam, hij vat had aan God, dat hij daardoor God had. Als de Heere Zijn Naam onder ons openbaren wil, dan is God daarin, dan krijgt gij daarin vat aan Hem.

Zijn naam en Zijn ambt

Jezus, dat is de eigennaam van de Zaligmaker. Dat is de enige naam, die onder de hemel gegeven is, waardoor wij moeten zalig worden. Deze naam draagt er maar Eén. Die is Hem van boven, van de engel gegeven, een naam boven alle naam. Christus, dat is de ambtsnaam van de Zaligmaker. Dit is niet een enige naam, die Hij alleen draagt. Daar zijn meer gezalfden, daar zijn ook valse Christussen. Daarvan is ook de christennaam afgeleid, die al Zijn gekenden en gekochten dragen. Maar Hij draagt deze Naam wel op een geheel enige wijze. De naam komt in het O. Testament voor als Messias, en betekent daar Gezalfde. De naam komt ook in het N. Testament voor als Christus en betekent daar ook Gezalfde. De O.T. naam wordt onder ons ook wel gebruikt, hoewel belangrijk minder. Ik meen zelfs, dat deze naam Messias onder het hedendaagse Jodendom ook niet zo menigvuldig gebruikt wordt. De N.T. naam wordt algemeen en veel gebruikt. Zij is Hem niet gegeven bepaaldelijk door God, maar door Zijn kerk als een eretitel.

U weet, dat in de bijbel ambtsdragers, profeten, priesters, koningen gezalfd werden met de heilige zalfolie. Zo werd Elisa gezalfd. Saul en David en Salomo gezalfd. Aaron en zijn zonen door Mozes gezalfd. Dat geschiedde met de heilige zalfolie, een soort kostbare nardus, die het lichaam glanzend en schoon maakte, die het lenig en vaardig maakte. Zij was een symbolische handeling, waardoor verzinnebeeld werd de roeping en de bekwaammaking. Daarachter werd gedacht de roepstem Gods, daarachter werd gedacht de begiftiging met de Heilige Geest en met al de gaven, die nodig waren tot de uitoefening van dat ambt. Nu is Christus Zelf nooit symbolisch gezalfd met de heilige zalfolie. Dat zou dan hebben moeten gebeuren bij Zijn ambtsaanvaarding op dertigjarige leeftijd door Johannes de Doper. De zalving door Maria is geweest een zalving tot Zijn begrafenis. Die heeft hiermede niet te maken. Christus is niet symbolisch gezalfd, maar in de directe werkelijkheid. Dit is gebeurd in de eeuwigheid, in de raad Gods, waar Hij verordineerd, voorbeschikt en geroepen werd tot Zijn ambt. De zalving met de Heilige Geest kon daar nog niet plaats hebben, omdat Hij daar de menselijke natuur nog niet had aangenomen. Naar Zijn Godheid kon Hij de Heilige Geest niet ontvangen, omdat Hij Die naar Zijn Godheid reeds had van alle eeuwigheid. Naar Zijn mensheid moest Hij de Geest ambtelijk ontvangen, omdat Hij een werk ging doen, wat Hij tevoren niet gedaan had. En Hij heeft Hem ontvangen bij Zijn doop in de woestijn, niet van Johannes de Doper, maar van de Vader zelf, als de H. Geest nederdaalde en de stem uit de hoog-waardige heerlijkheid klonk: „Deze is Mijn Zoon, Mijn Geliefde, in welke Ik Mijn welbehagen heb!'' Zo draagt Hij dus de naam Christus krachtens verordinering en zalving.

Nu dan Zijn ambt zelf.

Dat is een drievoudig ambt. Meestal is het zo, dat bij een meervoudig ambt wel een van de dingen in de verdrukking komt, soms zelf al de taken, die te doen staan. Dat is bij Christus niet het geval. Hij is zo volkomen Profeet, als Priester, als Koning. Met groot recht kunnen de adjectieven: hoogste, enige en eeuwige hieraan toegevoegd worden. Hier is geen sprake van overdrijving. Daar zit ook rangorde in Zijn drie ambten. Het profetische ambt is het op de voorgrond tredende, het priesterlijke is het hart van Zijn werk, het koninklijke is het gevolg van de beide eerste. Niet dat Hij eerst een poosje profeet was, toen priester en ten slotte koning. De ambten zijn drie-enig. Zij gaan gelijk op.

Hij is de hoogste Profeet en Leraar, en bedenk toch dat er hoge profeten en leraars geweest zijn, mannen als Mozes, David, Jesaja, Jeremia. Maar Hij is de hoogste. Die profeten brachten indirect, na het ontvangen te hebben door inspraak Gods, hun prediking. Maar Christus, de hoogste Profeet, bracht Zijn leer uit de schoot des Vaders. Die verborgen raad en wil Gods heeft Hij van meetaf meegemaakt en gekend. Het hele werk der verlossing heeft Hij Zelf gemaakt en Hij heeft het van binnen uit kunnen kennen. God heeft Zich op die verlossing beraden en Hij heeft die gewild. En dat alles, wat tot onze verlossing nodig was, heeft onze hoogste Profeet door de profeten en door de evangelisten geheel geopenbaard. Het

dan geen verborgenheden meer? Zeker, het getal en de namen der verkorenen, de plannen van het wereldbestuur, de tijd van het wereldeinde, dat zijn verborgenheden, die Christus niet geopenbaard heeft, maar van de verlossing heeft Hij alles geopenbaard, wat voorwerpelijk gedaan moet worden en wat onderwerpelijk gekend moet worden.

Hij is de enige Hogepriester. Wel zijn er vele hogepriesters geweest, bekleed met symbolische gewaden, optredend op symbolische tijden, verrichtend symbolische handelingen, maar heel hun dienst schaduwde slechts af wat Christus doen zou. Daarom mocht er na Hem geen hogepriester meer zijn. Hij was en is en zal zijn dc enige Hogepriester, die met Zijn lichaam het enige offer gebracht heeft, en alzo volkomen verlost heeft degenen, die door Hem tot God gaan. Dat offer, gij weet het, is gebracht op het kruis, waar in één keer heel de schuld van Zijn uitverkoren volk is te niet gedaan. Daar kon niemand te voren iets aan doen. Brandofferen noch offers voor de schuld voldeden aan Gods eis. Zij zagen maar alle op Christus. En nadien hoeft niemand enig offer aan te brengen. Het is gebracht in één keer. De enige Hogepriester werkt nog steeds door Zijn voorbede bij de Vader. Wat een gedachte: wij hebben een Hogepriester, die altijd leeft om voor Zijn volk te bidden, dan als zij nog niet aan bidden denken, dan als zij zo biddeloos zijn, dan als hun gebed schuldig tot hen wederkeert. Hij bidt.

Hij is de eeuwige Koning. Hij regeerde, Hij regeert, Hij zal regeren.

Nu is Zijn Koninkrijk niet van deze aarde, het is een koninkrijk van genade en waarheid. Daarom heeft Hij afgewezen bij Zijn zijn op aarde alle aardse begeerten naar het Koninkrijk. Hij regeert door Zijn Woord en door Zijn Geest. Dat zijn de twee middelen, waardoor Hij iemand in Zijn Koninkrijk brengt, waardoor Hij ze wint voor het rijk. Eenmaal toegebracht, regeert Hij ze ook door Zijn Woord en Geest. Waar het Woord is in zijn volheid, in zijn eerlijkheid, in zijn volkomenheid. daar is de Heilige Geest. En waar de H. Geest is, daar bedient Hij Zich altijd van het Woord. Deze Koning beschut en behoudt ook de eenmaal verlosten bij de verkregen verlossing. Hoe donker de tijden voor de kerk ook mogen zijn, dc Heere bewaart Zijn kerk. Hij bewaart niet altijd de kerk in haar verschijningsvorm, maar Hij bewaart altijd de levende kerk. Hij is een groot en eeuwig Koning.

De Koning rust op Uwe trouw, O eeuwig Opperwezen! Uw goedheid, nooit volprezen, Duldt niet. dat hij ooit wank'len zou; Neen, d'Allerhoogste zal Hem hoeden voor de val.

Verhoog, o Heer, Uw naam en kracht: Zo zal ons vrolijk zingen Door lucht en wolken dringen; Zo wordt Uw heerschappij en macht,

Door ons, nog eeuwen lang. Geloofd met psalmgezang.

Onze naam en onze roeping

De naam christen komt maar weinig in de bijbel voor. Buiten Palestina is die naam het eerst ontstaan, in Antiochië. Dan leest ge nog dat Agrippa zegt: , , Gij beweegt mij bijna een christen te worden." Voorts wordt er in de brieven nog gesproken over lijden als een christen. Deze naam is intussen de wereldnaam geworden voor alle ware gelovigen. Door het geloof wordt men een lidmaat van Christus. Het geloof brengt in contact met Christus, het geeft deel aan Christus. Dan wordt men Zijner zalving deelachtig. Daar komt over zo iemand de zalving van de Heilige Geest. Die Geest komt over iemands ogen als een ogenzalf en men gaat zien. Die Geest komt over iemands hoofd en zijn verstand wordt verlicht, hij gaat verstaan. Die Geest komt over iemands hand en hij gaat het goede doen. Die Geest komt over iemands hart en zijn hart wordt veranderd, het wordt bekeerd. Dat is die zalf, die van 's Hogepriesters hoofd zijn baard en klederzoom doortrekt.

Opdat ik Zijn naam belijde. Daar hebt ge de profeet. Wij profeteren maar na, wat de Heere voorgeprofeteerd heeft. Wij belijden Zijn naam met al datgene na te zeggen, wat de bijbel voorgezegd heeft. Die naam krijgt voor ons al meer een bijbelse inhoud, die naam gaat voor ons met de jaren voller worden, krachtiger worden. Die naam belijden wij op alle terrein van het leven, in de kerk als ambtsdragers en leden. Dan staan wij de volle waarheid der Schriften voor, wij staan daarvoor op kerkelijke vergaderingen, wij staan voor die naam in de praktijk van het leven, aan boord, op de fabriek, op de boetzolder, in in militaire dienst, in het zakenleven, op de school. Dat is de profeet.

Nu de priester. Dat ik mijzelve tot een levend dankoffer Hem offere.

De Heere is het zo waard, dat wij voor Hem leven zullen. Het leven in de verborgenheid en het leven in de openbarheid, het leven in huis en op de straat, het leven in de kerk en in de staat, het leven in onze gezonde dagen en ook in onze zieke dagen, het leven in onze jeugd, niet minder in de middelbare leeftijd, en evenmin in onze ouderdom. Een levend dankoffer.

Een dankoffer om dat enige slacht-en zoenoffer, dat Christus gebracht heeft. God heeft onze offers niet nodig. Maar onze dankoffers heeft Hij wel graag. Dc Heere ruikt die lieflijke reuk en Hij is daar zo hartelijk verblijd mee. Geeft Hem dan uw jonge leven. Laat niet het vlees van uw jeugd voor de wereld en voor de zonde, en de benen straks voor God. Geeft niet uw jonge leven aan de wereld en aan de zonde, die zich zo brutaal opdringt ook in onze gemeenten. Geeft Hem het leven in de kracht van uw jaren. Laat niet al uw kracht henengaan aan uw zakenleven, aan uw landbouwbedrijf. Geeft Hem als Noach uw geld, geeft Hem ook uw tijd. Het bouwen van die ark kostte Noach nogal wat, veel geld en veel tijd. Laat Hem toch niet een zondagmorgenuurtje hebben, maar weest getrouw in uw kerkgang en knibbelt daar niet op. Hij is het waard!

Gezalfd ten slotte tot koning. Om met een vrij en goed geweten tegen de zonde en de duivel te strijden. Zoveel mensen worden nooit een christen, komen nooit tot het geloof, komen nooit tot de bekering, omdat zij de strijd tegen de zonde en tegen de duivel niet aanbinden. Gij zult niet zalig sterven, als gij de strijd niet aanbindt. U zult geen christ enzijn. als gij er nooit één zonde om nagelaten hebt. U zult geen christen zijn, als gij zo vergramd zijt op de ware vromen, terwijl gij de wereld ongemoeid zijn gang laat gaan. U zult geen christen zijn, als gij nooit de duivel eens ontmoet hebt. als gij hem nooit eens een slag hebt toegebracht. Dat moet gij doen met een vrij en goed geweten. Dat wil zeggen, dat gij niet vrij bent in uw geweten, als gij heimelijk aan de andere kant staat, of als gij met één been aan de andere kant staat. U moet met een goed geweten aan de kant van Christus en Zijn volk staan.

Het geeft, dat verzeker ik u, een strijd op leven en dood, en de strijd wordt met het ouder worden niet minder. Dan zullen zelfs uw huisgenoten uw vijanden zijn. Christus is nu eenmaal niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.

En hiernamaals met Hem over alle schepselen regere. Regeren over de duivelen en over de wereld. De heiligen zullen de wereld oordelen. Wij zullen het oordeel van Christus straks van harte onderschrijven en helpen uitspreken tegen allen, die ter linkerhand verwezen zullen worden, al waren zij ons na in den bloede. Wij zullen de duivelen mede beschuldigen, die ons zoveel kwaads en leeds berokkend hebben. En dan heersen over al de lager gestelde schepselen. De kerk gaat ten hemel in en zij beërft Koninkrijken.

Zw.

W. L. T.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen