De reis naar de maan en ons ongeloof

Van verschillende kanten is de vraag gekomen hoe we toch moeten denken over de reis naar de maan. Verschillende vragenstellers veroordeelden deze reis door te zeggen dat ze niet kunnen begrijpen dat God dit heeft toegelaten. Anderen zijn van mening dat de Heere aan de mensen de wijsheid gegeven heeft en daarmee ook de mogelijkheid om de ganse schepping Gods te onderzoeken. Ook zijn er die menen dat met de reis naar de maan de fundamenten van ons geloof worden ondergraven.

Om met het laatste te beginnen, daar kunnen we helemaal niets van begrijpen. Wij voor ons hebben ons vroeger nooit zozeer gerealiseerd wat het zeggen wil dat God de hemel en de aarde geschapen heeft. Wat een geweldige werkelijkheid dat is leren we in onze dagen. Wat een onmetelijke afstanden zijn er van onze aarde naar de andere hemellichamen. Hoe

groot is dan onze Schepper, Die hemel en aarde geschapen heeft. En met ..hemel en aarde" wordt het hele terrein van de werkelijkheid bedoeld, voorzover deze door de natuurlijke mens te bevatten is, er is ook geen verte waarheen wij zouden kunnen vluchten om aan Zijn gericht te ontkomen. , , Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht? Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie Gij zijt daar" (Psalm 139 : 7—8). De grootheid en de heerlijkheid en de almacht Gods worden door het ganse heelal verkondigd. De mens van deze tijd, die van God als Schepper niet weten wil, is diep teleurgesteld dat men geen leven op Mars heeft kunnen ontdekken. De beide ruimtevaartuigen, die langs deze planeet zijn gegaan en foto's hebben gemaakt, hebben geen enkele bevestiging kunnen geven van de aanwezigheid van leven op Mars. En dat werd door de wetenschap van onze tijd toch bijna als een vaststaand feit aangenomen. Daarmee wilde men dan bewijzen dat de evolutietheorie waar was. Dan zou er immers niet alleen op aarde, maar ook op andere planeten zomaar leven zijn ontstaan, dat zich later ontwikkeld had van een lagere levenswijze naar een hogere. Neen, de maanreis heeft de fundamenten van ons geloof beslist niet ondergraven. Want ons geloof hangt niet aan het al of niet slagen van een reis naar de maan. Ons geloof is een vrucht van Gods werk, van het werk van de Heilige Geest. En de Heere leidt ons doorZijn Woord en Geest.

Wij weten niet waarom God de mens de wijsheid heeft gegeven om van deze aarde naar een andere planeet te reizen.

Alle wijsheid komt immers van de Heere. Natuurlijk kan het onder zijn toelating zijn. Het nut van de reis naar de maan vermogen we thans nog niet in te zien. Maar misschien opent dit begin mogelijkheden die we nu nog niet kunnen overzien. Daarom willen we zeer voorzichtig zijn in de beoordeling van deze dingen. Men heeft vroeger vanuit de kerk nogal eens bepaalde zaken veroordeeld, die men later als normaal heeft aanvaard.

Daar komt nog iets anders bij. Van oude tijden af heeft men geloofd dat de planeten en de sterren ons leven op aarde beïnvloeden. Velen hebben de hemellichamen als goden vereerd. Men was bang voor de invloed van deze „machten". Trouwens, ook in onze tijd zien we dit bijgeloof weer sterk opbloeien. De sterren zouden ons levenslot bepalen. In verschillende bladen vinden we de „sterrenrubrieken". Nu men God al meer en meer heeft „dood" verklaard, zoekt men andere goden. Zo worden de sterren de afgoden van deze tijd. Van die kant is het misschien goed dat men op de maan is geweest. De maan is een dood en onherbergzaam oord. Daar kan geen invloed van uitgaan op het leven en lot van de mens. Van de sterren ook niet. Ze zijn alle door God geschapen. God de Heere regeert en Hij leidt het leven en lot van de mens.

Toch menen we in onze wereld een bepaalde overmoed te kunnen opmerken. De wetenschap gaat met zulke sprongen vooruit en is tot zulke geweldige prestaties in staat dat velen menen het wel zonder God te kunnen stellen. Maar hoe nietig is de mens tegenover God, de Almachtige, de Schepper van hemel en van aarde. Hij kan naar de maan reizen of naar een andere planeet. Maar eenmaal zal hij rekenschap af moeten leggen voor de hoge God. En dan zal een iegelijk geoordeeld worden naar zijn eigen werk. Trouwens deze hele wereld zal voorbijgaan. In de dag der dagen zal blijken hoezeer het ganse heelal bijeen hoort. Op de jongste dag zal immers de zon verduisterd worden en de maan zal haar schijnsel niet meer geven en de sterren zullen van de hemel vallen. En dan zal de Heere God alles nieuw maken, een nieuwe aarde en een nieuwe hemel, waarop gerechtigheid zal wonen. Want de hemellichamen zullen niet regeren, maar God regeert. Dat is ons geloof ook in het jaar van de reis naar de maan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen