En voort wentelen de eeuwen...

Aan deze titel van een boek moesten we denken toen we dit artikel gingen schrijven. En voort wentelen de eeuwen... Aan het einde gekomen van het jaar 1969 moeten we de woorden van de psalmist onderschrijven: En we vliegen daarheen... En waar vliegen we dan heen? We zijn op reis naar de eeuwigheid. En als het goed is zullen we hier op aarde vreemdelingen zijn, pelgrims die voorttrekken naar hun vaderland bij God.

Wanneer we terugzien op het jaar 1969 voelen we dat we als christenen steeds meer vervreemden van deze wereld. We voelen er ons al maar minder thuis. Zeker, voor degenen die de tegenwoordige wereld liefhebben is er veel te genieten. Ook in het jaar 1969 waren er brood en spelen, genot en vermaak. En steeds meerderen keren de kerk de rug toe omdat ze willen eten en drinken en vrolijk zijn. Maar het is alles zonder God en het is een leven zonder God, de bron van alle leven en daarom is dit leven ook de dood.

En ook de kerk is bezig een kerk te worden zonder God. Wanneer we goed opmerken, kunnen we in dit alles zien de tekenen der tijden waar de Heere Jezus zijn discipelen op gewezen heeft. Het gaat bij velen in de kerk alleen om deze aarde, om een goed leven op aarde maar het is een leven zonder God. En men kleurt de boodschap nog wel enigszins godsdienstig, men spreekt van een paradijs dat op deze aarde zal komen wanneer we de mens Jezus, de goede mens die we allemaal moeten worden, gelijkvormig zullen worden. Want men predikt dat uit deze wereld het paradijs zal opkomen en dat de mens langzamerhand tot zijn bestemming op deze aarde zal worden gebracht. Dat is de schrale hoop die de kerk op vele plaatsen aan haar leden biedt. Geen wonder dat men de kerk de rug toekeert en dat men de wereld kiest. Die heeft immers veel meer te bieden aan genot en vermaak en blijdschap...

Wanneer we op 't kerkelijk en godsdienstig leven letten dan verlaten we het jaar 1969 met grote zorg. We zijn diep verontrust over de ontwikkeling van het kerkelijk leven. Misschien wel in de eerste plaats verontrust over zoveel gerusten in Sion. Want hebben we er wel erg in hoe de grondslagen van de kerk worden aangetast in onze dagen door predikanten en ambtsdragers zelf, door vele theologen die de Bijbel niet meer willen erkennen als Gods Woord? Hebben we er wel erg in dat er velen zijn die er alleen een godsdienstig boek in zien waaruit we wel het een en ander kunnen leren maar we zullen het toch zelf moeten doen, we zullen toch zelf het paradijs moeten scheppen, wij mensen die onbekwaam zijn tot enig goed uit onszelf en geneigd tot alle kwaad. Want wanneer we de nood en ellende van deze wereld zien dan moeten we toch nog altijd zeggen dat het onze zonden zijn, dat we overtreders zijn van Gods geboden en dat daardoor de dood en allerhande ellende over ons gekomen is. Daarom loopt

deze weg uit op één grote teleurstelling en tenslotte op de buitenste duisternis, ver van God en Zijn Christus.

Het zijn sombere gevoelens waarmee we het jaar 1969 achterlaten als we zien op de loop der gebeurtenissen in dat jaar. De mens mag zich dan ook in dit jaar groter hebben gemaakt, hij mag dan maanreiziger zijn geworden, hij mag dan in zijn waan menen dat hij aan God gelijk is of dat er geen God is... we zijn toch op weg naar de grote ontknoping van de wereldgeschiedenis, we zijn toch op weg naar de wederkomst van Christus op de wolken des hemels om te oordelen de levenden en de doden. Hoe dan ook, het jaar 1969 is het jaar onzes Heeren geweest. En ook dit jaar heeft de Heere gebruikt om Zijn gemeente te bouwen om Zijn kerk vaster te gronden op het enige fundament, om Zijn kinderen te bedienen door Zijn Heilige Geest uit de volheid der genade van de Heere Jezus Christus.

Ook in het jaar 1969 is de hand des Heeren geweest en in het nieuwe jaar zal die hand ook Zijn kerk en volk geleiden. Het kan een moeilijk jaar worden, een jaar van strijd en worsteling ook op het kerkelijk erf, een jaar waarin gestreden moet worden om de laatste grondwaarheden van ons geloof, een jaar waarin zij die aan Gods Woord en aan de gereformeerde belijdenis vast willen blijven houden van alle kanten aangevallen en benauwd zullen worden, m'aar dat is geen vreemde zaak. Ze hebben Mij vervolgd, ze zullen ook u vervolgen. Dat heeft de Heere Jezus zelf gezegd. Het zal er echter om gaan dat wij trouw zullen blijven, trouw aan de Heere en trouw aan Zijn Woord. Het zal er om gaan dat we van Gods genade zullen willen blijven leven ook in het jaar onzes Heeren 1970.

Want dit mogen we weten — en laten we het nooit vergeten •— dat de Heere God ons leidt naar de toekomst. Of nog beter gezegd, dat Hij ons leidt naar Zijn toekomst.

En voort wentelen de eeuwen... Ze wentelen voort naar de eeuwigheid. En dan komt de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Dan komt het nieuwe paradijs. Dat komt niet uit deze wereld op. Neen, dat komt van God uit de hemel. En Hij zorgt ook voor zijn strijdende kerk op aarde in deze tussentijd.

Daarom kunnen allen die de Heere vrezen, die weten van Zijn genade in de Heere Jezus Christus, die geloven in die Borg en Middelaar van zondaren, voor wie het evangelie werkelijkheid is geworden, het nieuwe jaar moedig binnenreizen. O neen, niet omdat ze iets of veel van zichzelf verwachten. Ze verwachten van zichzelf niets. Maar ze verwachten alles van de Heere hun God.

En daarom kunnen ze het jaar 1970 vol rust en vertrouwen binnenreizen omdat ook dit jaar een jaar onzes Heeren is, het jaar van de Vader van onze Heere Jezus

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen