Het feest der vervulling

En als de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eendrachtelijk bijeen. En er geschiedde haastelijk uit de hemel een geluid, gelijk als van een geweldige gedreven wind en vervulde het huis, waar zij zaten. En van hen werden gezien verdeelde tongen als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest, en begonnen te spreken met andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. Handelingen 2 : 1—4.

De vervulde tijd

Wij willen nu alleen handelen over de vervulling, omdat het Pinksterfeest het feest der vervulling is. Het is het sluitstuk van de Christelijke feesten, als men tenminste de wederkomst van Christus met Zijn uiteindelijke glorie niet het sluitstuk der feesten wil noemen.

De Heilige Geest is de gave, die Christus beloofd heeft te geven en met de Heilige Geest luidt de laatste fase van de tijd in. Dan wordt het eeuwigheid. Nu wordt het laatst der dagen, naar de profetie van Joël: , , En het zal zijn in het laatst der dagen, dat Ik zal uitstorten van Mijn Geest op alle vlees, zegt de HEERE." De laatste bedéling gaat in.

De naam Pinksterfeest is afgeleid van een Grieks woord, dat vijftigste of vijftigste dag betekent. Dat was dus de tijd tussen Pasen en Pinksteren. Onder het Oude Verbond viel het Pinksterfeest ook op de vijftigste dag na de uittocht uit Egypte. De naam Pinksterfeest heeft dus zijn oorsprong niet van het Nieuw-Testamentische gebeuren, maar van het Oud-Testamentische gebeuren. Daar was het het feest van de wetgeving, daar was het het feest van de Bondssluiting, wat later nog verbonden werd met de oogst, de korenoogst, waarop Israël de gewoonte aannam, om de eerstelingen van de oogst te offeren aan zijn God.

Nu geviel het wel, dat juist op dit feest, toen dus Jeruzalem vervuld was met feestgangers uit alle delen der aarde en een gans grote schare buitenlanders, maar dan allen uitteraard Joden en Jodengenoten, het feest van de uitstorting van de Heilige Geest plaats vond. Dat was natuurlijk geen toeval. Dat was de besturing van God. Hier bleek dat alle raderen Gods in elkander grepen. Deze Geest toch zou de Wetten in de harten van Gods volk schrijven. Dit was de eigenlijke bondssluiting.

Nu wordt dus de Oud-Testamentische voorzegging aangaande de Heilige Geest vervuld. Dit is dus de dag, de roem der dagen, die Israëls God geheiligd heeft. Nu kan de kerk, van zorg ontslagen, Hem roemen, die haar blijdschap geeft. Nu geeft de Heere Zijn zegeningen, nu geeft de HEERE heil op deze dag. Nu geeft de HEERE, dat men een rijke oogst van voorspoed mag zien op deze eerstelingen. De dag van Christus' komst is lang verwacht en die is vervuld. Maar dat was nog maar het begin van het heilswerk. Maar nu in de gave en de komst van de Heilige Geest de kroon op het werk van Christus gezet wordt, nu wordt en is het werk vervuld. Vergeet het toch niet, dat de mens door de zondeval de Geest, Die God de mens ingeblazen had, zodat de Geest Gods in de mens woonde, verloren had! Komt die Geest nu in de mens terug, dan is dat alleen op grond van het verzoenend en lijdend offer van de Heere Jezus. Daarom heeft die Geest bloed gekost. Daarom is die Geest een duur verworven Geest. Daarom is door Christus aan Zijn discipelen en aan Zijn volk toegezegd, dat Hij ze na Zijn hemelvaart gaven zou geven tot der mensen troost, opdat zelfs het wederhorige kroost altijd bij Hem zou mogen wonen. Hier zijn die gaven. U kunt ze noemen sommigen tot apostelen, sommigen tot profeten, sommigen tot evangelisten, zoals de brieven zeggen. Maar men kan die gaven ook samenvattend noemen met één woord, namelijk: de Heilige Geest. En in die Geest geeft Christus' heel de Nieuw-Testamentische openbaring met al de beloften, die in Christus Jezus ja en amen zijn, die in Christus Jezus en in al Zijn heil hun beloften vervuld vinden. Deze Geest toch zou Christus verheerlijken en het der gemeente bekend maken.

ng Was dus de Pinksterdag, de vijftigste na de uittocht uit Egypte, voor Israël de dag van de wetgeving met heel de tabernakeldienst der verzoening erbij een feest van vervulling, eigenlijk Israëls grote dag, hoeveel te groter is nu deze Pinksterdag, de vijftigste na de bevrijding door Jezus' bloed uit het diensthuis der zonde, voor het Israël van de Nieuwe Dag, van de kerk. Waarlijk, nü, nü is de dag van het Pinksterfeest vervuld!! Bij Sinaï was het een vervulling in de schaduwachtigheid der ceremoniën. Daar bleef het altijd nog wachten op de ware vervulling. Maar die is nu gekomen. Zeer zeker kan men deze dag der vervulling als de vijftigste beschouwen als te rekenen na Jezus' opstanding, maar ten volle is dit Pinksterfeest hét Pinksterfeest, waarop dat eerste Pinksterfeest duidde. Dit is dan de dag, de roem der dagen, die Isrels God geheiligd heeft. Gaan wij dan nu de eigenlijke vervulling in ogenschouw nemen, als wij spreken over

Het vervulde huis

„Zij waren dan allen eendrachtelijk bijeen en er geschiedde haastelijk uit de hemel een geluid, gelijk als van een geweldige gedreven wind en vervulde het gehele huis, waar zij zaten."

Over dat huis kan men van mening verschillen. In het vorige hoofdstuk bij de apostelkeuze waren zij samen in de opperzaal. Dat kan de zaal in het voorname huis van een vriend van Jezus geweest zijn, waarin zij ook het Avondmaal gevierd zouden hebben. Dat kan zo geweest zijn. Nu is er echter een andere dag aangebroken, die kan dagen en weken na de apostelkeuze hebben plaats gevonden. Dat moet zelfs wel, omdat zij met de nu weer volledige apostelschaar om de komst van de Geest gebeden hebben.

Daar moeten dus tien dagen tussen Handelingen 1 en 2 hebben ingelegen. Gezien de schare, die straks toestroomt,

van de op het Pinksterfeest aanwezige Joden en Jodengenoten — feestgangers van alle volk onder de hemel — kan dit moeilijk anders geweest zijn dan het huis des tempels.

U weet, dat Jezus met Zijn discipelen dikwijls placht samen te komen in de voorhof van Salomo. Dat is het oudste deel van de tempel, die later na de ballingschap hersteld en door Herodes vergroot en verfraaid was. Maar die voorhof van Salomo was het herstelde oudste deel van de tempel. Indrukwekkende gedachte. Op dit gebouw zagen de eeuwen. Dit was de oude voortzetting van de kerk van het oude Israël, van de oude kerk. Daar placht Jezus met Zijn discipelen veel samen te komen. Nu is het mijn gedachte — die ik voor beter prijs wil geven! — dat daar het hele huis was, waar de gemeente tezamen was eendrachtiglijk. Waarheen anders kon straks de menigte feestgangers tot het Oud-Testamentische Pinksterfeest gekomen, samenstromen, een menigte van veel meer dan drieduizend, als ik reken, dat bij de drieduizend bekeerlingen nog geteld moeten worden degenen, die niet geloofden, maar er mee spotten: „zij zijn vol zoeten wijns".

Welnu, zo is mijn onderstelling, dat dit huis, deze tempel, dit oudste deel van de tempel, vervuld werd met de Heilige Geest en met het hemelgellxid als van de wind, als van een geweldige wind, als van een gedrevenen wind. En nu is mijn gedachte dat, zoals Jezus tot het Zijne tot Zijn tempel gekomen is (zie Maleachi 3:1), hier ook de_Heilige Geest tot Zijn tempel gekomen is, namelijk om inwoning te nemen in de harten van de discipelen (120) en van het Godvruchtige volk van alle volk, dat onder de hemel is. En daarom staat er, dat de Heilige Geest het „gehele" huis vervulde. Zijn huis! Zijn huis en Zijn volk!!

Zo blijven wij geheel bij de belofte Gods uit Joël, zo blijven wij geheel bij het verbond Gods met Zijn volk Israël, zo blijven wij geheel bij de verkiezing Gods. „Ik zal Mijn Geest over uw nakomelingen doen komen!" Zodat wij maar zeggen willen: De Geest komt tot het huis, Zijn huis, Zijn kerk. En dan wel te verstaan tot het vrome volk, dat in Zijn huis woont gestadiglijk. En als de door Jezus' bloed verworven Geest komt tot Zijn huis als de beloofde Geest, dan zal Hij woning bij hen maken, die door Jezus' bloed gekocht zijn en aan wie die Geest beloofd is. En daar hebt u dan de zonen en dochteren, die profeteren, de jongelingen die gezichten zien en de ouden die dromen dromen. Dit is het huis: de kerk van God gesticht! Dit is het volk: het volk van God verkoren! b m e N h k a D m

Dit is de dag, de roem der dagen, Die Isrels God geheiligd heeft! Laat ons verheugd, van zorg ontslagen. Hem roemen, die ons blijdschap geeft! Och HEER'! geef thans Uw zegeningen. Och HEER'! geef heil op deze dag; Och, dat men op deez' eerstelingen Een rijke oogst van voorspoed zag. z g g w e H z V e

De vervulde discipelen

„En van hen werden gezien verdeelde tongen, als van vuur, en het zat op een iegelijk van hen. En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest, zoals hun de Geest gaf uit te spreken."

Wij gaan, zoals gezegd, de tekenen van wind en vuur en ook van het talenwonder voorbij. Over de eerste twee handelden wij vorige malen, over het talenwonder hopelijk later. Het gaat ons nu over de Geest Gods Zelf, vervullende de discipel en l

De tongen en de wind en de talen waren tenslotte de tekenen van de Geest, niet de Geest Zelf. Nu werden de discipelen vervuld met de Heilige Geest. U weet, dat met de zending door Christus, vóór Zijn heengaan, Hij op hen blies en zeide: „Ontvangt de Heilige Geest." Dat was een ambtelijke ontvangst tot de arbeid, die zij voorshands moesten doen in de tijd tussen Zijn laatste gesprekken en de uitstorting van de Heilige Geest. U leest dat in Joh. 20 : 22, voor de ontmoeting met Thomas. Door die Geest hebben zij Zijn heengaan kunnen dragen, door die Geest hebben zij de tijd van het wachten met bidden en vasten kunnen doorbrengen en hebben zij de uitstorting kunnen verbeiden. Maar nu komt de Geest in de twaalven in de volle mate als de inwoning Gods, als de bekwaammaking Gods. Nu komt de Geest als de Geest des Evangelies, als de Geest der gezondmaking, als de Geest, die de boze geesten, de duivelen, uitwerpt, als de Geest, die de verlossing en de vergeving van zonden schenkt. Nu komt de Geest, als de Geest, die de ambten gaat instellen en de ambtsdragers gaat aanstellen. Nu komt de Geest, die de ekeerlingen niet op zichzelf laat staan, maar die ze gaat vormen tot gemeenten en tot die ene grote kerk van Christus. u komt de Geest, Die Christus gaat vereerlijken, gaat toepassen, gaat wegschenen in de harten van zondaren en die ook l Christus' heilsweldaden gaat toepassen. e Geest Gods gaat zondaren heiligen, iddels de prediking der apostelen, gaat e overzetten uit de dood in het leven aat ze inplanten in de wijnstok Christus aat ze ontdekken aan zonde en schuld — at een doorgaand werk is, gaat ze meer n meer Christus benodigen, gaat ze in em doen wassen en vruchtdragen, gaat e in Hem en door Hem leiden tot de ader en maakt ze tot kinderen Gods en rfgenamen Gods, niet alleen in dit, maar ook in het toekomende leven, niet alleen in het toekomende leven, maar ook nu reeds in dit leven. Hij gaat ze begiftigen met allerlei gaven. De een maakt Hij tot een voet voor de kerk, waardoor de kerk kan gaan en staan. De ander maakt Hij tot een voet der kerk, waardoor de kerk kan gaan en staan — maar dan de één tot de linkervoet, de ander tot de rechtervoet, zodat de ene voet zonder de andere niet kan en de andere voet zonder de ene niet kan en zodat de kerk zonder de ene en zonder de andere niet kan. De een maakt de Geest tot het oog der kerk, de ander tot het oor. En zo in die duizenderlei organen en in die duizenderlei functies vervult de Heilige Geest niet alleen de discipelen, maar ook de gemeente.

Maar zij werden ook allen apart vervuld met de Heilige Geest. Wat geeft de Heere een christen toch veel mee in de Geest Gods. En niet slechts veel, maar alles. Daar zijn de nodige gaven tot hun behoud: hun verkiezing van eeuwigheid door de Vader, hun roeping door het Woord, hun wedergeboorte door de Geest Zelf, hun rechtvaardigmaking door het geloof, hun heiligmaking door de gezegende werking van een zonder prikkel wedergekeerde wet, hun heerlijkmaking door een Godgewijd leven. De Geest vervult hen allen ten volle door geloof, hoop en liefde, door een geloof door de liefde werkende jegens God en de naaste. Wat zal ik u meer zeggen van het vervuld worden door de Heilige Geest? Hij vervult ze met al de genade van Christus tot de ere des Vaders.

Krijgen zij hier voor hun gevoel zo vaak het tegenovergestelde: een leegte aan dit alles, het maar de ontdekking des Geestes, om die leegte te vervullen. De Geest Gods vervult met Zijn eigen wezen al hun nooddruft tot al de volheid Gods en Hij geeft ze tot hun verootmoediging er bij de smaadheid van Christus, de vervolging om Zijns Naams wil, soms een doorn in het vlees, opdat zij zich niet zouden verheffen op de uitnemendheid der openbaringen, of ook te dragen een kruis, opdat zij achter Jezus zouden blijven. En het einde is, dat de Geest hen als een weltoebereide bruidsgemeente voert tot de Bruidegom. Dan zeggen de Geest en de Bruid: „Kom Heere Jezus, ja kom haastiglijk. Dan zal Zijn antwoord zijn: „Ja, Ik kom.'

Dat en nog veel meer is de vervulling van de kerk met de Heilige Geest!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen