KLEINE KRONIEK

Rumoer om de zendingsconferentie van Bangkok

Wanneer wij het woord „zending" horen dan denken we aan verkondiging van het evangelie, het evangelie van de rijke Christus voor de arme zondaar. Daar wil de christelijke gemeente haar offers voor brengen en daar willen christenen zich voor inspannen omdat dit de opdracht is van de Heere Jezus Christus: „Gaat dan heen, onderwijs al de volken... en in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden onder alle volken." Het hoofdbestuur van onze Gereformeerde Zendingsbond heeft in een nota pas hetzelfde gezegd: „In de volheid des tijds heeft God Zijn Zoon uitgezonden, opdat Hij onder ons zou wonen tot verzoening en verlossing van zonde en dood. Na verhoogd te zijn aan de rechterhand Gods heeft Christus op Pinksteren de Heilige Geest van de Vader gezonden, opdat Zijn gemeente zou weten de dingen die haar van God geschonken zijn en zij onder de heidenen door het evangelie deze onnaspeurlijke rijkdom zou verkondigen."

Men zou verwachten dat deze dingen ook duidelijk en klaar op de zendingsconferentie van Bangkok, die onlangs gehouden werd, uit de verf zouden zijn gekomen. Helaas is dit niet het geval geweest. Daar waren enkele honderden vertegenwoordigers van kerken uit de wereld — en ook anderen waar ik straks nog op terug kom —• aanwezig. Maar het evangelie der verzoening in het bloed van Christus klonk maar heel zwak door in de besprekingen tijdens deze conferentie, klonk soms helemaal niet door. En waar nog wel bekende termen gebruikt werden waren ze met een geheel andere inhoud gevuld. Dit alles zou nog niet eens zo duidelijk in Nederland zijn overgekomen — Bangkok ligt ver van ons land — wanneer de Evangelische Omroep niet een vertegenwoordiger gezonden had naar de conferentie van Bangkok om aan ons volk verslag te kunnen doen van hetgeen daar is besproken en heeft plaatsgevonden. Het was de heer S. Pacis, die aanvankelijk niet erg welkom was, die men zelfs eerst weigerde toe te laten tot de conferentie, maar die tenslotte toch nog zijn verslag heeft kunnen uitbrengen.

Dat is in de kringen van de Wereldraad van kerken niet bijzonder goed uitgevallen en de progressieve gereformeerde predikant ds. R. J. van der Veen, secretaris van de Nederlandse Zendingsraad, heeft scherp gereageerd naar aanleiding van een aantal uitzendingen van de Evangelische Omroep. Hij heeft een stuk opgesteld dat aan alle predikantenen is toegezonden, waarin naast „de meest ingrijpende uitspraken uit E.O. uitzendingen" geplaatst zijn „de op die punten van toepassing zijnde uitspraken uit de in de plenaire zittingen van Bangkok vastgestelde sectierapporten".

Wanneer men nu deze stukken aandachtig leest en de verslagen van de heer Paas naast die uitspraken legt, dan moet men wel tot de conclusie komen dat het gelijk inderdaad aan de kant van de Evangelische Omroep is, die duidelijk heeft willen maken dat deze zendingsconferentie de verkondiging van het evangelie van de Heere Jezus Christus overeenkomstig Gods heilig en onfeilbaar Woord niet bevorderd heeft. Trouwens hoe grote onrust was er al niet ontstaan over de richting waarin het zendingswerk zich in de laatste tijd ontwikkeld heeft! Velen die tevoren het zendingswerk van „Oegstgeest" nog wel steunden zijn daar in de laatste jaren van teruggekomen. Men ging steun verlenen aan de Gereformeerde Zendingsbond en aan de Morgenlandzending of dergelijke organisaties die het evangelie van verzoening nog bekend maken aan de volkeren waaronder ze arbeiden. In een brief uit Oegstgeest aan iemand die meegedeeld had deze zending niet langer te kunnen steunen wordt fel gereageerd: „Waar las u dat stukje over de Bangkokm z p w d conferentie? Bij de E.O. soms? Dan is het goed te weten dat ik u aan de hand' van de officiële stukken kan aantonen dat de E.O. voorlichting over Bangkok zéér tendentieus is geweest en hier en daar ronduit leugenachtig. Ik geloof niet dat Jezus Christus ooit gezegd zal hebben: „die geloofd zal hebben en gedoopt zal zijn en leugenachtige kwaadsprekerij zal verspreid hebben, zal zalig worden"."

Dat men zulke dingen durft te schrijven bewijst wel dat men in een toestand van alarm is terechtgekomen. Komt dat misschien daardoor, dat nu meer en meer mensen gaan zien in welke richting het zendingswerk zich ontwikkelt? Want die officiele toegézonden stukken maken duidelijk dat de heer Paas gelijk heeft gehad met zijn verslaggeving.

Een andere getuige

Maar ik heb nog een andere getuige die ik graag het woord wil geven. Naast mij ligt de „Far Eastern Beacon". Voor dit blad is ds. Quek van Singapore naar de zendingsconferentie van Bangkok geweest. In een artikel: What Salvation Means to the WCC, Wat de Wereldraad verstaat onder zaligheid, heil, bevrijding, redding, zo zouden we kunnen vertalen, zegt hij:

„Uit de rapporten, studies, beraadslagingen, aanbevelingen, beslissingen en verklaringen van conferentie en assemblee over het thema: Salvation Today, wordt duidelijk dat de Wereldraad van Kerken „salvation" beschouwt als bevrijding van sociaal onrecht, economische uitbuiting en politieke onderdrukking: bevrijding der armen van de rijken, bevrijding der zwarten van de overheersing door de blanken en bevrijding der machtelozen van de machtigen. Er kwamen protesten uit de vergadering, zowel in de sectie-bijeenkomsten als in de plenaire zittingen, tegen het duidelijke voorbijgaan aan het persoonlijk heil. Prof. Jürgen Moltmann, die op aanijzingen van de vergadering, het heil presenteerde in drie dimensies, werd tegen zijn zin in verplicht

om een vierde dimensie toe te voegen. Maar deze vierde dimensie vertoonde weinig of geen gelijkenis met „het persoonlijke heil en de persoonlijke verlossing" in overeenstemming met de Bijbel. De vier dimensies, waarin de Wereldraad het heil samenvat, luiden.als volgt:

— Het heil is werkzaam in de strijd voor economische gerechtigheid, tegen de uitbuiting van mensen door mensen.

•— Het heil is werkzaam in de strijd voor menselijke waardigheid, tegen politieke onderdrukking door medemensen.

— Het heil is werkzaam in de strijd voor solidariteit, tegen de vervreemding tussen personen.

— Het heil is werkzaam in de strijd voor hoop, tegen wanhoop in het persoonlijke leven.

Het is niet verbazingwekkend dat prof. Moltmann in antwoord op het verzoek om toevoeging van de dimensie „persoonlijk heil" zei dat „persoonlijk heil en persoonlijke verlossing" moet worden vervangen door „collectief heil en collectieve verlossing". De Wereldraad is meer bezig met sociaal en humanistisch heil en met de verlossing van het lichaam dan met dat van de ziel.

Het is evenmin verbazingwekkend dat een der stemgerechtigde leden een lofprijzing ten beste gaf van de „wonderbaarlijke" successen van de culturele revolutie in communistisch China. Hij zag Mao Tse Toeng als „één van de door God gezondenen om Zijn heil te vervullen in de tegenwoordige tijd". Dit is wat het heil betekent voor de Wereldraad van Kerken! Het „sociale evangelie" van de Oecumenische Beweging kan nu duidelijker worden gekarakteriseerd." —

Het bovenstaande wordt onderstreept door de aanwezigheid van bekende communisten op deze conferentie, die uitgenodigd waren en die daar ook aan de besprekingen hebben deelgenomen, ook al verklaarden ze geen christen te zijn en geen geloof te hebben. En ds. Quek vertelt verder hoe de conferentie geëindigd is in een grote danspartij, waarbij veel conferentiegangers zich zeer bedreven toonden in het dansen. En er werd zelfs verklaard op de laatste dag van de conferentie dat deze danspartij had aangetoond dat „Salvation in our midst" was, dat dus de zaligheid, het heil, de bevrijding in het midden van de conferentiegangers was geweest.

Ook in Duitsland

Ook in Duitsland zijn er veel leidende figuren in de Evangelische Kirche die zeer beducht zijn voor een ontwikkeling op zendingsgebied in de geest van de Bangkok-conferentie. Zo kan ik noemen prof. dr. P. Beyerhaus, die deze conferentie ook bijwoonde en die tegen de gang van zaken duidelijk protest heeft aangetekend en die in Duitsland zelf ook heeft opgeroepen om toch trouw te blijven aan het Woord Gods en de boodschap van het evangelie die daarin gevonden wordt. Men is immers op een zeer gevaarlijke weg gegaan, de weg van de dialoog met de zogenaamde wereldgodsdiensten. De christelijke kerk kan nooit in het gesprek met andere godsdiensten zich gelijkwaardig opstellen zonder haar Koning en Heere te verloochenen. Er is immers maar één naam, waardoor we behouden en gered kunnen worden, dat is de naam van de Heere Jezus. En er is maar één weg om het eeuwige leven te beërven, dat is de weg achter de Heiland aan. En die éne Naam en die éne Weg moet verkondigd worden aan alle volkeren. Daarom kan ik het niet begrijpen dat op de zendingsconferentie van Bangkok ook gesteld is dat de christelijke kerken wel eens voor de roeping zouden kunnen staan om geen zendingsarbeiders meer te zenden naar een land als Afrika, maar het geld te gebruiken om steun te verlenen aan terroristische groeperingen in de verschillende landen om mee te helpen aan het „heil" en aan de „bevrijding" en derhalve aan de „salvation" van de volkeren daar. Het is toch wel nodig dat kerkelijke kringen in Duitsland en Nederland en waar ook ter wereld weten wat er aan de hand is en waar het heen gaat wanneer men de Wereldraad volgt en wanneer men de aanbevelingen van de zendingsconferentie van Bangkok aanvaardt. In ditw alles ziet ook prof. Beyerhaus apocalyptische trekken zoals ze getekend worden in de Openbaring van Johannes.

We leven in zorgvolle tijden, in tijden van grote geestelijke verwarring ook, in revolutionaire tijden, waarin men weinig of geen rekening meer houden wil met God en Zijn Woord. Het gaat er naar uitzien dat de tijd van de anti-christ al dichter op ons aanschuift. En daarom hebben we te waken en te bidden dat we niet in verzoeking vallen en dat we niet meegesleurd worden door de geest van de tijd. We hebben persoonlijk geloof nodig, wedergeboorte en bekering. Het volle en rijke Woord Gods van genade en recht zal verkondigd moeten worden. En deze wereld gaat voorbij met al haar begeerlijkheden. Wij kunnen ons geen nieuw paradijs scheppen door middel van een marxistische revolutie. De wereld heeft nu genoeg kennis kunnen maken met het (ommunisme om te ervaren dat daar het heil van de enkeling niet veilig is. Maar op de zendingsconferentie van Bangkok ging het in de grond van de zaak niet meer om het heil van de enkeling. In de grond der zaak ging het daar om heel andere dingen. Het heil dat men daar voor ogen heeft is een nieuw „paradijs" op deze aarde, door de mensen zelf bewerkt. Én uit veel dingen wordt meer en meer duidelijk dat dit paradijs „rood" gekleurd is. Daarom moet men zich ook niet in verwarring laten brengen door allerlei aanvallen van welke kant ook op hen die trouw willen blijven aan het evangelie van Gods genade in de Heere Jezus Christus voor een arm en verloi 131 zondaar. Ik roep u allen op om trouw te blijven aan de Heere en Zijn Woord!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen