OPGEWEKT EN OPGESTAAN

Op Pasen openbaart zich aan ons het werk van de Drieënige God. Het is de Vader die Zijn Zoon opwekt. Het is de Zoon die opstaat uit Zijn graf. Het is de Heilige Geest als de Geest der heiligmaking die Christus laat bewijzen dat Hij is de Zoon van God in de opstanding uit de doden. Het is voor het geestelijk leven leerzaam hierop te letten. Het geeft ons ook oog op de volle troost van Pasen.

Op de morgen van de opstanding worden de engelen uitgezonden om de steen voor het graf weg te rollen. Deze engelen worden gezonden door God de Vader. De engelen zijn immers de dienaren van de Vader. Hij zendt ze uit voor alles wat Hij wil. Het is opvallend dat de engelen bij het werk der verlossing zo'n belangrijke rol spelen. In de Kerstnacht hebben ze hun lied gezongen waarin ze de ere Gods bejubelden. Toen Christus in de hof van Gethsemané worstelde, werd een engel gezien die de Borg ondersteunde. Op de Paasmorgen verlaten ze de hemel der heerlijkheid en zetten hun voeten op de aarde, zodat ze beeft en de wachters bij het graf verschrikt wegvluchten. Ze zijn ook de eerste verkondigers van de blijde boodschap. Net als in de Kerstnacht, verkondigen ze ook nu: Vreest niet. Straks na de Hemelvaart verschijnen engelen om de discipelen te troosten met het Woord van Christus' wederkomst. En in de engelen werkt en spreekt God de Vader. De opstanding van Jezus Christus uit de doden is in de eerste plaats het werk van de Vader.

Natuurlijk, het is Christus als de Zoon van God die het programma van Zijn lijden en sterven ten uitvoer brengt. Maar dat programma ligt besloten in het raadsplan Gods tot verlossing van Zijn kerk. De Vader heeft Zijn Zoon in de wereld gezonden. De Vader heeft Zijn Zoon tot zonde gemaakt. En Christus' enige wens is de wil des Vaders te doen. Het is de Vader die het behaagd heeft Zijn Zoon te verbrijzelen. Is dat niet de diepte van Christus' lijden dat het Zijn Vader is die het oordeel over de Zoon voltrekt. Is het niet de grootste smart van Christus dat Zijn Vader Zich aan Hem onttrekt? En in heel het verlossingswerk maakt Christus het waar: Zie, Ik kom, o God om Uw wil te doen.

Maar ook in de opstanding is het de Vader die werkt. De Zoon staat op. Maar het is de Vader die Zijn Zoon opwekt. Ook in de opstanding doet de Zoon niets of Hij ziet het de Vader doen. En als de Vader Zijn engel heeft gezonden, dan staat de Zoon op. En dan verbreekt de engel het zegel dat gehecht was aan het graf van Christus. Pas dan staat de Zoon op. Omdat het Zijn Vader is die daartoe Zijn goedkeuring geeft. Zegt Petrus het straks niet op de Pinksterdag: Deze Jezus heeft God opgewekt. En schrijft Paulus het niet aan de gemeente van Efeze: Door de werking der sterkte Zijner macht, die Hij gewrocht heeft in Christus, heeft Hij Hem uit de doden opgewekt.

Zo heeft de Vader het werk van Zijn Zoon goedgekeurd. Iemand heeft de opstanding van Christus eens genoemd: het amen van de Vader. De Vader neemt genoegen met het volkomen werk van de Zoon. Het recht van de Vader is genoegdoening geschonken. De schuld is tot de laatste cent betaald. De straf is gedragen. De Goddelijke toorn is geblust. Daarom is het graf open. De Vader heeft het offer van Zijn Zoon aangenomen. Over lijden en sterven klinkt het „Amen" van de Vader. Alles is volbracht. De kwitantie is getekend. Wie zal nu nog beschuldiging inbrengen tegen de uitverkorenen Gods? God is het die rechtvaardig maakt, wie is het die verdoemt? Christus is het. Die gestorven is, ja, wat meer is, Die ook opgewekt is. Nu mogen de kinderen Gods zien naar de plaats waar hun Heere gelegen heeft. Kijk, het graf is leeg. God vindt niet meer in toorn Zijn lust. Het kruis was niet tevergeefs — het slangenzaad is de kop vermorzeld. Nu vangt het nieuwe leven aan. Zoals de Vader sprak op de morgen van de sabbath van de schepping: Ziet het is zeer goed. Zo zegt Hij het nu ook, op de morgen van de sab- 1 bath van de herschepping: Mijn Zoon, het is zeer goed.

Lezer, kennen we zo deze Levensvorst die de kluisters van de dood verbrak? Werden we door Hem weggehaald uit het graf van onze dood en verbonden aan Hem die het eeuwige leven verwierf? O, wat mag de Kerk zich verheugen als ze het graf leeg ziet. Al hun zonden begraven met Hem en nu zijn ze weg, voor eeuwig weg. En door Zijn opstanding zijn ze rechtvaardig voor God. Hij werd immers opgewekt tot hun rechtvaardigmaking. Leeft u nog onverzoend voort, roep dan de Heere nog aan, opdat Hij u uit uw dood overzet in het leven van deze levende Heere. Het is immers mogelijk. Dat verkondigt ons Pasen ook. De Vader heeft het werk van Zijn Zoon aangenomen en goedgekeurd. Wee ons, indien wij het afkeuren. Geef u gewonnen. Zoek niet langer de Levende bij de doden. Maar zoek de Levende daar waar Hij tot ons komt. En dat is in de levende verkondiging van Zijn Woord.

Maar naast de Vader is het ook de Zoon die op Pasen eer en heerlijkheid ontvangt. Wat is de Paasmorgen ook voor de Zoon een heerlijke morgen. Heerlijker dan de morgen van de schepping. Want nu staat Hij op de aarde zoals Hij nog nooit eerder op de aarde gestaan heeft. Immers, waar Hij voor Zijn opstanding ook stond, altijd stond Hij er onder de vloek en de toorn. Want Hij heeft de ganse tijd Zijns levens de toorn Gods tegen de zonde van het ganse menselijke geslacht gedragen. Maar nu, op de morgen van Pasen staat Hij in de volle gunst en gemeenschap des Vaders. De liefde des Vaders stroomt door Zijn ziel omdat Hij aan de eis des Vaders volkomen heeft voldaan. Op de Paasmorgen wordt het openlijk van de hemel geproclameerd: Deze Jezus is de Zoon van God. Door de opstanding uit de doden is er niet alleen de mogelijkheid van de rechtvaardiging van de goddeloze. Maar nu wordt ook de Rechtvaardige gerechtvaardigd door de Vader. Zijn lijden is voor eeuwig verwisseld voor de heerlijkheid. Dat komen de engelen Hem van Godswege zeggen. Hij die op de berg der verheerlijking de heerlijkheid al zag achter het kruis. Hij heeft Zich niet vergist. De engelen mogen het Hem prediken dat de kroon voor Hem gereed ligt. Nu mag Hij in vreugde maaien, wat Hij met tranen heeft gezaaid. De eeuwige eer zij nu aan de Zoon. Hij die Zichzelf vernietigd heeft en de gestaltenis van een dienstknecht heeft aangenomen en de mensen in alles is gelijk geworden, die Zichzelf heeft vernederd tot in de dood van het kruis, Hij wordt nu door God uitermate verhoogd en Hij krijgt een naam boven alle Naam. Opdat nu alle tong zou belijden dat Jezus Christus de Heere is tot heerlijkheid Gods des Vaders. Nu is het: Ere zij de Vader èn de Zoon.

Lezer, mag u zich mede verblijden in de heerlijkheid van deze Borg en Zaligmaker? Dat kan alleen als u Hem hebt leren volgen naar de kruisheuvel en daar met Hem werd gekruist. Dat kan alleen als u met Hem in Zijn dood werd begraven. Dan mag u Hem op de Paasmorgen begroeten als het Lam dat overwon. Als het Lam voor onze zonden geslacht. Dan mag u het verstaan: de dood is teniet gedaan. Hij is de Eersteling geworden van vele broederen. Zijn opstanding waarborgt ook mijn zalige opstanding. Hoe zouden we Pasen kunnen vieren als we van geen dood wisten. Hoe zouden we ons in de Zoon verblijden als we van geen toorn van de Vader weten.

En daarom is het tenslotte ook de Geest die werkt in de opstanding van Christus. In Rom. 8:11 schrijft Paulus dan ook over de Geest van Hem die Jezus uit de doden heeft opgewekt. Deze Geest gaat het nu uit deze Christus nemen en het de gemeente verkondigen. Dat is direct op de eerste Paasmorgen al gebeurd. De engelen mogen het in Naam van de Geest aan de bedroefde gemeente verkondigen: Hij is hier niet. Hij is opgestaan. En deze boodschap vindt haar weg en treft haar doel. Deze Geest is het die voor de kerk het Paasfeest tot een feest gaat maken. Deze Geest is het die doet zeggen dat Jezus de Heere is. Deze Geest is het die op grond van de opstandingskracht van Christus dode zondaren wederbaart en vernieuwt. Deze Geest wordt straks aan de Kerk geschonken. Dat kan, want nu is Christus verheerlijkt. En als dan de Geest straks is uitgestort, dan wordt er één groot hoflied gesproken op de kracht en de heerlijkheid

van de verrezen Heere en Zaligmaker. En dan worden ze toegebracht tot de gemeente die zalig wordt, doden en verlorenen in zichzelf. Levendgemaakt met Christus.

Nog is de glorie niet volkomen. Hem wacht nog de volkomen heerlijkheid als Hij zal wederkomen. Dan zullen de doden horen de stem van de Zoon van God en die ze horen zullen leven. Dan gaan alle graven open, hetzij tot een eeuwig behoud, hetzij tot een eeuwige ondergang.

Paasfeest, feest van de Drieënige God. Feest ook voor de kerk van God. Want nu de Heere is opgestaan, nu vangt het nieuwe leven aan. En zijn we hier nog omvangen door de dood, kwellen hier ons nog vaak duizend zorgen, duizend doden, de Heere leeft. Wie uit en door de Levensvorst het leven heeft ontvangen, die heeft de dood achter zich. Dat is zeker. Even zeker als de Heere opstond uit het graf en even zeker als de Vader het zegel van Zijn goedkeuring hechtte aan het werk van Zijn Zoon. En wie de dood achter zich heeft, die heeft het leven in zich, maar ook voor zich. Want wie in de Zoon gelooft, die heeft het eeuwige leven. Want Jezus heeft gezegd: Ik ben de Opstanding en het Leven; die in Mij gelooft zal leven, al ware hij ook gestorven. Dan leer ik het Paulus nazeggen: Ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft en Zichzelf voor mij overgegeven heeft.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen