KLEINE KRONIEK

De verklaring van Frankfurt

In mijn vorige kroniek schreef ik over de oecumenische ontwikkelingen in onze wereld. En niemand zal ontkennen dat de oecumenische stroom sterk is. Het is een gevaarlijke tijd waarin wij leven. Zo gemakkelijk worden we immers meegevoerd door allerlei leuzen die mooi klinken en die op de een of andere manier herinneren aan bijbelse klanken, maar die het in werkelijkheid niet zijn. Daarom is het goed en noodzakelijk om op de tijd te letten waarin we leven en de signalen te verstaan die uit onze wereld tot ons komen. In ons blad is reeds eerder gesignaleerd dat in Duitsland tegen het voortvretende modernisme een belijdenisbeweging is ontstaan onder de naam „Kein anderes Evangelium". Zelf heb ik daarover in mijn kroniek ook wel eens geschreven. Daaruit is weer een theologisch convent gegroeid, een samenkomst van theologen dus, die zich gebonden achten aan Schrift en belijdenis. In zijn boekje: Profeet, sta op! waar ik vorige keer reeds een en ander uit citeerde wijst Ds. Velema er op dat op 4 maart 1970 een zeer belangrijke verklaring is uitgegeven waarin zeven grondelementen voor de zending zijn opgenomen, waaraan men zal moeten vasthouden wil men getrouw de boodschap van het evangelie overbrengen op de zendingsvelden:

„De kracht van deze Verklaring is gelegen in de Schriftuurlijke fundering van de zeven grondelementen. Na elke stelling wordt eerst een positief getuigenis gegeven en daarna een hedendaagse mening afgewezen.

Zo worden de volgende gedachten, die in de oecumenische beweging gemeengoed worden, duidelijk afgewezen:

— Het wezen en de opdracht van de zending worden bepaald door de maatschappelijke analyse van onze tijd en de behoeften van de niet-christelijke mensheid.

— De gedachte dat het in de zending niet zo zeer gaat om God als wel om het openbaar worden van de nieuwe mens en de uitbreiding van een nieuwe menselijkheid in alle maatschappelijke verhoudingen; de humanisering.

— De valse leer dat Christus Zich anoniem ook in niet-christelijke godsdiensten, de historische verandering en de revoluties zo openbaart, dat de mens Hem kan ontmoeten en het heil in Hem deelachtig kan worden zonder directe kennis van het Evangelie. Ook de onbijbelse beperking van de persoon en het werk van Jezus tot zijn menselijkheid en zedelijk voorbeeld.

— De objectiverende mening alsof in het kruis en de opstanding van Jezus Christus de mensheid van alle tijden wedergeboren is en onafhankelijk van hun geloof reeds vrede met Hem heeft.

— De opvatting dat de kerk slechts een deel van de wereld is en de eenzijdige verhorizontaliseerde heilsopvatting dat kerk en wereld gemeenschappelijk deel hebben aan een maatschappeijlke verzoening.

— De dwaalleer alsof religies en wereldbeschouwingen ook heilswegen naast het christelijk geloof zijn en de dialoog met andere godsdiensten als vervanging van de tot bekering dringende verkondiging van het Evangelie.

— De ideologie dat de gezamenlijke mensheid reeds in deze tijd een toestand van algemene vrede en gerechtigheid bereikt en tenslotte onder Christus tot een grote wereldgemeenschap verenigd wordt." —

Het is duidelijk dat deze verklaring van Frankfurt dwars tegen de opvattingen van de Wereldraad van kerken ingaat. In dit verband moet de naam van professor Peter Beyerhaus genoemd worden, die een belangrijke invloed heeft in de belijdenisbeweging in Duitsland.

Bangkok en de zendingsopdracht

Zoals mijn lezers zich zullen herinneren is er in Bangkok een grote zendingsconferentie gehouden waar de gedachte dat zending drijven eigenlijk betekent het evangelie bekend maken aan de heidenen en oproepen tot geloof en bekering nog verder is teruggedrongen. Prof. Beyerhaus was ook op die zendingsconferentie aanwezig, maar men wilde daar van de Frankfurter verklaring zo goed als niets weten. Wel kwam natuurlijk op dit punt verschil van inzicht openbaar. Toen nam men daar een verklaring aan, waaraan het volgende ontleend is:

„God roept de kerk om deel te nemen aan zijn reddende, bevrijdende activiteiten, zowel door mensen te roepen tot een beslissend, persoonlijk antwoord op zijn Heerschappij, als door ondubbelzinnige toewijding aan die beweging en activiteiten waardoor alle mensen met gerechtigheid in aanraking komen en de gelegenheid ontvangen tot een voller menselijk leven."

Maar men heeft weinig begrepen van de bezwaren tegen de oecumenische theologie als men denkt zo de tegenstelling te kunnen overbruggen.

We noteren zo maar enkele bezwaren:

a) Het gaat maar niet alleen om Gods reddende activiteiten, maar voor alles om de door Hem uitgedachte en door Zijn verworven verlossing. b) Het gaat er niet om dat wij aan dit activiteiten deelnemen, maar dat wij door Gods verlossing zelf verlost worden.

c) Het vervullen van de zendingsopdracht is niet deelnemen aan Zijn reddende activiteiten, maar is uitvoering geven aan Zijn bevel de door Hem bewerkte verlossing alom te verkondigen.

d) De oproep tot een beslissend, persoonlijk antwoord op Zijn heerschappij verhult dat opgeroepen moet worden tot bekering en geloof; buigen voor deze Heerschappij betekent een totale levensver-

andering en levensvernieuwing, wedergeboorte. e) Wat heeft de staart van deze zin nu inhoudelijk nog te maken met de reeds vaag omschreven reddende en bevrijdende activiteiten? f) Welke inhoud heeft de gerechtigheid waarmee alle mensen in aanraking moeten komen? g) Gelegenheid ontvangen tot een voller menselijk leven? Het gaat dus om meer menselijkheid? Humanisering I" —

Tot zover ds. Velema. Het is duidelijk dat het hier om zeer belangrijke dingen gaat. Het gaat om de boodschap van het evangelie, om de boodschap van de enige Naam die onder de hemel is gegeven waardoor we zalig kunnen worden.

Berlijnse Verklaring

Maar daarom ben ik ook blij me.t de Berlijnse Verklaring die in het voorjaar van 1974 is opgesteld op een bijeenkomst te Berlijn van het Theologisch Convent, waarbij ook verschillende Nederlandse afgevaardigden waren. In twaalf stellingen wordt een belijdenis gegeven die duidelijk ingaat tegen de huidige oecumene:

1), Het nieuwe humanisme wordt getekend als antichristelijke verzoening. De mens staat zelfs in de leer over God, Christus en de Heilige Geest in het middelpunt. Kerken zien niet meer dat het grondprobleem van de wereld de zondige opstand tegen God is.

2) De nieuwe polarisatie maakt een onvermijdelijke scheiding in de kerken. Revoluties worden door de Wereldraad begroet en gesteund als middel voor struktuurveranderingen in de maatschappij.

3) Een nieuwe oproep tot waakzaamheid is geboden en dat temeer nu we moeten belijden dat we in het verleden niet altijd waakzaam genoeg zijn geweest.

We zijn medeschuldig, omdat we teveel over z'n kant hebben laten gaan. Daarom zijn we verplicht het anti-evangelische karakter van de huidige oecumenische ontwikkeling aan te geven.

4) Waarachtige bevrijding wordt alleen in de Heilige Schrift geopenbaard. Wat in de geschiedenis gebeurt en vandaag plaatsvindt staat niet op één lijn met de in de Bijbel verkondigde verlossingsdaden.

5) Waarachtige bevrijding verwierf Jezus Christus alleen, maar dan de Christus der Schriften. Vandaag wordt Hij gepredikt als de politieke bevrijder van de onderdrukten. Met woorden, die aan de echte kerkelijke prediking verleidend gelijk zijn, wordt vandaag wereldwijd een Christus verkondigd, die niet de bijbelse is. Daarmee wordt de mogelijkheid geopend dat de zo verleide christenen op zekere dag ook de Antichrist als de vermeende Heiland zullen toejubelen.

6) Waarachtige bevrijding wordt alleen door het Evangelie verkregen. Daarom wordt gewaarschuwd tegen een ideologische vervalsing van het Evangelie. Gewelddadige verandering van de sociaalpolitieke verhoudingen zien velen als voortzetting van de verlossingsdaad van Christus.

7) De eenheidskerk wordt afgewezen. Niet de ware eenheid, naar Joh. 17 en Efeze 4. Maar wel eenheid ten koste van de waarheid. De huidige oecumenische beweging kan zelfs atheïsten als broeders aanvaarden. Zo komt de huidige oecumenische beweging in het vaarwater van de antichristelijke eenheid, die getekend wordt in Openbaring 17.

8) Ook de wereldeenheidsreligie wordt afgewezen. Van echte zending is geen sprake meer. Een modern syncretisme wordt gehuldigd. Met vreemde godsdiensten wordt een dialoog aangegaan. Als einddoel verschijnt de versmelting van verschillende godsdienstige ervaringen van de mensheid tot een gezamenlijke spiritualiteit, die de grondslag voor de begeerde wereldgemeenschap zal zijn.

9) Eveneens wordt de wereldeenheidsgemeenschap afgekeurd, zoals die gepropageerd wordt in de oecumenische utopie — een wereldgemeenschap van alle rassen, religies en ideologieën.

10) De oecumene wordt als dwaalgeest getekend. De oecumenische visie is, menselijk gezien, een indrukwekkende totaalvisie. Zij spiegelt ons een bereikbare nieuwe wereld voor waarop de hele mensheid gezamenlijk optrekt, christelijke kerken samen met de godsdienstige en politieke bewegingen van onze dagen.

11) De oecumene wordt als veroveringsstrategie aan de kaak gesteld. Met grote list wordt het geideologiseerde Evangelie van de wereldeenheidsgemeenschap onder alle kerken verbreid. Massacommunicatiemedia en psychotechnische methoden worden gebruikt om deze gedachten ingang te doen vinden.

12) Op onderscheiding van de geesten en onderkenning van de geesteüjke gevaren wordt sterk aangedrongen. De tijd is rijp dat Bijbel-en belijdenisgetrouwe kerken en gemeenschappen in alle landen met elkaar in contact treden en de bestaande betrekkingen versterken. —

Waarom ik zo diep op deze dingen inga, zult u misschien vragen? Omdat hier zeer belangrijke zaken aan de orde zijn, die de kern en het wezen van het christelijk geloof raken. De Heere Jezus heeft ons op het hart gebonden om te letten op de tekenen der tijden. Welnu, in de oecumenische beweging van onze dagen, zoals ze zich openbaart in de Wereldraad van kerken, zijn die tekenen der tijden duidelijk op te merken. Daarom hebben we hier te waken en te bidden, opdat ook wij niet door de verzoeking van de oecumene meegevoerd zullen worden. We hebben ons geestelijk te bewapenen en te luisteren naar de boodschap van Gods Woord. We moeten weten wat er aan de hand is. En daarom heb ik uw aandacht hiervoor gevraagd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen