Het jaar onzes Heeren 1975

Wanneer u dit nummer van ons blad ontvangt zijn we een nieuwe jaarkring binnengetrokken. Het jaar 1974 ligt met al zijn zorgen en vreugden achter ons. Het is geen gemakkelijk jaar geweest, voor velen persoonlijk niet, voor kerk en maatschappij zeker niet, laat staan voor de volkeren van de wereld. Maar nu is het jaar voorbij en het komt nooit meer terug. Nu is het nieuwjaar, het jaar onzes Heeren 1975.

Nieuwjaar — dat betekent dat we weer voort moeten. Want we zijn reizigers, reizigers naar de eeuwigheid. „Ons leven is een staag verreizen en vertrekken, we vinden vast verblijf noch rustplaats hier beneên, ons komt gedurig weer de stem des Geestes wekken, op maakt u vaardig en reist heen!"

Zo moeten we weer verder trekken, we moeten de pelgrimsstaf weer in de hand nemen en voortgaan. Want we zijn pelgrims en we hebben hier geen blijvende stad, maar we zoeken de toekomende. We zijn hier op aarde in de diepste grond der zaak ook vreemdelingen, we zijn op weg naar de toekomst, we zijn op weg naar ons eeuwig huis.

En wanneer we voort mogen trekken in de voetstappen van de Heere Jezus Christus, zullen we echt thuis komen, thuis in het Vaderhuis met de vele woningen. Wanneer we echter op onze eigengekozen wegen blijven gaan, zullen we zwervers blijven en straks eeuwig rondzwerven in de buitenste duisternis.

We trekken overigens de nieuwe jaarkring niet zonder zorg binnen. Jarenlang hebben we de welvaart zien toenemen. En de mens van onze tijd werd steeds overmoediger. Zo knap waren we nu geworden, dat we de economie konden beheersen en dat we niet langer afhankelijk waren, zeker niet afhankelijk van God. We zouden onszelf het paradijs wel verschaffen, we zouden deze maatschappij wel omturnen en onszelf een toekomst opbouwen. Men heeft de kerken daarbij al ingeschakeld. Want die doen in het algemeen driftig mee in het zoeken van dat nieuwe paradijs, van die rood-gekleurde toekomst. Men is zelfs bezig een theologie van de revolutie te ontwikkelen. Wanneer men niet goedschiks op weg wil gaan naar dat „nieuwe paradijs" waar men van droomt, dan maar kwaadschiks, dan maar door de revolutie heen. Maar men zal ons er heen drijven we zullen ons allen moeten neerleggen bij dat nieuwe humanistische en roodgekleurde paradijs. Dat is dan de ware vrijheid die men tegenwoordig verkondigt. Dat is een nieuw soort „evangelie" dat op vele plaatsen in de kerken verkondigd wordt. En men heeft wel niet veel succes

of men zou het leegpreken van de kerken een succes willen noemen. Nu de afbraak gaat nog steeds door. Men heeft becijferd dat in de eerstkomende jaren per jaar nog veertig tot vijftig predikantsplaatsen zullen worden opgeheven. Dat is een bijzonder droeve ontwikkeling, die ons allen toch wel aan het denken zal moeten zetten. We hebben het al meer geschreven, maar we willen het hier toch nog eens duidelijk zeggen: de nood van de kerk is de nood van de prediking. We zullen terug moeten keren tot de gehoorzaamheid van het volle Woord Gods. We hebben te prediken de diepe val - van de mens, waardoor we van onszelf onbekwaam geworden zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. En we hebben ook te prediken het Lam Gods dat de zonde der wereld wegneemt, zodat een iegelijk die Hem gelooft niet zal verderven maar het eeuwige leven hebben. De kerk zal alleen dan een toekomst hebben wanneer ze gehoorzaam is aan het Woord van haar Koning en rekent met de leiding van de Heilige Geest Die de kerk in alle waarheid leidt en geleid heeft zoals in de dagen van de reformatie, toen de kerk zo heerlijk beleden heeft. Van die heerlijke belijdenis vinden we nog een neerslag in de belijdenisgeschriften onzer kerk, die zeker hun woord meespreken in het kerkelijk leven, mee moeten spreken opdat we het goede spoor niet bijster worden. Hoezeer overigens de Schrift staat ook boven die belijdenisgeschriften. En nu hoort men wel eens zeggen dat de Heere God de kerk wel in stand zal houden overeenkomstig Zijn belofte. Maar dat wil niet zeggen dat die kerk in Nederland in stand gehouden zal worden. In Openbaring lezen we dat de Heere de kandelaar zal wegnemen wanneer men zich niet bekeert. En die kandelaar is daar weggenomen in de gemeenten van Klein-Azië, die kandelaar als beeld van het licht van Gods Woord dat in onze duisternis tot ons komt. En als we alles overzien, het kerkelijk leven, het maatschappelijk leven, het hele leven van ons volk, dan ziet het er niet erg rooskleurig uit nu we de nieuwe jaarkring zijn binnengetrokken. Velen hebben er niet aangewild. De mensen die er over spraken werden zwartkijkers genoemd, mensen van de nachtschool. Het kwam immers allemaal best in orde. Het zou zo'n vaart niet lopen... Maar nu leggen we toch allen de hand wel op de mond want wie weet nu nog te zeggen wat de toekomst brengen zal?

We zijn met de oude zorgen en problemen het nieuwe jaar binnengereisd. Nog zijn daar de spanningen in het Midden-Oosten en nog wordt Israël bedreigd door zijn vijanden, die het zoeken te vernietigen. Nog is daar de terreur in Engeland en Ierland waar de terreur eerder toe-dan afneemt en waar dagelijks onschuldige slachtoffers vallen door het geweld van de revolutie. En nog verkeert het maatschappelijk leven van ons volk in grote nood, nog neemt de misdaad, die zijn hoogtepunt vindt in roofmoorden en doodslagen, nog steeds toe. Aan de zedeloosheid zijn nog geen grenzen gesteld. En allerlei antichristelijke machten komen openbaar en ze trachten ons te maken tot slaven van de duivel ook al moeten dan volgens velen vrij zijn.

Daarom is het geen wonder dat we met wat onvaste schreden het nieuwe jaar zijn binnengereisd. We weten immers niet wat de toekomst van dit jaar 1975 ons brengen zal. Maar één ding weten we vast. Ook dit nieuwe jaar is een jaar onzes Heeren. Dat geeft in de.onrustige tijden die we beleven toch nog een zekere rust aan het hart. Want wat de toekomst brengen moge, ons geleidt des Heeren hand. Er zal niets bijgeval geschieden, wat ons overkomen mogen. En daarbij hebben wij onze roeping te vervullen en te doen wat onze hand vindt om te doen. Het zal er ook in de nieuwe jaarkring weer op aankomen of we trouw zullen zijn, trouw aan de Heere en aan Zijn Woord.

We behoeven het niet te verhelen dat de naaste toekomst er niet bijzonder rooskleurig uitziet. Op alle terreinen van het leven komen de zorgen op ons aan. We behoeven werkelijk geen pessimist te zijn om met zorg dit nieuwe jaar binnen te trekken. We zijn zelfs geneigd om te aarzelen. Maar we kunnen nu eenmaal niet blijven stilstaan en we moeten voort. We kunnen het niet af laten weten. We kunnen immers geen ogenblik blijven staan. We moeten verder. En de Heere God baant voor Zijn volk een weg ook waar wij geen weg meer zien. En wanneer we Hem in het oog mogen hebben, zien

we ook weer een weg. Dan zullen we ook weer verder trekken.

Laten we dan zo het nieuwe jaar 1975 uit Gods hand ontvangen en laten we dicht bij Hem blijven schuilen elke dag van het nieuwe jaar. Want dat is waar. Ook 1975 is een jaar onzes Heeren. Niets en niemand zal ons tenslotte kunnen scheiden van de liefde Gods in Christus Jezus. Daarom kunnen we verder trekken en daarom durven we ook verder te trekken. Een heel jaar ligt weer voor ons. Maar we hebben uit ervaring geleerd dat ook zo'n heel jaar een jaar is dat door de Heere geleid en bestuurd wordt van dag tot dag. Onze tijden zijn in Gods hand. Ook 1975 — een jaar onzes Heeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen