De februari-synode

Er zijn geen spectaculaire onderwerpen aan de orde geweest in de februarivergadering van de synode. Er gaan zelfs stemmen op om de vergadering van de synode in die maand maar liever af te schaffen, omdat ze zo snel volgt op de novembervergadering. Tot nu toe was men gewoon om driemaal per jaar als synode samen te komen. Men heeft het voornemen om dit nu te gaan beperken tot tweemaal, in juni en in november. Daarmee bespaart men zich vanzelfsprekend ook flink wat kosten. En dat is vanzelfsprekend welkom in een tijd waarin de kerk op allerlei werk sterke bezuinigingen moet doorvoeren, omdat de voortgaande geldontwaarding niet gecompenseerd wordt door een even grote stijging van de inkomsten.

De synode is wel in een vernieuwde samenstelling bijeengekomen. Er heeft een aflossing van de wacht plaatsgevonden. Iemand die nogal aardig goed weet hoe het in de kerk ligt deelde me mee dat de synode „rechtser" is geworden. Hij vertelde: „Er zijn geen uitgesproken vrijzinnigen meer onder de leden van de synode. Het aantal leden van de gereformeerde bond is uitgebreid, hoewel die er nog te weinig zijn vergeleken bij hun getalssterkte in de kerk, het aantal confessionelen is groter geworden. En vrijzinnigen vindt men niet meer onder de synodeleden, al wil dit niet zeggen dat er geen vrijzinnige geluiden gehoord worden. Een groot deel van de synodeleden kan men immers rekenen tot de midden-orthodoxie en onder hen zijn nogal wat vrijzinnige opvattingen te vinden. Maar over het algemeen genomen hebben de rechtse groeperingen in de kerk een grotere inbreng. Hierbij zou ik ook willen wijzen op de benoeming van Ds. G. Spilt tot praeses van de synode, die bij acclamatie is gekozen omdat er geen andere kandidaten waren. Hij is overigens een uitnemend praeses, die de vergaderingen uitstekend leidt." Aldus onze zegsman, die tot de confessionelen gerekend wil worden.

Inderdaad, de keuze van Ds. G. Spilt is een goede keuze geweest. Hij heeft in de synode veel ervaring, doordat hij enkele jaren assessor was ook veel ervaring in het moderamen. Het was trouwens in deze vergadering reeds duidelijk dat hij de synode in de handen heeft en op moeilijke momenten ook leiding weet te geven om tot een bepaalde besluitvorming te komen. Als een man die wil behoren tot de hervormd gereformeerden heeft hij geen gemakkelijke taak. Het is trouwens toch een moeilijke post, praeses van de synode te zijn, een post die ook veel tijd en energie vergt; veel beginselvastheid en trouw aan het Woord Gods. We willen hem dan ook van harte de leiding van de Heilige Geest toewensen en er mag ook onder ons wel veel gebed voor hem zijn.

Vorige week schreven we reeds over het voorstel inzake de belijdenisvragen van de commissie die daarvoor was ingesteld. Toen hebben we reeds opgemerkt dat het onbevredigend was dat de commissie zich niet aan haar opdracht heeft gehouden, die immers alternatieve belijdenisvragen zou moeten opstellen naast de vragen die in het dienstboek-in-ontwerp gevonden worden. De bedoeling was om een bepaalde lijn te krijgen in de vragen die bij de openbare belijdenis gesteld kunnen worden, omdat op dit gebied immers van veel verwarring sprake is. Maar de commissie stelde een zo grote mate van vrijheid voor, dat één van de aanbevelingen was om samen met de catechisanten de vragen op te stellen, opdat men zo goed zou weten wat zij eigenlijk willen belijden en kunnen belijden. Men zal begrijpen dat hier nog grotere verwarring dan tot nu toe het gevolg zal zijn. Wel had men voor die vragen drie criteria opgesteld. Wie belijdenis wil doen zal in de eerste plaats zijn geloof in God door Jezus Christus, dat tot hem is gekomen door de Heilige Geest, tot uitdrukking moeten brengen. Maar die zo belijdt zal ook zijn verhouding tot de gemeente als het lichaam van Christus duidelijk moeten aanwijzen. En men zal in de derde plaats tot uitdrukking moeten brengen dat deze geloofsbelijdenis gevolgen heeft voor ons zijn in de wereld. Maar men wilde geen vaste vragen opstellen. En tegen dit laatste kwam een stroom van kritiek vanuit de synode. Zo werd van hervormd gereformeerde zijde aangedrongen op duidelijk geformuleerde vragen. „Bij het belijdenis-doen moet het zwaartepunt niet liggen bij onze beleving of ervaring, maar bij wat God geopenbaard heeft in Zijn Woord (Ds. J. Vroegindeweij, Emmeloord). Van verschillende kanten werd aangedrongen om vaste vragen op te stellen.

„Anders krijgen we een situatie als onder de Richteren: ieder doet wat goed is in zijn ogen" (Ds. H. Binnekamp, Maarssen). Ook verschillende andere leden wilden vaste belijdenisvragen. En het was duidelijk dat het rapport van de desbetreffende commissie het niet zou halen in de synode. Na een schorsing van de vergadering bleek men een compromis gevonden te hebbeq. Er komt een nieuw rapport, waarin ook de functie van de belijdenisvragen in de catechese en bij de openbare geloofsbelijdenis duidelijk uiteengezet zal worden. En waarbij ook alternatieve vragen zullen gevoegd worden. Overigens blijft men nog vrij zolang het dienstboek niet officieel aanvaard is, omdat dit nu eenmaal in Overgangsbepaling 188 bij de kerkorde is bepaald.

Er is in deze synodevergadering ook nog gesproken over het rapport: „Kerk en gemeente in een industriële samenleving". Hierbij kwam ook het industriepastoraat van de industriepredikanten ter sprake. Er is ook een gesprek gevoerd over de nota: „De vrijheid van de christenen en de rechten van de mens". Men beschouwt dit als een bijdrage bij de voorbereiding van de vijfde assemblee van de wereldraad van kerken.

Uitvoerig heeft de synode zich beziggehouden met de S.M.R.A. — juist door brand verwoest, maar men hoopt over enige weken de gegevens weer aan de gemeenten te kunnen verschaffen — waarbij men zich met bijna algemene stemmen achter deze stichting stelde, ondanks de hoge kosten er aan verbonden, omdat men zich bewust was van de noodzakelijkheid van een goede registratie en administratie van de hervormden.

Rest ons nog te vermelden het afscheid van Ds. M. Groenenberg, die zeventig jaar geworden is en daarom zijn officiële kerkewerk moest neerleggen. We waren het zeker lang niet in alles met hem eens en hij niet met ons. Maar hij heeft hard gewerkt voor de kerk. Als visitator-generaal had hij een moeilijke post en een ondankbare post menigmaal, maar hij heeft volgehouden. Wij hadden hem graag de hand willen drukken bij zijn afscheid, maar ambtsbezigheden hebben ons dat belet. Dat is trouwens niet gemakkelijk geweest om hem de hand te drukken, zo hebben we vernomen, want dikke rijen hebben hun beurt moeten afwachten.

De februari-synode is voorbij, zonder veel bijzondere dingen. Maar om een woord van Ds. Groenenberg aan te halen: „We moeten van de synode niet verwachten dat ze een moeder is... het warme gemoed van de kerk

klopt daar waar de gemeente is..."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen