Zieleslaap?

Dat we bezig zijn met allerlei vragen van onze toekomst na het sterven is begrijpelijk. Maar we zullen bij al onze overdenkingen toch nooit mogen vergeten dat de verborgen dingen voor de Heere zijn en de geopenbaarde voor ons en onze kinderen. We willen soms te diep indringen in geheimenissen die nu nog voor ons verborgen zijn, maar die ons straks zullen geopenbaard worden. Dat willen we vooropstellen wanneer we een vraag van een lezer gaan beantwoorden die o.a. schreef: „Dezer dagen kreeg ik bezoek van iemand die al spoedig over de geestelijke zaken begon te spreken, maar die toen ook begon te spreken over de 'zieleslaap'. Nu had ik dat woord wel eens gehoord, maar ik had er eigenlijk nooit over nagedacht. Maar mijn bezoeker zei, dat bij het sterven de ziel wordt losgemaakt van het lichaam en dan in een toestand van bewusteloosheid geraakt en in diepe slaap neerzinkt, om daaruit te ontwaken op de dag van de opstanding wanneer Christus wederkomt op de wolken des hemels. De ziel zou zonder het lichaam elke zintuigelij ke waarneming missen, geen zaligheid genieten, geen pijn lijden en onbewust zijn van alles wat er gebeurt. En hij zei dat met zo'n overtuigingskracht waarbij hij enkele teksten uit de Bijbel aanhaalde, dat ik er eigenlijk wel een beetje onderste boven van ben, want dat leert toch onze belijdenis • i. »> niet

Neen, dat leert onze belijdenis niet en dat leert de Schrift ook niet. Deze dwaling drong al spoedig onder bepaalde groepen christenen door in de christelijke kerk van de eerste eeuwen onder invloed van oosterse godsdiensten. In de reformatietijd waren het de Wederdopers, die van oordeel waren dat met de dood 'n onafgebroken nacht voor de zielen aanbreekt, waarin zij slapende bewaard worden voor de dag van de opstanding. Calvijn heeft deze opvattingen echter scherp bestreden. In één van zijn boeken toont hij duidelijk uit de Schrift aan, dat deze dwaalleer duidelijk ingaat tegen de openbaring Gods in Zijn Woord.

Zeker, ook de aanhangers van de leer van de zieleslaap beroepen zich op de Heilige Schrift. En ook hier geldt het oude gezegde weer: iedere ketter heeft zijn letter. Men haalt dan b.v. het woord van de Heere Jezus aan als Hij zegt van het dochtertje van Jaïrus: het meisje is niet gestorven maar het

slaapt. En tot zijn discipelen zegt de Heiland: Lazarus onze vriend slaapt en Johannes voegt er aan toe dat hij hier sprak van de slaap des doods. De apostel Paulus gebruikt nogal eens de uitdrukking dat iemand ontslapen is in de Heere Jezus. En men meent dan dat men hier de leer van de zieleslaap op kan gronden. Wanneer men zegt dat de ziel het lichaam nodig heeft en dat ze zonder het lichaam tot werkeloosheid en slaap is gedoemd, dan willen we daartegenover stellen dat het lichaam wel werktuig is van de ziel, maar dat de ziel niet door het lichaam leeft. Het omgekeerde is eerder waar en daarom heeft de ziel haar eigen leven ook na de dood.

De Bijbel spreekt wel van een ontslapen in de Heere Jezus en van rust, maar dat is de eeuwige rust die bij God is en die Hij voor Zijn kinderen heeft bereid. In die zin spreekt de Bijbel over de dood als 'n slaap, maar nergens kunnen we vinden dat hier gedoeld wordt op een bewusteloosheid van de ziel, van een zieleslaap waarin ze weg zou zinken bij het sterven. Integendeel, op verschillende plaatsen van de Bijbel wordt ons duidelijk gezegd, dat de rechtvaardigen bewust in de hemel verkeren en dat zowel de rijke man als de arme Lazarus zich ten volle bewust zijn van de toestand na de dood en dat de zaligen de Heere lof toebrengen. De zielen onder het altaar roepen ook tot God en vragen hoelang nog de verdrukking zal duren van de kerk op aarde?

We wijzen de leer van de zieleslaap dan ook met alle beslistheid af. We hebben hier te doen met één van die valse leringen, die de mens verzonnen heeft in het aangezicht van het mysterie van de dood. Omdat men niet buigen wil voor de eenvoud van het evangelie komt men tot allerlei opvattingen die tenslotte toch geen grond in de Schrift vinden. Bovendien wordt hier aan Gods kinderen de troost ontnomen van een terstond opgenomen worden na het sterven in de heerlijkheid Gods, wanneer men de Heere Jezus Christus heeft leren liefkrijgen. In de Openbaring van Johannes lezen we: Zalig zijn de doden die in de Heere sterven, ja van nu aan, zegt de Geest. Van nu aan, van datzelfde ogenblik aan. Daarom willen we ons daaraan ook houden en ons daardoor laten troosten. Maar dan moet ons sterven natuurlijk wel zijn een „sterven in de Heere". We zullen hier op aarde als een arme zondaar tot het Lam Gods moeten komen, opdat we gewassen worden in Zijn bloed en in de weg van vergeving en verzoening toebereid worden voor de heerlijkheid Gods. Dat is de leer van de Schrift en dat is ook de leer van de gereformeerde belijdenis onzer kerk. En we denken hier aan zondag 22 van onze Heidelbergse Catechismus. Daar wordt de vraag gesteld: Wat troost geeft u de opstanding des vleses? En het antwoord luidt: „Dat niet alleen mijn ziel na dit leven van stonde aan tot Christus haar Hoofd zal worden opgenomen, maar dat ook mijn vlees, door de kracht van Christus opgewekt zijnde, wederom met mijn ziel verenigd en aan het heerlijk lichaam van Christus gelijkvormig zal worden."

Mijn ziel zal „van stonde aan" na dit leven tot Christus worden opgenomen. Van het ogenblik van het sterven aan. Dat mag de troost zijn van allen die door het donkere dal van de schaduw des doods heenmoeten. We willen ons liever houden aan de gezonde leer die ons van de vaderen is overgeleverd, dan dat we ons op allerlei wegen van dwalingen en ketterijen begeven, die in onze dagen van verschillende kanten op ons aankomen. En die ons soms verkondigd worden door mensen van wie we het niet verwachten zouden. Daarom verwerpen we ook de leer van de zieleslaap en we houden ons aan het Woord Gods en aan de beÜjdenis van de kerk. We hoeven niet te wachten in een soort bewusteloosheid, in een zieleslaap. op de zaligheid die de Heere bereid heeft voor al Zijn volk. De zaligheid is er „van stonde aan". Maar wel is er een wachtenstijd tot de dag van de wederkomst van Christus, de dag van de opstanding waarop ziel en lichaam verenigd worden en wij „aan het heerlijk lichaam van Christus gelijkvormig worden". Wat een troost voor Gods volk en wat een heerlijke toekomst voor allen die de Heere toebehoren

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen