Zoon van Adam, Zoon van Abraham

Wij vinden in de Heilige Schrift twee geslachtsregisters of stambomen van Jezus Christus. U kunt ze vinden in Mattheüs 1 en Lukas 3. Nu behoort de lectuur van de geslachtsregisters in de Bijbel niet tot de meest geliefde vorm van Bijbellezen. Ze worden bij het Bijbellezen aan tafel veelal overgeslagen. Al die namen die door ons nauwelijks zijn uit te spreken. Namen die ook vaak weinig of in het geheel niet bekend zijn.

Ze staan echter niet zonder reden in de Bijbel vermeld. U moet weten dat er binnen de Joodse traditie twee motieven bestonden om een stamboom op te stellen. We lezen in Ezra 2 : 62—63 en Nehemia 7 : 63—65 dat stambomen werden opgesteld omdat alleen die mannen mochten worden toegelaten tot de dienst in de tempel, die een vlekkeloze afstamming konden aantonen. Kon men dat niet, dan werd men als een onreine van het priesterdom geweerd.

Het tweede motief voor het opstellen van een stamboom vond ik bij Kohlbrugge genoemd. Via zo'n stamboom wilde men uitzoeken welke familie of welk geslacht zo gelukkig zou zijn dat uit haar de „bevrijder van het volk", de beloofde Messias zou geboren worden.

In dit licht valt te verstaan waarom Mattheüs zijn Evangelie met een stamboom van Jezus Christus begint. Hij schreef immers met name een Evangelie om de Joden aan te tonen dat Jezus de Messias was. Uit het feit dat Hij de zoon van David en van Abraham is, moet blijken dat Zijn afkomst betrouwbaar en zuiver is. Er is geen twijfel aan: Jezus is de Beloofde! Kijk de stamboom er maar op na. Gods belofte is thans heerlijk vervuld. Dit is het eerste wat te zeggen valt. Vervolgens dit. Ik schreef al dat we ook in het Evangelie van Lukas een stamboom van Jezus Christus aantreffen. Als u die twee na en naast elkaar leest, blijkt er een opvallend verschil tussen Mattheüs en Lukas. Begint de eerste bij Abraham, Lukas eindigt met Adam. Calvijn schrijft er-dit van: „Mattheüs ging niet verder dan het geslacht van Abraham, omdat de belofte daar het begin had. Dat was als 't ware de fontein en de bron van de zegen, waarop de wereld moest hopen. Mattheüs heeft het dus voldoende geacht, ons Jezus voor ogen te houden als dengene aan wie men kan zien, dat God getrouw en oprecht is geweest in hetgeen Hij aan Zijn knecht Abraham heeft beloofd en daarna aan David heeft herhaald." Dit wijst er op, aldus Calvijn, dat ook wij er vast verzekerd van kunnen en mogen zijn dat Jezus absoluut de Verlosser en Zaligmaker is. De beloften Gods vinden in Hem hun zekere vervulling. „Maar Lukas heeft ons willen aantonen", zo vervolgt Calvijn dan, „dat de genade, die door Gods Zoon is aangebracht, zich in het algemeen tot heel de wereld uitstrekt. En inderdaad, - wat zou het zijn, als wij slechts de geslachtslijst van Mattheüs hadden? Daarmee zou voor ons de deur gesloten zijn, nooit zouden wij in Gods huis kunnen ingaan, nooit enige gemeenschap met Jezus Christus hebben. Hij zou weliswaar menselijk vlees hebben aangenomen, maar er zou een dikke muur zijn, die ons scheidde van Abrahams geslacht. Want wij stammen van de heidenen af. Wij waren vreemdelingen van Gods Kerk, zonder enige belofte, zelfs zonder God, want Hij had Zich van ons afgezonderd om te zeggen dat Hij niet wilde, dat wij deelgenoten werden van de geestelijke goederen, die als een schat voor Zijn kinderen werden voorbehouden. Maar wanneer wij dan enerzijds zien, dat Jezus Christus ons hier als zoon van Abraham verklaard wordt, laten wij dan weten, dat Hij de beloofde Verlosser is; wanneer - Hij anderzijds zoon van Adam genoemd wordt, verstaan wij het dan, dat het goed, dat Hij heefr verworven, niet slechts voor een handjevol mensen is, maar voor allen, van de grootste tot de kleinste..."

Calvijn zegt dat wij de voorzienige leiding van de Heilige Geest wel mogen prijzen dat er naast de Evangeliebeschrijving van Mattheüs ook die van Lukas in de Schrift te vinden is. Want „...zo wilde Hij dat Mattheüs voor ons de getuige zou zijn, dat Jezus Christus het gezegende zaad was, waarop Abraham volgens de belofte had gehoopt. Lukas daarentegen komt ons verklaren dat hierin geenszins een belemmering voor ons ligt om met Hem verbonden te worden en allen saam in Zijn lichaam opgenomen te worden, want Hij is de zoon van Adam Zelf."

Hierin komt, naar de mening van de hervormer van Genève, de grote ruimte open-

baar voor een ieder om door Christus zalig te worden. God heeft in Zijn grote barmhartigheid in Jezus Christus de zaligheid geopenbaard. In de aanbieding van die zaligheid in de Zaligmaker sluit Hij niemand buiten.

Trouwens, de ruimte die de grote Ruimtemaker heeft gemaakt, blijkt ook uit de namen die op de geslachtsrol van Jezus Christus voorkomen. Hij is geboren willen worden uit een geslacht van zondaren. Leest u er de stamboom van Jezus maar op na. Daarom staat ze ook in de Schrift vermeld. Het is volop Evangelie, ook al lijkt het slechts een dorre opsomming van namen. Het zijn geen nietszeggende namen. Het zijn namen die ons de diepe val van het menselijk geslacht onthullen op een nietsontziende manier. Jacob de bedrieger is een stamvader van Christus. Juda die omgang zocht met een hoer is een stamvader van Christus. David van wie in grote eerlijkheid vermeld staat dat hij Salomo verwekte bij degene die Uria's vrouw was geweest, is een stamvader van Christus. Manasse die in grove bruutheid heeft geleefd eer God hem krachtdadig tot bekering bracht, is een stamvader van Christus. Achaz, die de tempel op slot deed, omdat hij met God en Zijn dienst niets te maken wilde hebben, is een stamvader van Christus. En al zouden we van de anderen geen opzienbarende schanddaden weten, toch geldt van allen: Ze hebben gezondigd en missen de heerlijkheid Gods.

Bekend zijn in dit verband ook de stammoeders van Jezus Christus. Niet het onder de Joden heilige viertal van Sara, Rebekka, Rachel en Lea wordt hier genoemd. Maar Thamar die haar vrouwelijke eer prijs gaf. Rachab die we kennen als de hoer van Jericho. Ruth uit Moab afkomstig, geboren buiten het verbond. En Bathseba die zich aan David tot vrouw gaf.

We zien hoe diep Christus in het vlees is afgedaald. Hij wilde geboren worden uit dit geslacht van zondaren. Waarom? Opdat ze door Hem behouden zouden kunnen worden, die zichzelf een lid weten van dit verloren mensengeslacht. Niemand is te slecht, niemand te verdorven, niemand te diep gezonken of er is in Christus behotid te vinden. Jezus Christus schaamt er zich niet voor dat één van zijn moeders een hoer en één van zijn vaders een overspeler is geweest. Van hoeren en tollenaren wilde Hij een Vriend worden. Voor een vraat en een wijnzuiper wilde Hij gescholden worden. Aan dit Evangelie ergert zich de Farizeeër. Over dit Evangelie struikelt de vrome in zichzelf. Maar dit Evangelie bevat een eeuwige troost voor allen die zichzelf kennen als zondaar voor God. Die hun afkomst uit Adam hebben ontdekt. Zie hier uw Zaligmaker. Al die namen van goddelozen liggen omsloten door de Naam van Jezus Christus die in vers 1 en 17 wordt genoemd. Op de eenmaal gestelde vraag van Job: Wie zal een reine geven uit een onreine, wordt hier door God Zelf het antwoord gegeven. Jezus Christus zoon van Adam, zoon van Abraham.

Voor het geslacht van Adam is er geen toekomst dan alleen in de door God geschonken tweede Adam. Wel, is het u een levensvraag geworden: Hoe kom ik in het reine met de heilige God? Hier vindt u het enige antwoord. Daarom klinkt in deze Kerstdagen de wekroep: naar Bethlehem heen. Daar is geboren de Beloofde. God heeft Zijn Woord waar gemaakt in de gave van Zijn eniggeboren Zoon. In doeken gewikkeld kunt u Hem vinden. De doeken van uw schande. Want Hij is de zoon van Adam. Opdat gevallen Adamskinderen kinderen van Sion zouden kunnen worden. Hij is de zoon van Abraham. Geboren door het wonder en uit het wonder. God en mens in één. In Hem reikt de hemel de aarde. Hij overbrugt de kloof die ons scheidt van God. Want Hij heet ook Immanuël, God met ons. Zalig Kerstfeest wanneer we als een goddeloze in onszelf door dit Christuskind de zaligheid mogen aanschouwen en omhelzen. Vergeet u het bij alle flauwe drukte die wij van het Kerstfeest plegen te maken niet, dat het om uw eeuwige zaligheid gaat? Armen wil Hij met Zijn goederen vervullen! Hongerigen wil Hij voeden met Zich Zelf.

Zijn stamboom laat van ons niets heel. Doemwaardige zondaren zijn we. Lees het maar in Mattheüs 1 en Lukas 3. Maar in die vernedering wordt Christus ons juist dierbaar. Dat U zo laag wilde bukken, Heiland van zondaren. Daar ligt mijn behoud. Want zo laag lag ik gezonken.

Dan wordt het: Adam was mijn vader. Maar door U, door U alleen werd God mij een Vader. Straks wordt het waar: Ik zal u tot een Vader zijn en gij zult Mij tot zonen en dochteren zijn. En dat alleen om Christus' wil. U zij daarom de glorie!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen