Vasthouden aan de gereformeerde belijdenis!

Op de komende vergadering van de hervormde en de gereformeerde synoden zal ook de vraag aan de orde komen hoe het zal moeten met de gereformeerde belijdenisgeschriften van de kerk, zoals we die als een .geloofsschat' ontvangen hebben in de dagen van de reformatie. Er is een werkgroep ingesteld die zich bezighoudt met de „kernen van belijden" en die ook een stuk heeft voorbereid ter bespreking in de bovengenoemde vergadering. Deze werkgroep stelt nu nadrukkelijk: „Het is ons inziens van wezenlijk belang dat uw vergadering zich ondubbelzinnig uitspreekt over de vraag of wij nieuw belijden, dat te zijner tijd kan dienen ter vervanging van het bestaande belijden, nu werkelijk willen of niet willen". Hier komt derhalve een zeer belangrijk punt naar voren: gaat men de oude belijdenisgeschriften vervangen door een nieuw stuk waar in de beide kerken gemeenschappelijk uitspreken wat zij belijden, of wil men toch liever die oude gereformeerde belijdenisgeschriften vasthouden.

Voor ons is de keuze niet moeilijk. Wij menen dat de .geloofsschat' van de reformatietijd niet zomaar opzij gelegd kan worden, of in een historisch archief van de kerk een plaatsje mag krijgen. Hetgeen daar beleden wordt is voor de kerk nog steeds een stuk leven, daar klopt het hart van de reformatorische religie in. daarin horen we de vertolking van hetgeen onze vaderen in de Schrift hebben gehoord en beluisterd. En de „kernen van belijden" die daarin gevonden worden gelden voor onze tijd nog evenzeer als voor die reformatietijd. Het gaat om de zeer wezenlijke zaken van het christelijk geloof, die we niet zonder meer kunnen laten vallen of in een bepaalde richting kunnen vervormen of ombuigen.

Wanneer we nu de „modellen" bezien die de werkgroep ons aanreikt en aan de vergadering van de beide synoden voorlegt, dan zeggen we met de allergrootste klem, dat men toch de oude gereformeerde belijdenis niet zal vervangen door een „belijdenisgeschrift" van onze tijd. In het verleden is reeds menigmaal duideüjk geworden dat men de geesteüjke kracht mist waarmee onze vaderen het christeüjk geloof hebben beleden en dat men niet kan tippen aan de sterke bijbelse zeggingskracht van de drie gereformeerde beüjdenis geschriften, die tot nu toe én in de hervormde én in de gereformeerde kerk hebben gegolden als de uitdrukking en de samenvatting van het christeüjk geloof, zoals üet ons in de Bijbel is geopenbaard.

Laat men daarom zeer besüst afblijven van die oude belijdenisgeschriften! Reeds meerdere malen hebben we stemmen gehoord die er op aandringen om die oude geloofsstukken te herschrijven in de moderne taal van vandaag, en ze te wijzigen en aan te vullen naar de behoefte van onze tijd. We willen daar met alle klem tegen waarschuwen, mede op grond wat men ons van de zijde van de werkgroep „kernen van beüjden" heeft voorgelegd. Men geeft ons een „aanvullingsmodel" waarin het volgende gesteld wordt:

„In onze tijd worden veel wegen van vrijheid aangeboden: bevrijding uit afhankelijke posities, uit traditionele maatschappelijke en geesteüjke bindingen tot een veelheid van mogeüjkheden en standpunten. Is het wel mogeüjk en nodig in die vrijheid te kiezen en één Naam te belijden?

Antwoord: We beüjden juist ten overstaan van deze veelheid de éne Naam van Jezus Christus in een nieuwe eenheid en een nieuwe eenvoud. In het koor van de vele stemmen die ons leven willen beheersen, herkennen wij Zijn stem als de stem van de goede Herder, die niets anders van en voor ons wil dan ons heil. Wij kiezen voor Hem omdat Hij voor ons gekozen heeft en ons liefheeft. Wij beüjden om houvast te hebben en houvast te geven in leven en sterven.

Wat is dan dat houvast in leven en sterven?

Antwoord: Dat wij met lichaam en ziel niet van onszelf, maar het eigendom van onze bevrijder Jezus Christus zijn. Hij heeft Zijn leven voor ons gegeven en ons zo bevrijd

uit onze schuld en uit alle machten die ons willen binden, en ons leven voor hun doelen willen gebruiken. Als onze Verlosser waakt Hij met zoveel zorg over ons dat wij niet uit Zijn hand kunnen vallen en weten, dat alle dingen in ons leven en in de geschiedenis van de wereld tot ons heil en tot de komst van het Rijk medewerken. Daarom willen wij in Zijn gemeenschap leven en zo vruchtbaar zijn in deze wereld.

Wanneer we dit alles nu vergehjken met vraag en antwoord 1 van onze Heidelberger, waar dit „aanvullingsmodel" op geënt is, dan zullen we dat zeker aanvoelen als een grote verarming van het christelijk behjden. Hoe arm en oppervlakkig ons dat woord „houvast" tegenover het oude woord „troost" dat ons zo diep in onze nood en ellende raakt.

Wat is uw enige troost beide in het leven en het sterven?

Dat ik met lichaam en ziel, beide in het leven en sterven, niet mijn, maar mijns getrouwe Zaligmakers Jezus Christus eigen ben, Die met Zijn dierbaar bloed voor al mijn zonden volkomenlijk betaald en mij uit alle heerschappij des duivels verlost heeft en alzo bewaart dat zonder de wil mijns hemelsen Vaders geen haar van mijn hoofd vallen kan, ja ook dat mij alle ding tot mijn zaligheid dienen moet, waarom Hij mij ook door Zijn Heilige Geest van het eeuwige leven verzekert en Hem voortaan te leven van harte willig en bereid maakt.

We zouden op andere woorden en uitdrukkingen ook in kunnen gaan om aan te tonen hoeveel we zouden verhezen wanneer het oude behjden vervangen zou worden door een nieuw behjden. Iemand zei zelfs toen hij dit aanvullingsmodel gelezen had: We verliezen hier de religie van het belijden, de gereformeerde religie, zoals onze vaderen die beleden en beleefd hebben.

Daarom noemen we nog één voorbeeld. De Heere Jezus wordt niet meer de Zaligmaker genoemd maar „de bevrijder". Echt een naam van deze tijd uit de „theologie" van de Wereldraad. De theologie van de bevrijding ziet de bevrijding van Christus als een historisch proces van geleidelijke verbetering.

Het ideaal is eigenlijk een socialistische maatschappij. Het woord „bevrijding" en de naam „bevrijder" voor Christus heeft dan ook een politiek geladen betekenis gekregen. Maar men vergeet dat de Heere Jezus Christus gekomen is om zondaren te zoeken en zalig te maken, om zondaren met God te verzoenen en weer in gemeenschap met de Heere te brengen, om gevallen mensen te verlossen uit de banden van de duivel en in de vrijheid te zetten van de kinderen Gods.

En dat is een geheel andere bevrijding en een geheel andere vrijheid dan men tegenwoordig in de kringen die de zogenaamde bevrijdingstheologie aanhangen bedoelt.

Daarom willen we het nog eens met alle duidelijkheid zeggen, dat we ons zullen moeten verzetten tegen een aanranding van de oude gereformeerde belijdenisgeschriften, dat we die oude gereformeerde belijdenis ook niet zonder meer zullen loslaten door een „nieuw behjden" te aanvaarden. Wanneer we die oude gereformeerde belijdenis lezen komen daar de fundamenten van ons geloof duidelijk naar voren. En wanneer men meent dat er zaken zijn die men in onze dagen moet belijden tegenover allerlei ketterijen en dwalingen die van de Schrift afwijken, dan heeft de kerk ook in onze dagen immers veel middelen en wegen om dat te doen en te getuigen van hetgeen de Heere God ons in Zijn Woord heeft geopenbaard, zodat wij het na kunnen spreken. Hoe nodig is het dat we tegen allen die ons los willen maken van het oude gereformeerde behjden, tegen allen die de „religie van dat behjden" niet verstaan, duidelijk stellen, dat we ons die oude gereformeerde belijdenis niet zullen laten ontroven. Het is wel duidelijk dat de strijd die in de vorige eeuw gestreden is om „de gereformeerde belijdenis van de kerk" nog steeds gestreden moet worden. En ook in onze dagen zullen we weer in alle duidelijkheid op moeten komen voor het recht van die gereformeerde belijdenis en voor de handhaving van de Drie Formulieren van Enigheid in ons kerkelijk leven.

Laten allen in beide kerken die daarvoor op willen komen schouder aan schouder staan, want het gevaar is groot in onze tijd, dat we als kerk die gereformeerde belijdenis gaan verliezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen