Kleine kroniek

Generale Diaconale Raad en de guerillabewegingen
In ons blad is meermalen duidelijk stelling genomen tegen het speciale fonds ter bestrijding van het racisme. Daaruit worden de zogenaamde bevrijdingsbewegingen gesteund, voornamelijk die in Zuidelijk Afrika, die met geweld hun meestal marxistische doelstellingen willen verwezenlijken. De Wereldraad van kerken heeft zich achter deze bevrijdingsbewegingen gesteld en het bovengenoemde speciale fonds ingesteld, dat vooral in Nederland veel steun ondervindt doordat hier verschillende pleitbezorgers te vinden zijn, zoals de secretaris- generaal van onze synode dr. A. H. van den Heuvel, die onlangs weer een boekje heeft geschreven „Om de vrede van de strijd", waarin hij het speciale fonds verdedigt en aanbeveelt. Ik heb reeds meerdere keren de mening uitgesproken dat het onmogelijk is om vanuit de beginselen van de Bijbel deze guerillabewegingen te steunen. Men doet dat dan wel onder de dekmantel van „humanitaire doeleinden", waarvoor het geld alleen gebruikt mag worden. Maar men zal kunnen begrijpen dat dit alleen een doekje voor het bloeden is, omdat men nimmer scheiding kan maken tussen de oorlogsvoering van deze bevrijdingsbewegingen en de humanitaire kanten er van. Bovendien is er geen enkele controle mogelijk op de besteding van de gelden. En men meent dat deze bevrijdingsbewegingen ook niet gecontroleerd mogen worden, terwijl men zo'n hoge dunk heeft van de leiders ervan, dat men zich niet kan indenken dat men wapens zou kunnen kopen voor gelden die beschikbaar werden gesteld voor andere doeleinden.
Het speciale fonds van de Wereldraad heeft ongeveer vijf miljoen gulden samengebracht in de jaren 1971—1976. Daarvan is bijna de helft in Nederland verzameld en in de andere landen van de wereld de andere helft. Het is wel duidelijk dat al die andere landen werkelijk niet zo enthousiast voor dit fonds zijn. In ons land heeft het breed moderamen van onze synode zich opnieuw achter dit speciale fonds gesteld en de Generale Diaconale Raad is aangewezen om de gelden te verzamelen. Ik wil met alle klem daartegen protesteren. Het is niet de taak van de kerk om guerilla-organisaties te steunen. Maar er is nog iets anders. Naar we vernemen heeft de Generale Diaconale Raad in overweging genomen het speciale fonds ter bestrijding van het racisme in het pakket van het werelddiaconaat op te nemen. Wanneer dit werkelijk zou gebeuren zou ik alle diaconieën willen ontraden nog enig contact met de G.D.R. wat het werelddiaconaat betreft te onderhouden. Men kan opmerken dat de verhoudingen steeds scherper komen te liggen, ook binnen de hervormde kerk. Het moet echter duidelijk zijn dat die kerkeraden, die uit het Woord Gods willen leven, onmogelijk 'n diaconaat kunnen steunen, dat gelden zendt naar de zogenaamde vrijheidsbewegingen, die met geweld, met moord en doodslag, hun marxistische doelen zoeken te bereiken. En wanneer het marxisme eenmaal gezegevierd heeft volgt een nieuwe onderdrukking, zoals in zovele landen kan worden opgemerkt.

Communisme en verdrukking
Hoewel men lange tijd heeft gedaan alsof er geen onderdrukking in de communistische landen bestaat en met name in de Sowjet-Unie, heeft men in de laatste jaren toch ook in de kringen van de Wereldraad moeten toegeven dat protesten op hun plaats zijn tegen de houding en het optreden van de communistische autoriteiten, die op geen enkele wijze vrijheid willen toestaan en zeker geen vrijheid om de Heere God te dienen overeenkomstig Zijn Woord. Trouwens, men heeft reeds lang een bepaalde methode in Rusland om „lastige" mensen het zwijgen op te leggen. Ze werden eenvoudig voor gek verklaard en in een psychiatrische inrichting opgenomen. Veel russische psychiaters doen gewoon mee met de communistische machthebbers. Het zijn immers ambtenaren die hun communistische broodheren hebben te gehoorzamen. Veel is daarover de laatste jaren bekend geworden, omdat er ook in Rusland mannen opstaan — dissidenten worden ze- genoemd — die het niet langer kunnen gedogen dat de mensenrechten zo met de voeten worden vertreden. Met name ook gelovigen, die een leidende plaats innemen onder de christenen, worden in een gesticht opgenomen en tegen krankzinnigheid behandeld om hen op deze manier van hun geloof af te brengen.
In de week waarin deze kroniek verschijnt is er een wereldcongres van psychiaters. Ik kreeg daarover het volgende bericht onder ogen:
„Van 28 augustus tot 3 september wordt in Honoloeloe het zesde internationaal congres van psychiaters gehouden. Aan dit congres zullen zo'n 10.000 psychiaters uit de hele wereld deelnemen. Evenals op het vorige internationaal congres, dat in 1971 in Mexico werd gehouden, is het de vraag of de westerse psychiaters bereid zijn de misbruik van psychiatrie voor politieke doeleinden — met name in de Sovjet-Unie — openlijk aan de orde te stellen. In Mexico heeft het congres zich echter niet uitgesproken over het misbruik van de psychiatrie in de Sovjet-Unie. Daar werd toen de bekende russische dissident Vladimir Boekovski door de westerse psychiaters verraden. Boekovski was het immers die als eerste een omvangrijke kollektie dokumenten naar het westen had gezonden, waaruit zonneklaar bleek, dat in de Sovjet-Unie andersdenkenden met medewerking van artsen-psychiaters ter behandeling in psychiatrische klinieken werden opgesloten. De russen verwachtten toen een fel protest, maar hun bezorgdheid was overbodig. De meerderheid van de deelnemers weigerde de kwalijke russische praktijk zelfs ter diskussie te stellen. Erger nog: een russische psychiater die glashard het bestaan van deze praktijk loochende, werd in het bestuur van de wereldorganisatie gekozen. Als triomfators keerden de russische delegatieleden terug naar de Sovjet-Unie. De voorgenomen vrijlating van psychiatrische gevangenen ging niet door en een maand na de overwinning in Mexico werd Boekovski tot een straf van 12 jaar veroordeeld.
Intussen is er in de wereld van psychiaters wel het een en ander veranderd. Delegaties van psychiaters in diverse landen pleitten ervoor, dat het misbruik van de psychiatrie in de Sovjet-Unie als apart agendapunt op het congres in Honoloeloe wordt behandeld.
Het officiële standpunt van de Nederlandse Vereniging van Psychiatrie is: „geen standpunt". De krachtige motie van hun engelse collega's — zie bovenstaand — zal daar naar valt te vrezen weinig aan veranderen.
Ook de Wereldraad van Kerken hult zich in deze met een angstig stilzwijgen. Hierover kommentaar gevraagd aan de sekretaris-generaal dr. Philip Potter: „Honoloeloe is de verkeerde plaats." De Europa- Commissie van de Protestantse Kerken in Nederland publiceert daarom in het kader van de komende konferentie in Honoloeloe uitgebreide dokumentatie over het misbruik van de psychiatrie in de Sovjet-Unie." —
Tot zover deze mededeling. Merkwaardige uitdrukking waarin gezegd wordt dat de wereldraad zich hult in een „angstig stilzwijgen". Wel worden de marxistische bevrijdingsbewegingen gesteund. Openlijk neemt men het voor hen op. Men stuurt hen zelfs geld waardoor ze nog weer meer wapens kunnen kopen. Maar wanneer het om verdrukte mensen in de Sovjet-Unie gaat — ook om gelovigen — dan hult de Wereldraad zich in een „angstig stilzwijgen".

Moedige mannen
Het bovenaangehaalde bericht spreekt ook van moedige mannen. Zo zou ik tenminst de engelse psychiaters willen noemen. In mei 1976 werd door het Britse Koninklijke College van Psychiaters de volgende motie aangenomen:
„Het Koninklijke College van Psychiaters betuigt nogmaals haar instemming met de stappen die door de Raad zijn genomen tegen het misbruiken van de psychiatrie in de Sovjet-Unie en verzoekt de Raad alles te doen war in haar vermogen ligt om op het aanstaande Wereldcongres van de Wereldvereniging van Psychiatrie het aannemen van de volgende resolutie te bewerkstelligen:
„De Wereldvereniging van Psychiatrie, nota genomen hebbende van de talrijke bewijzen van het systematisch misbruiken van de psychiatrie voor politieke doeleinden in de USSR sluit zich aan bij de veroordeling van dergelijke praktijken, welke veroordeling reeds is uitgesproken door het Britse Koninklijke College van Psychiaters, alsmede ook andere groepen."
Deze resolutie wordt op haar beurt weer gesteund door verschillende nationale psychiatrische verenigingen, waaronder die in Australië, Canada, de Verenigde Staten van Amerika en verschillende groepen in Frankrijk. Helaas is van de nederlandse psychiaters nog geen steun ontvangen. De britse motie zal worden geplaatst op de agenda van het congres van de Wereldvereniging van Psychiatrie in Honoloeloe in augustus 1977. Het is te hopen dat de nederlandse psychiaters zich zullen aansluiten bij hun collega's in talrijke andere landen die het misbruiken van hun beroep in de Sovjet-Unie ten sterkste veroordelen." —
Het is beslist noodzakelijk dat de ogen geopend worden van de mensen en de volkeren, opdat men zal zien waarheen marxisme en communisme leiden. Wat ik hier aan de orde gesteld heb is slechts een klein stukje van de marteling en de vervolging, die onder het communisme worden geleden. Moedige mannen zijn er nodig zoals onder de Engelse psychiaters, zo ook in de kerken die getuigen tegen de vervolging en marteling van christenen ook, die om hun geloof in Christus in gevangenissen en gestichten zuchten. Geen „angstig stilzwijgen", maar een moedig getuigenis mogen we van de kerken verwachten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen