ASENTAMIENTO MEXICO - GUATEMALA-CITY

Ingezonden

De aardbeving is voorbij, maar de nood duurt voort. Ja, de nood neemt nog dagelijks toe. Als gevolg van de aardbeving van 4 februari 1976 leven momenteel 185.000 mensen in Guatemala in de meest erbarmelijke omstandigheden. Levend in krotten proberen zij in leven te blijven. Iedere dag weer worden deze mensen geconfronteerd met de vraag: „Hoe kom ik vandaag aan voldoende voedsel? "

Regering

In opdracht van de Reformatorische Hulpaktie „Woord en Daad" waren we de afgelopen zomer in de gelegenheid de hulpverlening en de nood in Guatemala nader te onderzoeken. We hadden ons op het ergste voorbereid, maar dat de nood zo groot was, hadden we niet voor mogelijk gehouden. Weliswaar heeft de regering van Guatemala enkele slachtoffers geholpen, maar deze hulp stelt helaas niet veel voor. Daar komt bij, dat het land nogal wat corruptie kent en veel geld komt dan ook niet op de juiste plaats. Het zenden van voedsel, pakketten of medicijnen vanuit ons land is een hachelijke zaak. Ook kledingpakketten voor kinderen bereiken zelden of nooit de plaats van bestemming.

Hulp via de regering is dan ook niet verantwoord. En als de overheid hulp verstrekt, is het vaak nog zeer ondoelmatig. Zo zagen we huisjes met aluminium platen langs de wanden, 's Zomers is het in deze hutjes vanwege de hitte niet uit te houden. En deuren worden in deze huisjes vaak niet aangebracht. Zo ontbreekt iedere privacy.

Kerken

Alleen hulp via kerken of kerkelijke organen is verantwoord. Zo heeft de stichting „Woord en Daad" destijds contacten gelegd met een Amerikaanse organisatie, die in verschillende landen werkzaam is. Ook in Guatemala. We maakten tijdens ons bezoek nader kennis met deze Christenen en kwamen diep onder de indruk van hun inzet en ijver.

Maar bovenal van hun leefwijze. In diepe afhankelijkheid van God wordt gearbeid, vaak tot 16 uren per dag. De Amerikaanse zendeling Frank Waggoner, die destijds als toerist Guatemala bezocht, heeft zich volledig ingezet voor de leniging van de nood in zijn tweede vaderland.

Geen wonder dan ook, dat Tio Frank (oom Frank) bij velen erg gezien is. Hij leidde ons rond door de verschillende kolonies, o.a. de 4-februarikolonie, La Verbena, El Cerrito en Asentamiento Mexico. De dia's, die we hierbij maakten (waarvan er-één is afgedrukt) spreken voor zichzelf. Het is aangrijpend wat we zagen. Als je kinderen ziet, die stervend zijn, gaat er wel wat door je heen. Uitgebluste oogjes en slappe handjes zijn tekenen van ondervoeding. Deze kindjes zijn dikwijls niet meer te redden.

Het is zonder meer verantwoord om via ds. Waggoner door te gaan met onze hulpverlening. Dit te meer, omdat hij bovenal als taak ziet de verkondiging van Gods Woord. Met verschillende medewerkers houdt hij zich druk bezig met evangelisatie. Tijdens een bezochte kerkdienst in de 4-februari kolonie konden we hiervan getuige zijn. Vooral veel kinderen waren aanwezig. We telden er zeker zestig. De meeste liederen werden uit het hoofd gezongen. Ook hadden enkelen een Bijbel gekregen van hun Nederlandse sponsor.

Asentamiento-Mexico

Tijdens onze rondreis bezochten we o.a. een kleine kolonie aan de rand van de stad. Voorbij het Universiteits-centrum leven 45 gezinnen in armoedige hutjes. Als in de andere kolenies bestonden de wanden uit karton, plastic, hout en afvalmaterialen. Gelukkig was er wel wat meer ruimte beschikbaar, maar desondanks waren de woonomstandigheden erbarmelijk. Veel kinderen in dit vluchtelingenkamp zijn door Nederlandse gezinnen financieel geadopteerd. Een gedeelte van de beschikbare gelden staat op de bank. Te zijner tijd hopen alle gezinnen op deze manier over voldoende middelen te kunnen beschikken voor de bouw van een beter huisje.

Inmiddels is met behulp van Nederlands geld al het een en ander tot stand gekomen. Zo zagen we een eenvoudige kliniek, waar 2x per week een arts 2 uur spreekuur houdt en medicijnen verstrekt. Verder beschikken de bewoners over een schooltje, dat ze zelf in elkaar hebben bezet. Het materiaal hiervoor was hen geschonken. Ds. Waggoner vroeg onze aandacht voor deze kolonie. Flij wees daarbij

op een schoongemaakt hoekje van 't terrein. Hier moet een nieuw gebouw verrijzen, tenminste als er geld voor is.

Het project omvat een gebouw dat voor verschillende doeleinden geschikt moet zijn. Het plaatselijk comité, dat zeer betrouwbaar is, zal voor de uitvoering zorgdragen, zoals ze reeds eerder met het schoolgebouw had gedaan.

Nodig zijn een ruimte voor een kliniek, met een apotheek, een lokaal voor naaionderwijs e.d. en een tweede leslokaal.

De oude kliniek kan dan een andere bestemming krijgen.

Het gebouw zal degelijk en eenvoudig zijn met veel licht. Het moet waterdichten tochtvrij zijn met een goede ventilatie. Nodig is hiervoor een ƒ 16.000, —.

Stellig is dit een mooi project. De mensen zullen zo over een betere gemeenschappelijke ruimte kunnen beschikken. Ook Ds. Waggoner krijgt zo meer kansen voor zijn werk. Een dergelijke ruimte is beslist geen overdaad, temeer als u bedenkt, dat deze mensen niet over electriciteit beschikken. Toen we op een avond uitgenodigd waren voor een officiële dankbetuiging door de bewoners aan Ds. Waggoner en aan ons als vertegenwoordigers van „Woord en Daad", zagen we alleen maar kaarslicht. Maar ook blijde gezichten om de reeds ontvangen hulp. Toch is er nog meer nodig. Wilt u ook helpen?

Namens het bestuur van „Woord en Daad": J. Slot, Doorn. Tel. 03430-4103.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen