KLEINE KRONIEK
Een nieuwe naam: Zuidelij k-A f rika-comité
Het communisme werkt voort onder de schijn van allerlei idealistische organisaties. De uiteindelijke bedoeling is het vestigen van communistische regimes in alle landen van de wereld. Men heeft nu weer het oog gericht op Zuidelijk Afrika, met name cok op Zuid-Afrika. Ik hoorde in een vraaggesprek voor de radio een vertegenwoordiger van een bevrijdingsbeweging zeggen op een vraag of er straks wel godsdienstvrijheid zal zijn na de „bevrijding" van Zuid-Afrika: Dat zal er veel van afhangen hoe de kerken zich nu opstellen! Daar ligt een verholen (communistische) bedreiging in aan het adres van de kerken. Wanneer men nu mee doet aan de vestiging van een communistisch regime in Zuid-Afrika zit er een kleine kans in dat men als kerken toch zijn werk mag blijven doen, hoezeer men dan ook aan banden gelegd zal worden. Wanneer men niet mee wil werken aan de „bevrijding" van Zuid-Afrika in communistische zin, dan zal het wel eens heel moeilijk worden voor de kerk. Nu daar zijn voorbeelden genoeg van te vinden in communistische landen. Ik maak me dan ook geen enkele illusie. Wanneer eenmaal door de zogenaamde bevrijdingsbewegingen in Zuidelijk Afrika een communistisch regime is ingesteld is het met de vrijheid wel gedaan. Dat daar kerkelijke leiders, ook van onze eigen kerk, aan meewerken, is voor velen onbegrijpelijk. Het Friesch Dagblad heeft daar onlangs nog op gewezen. Destijds was er een Angola-comité voor de „bevrijding" van Angola. Het doel is bereikt, er is een communistisch regime in Angola. Dat Angola-comité is nu omgedoopt in: Zuidelijk-Afrika-comité. Het Friesch Dagblad zegt er van:
„Het is als een soort vloedgolf over ons land gegaan destijds: de belangstelling voor actiegroepen. Wat zijn eigenlijk de karakteristieken van een actie-groep? Een kleine groep mensen, die zich een doel stellen: die, om dat doel te bereiken, zoveel mogelijk informatie verzamelen; die methoden zoeken om hun informatie aan de hele samenleving bekend te maken, om zó hun doel dichterbij te brengen.
in de actiegroep zit dus een kleine groep sterkgemotiveerde mensen, die zich op een beperkt terrein een grote deskundigheid eigen maken. Het nut van een actiegroep voor een gemeenteraadslid, statenlid of Kamerlid kan liggen in het feit dat de actiegroep hem of haar, die gerichte informatie over een bepaald probleem verschaft.
De gekozen bestuurder dient zich dan wel af te vragen wat de politieke, of nog beter: wat de ideologische kleur is van de informatie die werkgroep „x" hem levert.
Er zijn mensen in dit land met ideologieën en overtuigingen, die ze via .democratische weg aan de straatstenen niet kwijt kunnen. En dan is een goed georganiseerde actiegroep een perfect middel om wel invloed uit te oefenen.
Neem het Angola-comité. Een man of zeven met als doel: meehelpen aan de bevrijding van Angola. Een paar van hen Ieren Portugees en het comité verzamelt grondig zeer exacte informatie. Met hulp van die feiten wordt de bevolking van Nederland aangespoord mee te denken en mee te leven met de bevrijding van Angola van de Portugese koloniale overheersing.
Daarbij wordt gesteld dat natuurlijk het alleen maar om die bevrijding gaat, maar dat de Afrikanen zélf moeten beslissen welke regering en ideologie ze straks willen.
Wanneer die bevrijding plaats vindt, komt er ineens een aantal apen uit de mouw. Het begint met een poging van de communisten om de macht in Portugal over te nemen. Het Angola-comité zwijgt Frelimo zet in het bevrijde Mozambique een marxistisch regime op naar Oostduits model, dat net zo onderdrukkend dreigt te worden als de Portugezen daarvóór waren. Het Angolacomité zwijgt.
*> De linkse MPLA wint de vrijheidsstrijd in Angola met behulp van Cubaanse troepen. Terwijl het Angola-comité altijd de westers-kapitalistische aanwezigheid in de Portugese gebieden bestreed, zwijgt het comité over de Cubanen.
De zaak is dus nu duidelijk: het Angola-comité zet zich in voor bevrijding met als doel een marxistische samenleving. Dat mogen ze doen in een democratisch land; alleen, dan wel graag er ook voor uitkomen!
Het Angola-comité heet nu Zuidelijk-Afrikacomité en werkt nu voor de bevrijding van Namibië, Zuid-Afrika en Rhodesië. Deze gebieden hebben evenveel verwantschap met Angola als Italië met Zweden, maar dat mag hem de pet niet drukken. Overigens, dit Zuidelijk-Afrika-comité is ook deskundig ten aanzien van Portugees Timor;
Bosgra leest toch Portugees Angola-comité, nu Zuidelijk-Afrika-comité, heeft dus als doel het bevorderen van de opbouw van
marxistische staten in de Derde Wereld. En het stomme is, dat allerlei kerkelijke actiegroepen zoals Kairos, Betaald Antwoord, enz. rustig met deze lieden samenwerken.
' Dat kranten als Hervormd Nederland en omroepen als de IKON regelmatig een beroep doen op de „deskundigheid" van leden van het Zuidelijk-Afrika-comité.
Wanneer in Oosteuropese landen een werkgroep zich wil inzetten voor een bestrijding van onrecht, wordt men opgepakt; en bij ons niét, al zijn het marxisten. Dat is het grote goed van een democratie. Maar wanneer Bosgra en de zijnen zich werkelijk willen inzetten voor de bevrijding van mensen in de Derde Wereld, moeten ze nu de onderdrukking in Mozambique aan de kaak stellen, èn de rotzooi in Angola plus de neo-kolonialistische rol van de Cubanen. En hun mond houden over de problemen van zuidelijk-Afrika, waar ze geen fluit van afweten." —
Dat is inderdaad duidelijke taal in dit onthullend artikel. In de Bijbel wordt ergens gesproken over mensen die ziende blind zijn. Dat geldt voor velen van ons volk in onze dagen. Ook voor veel leidende personen in het politiek leven, ja zelfs in het kerkelijk leven. Of is het van die personen de begeerte om het marxisme te bevorderen? Laten we dat ergste nog maar niet denken en het op het eerste houden.
Kerkscheuring om de vrouw in het ambt
Niet alleen in ons land maar ook in andere landen verzet men zich nog steeds tegen de vrouw in het ambt, afgezien van de rooms-katholieke kerk die de vrouw in het ambt tot nu toe heeft afgewezen. In kerken van gereformeerde belijdenis wijst men soms de vrouw in het ambt duidelijk af wanneer men gehoorzaam aan de Heilige Schrift wil blijven. Er zijn ook reeds kerkscheuringen geweest om de vrouw in het ambt in presbyteriaal ingerichte kerken. Nu las ik in „Trouw" het volgende bericht over een kerkscheuring in de Anglicaanse kerk in Amerika:
„In de Verenigde Staten dreigt een grote scheuring van de episcopaalse kerk. Het afgelopen weekeinde kwamen 1.700 Amerikaanse anglicanen in St. Louis (Missouri) bijeen om te luisteren naar „een van de schoonste historische documenten uit de kerkgeschiedenis'", zoals de leider van de Broederschap van Verontruste kerkleden, Terry Laukhoff, de „Verklaring van St. Louis" noemde. In de verklaring wordt de nieuw te vormen anglicaanse kerk aangewezen als de enig w T ettige. De nieuwe kerk weigert de vrouw in het ambt te aanvaarden en houdt vast aan het traditionele gebedenboek, het Book of Common Prayer dat uit 1928 dateert.
De voorlopige naam van de kerk is „de Anglicaanse kerk in Noord-Amerika". De kerk omvat bijna vijftig parochies en verscheidene andere overwegen aansluiting bij de kerk. Volgens de leiders van de scheuring zal de nieuwe kerk 500.000 van de in totaal 2, 8 miljoen anglicanen in de VS omvatten.
De constituerende vergadering van-de kerk moet nog gehouden worden. Er is ook nog geen bisschop om de kerk te leiden. Dit is lastig te bewerkstelligen, omdat er drie bisschoppen nodig zijn om een nieuwe te kunnen inzegenen. Twee bisschoppen zijn er al gevonden om de consecratie te verrichten, de gepensioneerde bisschop Albert Chambers van Dennis en bisschop Clarence Haden van het diocees Noord-Californië. Er is wel een kandidaat voor het bisschopsambt in de nieuwe kerk, James Moto uit Denver, die vorig jaar herfst uit zijn ambt als priester in de episcopaalse kerk werd gezet. Vorig jaar aanvaardde de algemene bisschoppenvergadering van de episcopaalse kerk de vrouw in het ambt en keurde ze een nieuw gebedenboek goed. Ook spraken de bisschoppen zich met begrip uit over de echtscheiding en abortus. Deze feiten worden door afgescheidenen als onwettige pogingen beschouwd om het geloof, de ethiek en de kerkorde te veranderen. Het is volgens hen een breuk met Christus' enige, heilige, algemene en apostolische kerk. De nieuwe kerk wil haar band met Canterbury bewaren." —
Wat mij uit het bovenstaande bericht duidelijk wordt is wel dat alles met alles samenhangt. Wanneer men op een bepaald punt de Schrift loslaat doet men dat ook op andere punten. Wanneer men tegen de Schrift in de vrouw in het ambt stelt, heeft men ook begrip voor abortus en euthanasie, met veel begrip ook voor echtscheiding en dergelijke. Hoe duidelijk komt ook nu weer openbaar dat het nodig is om trouw te blijven aan de hele Schrift.
Een verbijsterende ontwikkeling
Hoezeer men in onze tijd de christelijke zeden loslaat, komt op alle gebied openbaar, in het bijzonder wel op het gebied van het huwelijk en de problemen die daarmee samenhangen. Het aantal echtscheidingen neemt hand over hand toe en de ontwikkelingen zijn op dit gebied zodanig dat men zich af gaat vragen hoe het toch mogelijk is
dat men alles zo gewoon is gaan vinden en dat men schaamteloos in allerlei scxuele verhoudingen leeft, die voorheen duidelijk als zondig en tegen Gods wet in werden beschouwd. Vroeger was er een herv. bureau voor huwelijksbemiddeling. Later is er op dit gebied een samenwerking ontstaan tussen dit bureau en dat van de gereformeerde kerken cn van de rooms katholieke kerk en Van de humanisten. Men had van tevoren reeds kunnen voorspellen dat de ontwikkelingen bij dit samenwerkingsverband daarop zouden uitlopen dat er van een christelijke signatuur helemaal geen sprake meer zou zijn. Dat is nu wel duidelijk openbaar gekomen door de plannen die er binnen dit samenwerkingsverband leven om ook bemiddeling te verlenen voor mannen en vrouwen die geen huwelijk willen sluiten, maar die willen gaan „hokken" zoals de volksmond het zegt. Deze zaak is op de gereformeerde synode besproken omdat ook de mening van de gereformeerde kerken hierover gevraagd is. Wanneer men zou verwachten dat men unaniem zou protesteren tegen een dergelijke gang van zaken dan heeft men het toch wel mis.
Zeker, er waren zeer duidelijke stemmen die zich beslist tegen een dergelijke ontwikkeling verklaarden. Zo was het Ds. W. A. Boer van Meerkerk die verklaarde veel moeite te hebben met het „hokken" en die er op wees dat sexuele gemeenschap vóór het huwelijk door de kerkorde als zondig en in strijd met de Bijbel wordt afgewezen. En Ds. D. H. Birgers uit Den Ham sprak zich zeer fel uit tegen het „samenwonen". Hij was verbijsterd dat men met dergelijke voorstellen kwam. En hij meende dat de gereformeerde synode openlijk en duidelijk de voorstellen van het Landelijk Verband voor Huwelijkscontacten zou moeten afwijzen. Daarentegen kwam Ds. D. van der Mculen van Wassenaar verklaren dat hij het maar „kleinburgerlijk" vond wanneer men het „hokken" afwees. Hij zei het wat deftiger. „Hij vond het afwijzen van een duurzame relatie zonder een formeel huwelijk maar kleinburgerlijk" aldus een verslag in Trouw.
De oorzaak zou wel eens kunnen zijn, volgens deze predikant, dat de gereformeerden van de „kleinen luijden" afstammen. Maar hij meende er op te kunnen wijzen dat onder de gereformeerde vaderen veel adeldom was. En dan moet men er dus wat anders over denken. De „kleine luijden" hebben van die bekrompen opvattingen, nietwaar, maar in deftige plaatsen als Wassenaar is men zo bekrompen en kleinburgerlijk niet meer. Ja, dat is toch wel een verbijsterende ontwikkeling. De gereformeerde synode gaat zich echter op voorstel van prof. dr. J. Plomp over de kwestie van het „ongehuwd samenwonen" nog buigen. En het is te hopen dat er een duidelijke en ondubbelzinnige uitspraak over komt, die vanuit de Schrift wordt gegeven. Want het is toch wel bijzonder te betreuren dat men steeds verder van het enige richtsnoer voor ons geloof en leven afdwaalt en daarom tot een goedpraten komt van wat beslist verkeerd en zondig genoemd moet worden.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 oktober 1977
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 21 oktober 1977
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's