Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De ontwikkeling binnen de Wereldraad van kerken

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De ontwikkeling binnen de Wereldraad van kerken

9 minuten leestijd Arcering uitzetten

(3)

In de oecumenische beweging van onze dagen is er een woord dat veel gebruikt wordt. Dat is het woord „dialoog". De oorspronkelijke betekenis van dit woord is: de kunst van het gesprek en bewijsvoering. Het woord dialoog bestaat uit twee woorden „dia" — dat wil zeggen „er door heen" en „logos" — dat wil zeggen „het woord". Om het vrij te vertalen: de een moet naar de ander luisteren. De dialoog bezit niet de waarheid maar is er naar op zoek. Hoe moet onze houding zijn tegenover de dialoog op oecumenisch niveau? Ds. J. H. Velema schreef eens: „Men kan dan wel de bedoeling hebben om Christus te verkondigen aan zijn gesprekspartner, maar dan kan niet gezegd worden: Alzo spreekt de Heere. Een oproep tot bekering en geloof moet-vanwege de dialoog — noodzakelijkerwijze ontbreken".

Dialoog

Zoeven werd daar het woord „dialoog" genoemd. Het is een erg modern woord, waarachter verschillende dingen schuilgaan.

In Nairobi is duidelijk geworden, dat het om een uitwisseling van geestelijke ervaringen gaat. Men gaat er van uit, dat de Heilige Geest zowel in de christenheid als in het boeddhisme en hindoeisme bv. aanwezig is. Omdat men daarvan uit gaat, worden er ook gemeenschappelijke godsdienstoefeningen gehouden. Toen vertegenwoordigers van het dialoog-program in Nairobi een bezoek hebben gebracht aan een Hindoestaanse tempel, hebben zij na afloop opgemerkt:

„Wij hebben in die tempel een zeer geestelijke en rijke ervaring opgedaan".

Tijdens de dialoog-conferentie in Chiang Mai was het mogelijk, dat tijdens een godsdienstoefening zowel uit de Bijbel als uit de Hindoestaanse boeken kon worden gelezen. Het is wel duidelijk welke koers wordt gevaren. Op weg naar een eenheid van alle godsdiensten.

Vervolgens sprak Prof. Beyerhaus over „sensitivity-training". Wat moeten we daaronder verstaan? Iemand die gewaarschuwd heeft voor de gevaren van sensitivity-training schreef daarover: „Groepsbijeenkomsten, klein of groot, waar intieme en persoonlijke zaken, meningen, morele maatstaven en waarden, benevens het geloof, openlijk ter discussie worden gesteld. Gevoelens en emoties die de deelnemers bij elkaar opwekken, worden onomwonden uitgesproken. Hierbij wordt gebruik gemaakt van de techniek van zelfbeschuldiging en wederzijdse kritiek op elkaar. Op indringende wijze bewerkt sensitivity-training bij de deelnemers: menige verandering, gedachtenhervorming, hersenspoeling". We laten nu Prof. Beyerhaus weer aan het woord:

Sensitivity-training

Eén van de methoden om de eenheid te bereiken is de zgn. gevoeligheids-training of meer bekend met de Engelse benaming: Sensitivity-training. 't Doel is de menselijke ziel te benaderen, zodat de mens in een emotioneel vlak wordt gebracht. In kleine groepen worden de mensen samen gebracht om vervolgens hun ziel bloot te leggen, te zeggen wat men op het hart heeft.

Bij die groep is een groepsleider aanwezig, die op wat gezegd wordt, nauwkeurig: acht geeft. Zo'n groepsleider wordt ook wel de „veranderingsagent" genoemd.

Wat de mensen zeggen wordt door de leider in een bepaald program gepast. De mensen worden zo getraind, dat zij hun verstand niet meer durven te gebruiken. Dit zou onbroederlijk zijn.

In Bangkok is deze methode sterk toegepast. Zo hebben Afrikaanse afgevaardigden beschuldigingen geuit aan het adres van de Westerse afgevaardigden. De bedoeling was om schuldgevoelens te kweken. Heeft dat plaats gevonden, dan werd daarna zeer emotioneel feest gevierd en de Westerse afgevaardigden ondergingen dit als een soort vergeving. Hun van huis meegenomen gedachte is als schuld ondervonden en in het „georganiseerde" feest werd de schuld vergeven en zo kon het verbroederingsfeest worden gevierd.

Gelijk met het feest werden liederen gezongen, waaraan de ideeën van eenheid ten grondslag lagen.

In Nairobi heeft men deze methode — zij het op kleinere schaal — ook toegepast. Doel was om mensen, die met kritiek naar Nairobi gekomen waren, te ontwapenen. Hun werd het idee gegeven, dat zij alles mochten zeggen. Kritiek mocht geuit worden. De illusie werd gewekt, dat hun kritiek serieus genomen zou worden, maar die kritiek werd niet voorgelegd aan de voltallige vergadering, maar bezwaarschriften verdwenen veelal in de papier-winkel. Ook in Nairobi werden groepsdynamische feesten gevierd, zodat de aanwezigen het gevoel hadden: „Wij zijn één grote gemeenschap geworden".

Op weg naar welke toekomst?

De leiders van de Wereldraad van Kerken zijn vervuld van één grote zorg, dat de mensheid bedreigd wordt door de bevolkingsexplosie, door de voedingsmiddelencrisis, door de uitputting van de grondstoffen en door de bewapeningswedloop. Wanneer hierin geen keer komt, dan wordt de mensheid zeer bedreigd. 2

Dan gaan we de ondergang tegemoet. Nu denkt de Wereldraad van Kerken niet alleen zo. Dezelfde gedachten vinden wij terug bij de Club van Rome. Beide hebben dezelfde oplossing, nl.: „Wij hebben een nieuwe wereldorde en een nieuwe wereldregering nodig". 8)

De mensheid moet deze wereldregering accepteren en dat kan alleen dan geschieden als er één wereldgeloof is.

Welnu, dat idee appelleert aan ons verstand. En als de toekomst van de wereld alleen van de mensen zou afhangen, dan is het inderdaad gerechtvaardigd, dat wij naar bovengenoemde oplossingen zouden luisteren. Maar de Heilige Schrift leert ons, dat de toekomst van de wereld niet in onze handen ligt, maar in Gods handen.

Daarom mogen wij ons aan God toevertrouwen, wat er ook gebeurt. Als wij ons van God afwenden en een menselijke eenheidsregering opbouwen, dan geven wij gehoor aan Zijn tegenstander, de duivel. Het is immers zijn doel de mensen tot één mensheid te verenigen, waarover hij tenslotte de universele heerser, de antichrist, zal aanstellen. Deze zal het hoofd worden van het wereldgeloof.

Hijzelf zal het voorwerp van aanbidding worden. Daarom moeten wij zeer kritisch staan tegenover de ontwikkeling van de Wereldraad van Kerken.

Zeer weinig mensen onderkennen deze koers bij de oecumenische beweging. Zij geloven nog steeds dat het om de eenheid van kerken gaat en zij geloven werkelijk dat de H. Geest deze beweging heeft geschapen. Wij moeten niet menen, dat deze ideeën beperkt blijven tot de top in Genève, maar zij dringen steeds meer de kerken binnen. Wij worden er mee geconfronteerd via de radio, de televisie en de kerkelijke berichtgeving. Ook nieuwe oecumenische liederen en gebeden worden zó geschreven, dat zij uiting geven aan het nieuwe geloof van de oecumenische beweging.

Vaak hebben wij niet door dat wij al verzeild zijn geraakt in de valse oecumenische wateren. Het gaat bijna ongemerkt, maar wel doelbewust.

Vier opmerkingen

Ik hoop, dat het u duidelijk geworden is, dat de koers van de Wereldraad van Kerken voor de gemeente van Jezus Christus een groot gevaar is. Daarom moeten wij ons afvragen hoe wij dit gevaar kunnen afwenden. Ik wil daarom tot slot vier opmerkingen maken.

I. Wij moeten geestelijk ontwaken

Christenen kunnen niet meer blindelings vertrouwen in de opperleiders van de kerk. Zelf moeten wij de Bijbel onderzoeken en met nieuwe ernst de Schrift lezen, zodat wij diep in de Waarheid geworteld zijn. Dan kunnen wij de stem van de Goede Herder onderscheiden van die van de huurling.

2. Het is van belang dat verontruste christenen zich aaneensluiten

Als wij alléén verontrust zijn, hebben wij vaak geen zekerheid of de verontrusting wel gegrond is. Er zijn vandaag christenen, die in hun eigen gemeente zeer een-

zaam geworden zijn. Zij horen van nieuwe ideeën en hoevelen worden er niet door betoverd. Intuïtief voelen velen, dat er iets is dat niet in orde is, maar als zij als eenling hun stem willen verheffen, komt de verontrusting niet over. Daarom is het van groot belang contact op te nemen met andere verontrusten, die ook deze gevaren onderkennen.

3. Wij mogen niet zwijgen

Wanneer wij zien, dat een mens op een verkeerde weg is en als de verkondiging in de kerk niet is naar Gods Woord, rust op ons de verplichting deze mensen te waarschuwen.

4. Op den duur zullen wij de vervulling van het oecumenisch visioen niet kunnen tegenhouden

Aan het einde van de geschiedenis zal er één wereldgemeenschap aanwezig zijn. Gods Woord spreekt daar duidelijk over. Aan de wederkomst van Jezus Christus zal de komst van de antichrist vooraf gaan. Jezus zegt, dat die tijd voor Zijn gemeente een zeer zware tijd zal worden. Het is ook een tijd van grote afval. Veel mensen zullen in de ban komen van de valse profeten en deze tijd zal overgaan in een tijd van grote verdrukking. Er zijn christenen, die nu al in deze situatie verkeren, bv. onze broeders en zusters in Rood China of in andere communistische staten, bv. Albanië.

Onze opdracht

Maar wij mogen nog in vrijheid leven. Waarom?

Omdat'de Heere door ons nog een grote opdracht heeft te vervullen.

En waaruit bestaat die opdracht?

Dat Zijn Evangelie in de gehele wereld zal worden verkondigd.

Alle volkeren zullen de kans krijgen 0111 het Woord te horen. Zolang er nog volkeren zijn, die het Evangelie van het Rijk Gods nog niet hebben gehoord, moet het zendingswerk doorgaan. Daarom leven wij nu nog in vrijheid.

Deze vrijheid is een geschenk, dat wij waar moeten maken. Daarom vraag ik u allen: bid, dat het Evangelie zijn loop mag hebben; steun met uw offer het werk van de zending en wees op de plaats waar u verkeert een getuige van Jezus Christus.

Het Woord van Jezus Christus als Heere en Verlosser moet worden doorgegeven. En dat willen wij ook doen met grote vreugde, want wij weten, dat aan het einde van de geschiedenis niet de antichrist de overwinnaar zal zijn, maar dat op de Jongste Dag Jezus Christus Zijn Rijk in macht en heerlijkheid zal oprichten.

Daarom wil ik met dit Woord van Christus besluiten:

„Wanneer deze dingen beginnen te geschieden, richt u op en heft uw hoofden omhoog, want uw verlossing genaakt".

Het is een reden om dankbaar te zijn dat Prof. Beyerhaus deze dingen zo duidelijk en onomwonden heeft gezegd. We hebben in onze dagen meer dan ooit zulke figuren nodig die vanuit de Schriften spreken. Het is een grote zaak, dat de Heere Jezus ons heeft voorzegd dat er aan het einde der tijden veel nood en verschrikking, benauwdheid en vervolging zal zijn voor allen die de Heere Jezus oprecht liefhebben. Daarom hoeven we niet verschrikt te zijn wanneer al deze dingen geschieden. Aan de andere kant ligt er een rijke troost in de belofte van Zijn toekomst. Wij verwachten door de oordelen en verschrikkingen heen een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid zal wonen. Daar zullen we bevrijd zijn van alle machten die ons binden aan de zonde. En daar zullen we eeuwig vrij zijn, zonder vlek en rimpel, gewassen en gereinigd in het bloed des Lams, om eeuwig bij de Heere en Zijn Christus te wezen.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 maart 1978

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

De ontwikkeling binnen de Wereldraad van kerken

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 maart 1978

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's