Het beleid van lkon

Wanneer u dit artikel leest heeft de synode reeds gesproken over de beleidsnota van IKON, die in een vorige synodevergadering in het vooruitzicht werd gesteld toen er vanuit de synode zeer scherpe kritiek werd aangedragen over de zogenaamde „Geloof, hoop en liefdeshow" die door IKON op het scherm werd gebracht en waar velen, zich aan hebben gestoten, zodat ze zich afvroegen: „Is dit nu een kerkelijke omroep? "

Men wilde toen niet op deze zaak ingaan omdat er in de junivergadering volop gelegenheid zou zijn om erover te spreken.

Wanneer we dit artikel schrijven staan we nog voor deze synodevergadering maar we hebben de stukken die aan de orde zullen komen wel reeds bestudeerd. Mogen we een voorspelling doen? Ondanks alle kritiek vanuit de kerk, vooral vanuit het meelevende deel van de kerk, zal het beleid van IKON worden goedgekeurd zij het met „kritische kanttekeningen". Zo heeft de gereformeerde synode het ook gedaan, zo zal de hervormde synode het eveneens doen, hoewel het zou kunnen zijn dat die kritische kanttekeningen bij de hervormde synode zelfs wat duidelijker uit de verf zullen kunnen komen.

We hebben al verschillende synodevergaderingen meegemaakt waarin scherpe kritiek werd uitgeoefend op de kerkelijke omroep, die vroeger IKOR heette en tegenwoordig IKON. Maar steeds kreeg men weer toestemming om op de oude weg voort te gaan. We herinneren ons hoe we reeds in 1947 met nog vijf andere predikanten in een brief aan de synode protest aantekenden tegen de wijze waarop IKOR als kerkelijke omroep — men werkte toen nog maar korte tijd — haar opdracht meende te moeten uitvoeren. In deze brief werd opgemerkt dat dat IKOR het vertrouwen van veel kerkleden miste omdat het zich meer aan bepaalde richtingen in de kerken oriënteerde dan aan de Christus der Schriften, dat de kerkdiensten voor een belangrijk deel vrijzinnig waren of althans zodanig dat veel kerkleden er zich niet door aangesproken voelden en dat de uitzendingen op zondagmiddag een zodanig karakter hadden dat van kerkediensten niet of nauwelijks gesproken kon worden zodat in ernstige mate tekort gedaan werd aan zieken en ouden van dagen die niet meer ter kerke konden gaan en die geheel op de radio waren aangewezen. Er kwamen zeer veel betuigingen van instemming binnen. De zaak werd besproken en het ging gewoon door. De protesten hebben zich herhaald. Zelfs bestuursleden van IKOR kwamen zich in de synodevergaderingen beklagen, maar niets hielp.

Men hield de mannen en vrouwen van IKOR de handen boven het hoofd en ondanks alle kritiek ging men door.

De honden blaften wel maar de karavaan trok verder. En nu zijn we meer dan dertig jaar later. En de toestand is nog steeds dezelfde.

Wat de beleidsnota van IKON zelf be-

treft, we kunnen niet zeggen dat ze overloopt van duidelijkheid. We komen er niet goed achter wat men nu precies wil bij IKON, waar men vanuit gaat. Het zou toch duidelijk moeten zijn dat een kerkelijke omroep namens de kerk spreekt. En zolang de hervormde kerk in IKON deelneemt zal de stem van de hervormde kerk er toch in door moeten klinken, zal ook artikel 10 van de kerkorde in de uitzendingen moeten doorklinken. En dan zal men zeker wijzen op de kerkdiensten die uitgezonden worden. Daar willen we hier nu niet over spreken, hoewel er genoeg kritiek zou kunnen worden uitgeoefend over de wijze waarom men deze kerkdiensten over de verschillende stromingen in de kerk verdeelt en bovendien de vraag gesteld mag worden of men zich hier wel houdt aan dc regel van de kerk volgens het bovengenoemde artikel 10? Maar er zijn zoveel andere uitzendingen. En wanneer IKON vrijheid vraagt om de vormgeving zelf te bepalen waarin ze haar programma's presenteert — ook daar zou nog wel iets op af te dingen zijn — betekent dit toch niet dat daarmee een vrijbrief gegeven kan worden om buiten dc eigenlijke kerkdiensten de boodschap van de kerk maar te vergeten. Is het niet de taak van een omroep om mensen en machten in elke uitzending te confronteren met het evangelie overeenkomstig de Schriften?

Trouwens, IKON kreeg als confessioneel uitgangspunt de basisformule van de Wereldraad van kerken mee: „De Wereldraad van kerken is een gemeenschap van kerken die de Heer Jezus Christus als God en Heiland overeenkomstig de Heilige Schrift belijden cn die daarom hun gemeenschappelijke roeping gezamenlijk willen vervullen tot eer van de ene God, Vader, Zoon en Heilige Geest". Maar hoe is dit dan te rijmen met opmerkingen in de beleidsnota die erop duiden dat IKON de luisteraars helemaal niet wil confronteren met hetgeen de Heilige Schrift ons leert, maar met „wat elders leeft"? Dus met wat in de wereld leeft, met allerlei verschijnselen hier en nu! De IKONprogramma's gaan — volgens de beleidsnota - kritisch in op de samenleving. Daardoor komen bij IKON minderheidsgroepen aan het woord „mensen die kansloos en onderdrukt zijn, degenen die volgens het evangelie de eersten zijn, die aanspraak maken op solidariteit, liefde en daadwerkelijke steun".

En dan worden ook enkele van die minderheidsgroepen genoemd: bevrijdingsbewegingen in Zuid-Afrika, tot de pedofielen in Nederland" en dan vragen we ons toch wel in gemoed af of men op deze wijze dan spreekt naar de leefregel van de kerk, in gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift en de belijdenis van de kerk? En het is wel duidelijk dat men wat die minderheidsgroepen een selectieve keuze doet. Want rechtzinnige en orthodoxe minderheidsgroepen blijven buiten het blikveld van IKON. Minderheidsgroepen die willen leven overeenkomstig de Heilige Schrift in gehoorzaamheid aan de Christus der Schriften komen niet in aanmerking.

De beleidsnota van IKON werpt veel vragen op, vragen die ook bij verschillende synodeleden naar boven zullen komen. De wijze waarop deze kerkelijke zendgemachtigde haar taak vervult is in vele opzichten in strijd met het wezen en de roeping van de kerk. En we kunnen het eigenlijk helemaal eens zijn met dc afgevaardigde van de classis Breukelen, Ds. L. C. Baljé, die "opmerkt:

„Aan de generale synode moge worden voorgesteld te besluiten dat de Nederlandse Hervormde kerk zich terugtrekke uit IKON, aangezien niet te verwachten is, dat deze organisatie anders zal functioneren dan ze doet, waarschijnlijk zelfs niet anders zal kunnen functioneren gezien haar samenstelling. Laat onze kerk het voorbeeld van andere kerkgemeenschappen volgen, die alleen van de technische diensten van IKON gebruik maken. Dit alles, tenzij er een weg mogelijk lijkt dat onze Kerk in de haar toegemeten tijd onomwonden, overeenkomstig dc kerkordelijke bepalingen 8 en 10, de boodschap van het heil in Jezus Christus voor verloren zondaren over weet te brengen aan de kerk (die steeds weer uit het evangelie leven moet) en aan de wereld, die voorshands nog verloren ligt in zonde en dood".

Dat is duidelijke taal, maar we zijn bang dat de synode er niet naar luisteren zal en op de oude onbevredigende weg zal voortgaan. Overigens heeft de „Geloof, hoop en liefdeshow" heel wat losgemaakt. De brief van de kerkeraad van Waddinxveen vond bijval bij aanzienlijk meer dan driehonderd kerkeraden. De classis Kampen sprak uit: „Dat ze de bezwaren van bovengenoemde kerkeraden deelt en verzoekt gezien de verantwoordelijkheid van de generale synode t.o.v. de IKON en de verkondiging van het Evangelie in onze huidige tijd via de moderne media, op de a.s. junivergadering een ernstige en uitvoerige bespreking over de genoemde uitzendingen en het beleid van IKON in het algemeen aan de orde te stellen". En de classis Rotterdam-Noord besloot de synode „in kennis te stellen van de verontrusting, die er bij het overgrote deel van de classicale vergadering leeft in betrekking tot het bijbels verantwoord karakter van met name genoemde show, maar dan ook bij velen w 7 at betreft het hele beleid van het IKON als stem en gezicht van de kerken in de aether. De classicale vergadering van Rotterdam-Noord verzoekt u dan ook nadrukkelijk bij de behandeling van de beleidsnota van het IKON rekening te houden met wat er leeft en uitgesproken is in deze grondvergadering der kerk". En vanuit de classis Tiel schreef men dat „gewild of ongewild de indruk gewekt wordt dat de kerk bezig is rijp te worden voor de aanvaarding van de vrije willekeur in de plaats van ethische normen met christelijke signatuur". En deze classis verzoekt met klem „uw invloed aan te wenden dat de publiciteitsmedia die mede namens u zich richten tot ons volk, niet medewerken aan de verdere ontreddering van onze huidige samenleving, die geen behoefte heeft aan een vertoning doch aan positieve voorlichting en begeleiding. De classis Winsum wil het IKON nog enigszins verdedigen: „Sommigen onder ons hadden het moeilijk met de geloof, hoop en liefde-show en velen zouden graag een vervolg zien waarin dieper wordt ingegaan op de opgeworpen vragen. Liet neemt niet weg dat we de poging gewaardeerd hebben".

Ja, men vraagt zich wel af wat men nu aan zo'n uitspraak heeft. Waarom oordeelt de classis Winsum niet — en dat is haar roeping — naar de leefregel van de kerk, waarom vraagt ze niet wat men had moeten doen in gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift en in gemeenschap met de belijdenis van de kerk?

Het is wel duidelijk dat er grote bezwaren in de kerk leven, vooral bij het kerkvolk leven, tegen het beleid van IKON. Bezwaren die bij het lezen van de beleidsnota alleen maar groter kunnen worden. Er is inderdaad maar één weg, de weg die we reeds dertig jaar bepleit hebben: De hervormde kerk dient zich los te maken van IKON, en haar zendtijd die ze van de regering krijgt zelfstandig te gebruiken in gehoorzaamheid aan de Heilige Schrift en het evangelie van

Gods genade te verkondigen aan allen die het horen. Dat is de roeping van de kerk en aan deze roeping mag ze zich niet onttrekken. Maar we vrezen dat — zoals we hierboven reeds schreven —de synode een besluit zal nemen en ondertussen genomen heeft waarin het zwakke beleid zich weerspiegelt dat op alle gebied wordt gevoerd: de karavaan van IKON zal wel verder trekken met de hervormde kerk als één van de kamelen, die door de mensen van de IKON wel geleid zullen worden waarheen deze willen. En daarbij zal er ook vrijheid zijn dat de karavaan begeleid wordt door wat blaffende honden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen