Herodes door Gods engel geslagen

En op een gezette dag, Herodes, een koninklijk kleed aangedaan hebbende, en op de rechterstoel gezeten zijnde, deed een rede tot hen. En het volk riep hem toe: en stem van God, en niet van een mens! En van stonde aan sloeg hem een engel des Heeren, daarom, dat hij God de eer niet gaf; en hij werd door de wormen gegeten en gaf de geest. En het Woord Gods wies en verm en igvuldigde. Handelingen 12 : 21 — 24.

Hoort deze geschiedenis eigenlijk wel thuis in de Handelingen der Apostelen? De dood van Herodes... Behoort dat tot de handelingen van de verhoogde Christus, door Zijn Heilige Geest? Daar gaat het toch over in dit boek. Hoe de Heilige Geest met het Woord door de wereld gaat. Hoe de wereld voor Christus gewonnen wordt. Heeft de dood van Herodes daar iets mee te maken?

Ja, want Lukas wil ons laten zien, of liever, de Heilige Geest wil ons leren hoe het erbij staat met het Woord! Het is niet zo belangrijk dat een koning sterft, het is wèl belangrijk dat DE Koning leeft. Dat Hij op weg is naar de glorie. En dat Hij Zijn vijanden overwint — óf... Zijn vijanden uit de weg ruimt. Saulus van Tarzen bijvoorbeeld was een overw r onnen vijand. Maar Herodes is een uit de weg geruimde vijand.

In dat licht moeten we Hand. 12 lezen. Aan het begin van dit hoofdstuk staat een engel om Gods dienstknecht (Petrus) te verlossen. Aan het eind van dit hoofdstuk staat wéér een engel, om Gods vijand (Herodes) te verslaan. En daarom eindigt dit hoofdstuk met de overwinningsroep: Het Woord Gods wies!

1) Het woord van de koning

Petrus is uit de gevangenis verlost. Herodes heeft het Evangelie niet in z'n loop kunnen stuiten, het Woord niet aan banden kunnen leggen. Herodes is een gewaarschuwd man. Maar hij ziet het niet. Van hem geldt: God spreekt eens of tweemaal, doch men let er niet op. Hij merkt dat hij 't móét verliezen, maar hij wil het niet verliezen.

Herodes gaat terug naar Caesarea. Daar voelt hij zich thuis. Daar wemelt het van de Romeinen. Daar worden in het Colosseum de wedstrijden gehouden. Hier kan hij genieten, hier kan hij het gebeurde vergeten.

Herodes heeft weer een nieuwe pijl op zijn boog. Hij heeft in de zin, hij is van plan tegen de Tyriërs en de Sidoniërs te krijgen. Hij wil heersen, zijn macht uitbreiden. Hij mocht ruimschoots tevreden zijn met de heerschappij over Palestina, hem door keizer Claudius toegewezen. Maar hij staat naar méér, hij heeft zijn begerig oog laten vallen op Tyrus en Sidon.

Herodes is het beeid van de mens wiens deel in dit leven is. Niet tevreden met de plaats door God hem aangewezen. Een onverzadigbare begeerte naar geld en goed, naar macht en rijkdom, naar eer en aanzien. En kan hij het niet goedschiks krijgen, dan maar kwaadschiks. Nee, er is niets tegen wanneer we trachten onze maatschappelijke positie te verbeteren, wanneer we proberen vooruit te komen in de wereld. Maar het doel heiligt de middelen niet! Sommige mensen gaan over lijken, klimmen over de schouders van anderen heen. Maar de Bijbel waarschuwt ons: die rijk willen worden vallen in verzoeking.

Herodes bidt nooit het gebed van Agur: Geef mij geen rijkdom, opdat ik U niet vergete en zegge: waar is de Heere?

Hij heeft maar één begeerte: Tyrus en Sidon erbij zien te krijgen. Dat zou zo gemakkelijk zijn, twee vermaarde steden, aan de zee gelegen. Ze hebben geen achterland, voor de voedselvoorziening zijn ze aangewezen op Palestina. Herodes zou eigenlijk niet eens oorlog hoeven te voeren. Een economische boycot kan heel het maatschappelijk leven in Tyrus en Sidon lam leggen. Doet hij zijn voorraadschuren dicht dan is er honger in dat gebied. Begrijpelijk dat die twee steden dat tot elke prijs willen voorkómen. Met geweld kunnen ze niets beginnen tegen Herodes, daarom nemen ze hun toevlucht tot een list. Ze hebben contact gehad met Blastus, een kamerheer, een minister van de koning. Blastus zal wel door hen omgekocht zijn... Herodes is blijkbaar niet zo machtig, hij wordt ook weer geregeerd door zijn adviseurs.

Wat een zielige vertoning! Eerst wilde Herodes vechten, nu wil hij weer vrede. Hij is zelf maar een speelbal in de handen van zijn minister. Blastus heeft hem overreed, hij kent de gevoelige plek van de koning. Een schitterende gelegenheid voor Herodes om gehuldigd te worden als de edelmoedige koning die vrede wil. Herodes, de man die redding brengt, de vredesapostel! Op een gezette dag zal hij het plechtig afkondigen dat hij niets kwaads in de zin heeft tegen Tyrus en Sidon.

Een gezette dag voor Herodes, want nu zal hij bewierookt worden als nooit tevoren. Maar ook een gezette dag voor Christus, want nu zal Hij tonen dat Hij de Overste is van alle koningen der aarde.

Gezeten op zijn troon, gekleed in zijn statiegewaad houdt Herodes een lange rede. De edelmoedige koning biedt vrede aan. Hij is de grote weldoener onder wiens bewind tijden van geluk en welvaart aanbreken. Ziet u hem zitten op zijn troon? Beeld van de mens zonder God. Van de mens die zichzelf bedoelt, die geen ander deel wacht dan in dit leven. En op de achtergrond klinkt de stem van de oude psalmdichter: Hun bin-

nenste gedachte is dat hun huizen zullen zijn tot in eeuwigheid, hun woningen van geslacht tot geslacht, zij noemen de landen naar hun namen.

2) Het weerwoord van het volk

En het volk riep hem toe: een stem van God en niet van een mens! Terstond, wanneer Herodes zijn rede beëindigd heeft, breekt er een daverend applaus los. De massa is diep onder de indruk van de rede van de koning. Ze waren zo bang dat er oorlog zou komen, maar de edelmoedige koning wil vrede. Hij is een godenzoon, een soort middelaar tussen God en de mensen. Iemand die heil, vrede, redding aanbrengt.

Dat heidenen zo denken, dat kunnen we nog begrijpen. Maar hier, rondom de troon van Herodes, staan ook joden. Mensen uil het Verbondsvolk. Het volk dat eenmaal stond rondom de berg Sinaï en dat het gehoord heeft: Ik ben de Heere uw God! En dat volk roept nu uit één mond: een stem van God!

Dwaas en blind volk, zegt u... Voorzichtig! Zijn er onder het Verbondsvolk vandaag niet velen die ook aan mensvergoding doen? Die de god van het geld, van de sport, van de show, van de mode vereren? Geldt het niet van velen dat de god dezer eeuw de zinnen heeft verblind? En in de kerk? Gaan we daar vrijuit? Teveel eer bewijzen aan een kind van God, aan een dienaar van God? Een stem van God en niet van een mens...

Maar de Heere geeft Zijn eer niet aan een ander. Dat zal Herodes ondervinden.

Wat is nu eigenlijk zijn zonde? Het zitten op zijn troon? Het dragen van dat statiekleed? Of is het dat hij Jacobus heeft onthoofd, Petrus gevangen genomen? Nee, hoor maar: daarom, dat hij God de eer niet gaf!

Hij had moeten zeggen: ik ben óók maar een mens! Maar Herodes vindt het prachtig, hij laat het zich aanleunen, hij voelt zich gevleid en gestreeld. En nu valt hij onder het oordeel van Belsazar: Die God in Wiens hand uw leven is en bij Wie al uw paden zijn hebt gij niet verheerlijkt...

Hij gaf God de eer niet. Dat is het ergste dat van ons gezegd kan worden: u hebt God niet verheerlijkt, u hebt de Heere niet gegeven wat Hem toekwam. Dat is een mislukt leven. Want we zijn geschapen om Zijn lof te verkondigen.

Is het weieens de vraag voor ons geworden: hoe krijgt God de eer van mijn leven? Op die vraag is maar één antwoord: nooit meer door ons. Er is er maar EEN Die de Heere heeft gegeven wat Hem toekomt. Die gezegd heeft: Vader, Ik heb U verheerlijkt op de aarde.

Nu zie ik achter de troon van Herodes een andere troon oprijzen, een troon die bevestigd is in gerechtigheid. Achter deze surrogaat-vredevorst staat de Vredevorst, Die ons Zijn vrede en Zijn vriendschap aanbiedt. Achter deze redder staat dè Redder, de Zaligmaker. Zijn Naam is Koning der koningen en Heere der heren. En nu blijft er maar één mogelijkheid over: Hem te voet vallen en in Hem onze vrede zoeken.

Zijn we al eens van onze troon afgekomen, hebben we ons statiekleed weieens afgelegd? Is onze mond die alleen sprak tot meerdere glorie van onszelf, weieens verstomd ? Kus de Zoon, opdat Hij niet toorne en gij op de weg vergaat...

3) Het antwoord van de hemel

Van stonde aan sloeg hem een engel... God straft soms onmiddellijk. Sodom en Gomorra werden door vuur van de hemel verteerd. Korach, Dathan en Abiram voeren levend ter helle. Ananias en Saffira bleven ter plaatse dood. Hier ook: van stonde aan is er een engel. Een uitvoerder van het gericht. Herodes wordt overvallen door een acute ziekte, een ingewandsziekte. Hij wordt door de wormen gegeten. Het proces dat normaal plaats vindt na de dood begint bij hem al vóór de dood. Zijn troon wordt zijn schavot. Zijn schitterende mantel wordt zijn lijkwade. De koning die zich liet vereren als een onsterfelijke god blijkt maar een sterfelijk mens te zijn die de adem in zijn neusgaten heeft.

Hij heeft meermalen zijn handen uitgestoken naar de discipelen van Christus, nu wordt hij zelf aangeraakt door de hand van een engel des Heeren. Van deze man geldt:

Hij daalt nochtans gelijk zijn gans geslacht Vervreemd van God in 's afgronds donkere nacht.

In zijn leven wordt hij al door de wormen gegeten. Na dit leven is er de worm die niet sterft...

Waarom dit ontzettende einde? Er gebeuren toch wel erger dingen? Keizers en koningen worden in deze tijd toch algemeen vereerd? Jamaar, Herodes kon béter weten. Hij heeft zich bewust verzet tegen de Almachtige. Hij was openlijk vijandig tegen de Heere en Zijn Gezalfde. En wie de weg geweten heeft en niet bewandeld, die zal met vele slagen geslagen worden.

Koning Jezus is op weg naar de glorie van Zijn Koninkrijk. En op die weg is Herodes een lastige steen, een gevaarlijke hindernis. Even heeft Hij hem laten liggen, maar nu slingert Hij hem opzij met de kracht van Zijn arm.

Zó wordt tenslotte uit de weg geruimd alles wat zich tegen Hem verzet. Allen die niet voor Hem wilden buigen. Want Jezus concurreert niet met Herodes. Hij duldt niemand naast zich die zich redder, zaligmaker laat noemen. Er is maar één Naam onder de hemel gegeven. In die Naam zal alle knie zich buigen, in de hemel, op de aarde en onder de aarde.

En nu lezen we tenslotte: Het Woord Gods wies en vermenigvuldigde. Het staat er als een triomfkreet. Herodes moest het verliezen, maar het Woord zal het eeuwig winnen. Christus bewaart en vermeerdert Zijn Kerk en Hij breekt af alle geweld dat zich tegen Hem verheft en alle raadslagen die tegen Zijn heilig Woord bedacht worden.

Aan welke kant staan wij? Liggen we geknield voor de troon van Herodes? Aanbidden we het beest en zijn beeld? Of hebben we de knieën leren buigen voor Koning Jezus? Voor Hem Die volkomen kan zaligmaken?

Het wordt hoog tijd, want de botsing staat voor de deur. De koningen der aarde beraadslagen samen tegen de Heere en Zijn Gezalfde. Straks kan niemand meer kopen of verkopen dan die het teken van het beest draagt.

Maar de eindoverwinning is aan Christus. Het gaat naar het rijk waarin alles door de vrede zal bloeien. En straks zal heel de verloste Kerk, die uit de grote verdrukking komt, staan aan de oevers van de glazen zee met de cithers Gods en dan zingen ze, in Hem verblijd, aan Hem gewijd van 's Heeren wegen: „Groot en wonderlijk zijn Uw werken, Heere, Gij Almachtige God. Rechtvaardig en waarachtig zijn Uw wegen, Gij Koning der heiligen, wie zou U niet vrezen en Uw Naam niet verheerlijken? Want Gij alleen zijt heilig. Want alle volken zullen komen en voor Uw aangezicht aanbidden, want Uw oordelen zijn openbaar geworden."

Wijk (bij Heusden).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen