KLEINE KRONIEK

Een pastorale ontmoeting

Zondag gaf een ouderling van me een knipsel uit de kerkbode van Ede. Zijn broer die in die plaats woont had het hem toegezonden. U moet het maar eens lezen, zei mijn ouderling, want er staan verschillende dingen in die we juist deze week in de kerkeraadsvergadering hebben besproken. Het was een verslag van een pastoraal bezoek naar aanleiding van een doopaanvraag. Naar ik meen is het goed dat al onze lezers er eens kennis van nemen, want zulke mensen als hier beschreven worden wonen overal:

„Het waren aardige mensen waar ik werd binnengelaten, nadat we een afspraak vor bezoek hadden gemaakt. Er was namelijk een kindje geboren en dat moest gedoopt worden. Het huis zag er keurig en verzorgd uit. Mooie spulletjes aan de muur en op de grond. In de hoek van de kamer een mooie radio en een prachtig televisietoestel. Direct mocht ik een rokertje nemen en er was spoedig een fijn kopje koffie. Zij waren duidelijk blij dat ik eens kwam praten over God, over de doop en over de kerk. De man was van huis uit grootgebracht in de leer van de christelijke godsdienst, aan de zeer rechtzinnige zijde. Hij was een trouw kerkganger geweest en had jaren de catechisatie bezocht, aan het verenigingsleven deelgenomen, maar was niet tot belijdenis-doen gekomen, omdat hij zich niet in staat achtte de beloften daaraan verbonden „na te komen".

Zijn vrouw was van huis uit onkerkelijk en was slechts enige malen in de kerk geweest. Zij begreep niets van de preek en ging dus maar niet meer naar de kerk. Zij vond het niet prettig dat haar man naar de kerk ging en haar op de vrije zondagmorgen alleen liet. Het gevolg was dat de man ook niet meer ging. In geen jaren was hij er meer geweest! Op de vraag waarom zij hun kindje wilden laten dopen, werd het volgende antwoord gegeven: „Allereerst cm het kind zelf. Als het later groot geworden is, is het tenminste nog hervormd en hoort het tenminste nog „ergens" bij. Maar vervolgens „voelen" wij dat dit nodig is. Want wij geloven wel dat het met de dood niet uit is en er een hiernamaals komt."

Onbewust leefden deze ouders in de gedachte, dat het toch in ieder geval beter was het kind te laten dopen. Maar de eigenlijke betekenis van de doop was hun te enen male vreemd. Zij begrepen niet, dat in de doop de Heere God belooft ook de God van onze kinderen te willen zijn en dat wij als ouders nodig hebben deze zekere beloften Gods te geloven. Zij werden onrustig toen gezegd werd, dat er in de doopvragen naar hun geloof gevraagd werd en dat zij zouden moeten beloven hun kind met alle krachten te zullen onderwijzen in de leer van Gods Woord en dat bij dat onderwijs ook behoorde de christelijke gedragingen van vader en moeder. Eerlijk vertelden zij toen een en ander van hun leven. Zij hadden gespaard voor een eigen huis, toen voor de inrichting daarvan. Toen was de radio gekomen en daarna de dure televisie en daarna hun kindje!

Op mijn vraag of ze dan nu helemaal tevreden waren, werd door beiden ontkennend geantwoord. Zij waren nog niet voluit gelukkig, want elke dag begeerden zij weer iets anders, nog iets beters! Het leven liet hen toch ergens onbevredigd. Er bleef steeds een vacuüm, een luchtledig bestaan.

Toen heb ik over God gesproken, over de waarachtige levensvulling door de genade die in Jezus Christus is, over het feit, dat alle „mooie" dingen van 't leven betrekkelijk zijn in vergelijking met , , 't goed dat nimmermeer vergaat." De man vond dat men geen twee heren kon dienen. Daar had hij gelijk in, want dat is een bijbels woord. Hij had veel kritiek op de mensen van de kerk die wel twee heren wilden dienen en ik moest hem gelijk geven. Hij zei: „Zullen die kerkelijke mensen alleen maar naar de televisie kijken als de dag door een predikant wordt gesloten of als er inderdaad iets te zien valt waardoor de geest van de mens verrijkt wordt en dat tot de eer van God strekt? Zullen die mensen allemaal de knop omdraaien, wanneer dingen vertoond worden waarmee de duivel in zijn schik is? " Ik gaf hem ten antwoord, dat hij maar niet naar anderen moest zien en zich met anderen niet moest vergelijken, maar dat de Heere Jezus ook tegen hem persoonlijk sprak, dat hij zelf geen twee heren moest dienen. Door de opvoeding die hij genoten had, wist hij wat ik bedoelde en ontkende het niet. „Maar", zei hij, „wij zitten aan de ketting en nu kunnen wij zo slecht loskomen, dominee. Het leven grijpt ons beet en wij hebben er schik in. Daarom valt het zo moeilijk antwoord te geven op die zware doopvragen. Dat kan toch niet met elkaar samengaan? "

Eerlijk waren deze mensen wel, eerlijker wellicht dan velen de precies zo leven en bovendien nog een schijngodsdienst overeind houden. Lang en uitvoerig hebben wij gesproken over God. Over Zijn oordeel, dat over ons leven komt, wanneer wij het bloed van Christus vertreden, maar ook over Gods genade waarmede Hij ons wil bijstaan in de zware strijd om te kiezen tegen de wereld en vóór de dienst van God. Op een bepaald ogenblik zei ik, dat Gods genade zó sterk is, dat zelfs de moordenaar aan het kruis nog tot bekering kwam. „Jawel", zei de man, „maar daar mogen wij

het niet op aan laten komen". Daar had hij gelijk in. Inderdaad mag een mens het niet op het eind laten aankomen, want wij weten immers niet wanneer dat eind er zijn zal. Het is nu en heden de welaangename tijd, dc dag der zaligheid. Zo gij Gods stem dan heden hoort, verhard u niet, maar laat u leiden.

Misschien wil iemand wel weten waar deze mensen wonen? Zij wonen in Ede en overal. In vele lanen en straten van ons grote Veluwedorp wonen zij, soms huis aan huis. Ik hoop dat één van de lezers zegt: „Die man schreef over mij". Want dan wil ik tot hen zeggen: „Ga dan naar uw slaapkamer of naar een ander stil plekje en buig daar uw knieën en vraag aan God om bekering van uw leven."

Hier is een versje dat wij als kind reeds leerden. Leert het eens opnieuw!

Opent uwe mond, eist van Mij, vrijmoedig! Op Mijn trouw verbond: Al wat u ontbreekt Schenk Ik, zo gij 't smeekt Mild en overvloedig!

Met heilwensen van uw dienaar H. van Veluwedorp."

Hoe nodig is het toch, zo zou ik er aan toe willen voegen, dat juist die mensen opgezocht worden, die nog wel aanspreekbaar zijn, maar die toch al een heel eind van de dienst van God cn van het geloof zijn afgedwaald.

Is Billy Graham veranderd?

Mijn lezers zullen zich herinneren hoe de befaamde Amerikaanse evangelist ook in ons land duizenden mensen trok die hij met de boodschap van het evangelie trachtte te bereiken door een eenvoudige prediking en een oproep om zich tc bekeren. In de laatste tijd is Billy Graham nogal in opspraak omdat hij op verschillende punten anders denkt dan voorheen. In Getrouw las ik o.a. het volgende -

„De befaamde amerikaanse evangelist Billy Graham heeft onlangs een uitspraak gedaan die velen heeft geschokt. In een bekend amerikaans tijdschrift, McCalls (januari 1978) wordt daar uitvoerig over geschreven. Het is duidelijk dat dr. Graham zich hoe langer hoe meer distancieert van zijn vroegere overtuiging. Als zo iets plaats vindt bij een zo gezaghebbend en door velen vereerd prediker, kan dit: funeste gevolgen hebben. Mensen kunnen in verwarring gebracht worden. Anderen zullen gaan twijfelen. En ook zullen er zijn die de grote voorganger ook nu volgen, maar dan zonder meer op een dwaalweg komen.

Graham erkent dat hij een meer bescheiden standpunt heeft gekozen ten aanzien van zijn eigen rol in het plan van God met de mens. „Ik placht voor God te spelep", zo vertelt hij, „maar dat kan ik niet meer. Ik geloofde dat heidenen in verafgelegen landen verloren waren — naar de hel gingen — als hun het evangelie van Jezus Christus niet werd verkondigd. Dat geloof ik nu niet meer", zei hij voorzichtig. „Ik geloof dat er andere mogelijkheden zijn om het bestaan van God te leren erkennen — door de natuur bijvoorbeeld — en daarom tal van andere gelegenheden om „ja" te zeggen tegen God". Het artikel zegt verder dat ook dr. Graham's oordeel over de joden is veranderd: vroeger geloofde hij dat ook zij verloren waren als ze niet tot het christelijk geloof kwamen. Nu wil hij dat maar aan God overlaten.

Ook tegenover andere kerkengroepen met inbegrip van de roomse kerk, is zijn houding veel ruimer geworden. Gevolg: het Vaticaan zou geen bezwaar maken tegen een Billy Graham campagne in Rome. En tenslotte heeft hij zijn anti-communistische houding uit de vijftiger jaren losgelaten. Het ariikel besluit: „Billy's beste dagen liggen misschien nog vóór hem, nu hij niet langer voor God wil spelen."

Het is te begrijpen dat deze uitspraken van Billy Graham bij velen verbazing hebben gewekt. Wij zouden ook het liefst geloven dat het alles niet waar was en dat de genoemde publicatie een onjuiste weergave was van wat er werkelijk gezegd is. Een later artikel in het blad „Christianity Today" dat geheel achter dc evangelist staat, heeft ons echter niet gerust kunnen stellen. Graham zegt daar dat het interview in het algemeen juist is maar dat sommige uitspraken zijn bedoeling toch niet duidelijk weergaven. Misschien omdat hij zichzelf op die punten niet duidelijk genoeg heeft verklaard.

Hij onderstreept wat in het artikel stond, n.1. dat zijn wezenlijke boodschap niet is veranderd, dat alle mensen zondaren zijn en bekering tot Christus nodig hebben. Hij bevestigt zijn overtuiging dat niet-christenen verloren zijn. Maar dan keert de onduidelijkheid toch weer terug, als het gaat over „andere wegen om het bestaan van God te erkennen". Graham verklaart zich nu aldus dat de Bijbel „zegt dat alle mensen enig licht hebben, hun door God gegeven, zowel in de schepping als in het menselijk geweten. Ieder die de voetstappen van de Schepper ziet in de natuur, kan de God die hij niet ten volle kent, om hulp vragen en ik geloof dat God - langs wegen die wij misschien niet ten volle begrijpen - die persoon verder licht geven en hem zal brengen tot een kennis van de waarheid die in Jezus Christus is, zodat hij behouden wordt. Hij moge gebruik maken van onze prediking of

Hij moge enig ander middel gebruiken dat Hij verkiest, maar uiteindelijk is het God die mensen behoudt."

Wegen die wij niet begrijpen? De bijbel zegt: et geloof is uit het gehoor en het gehoor door het Woord Gods." Het heeft God behaagd door de dwaasheid der prediking zalig te maken wie geloven (1 Corinthe 1 : 21)." —

Het is zeer betreurenswaardig dat een evangelist als Billy Graham, die zoveel invloed in deze wereld heeft, zo ver van de Schrif-t wegdwaalt.

Vragen aan Billy Graham over Hongarije

Het is vooral na zijn evangelisatiecampagne in Hongarije geweest van september vorig jaar, waardoor Billy Graham in opspraak is gekomen. Hij kon zijn campagne in Hongarije houden door de communistische autoriteiten te vleien. Tevens liet hij duidelijk doorschemeren dat hij ook graag in Rusland zou willen optreden. Moest daarom Billy Graham zo vriendelijk doen over het communisme? In elk geval. Bisschop Tibor Bartha van de hervormde kerk weigerde aanvankelijk mee te werken aan de komst van Billy Graham in Hongarije. Hij is de voorzitter van de Raad van kerken en samen met Sandor Palotay, voorzitter van de raad van vrije kerken, heeft hij tenslotte het bezoek van Billy Graham aan Hongarije begeleid. Nu is er een open brief verschenen, die gericht is aan Billy Graham, waarin verschillende vragen aan deze evangelist gesteld worden:

„Weet Billy Graham wel wie Sandor Palotay is, de man die hem in opdracht van de staat heeft uitgenodigd te komen om te bewijzen dat in Hongarije godsdienstvrijheid is? Gevolmachtigden van Graham hebben Hongarije bezocht en moeten terdege weten hoe hier de kerkelijke situatie is. Zij moeten ook weten dat Sandor Palotay van de Raad van Vrije Kerken en dr. Bartha van de Hervormde Kerk niet alleen in Hongarije maar ook in het buitenland bekend zijn als mensen zonder enige moraal. Ondanks een vroom masker waren zij betrokken bij Maffia-praktijken, het liquideren van kerkelijke zaken, personen en corruptie, aldus de vraag.

Wist Billy Graham niet dat Palotay en Bartha, die beiden door de staat in een hoge kerkelijke positie zijn benoemd, een grote rol spelen in het vervolgen van de meest trouwe Methodistengemeenten cn voorgangers? Dit betreft de groep-Ivany. Zij vragen zich af waarom Billy Graham — ondanks uitvoerige informatie in buitenlandse persorganen — net doet of hij hiervan niets afweet).

Het bezoek van Billy Graham heeft de indruk gewekt dat het „allemaal nog wel meevalt" wat de vrijheid van godsdienst achter het „IJzeren Gordijn" betreft en men vraagt zich af of het vrije westen in slaap gevallen is. Vandaar deze „open brief" waarvan de opstellers zeggen dat deze door minstens 400 personen zou zijn ondertekend en waar van men om publikatie vroeg in het westen." —

Het is duidelijk dat een mens geen twee heren kan dienen. Billy Graham probeert dat te doen. Hij wil ten koste van alles naar Rusland om daar ook in samenkomsten te spreken. En hij heeft er geen erg in dat men hem gebruikt tegen de kerk en tegen de vrijheid van godsdienst. Daardoor zal het lijden van de vervolgde en verdrukte christenen in Rusland nog vergroot worden. Het is geen wonder dat allerwege de vraag gesteld wordt: Billy Graham waarheen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen