Het wonder van de liefde

(4)

Drie aspecten van de liefde Gods kwamen onder onze aandacht. God heeft vrijwillig lief, Zijn liefde is verkiezing en Gods liefde is eeuwig. In eeuwige liefde volhardt de HEERE en zet door, ook waar mensen dwars gaan liggen. Gods liefde gaat geen zonde van mensen uit de weg, maar ruimt die uit de weg. Gods liefde gaat de hardheid van het mensenhart niet uit de weg, maar breekt de hardste harten stuk op Zijn liefde. Wij zouden het allang opgegeven hebben. Stel, u komt met een heel mooi geschenk bij één van uw kinderen. Blij en opgetogen denkt u: dat zullen ze fijn vinden. En als ze dan zeggen: hier vader, moeder, neem het maar weer mee... Wat gebeurt er dan? Dan zeggen wij: „dat is eens en nooit meer."

En nu verneem ik van Gods liefde bij de evangelist Johannes: Hij (Christus) is gekomen tot het Zijne en de Zijnen hebben Hem niet aangenomen. God kan Zijn liefde niet kwijt. Hij zei toen niet: als Ik dat allemaal van te voren geweten had, was Ik er nooit aan begonnen. Want God heeft het met eerbied gezegd geweten. En toen het gebeurde heeft Hij doorgezet. Achter de woorden: de Zijnen hebben Hem niet aangenomen, zouden wij mensen een punt zetten. De Heere niet. Er volgt immers: maar zovelen Hem aangenomen hebben, die heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk degenen die in Zijn Naam geloven; welke niet uit den bloede, noch uit de wil des mans, maar uit God geboren zijn. Zo almachtig is de liefde van God. Gelukkig als de eeuwige liefde doorzet in uw leven. Bidt er maar om of de HEERE u te sterk wil worden. Wondere liefde! Hij heeft alles geweten en mij nooit een keer vèrweten. En moest Hij verwijten de onbekeerlijkheid van Chorazin en Bethsaïda, dan deed Hij het met een liefdevol hart. Zo doet Hij nog. Hij kijkt in Zijn Woord de ongelovige verwerper van Zijn liefde regelrecht in de ogen en vraagt ook aan u die dit leest: „moet dat nu zo? " Vandaar volhardende liefde!

Ook hier één voorbeeld uit de vele: en zegt: o een man zijn huisvrouw verlaat en zij gaat van hem en wordt van een andere man, zal hij ook tot haar nog wederkeren? Zou datzelve land (bedoeld is: aar zoiets gebeurt) niet grotelijks ontheiligd worden? Gij nu hebt met vele boeleerders gehoereerd (wat is de liefde scherp in het aanwijzen van de zonde), keer nochtans weder tot Mij, spreekt de HEERE (Jer. 3 : 1). Je moet het maar op kunnen brengen, zeggen wij dan. Zo mild en ruim is Gods liefde. Ik begin er voor te voelen om het woord liefde met (4) hoofdletters te schrijven: IEFDE! Ik meen dat het nog verantwoord is ook. Want wat van niemand op aarde gezegd kan worden, dat hij of zij liefde is, dat kan alleen gezegd worden van God. God is liefde! Eén en al LIEFDE. Het liefde-zijn is het geheim van Zijn liefhebben. Ik waag de uitdrukking: ls God ophouden zou lief te hebben, dan... bestond God niet meer. In wat voor onvoorstelbare chaos zou dan de wereld moeten wegzinken.

Je moet het maar op kunnen brengen. Welnu, dat heeft Gods liefde op kunnen brengen. Daardoor komt weer een nieuw aspect van de liefde Gods naar voren. De liefde van God is een zich opofferende liefde. Liefde Gods in haar diepste kern is de bereidheid tot het offer. God heeft lief omdat Hij liefheeft, en dat maakt die liefde van God zo onbaatzuchtig. Als we over het offer van de liefde van God spreken, dan begint de stroom pas goed te vloeien. Dan komen er woorden naar voren als: lzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft (Joh. 3 : 16). Ziet hoe grote liefde ons de Vader gegeven heeft, namelijk dat wij kinderen Gods zouden worden (1 Joh. 3 : 1). Hieraan hebben wij de liefde gekend, dat Hij (Christus) Zijn leven voor ons gesteld heeft (1 Joh. 3 : 16). Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem.. En wij hebben gekend en geloofd de liefde die God tot ons heeft (1 Joh. 4 : 9, 16). Hier zetten we niet maar teksten op een rij, maar willen de woorden van Gods liefde laten klinken.

In Christus komt de liefde Gods naderbij. Als we uit het Woord van God de zichopofferende-liefde van God ergens willen plaatsen, dan moeten wij die plaatsen in Christus. Want niet alleen in de onderlinge liefdesrelatie zijn Vader, Zoon en Heilige Geest één. Maar ook in de openbaring van de liefde Gods naar buiten toe, je kunt zeggen naar benéden toe, naar de zondaar toe. Hier geven zich Drie in Eén, hier daalt de Drieënige God neer. Iemand noemt dit het descedent ( = neerdalend, neerbuigend) karakter van de liefde Gods. Wat is dat anders dan de genade van onze Heere Jezus Christus, de liefde Gods en de gemeenschap van de Heilige Geest. Gods liefde is geven, offeren. De Vader offert Zijn geliefde Zoon, de Zoon offert Zijn leven en de Geest is bereid om dit offer in ons en voor ons te laten leven. Wie liefde Gods zegt, zegt eigenlijk alles tegelijk. Zegt kribbe, kruis, opstanding, hemelvaart en Pinksteren. Want als de liefde Gods is neergedaald in de kribbe, en neergezonken is aan het kruis, dan wordt zij door de Geest nog uitgestort in onze harten. Hoezeer de liefde Gods offer is, en daadwerkelijk opofferen van Zijn Zoon, dat vernemen wij uit het evangelie allerwege. God bevestigt Zijn liefde jegens ons, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren (Rom. 5:8). God heeft Zijn eigen Zoon niet gespaard, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven (Rom. 8 : 32). Dat zijn woorden Gods, die op de kern van de liefde terechtkomen. „En voorwaar, dit is een uitnemend en klaar bewijs der onuitsprekelijke liefde, dat de Vader Zich niet ontzien heeft, Zijn Zoon aan onze zaligheid te hangen" (Calvijn).

En omdat de Zoon doet, wat Hij de Vader ziet doen, daarom brengt Hij op Golgotha het offer van Zijn leven. Want Jezus heeft de Zijnen liefgehad tot het einde. Dat is het geheim van Christus' liefde tot het einde toe. Tot en met het offer van Zijn bloed en van Zijn leven. Daarom is terecht gezegd dat Gods liefde geen idee is. Barth heeft gelijk als hij met nadruk stelt, dat er niet zoiets is als een allesoverkoepelend begrip van liefde, en dat je dan vandaar uit in tweede instantie over de liefde Gods kunt spreken. Bijbels gezien kun je niet spreken over de liefde buiten God om, en daarom ook niet buiten Christus om.

En de Vader en de Zoon hebben zo lief, dat zij samen in de Geest verbonden zijn en bereid tot offer. Gods liefde heeft zich hierin geopenbaard dat Hij Zijn Zoon tot in de dood voor ons heeft overgegeven. Het is het centrum van de bijbelse boodschap. God was niet alleen tot het offer bereid, maar heeft het offer gebracht, het zwaarste offer wat door Hem te brengen was. En op gelijke hoogte, of wilt u van gelijke diepte is de liefde van de Zoon.

Liefhebben tot het einde. Dat gaat verder dan welke menselijke liefde ook. Want bij het einde moet de mens loslaten. Ik las ergens een aangrijpend voorbeeld: Met haar laatste krachten hief in de februariramp van 1953 die moeder in Stellendam, of Oude Tonge, of waar ook haar kind boven de golven uit. Maar — toen het einde kwam voor haar, werd dit ook het einde van haar liefde. Toen moest ze loslaten. Onze handen kunnen het dan niet meer houden. Tot aan het einde gaat, tot in het einde dat kan niet. Maar zover gaat nu de liefde van Christus. Hij houdt vast tot in het einde, dat over Hem komt in God-ver-laten-heid en dood. Hij houdt vast met doorboorde handen, tot in het sterven toe, dwars door het graf heen. Hij staat op als de Levende en komt met de Zijnen uit aan de andere kant van de dood. Wat een hoogte, lengte en diepte van die liefde zonder peil. Heel het donkere drama van Christus' levenseinde is vervuld met de eeuwige liefde Gods, opofferende liefde.

Dat brengt ons bij de volgende karakteristieke trek van Gods liefde, namelijk de éénzijdige liefde. Als er staat dat Jezus de Zijnen heeft liefgehad tot het einde, dan is daar niets van onze kant bij. Hij ging door met liefhebben ook toen Hij zijn einde zag naderen. Hij ging in het gebed voor Zijn vijanden. Als alles bij ons zwart is, alles verwerping en verloochening en verraad, dan is bij H^m alles: LIEFDE! Hoe vaak hoort u de mensen niet zeggen en hoe vaak zeggen wij het niet zelf: liefde kan niet van één kant komen. Op een gegeven moment worden we het zat en zeggen het ook: nu is het uit. Wie gaat de laatste mijl in het liefhebben? Wij niet! Dan treedt er een crisissituatie op, dan wankelt onze liefde. De laatste mijl van

de liefde is Christus alleen gegaan, tot in de zuigingen van Gods hel en oordeel toe. Hij heeft de Zijnen liefgehad tot het einde. Iemand heeft het eens zo verwoord: „Die doornenkroon, die opengegeselde rug, die doornagelde handen en voeten, dat hoofd vol bloed en wonden, de ontzettende gil van dat „Eli, Eli", het zijn even zovele kruimels van de ene grote liefde, glinsterende smartedroppels, die Zijn liefde weerspiegelen. Je zou zeggen: hoe kan iemand daar onbewogen onder blijven. Mag uw antwoord zijn: „Ik bid U aan, o God der liefde, Die Zich in Jezus openbaart"? "

Nog steeds staren we op de liefde Gods. Dat is nu iets waar je nooit op uitgekeken raakt, telkens zien we een nieuw aspect, een ander facet van deze fonkelende edelsteen. Want wat wij doen is niet de liefde Gods beschouwen, maar trachten uit te stallen. God bedoelt met Zijn liefde geen afstand te scheppen, maar kloven te overbruggen. Daarom ontdekken we een nieuw element in Gods liefde en noemen dit de reddende liefde van God. Natuurlijk ligt dat in al die andere aspecten opgesloten, maar het mag wel eens met nadruk worden genoemd. Gods liefde is reddende liefde. Als zodanig is zij ook verbonden met het heilsplan Gods. Gods heilsplan met de wereld vindt zijn oorsprong in Gods liefde. En de uitwerking van dat heilsplan is dat God Zijn liefde tot voleinding brengt. Niets staat die liefde in de weg. Geen zonde, geen dwaasheid, geen verwerping, geen kruis, geen vloek. Kortom alles wat hindert ruimt de liefde uit de weg. Ja, we mogen zelfs zeggen dat Gods liefde niets anders beoogt dan de onthulling en de vervulling van Zijn heilig recht.

Liefde en recht strijden niet in God, maar harmoniëren in diepste eenheid. Daarom is de liefde Gods zo zuiver en het recht Gods zo klaar. Er is geen hinderpaal waar Gods liefde niet overheen kan komen. Wij gaan de deugden Gods toch niet tegen elkaar uitspelen? Ik ben er nog niet zo zeker van dat dit nooit gebeurt. Dan hoor je wel preken en spreken alsof God een mens nodig zou hebben om het recht Gods te verdedigen. Ze schijnen er alles van te weten. Omgekeerd wordt ook vaak de liefde Gods overgeaccentueerd ten koste van Gods recht. Dan hoor je preken en spreken alsof dat recht niet bestaat. Laten we ons ook voor die laatste eenzijdigheid wachten. Weet u, u kunt het evenwicht tussen recht en genade, tussen toorn en liefde alleen vinden als u leeft uitliet geloof van de Zoon van God, die ons liefgehad heeft en zich voor ons heeft overgegeven. In het kruis blinken recht en liefde, in het kruis wordt ons het heilsplan Gods ontvouwd. Daar komt de zaak in evenwicht te liggen. Zou het dat niet zijn, zou dat de reden niet zijn, waarom een prediker en kruisgezant als Paulus liet weten: Ik heb mij voorgenomen niet anders te weten onder u dan Jezus Christus en die gekruist? Dan komt de prediking van het recht Gods tot haar recht en dan komt de prediking van de liefde Gods tot haar recht. Het recht en de liefde komen tot haar recht in het geopenbaarde heilsplan Gods, en daarvoor moet u op Golgotha zijn.

Wij vatten de verschillende aspecten van de liefde Gods nog één keer samen. Gods liefde is vrijwillig, verkiezend, eeuwig, volhardend, opofferend, eenzijdig en reddend.

Er zou nog meer aan toe te voegen zijn, bijvoorbeeld hebben we nog niet gezegd dat zij ook eschatologisch is, dat zij nimmermeer vergaat, dat zij eeuwig geprezen zal worden. Dat God Zijn liefde doorzet tot het einde der dagen, tot binnen de grenzen van het eeuwige rijk van de vrede. En wie nog meer wil noemen mag zijn gang gaan. Maar ik dacht dat we nu op een punt zijn aangekomen, om er nader op in te gaan voor wie nu deze liefde is en hoe deze liefde Gods in ons leven wordt ervaren. Opdat we van noemen tot roemen komen: Wie zal ons scheiden van de liefde Gods, die er is in Christus Jezus, onze Heere?

N. Tonge.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen