KLEINE KRONIEK
Terugblik (1)
Inmiddels zijn we een nieuwe jaarkring ingegaan. Het jaar 1978 werd oud en bijgezet in de annalen van de geschiedenis. Ook een kerkelijk jaar, een jaar van kerkelijk wel en wee, ging voorbij. Deze dagen verschijnen er in dag-en weekbladen allerlei overzichten over wat passeerde. Feitelijke opsommingen voorzien van commentaren. Op het moment dat ik dit schrijf, kreeg ik alleen nog maar het overzicht onder ogen uit het door drs. N. Scheps geredigeerde blad Kerknieuws. Tussen haken: wie de feiten en data onder ogen wil krijgen van week tot week van wat er in de kerk en kerken gebeurt, en dat objectief, louter voorlichtend, niet eenzijdig of eenkennig, kan in dit voortreffelijk weekblad terecht. Scheps geeft een uitvoerig overzicht van het jaar dat ging. Ook onze eigen Hervormde kerk komt aan de beurt. Me daarin verdiepend, viel het me op hoe de agenda van onze Synode meer en meer politieke en maatschappelijke punten vertoont. Ik weet dat een belangrijk deel van onze kerk dat alleen maar toejuicht. Hoe meer maatschappij en politiek des te geloofwaardiger zijn we als kerk en des te beter hebben we het Evangelie verstaan. Werd er vroeger tegen ons weieens gezegd dat iedere tekst „vergeestelijkt" werd, zonder naar de ware zin en strekking van de tekst te vragen, nu is het geworden tot een haast dwangmatig . „vermaatschappelijken", „verpolitiseren" van schier elke tekst. Tijdens de februarizitting kwam Zuid-Afrika uitvoerig aan bod. De vraag waar het met name om ging, was of de Hervormde Kerk alleen met kerken in Zuid-Afrika contacten moet onderhouden of dat ze ook bevrijdingsbewegingen daarin betrekken mag. En natuurlijk besloot onze synode met een typisch „heuvelachtige" formulering om te komen tot „intensievere contacten met groeperingen in de Z.Afrikaanse bevrijdingsstrijd", om de gemeenten meer te betrekken bij de strijd om gerechtigheid. Ook zou contact gezocht worden met andere kerken binnen de Raad van kerken hoe tot meer economische maatregelen tegen Zuid-Afrika kan worden gekomen.
In de zomerzitting kreeg het rapport over het marxisme een uitvoerige bespreking, de zaak Ter Schegget en niet te vergeten de IKON-affaire. Ook de veelbesproken en becritiseerde „Geloof-, Hoopen Liefdeshow" stond op de agenda, maar werd op genoemde „heuvelachtige" manier van tafel verwijderd. Er was al genoeg over het IKON gesproken, vond men. Kennelijk werd het voor het IKON te gevaarlijk om nog verder te gaan. Wel schijnt er nooit genoeg te worden gesproken over de benoeming van dr. Ter Schegget aan de Amsterdamse Universiteit. In de najaarszitting kwam het weer aan de orde. Kennelijk geldt: de drammer wint. Hoe emotioneler men zich opstelt en aanstelt, des te meer weet men te bereiken. Ook hierachter steekt genoemde politiek-maatschappelijke opstelling. Om niet te vergeten: de gift van het Fonds van het programma tot bestrijding van het racisme aan het Patriottisch Front van Rhodesië. Wat een tumult veroorzaakte dat. Het Hoofdbestuur van de Geref. Bond riep op tot verbreking van de banden met de Wereldraad. Vele anderen betreurden de gift zonder tot deze radicale stap te willen komen. Teleurstellend was de uitslag van het beraad. Er kon niet meer af dan een flauwe opsomming van een aantal punten, waarbij de stemming duidelijk ten gunste van de gift was.
Een soort anti-climax was daarna de combisynode tussen Hervormden en Gereformeerden over „Zending in Nederland". Hoeveel voorbereidend werk er ook gedaan was, zowel van de ene als van de andere kant, van voor-en tegenstanders van het gelijknamige werkboek „Zending in Nederland" en daarbij denk ik aan het voortreffelijk materiaal vanuit de IZB en aan de publicatie van 15 stellingen van een werkgroep die opriep tot erkenning van het gegeven dat zending een werk van de Heilige Geest is, de lezing die Newbigin hield ter synode en waarin hij sterk de nadruk legde op het gegeven dat de gemeente de plaats is van waaruit zending plaats vindt, toch bleef het een steriel geheel. Over Zuid-Afrika, een gift aan het Patriottisch Front, een venijnige, soms anti-Bijbelse omroep als het IKON kunnen we ons uitermate druk maken, maar als het gaat om het wezen van de gemeente, namelijk dat ze door haar Heere gezonden is om in de wereld van Hem te getuigen, dan weten we het ineens allemaal niet zo meer. Laat onze kerk op de eerstvolgende synodevergadering dat maar als agendapunt nummer één agenderen: leven uit de Geest, uit de Geest van Christus in een wereld die ten dode neigt.
Het is een somber gestelde terugblik, maar ze is geschreven vanuit een gebroken hart over de verwording van het lichaam van Christus. Er wordt de laatste tijd geklaagd over een toenemende polarisatie binnen onze kerk, vorige week nog door mw. van Ruler voor de NCR V-radio. Maar als men daarbij vooral denkt aan de Geref. Bond, moet
men wel weten dat het niet om de polarisatie op zichzelf is, maar uit liefde tot de kerk waarin God ons een plaats gaf en gelaten heeft tot op heden. Het is een opkomen voor de pool: God en Zijn Woord tegen de pool: de gevallen mens en zijn vermeende recht.
Terugblik (2)
Bovenstaande wil intussen niet zeggen dat het op het erf van de Geref. Gezindte nu zo verheffend is. Voor triomfalisme beware ons de Heere God. Voor zelfonderzoek en zelfkritiek zij ruim plaats. Opvallend is dat voor mijn gevoel de verhoudingen binnen de Geref. Gezindte sterk verstard zijn geraakt. Dat heeft allerlei oorzaken. Het is moeilijk dat concreet te omschrijven. Het ene komt soms onverklaarbaar uit het andere voort. De wijze waarop in de pers, ook en juist in de reformatorische pers, over de zo sterk persoonlijk bepaalde keus voor of tegen poliovaccinatie in het afgelopen jaar werd geschreven, werkt sterk verwijderend binnen de Geref. Gezindte. Iedereen zit in eigen bastion en schiet vandaar op anders zwakke punten pijlen af. Die zijn raak en dan wordt er weer terug geschoten op de zwakke plekken van de ander die eerst schoot. Dat heeft tot gevolg dat partijen nog hechter zich gaan ingraven in eerder ingenomen kerkelijke en confessionele posities en dat een wederzijds gesprek, op basis van vertrouwen, nauwelijks meer mogelijk üjkt. Zeer en zeer verdrietig. Dat bleek b.v. in het afgelopen jaar in de discussies die even opwaaiden rond en na de verschijning van het boekje van drs. Exalto over De roeping. Direct verschijnen er dan felle en verwijtende artikelen, terwijl rustig gesprek niet mogelijk blijkt. We moeten elkaar tot bekering roepen van deze heilloze weg!
Ronduit verkwikkend is het dan om op de Leicester Conferentie in Engeland te ervaren dat het daar wel kan: mensen uit verschillende denominaties uit Engeland, Schotland, Ierland en de V.S. ontmoeten elkaar in liefde en begrip, saamverbonden door de éne Geest van Christus, terwijl men daar op niet geringe punten zeer afwijkend denkt. Dat zou onder ons, in eigen land, ook moeten kunnen. Waar liefde woont, daar woont de Heere alleen en gebiedt Hij Zijn zegen. Dat geldt ook kerkelijk en interkerkelijk.
Terugblik (3)
Nog enkele feiten en gebeurtenissen om vast te leggen. In 1978 vond de wisseling van het voorzitterschap plaats in het hoofdbestuur van de Geref. Bond. Ds. W. L. Tukker legde in de meivergadering zijn voorzitterschap neer. Een zeer gewaardeerde voorzitter, predikant en pastor, vertrok daardoor uit het middelpunt van veel kerkelijke belangstelling. Ds. L. J. Geluk werd zijn opvolger. Binnen de kring van de Geref. Bond ook een vermeldenswaardige gebeurtenis was de verschijning van het boek Delen of Helen, Hervormd Kerkelijk leven in en met de Gereformeerde Bond, 1906—1951 van de hand van de algemeen secretaris, ir. J. van der Graaf. Op 5 april werd het eerste exemplaar aan de praeses van de Synode overhandigd, ds. G. Spilt. Ds. C. den Boer werd parttime vrijgesteld voor werkzaamheden ten behoeve van de Geref. Bond (studiesecretaris), tevens parttime predikant te Woudenberg.
De kerkeraad van de Herv. Gemeente te Katwijk aan Zee entameerde een handtekeningactie voor de Bede weer in de Troonrede. Meer dan 300.000 handtekeningen werden aan premier van Agt aangeboden.
Binnen ons eigen orgaan valt te vermelden het plotseling heengaan van onze eindredacteur ds. A. Vroegindeweij. Vanaf de vijftiger jaren redigeerde hij ons orgaan, als opvolger van wijlen ds. I. Kievit. Ongekend veel artikelen en bijdragen heeft hij aan ons blad geleverd. Zijn stem zwijgt thans. Althans op aarde. Maar voor de troon van het Lam mag ook zijn stem meeklinken in het koor der verlosten. Zo begraaft God Zijn knechten, maar Hij zet Zijn werk op aarde voort.
Ook in het nieuwbegonnen jaar mogen we het weer verwachten van Zijn trouw, moeten we het hebben van Zijn Geest. U als lezers en wij als scribenten en uitgevers. Laat ik met deze woorden u tevens een gezegend nieuwjaar mogen toewensen. Kerkelijk, gemeentelijk, ambtelijk en persoonlijk moge onze God Zich nog over ons ontfermen. Over onze Hervormde Kerk die in zeer diep geestelijk verval is geraakt, maar ook over kerken naast genoemde kerk, die niet minder delen in verval, verstarring, vereenzijdiging.
We eindigen niet en nooit in mineur. Maar in het majeur van Christus' beloofde tegenwoordigheid en toegezegde vruchtbaarheid van het Woord des Heeren. Mijn Woord zal niet ledig tot Mij wederkeren, maar doen wat Mij behaagt. En dit behaagt Hem, dat gij gelooft dat Jezus is de Christus en dat gij gelovende het leven hebt in Zijn Naam.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 januari 1979
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 januari 1979
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's