Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

INHOUD: Het onkruid

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

INHOUD: Het onkruid

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

INHOUD: Het onkruid in de akker — het wonder van de liefde (7) — Orgaan-transplantatie — Bevindelijke prediking alleen brengt het volle Evangelie — Kleine kroniek — Kerknieuws — Boekbespreking — Advertenties.

eeuwige Woord van God. Er is niets dat zoveel kiemkracht heeft als dit zaad. Het groeit op de meest onvruchtbare akker, in het meest koude en onvruchtbare hart. Daar ligt het dus niet aan.

Waar komt dan dat onkruid vandaan? Dat is de bezorgdheid van de dienstknechten. Van mensen die hart hebben voor hun werk, van mensen die de akker van hun heer ter harte gaat. Als het op de akker goed gaat, dan gaat het bij hen ook goed. Daarom kunnen ze het niet uitstaan, ineens al dat onkruid.

Maar de eigenaar van de akker staat niet verwonderd. Hij kent zijn vijand. De hemelse Landman onderschat Zijn vijand niet. Onderschatten wij hem ook niet? Zeggen we met Paulus: zijn gedachten zijn ons niet onbekend?

Al dat onkruid op de akker van Gods Kerk, al dat onkruid op de akker van ons leven, dat is allemaal zijn werk. Een vijandig mens heeft dat gedaan. Het is het werk van de grote vijand, die, als het mogelijk was, de uitverkorenen nog zou verleiden. Het is goed dat we weten waar het vandaan komt. Het is ook goed als we weten dat het zaad van de boze nog altijd welig tiert op de akker van ons hart. We dachten wel dat het uitgeroeid was... Toen het zaad van het Evangelie gezaaid was, dachten we: nu zal het onkruid geen kans meer krijgen! Maar dat viel tegen. Het lijkt zelfs wel alsof het nog erger wordt.

En wat zouden we het graag wèg willen hebben! Net als de dienstknechten. Wilt Gij dat we heengaan en het vergaderen? Nee, dat mag niet. Maar daarom is de begeerte nog wel goed. Het is een. slecht teken als we geen last hebben van het onkruid op de akker van Gods Kerk. Als we de dwaling maar laten voortwoekeren. Als we de zonde altijd maar goedpraten. Een teken dat de akker van de hemelse Landman ons maar matig interesseert. Een teken dat het ons om het even is of er tarwe op groeit of onkruid. En het is een nog slechter teken als we geen last hebben van het onkruid in eigen hart. Als de zonde ons niet tot een last geworden is. Als er geen begeerte is om veilig voor de Heere te leven. Want in de vreze des Heeren zouden we de zonde zo graag willen uitroeien met wortel en tak.

Dus de begeerte is wel goed — en toch mag-het niet. Waarom niet? Wel, zegt de eigenaar, het kan eenvoudig niet. Je zou je vergissen. Je zou met het onkruid ook de tarwe uittrekken. Omdat het onkruid zoveel op de tarwe lijkt? Nee, omdat de wortels van het onkruid verstrengeld zitten met de wortels van de tarwe. Je kunt het ene niet uittrekken zonder het andere te beschadigen. En daarom: laat ze beide tesamen opwassen tot de oogst.

Dat is dus Gods wil dat tarwe en onkruid op de akker van deze wereld met elkaar verstrengeld blijven. Waarom laat de Heere dat toe dat het onkruid profiteert van de bodem die alleen voor de tarwe bestemd was? Op die vragen geeft de Heere Jezus geen antoord. Wat Ik doe — heeft Hij eens gezegd — weet gij nu niet, maar gij zult het na dezen verstaan. Het enige dat we kunnen zeggen is dit: straks komt de tarwe heerlijk tevoorschijn, als zij vrucht draagt, en het onkruid niet.

Maar denkt u er wel aan, naarmate de vrucht duidelijker openbaar komt, wordt ook de kracht van het onkruid groter! In het begin dachten we dat we het onkruid eronder hadden. Maar als de tarwe rijpt, rijpt het onkruid ook. En hoe meer vruchten we mogen dragen tot Gods eer, hoe meer we het ontdekken: uit ons geen vrucht meer in der eeuwigheid. Paulus moet die scherpe doorn in zijn vlees houden, maar hij mag het óók weten: Mijn genade is u genoeg.

En zo gaat het naar de oogst, wanneer het onkruid wordt

3) gescheiden van de tarwe

De vermenging van tarwe en onkruid zal niet blijven duren! Tot de tijd van de oogst, zegt de Landman, maar ook niet langer. De Heere is lankmoedig over het onkruid. Nu is het de welaangename tijd, nu is het de dag der zaligheid. Want nu laten we even het beeld los — wat in de natuur niet kan, dat kan in de genade: onkruid kan tarwe worden. Hoe? Dat moet u aan de hemelse Landman vragen. Hij heeft gezegd: voor een doorn zal een denneboom opgaan, voor een distel zal een mirtenboom opgaan. En zeg er maar gerust bij: voor onkruid zal tarwe opgaan. Dat kan door de Geest Die onkruid wederbaart en vernieuwt, om vruchten te dragen tot Gods eer.

Het is maar de vraag: Wat heeft de overhand in uw leven, de tarwe of het onkruid? Ziet toe, dat het zaad van het Woord niet verstikt wordt. Ontvangt met zachtmoedigheid het Woord dat in u geplant wordt. En past op voor het zaad van de boze!

We zijn op weg naar de oogst. Het koren staat te rijpen op het veld en het onkruid ook. Het koren is voor de schuur en het onkruid is voor het vuur. Er is geen andere mogelijkheid.

Ziet u, het Koninkrijk komt toch. We zijn weieens ongeduldig. We denken weieens: zou het dan nooit komen? We worden weieens moedeloos. Maar het komt. De Landman zal straks de tarwe in Zijn schuur samenbrengen. En hij zal Zich niet vergissen, want op die grote dag is tarwe tarwe en onkruid onkruid. Dan is er niets meer aan te veranderen. Dan zult ge zien het onderscheid tussen wie God dient en wie Hem niet dient. Met de oogst in het vooruitzicht moeten we het onkruid maar een beetje dulden. Ook maar niet moedeloos worden over dat onkruid in ons eigen hart. De tarwe kan toch nooit meer uitgerukt worden. En onder de druk van het onkruid wordt de tarwe rijp voor de schuur. En van de zonde vrijgemaakt zijnde en Go-de dienstbaar gemaakt zijnde hebt gij uw vrucht tot heiligmaking en het einde — het eeuwige leven. W. v. G.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 26 januari 1979

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

INHOUD: Het onkruid

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 26 januari 1979

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's