Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

KLEINE KRONIEK

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

KLEINE KRONIEK

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

Chili en de ICCC (1)

In het laatst verschenen nummer van „In De Rechte Straat" (september 1979) vertelt ds. H. J. Hegger over zijn reis naar landen in Latijns Amerika: Brazilië en Chili. Mij gaat het hier vooral om wat ds. Hegger schrijft over Chili. U weet dat is een land dat ook in Nederland veel aandacht krijgt' in politieke zin. Mensenrechten worden er vertrapt, zo lezen we en horen we via de pers. De vermoorde Allende wordt betreurd en de regerende Pinochet verguisd. Het is altijd moeilijk op zo grote afstand een rechtvaardig oordeel te vormen. En ook de habitus van de berichtgever is niet zonder belang. Toch ben je geneigd te geloven dat er in Chili onrechtvaardige toestanden heersen. Dat een kleine macht met behulp van militair geweld het volk in banden houdt en er zelf rijk van leeft cn de massa armoe laat lijden. Tot je verbazing lees je dan in de pers dat de ICCC (de Internationale Raad van Christelijke kerken, tegenhanger van de Wereldraad) toejuicht dat er een regering Pinochet is, want deze zorgt ervoor dat de kerk in vrijheid kerk kan zijn. Ja, of dat alles zegt. Wat heeft die vrijheid gekost, kun je je afvragen. De officiële kerk in Rusland geniet ook een behoorlijke vrijheid. Maar haar profetische stem is wel gesmoord. Maar kerken en groeperingen die zich tegen de dictatuur van het communisme verheffen, genieten weinig vrijheid. Verkondigt die kerk in Chili tegenover dc overheid het volle Woord Gods? Roept ze haar op recht en gerechtigheid te doen, ook aan allen die verdrukt worden? Ik laat u verder hier de behartigenswaardige woorden van ds. Hegger lezen:

„In Argentinië ontmoette ik een Chileen. Hij is een gelovig iemand en doet prachtig werk onder de aan drugs verslaafden. Hij maakte een heel rustige indruk. Maar ineens kwam het er bij hem uit: „Via een vriend ben ik in de gelegenheid gesteld een concentratiekamp te bezoeken. Het was vreselijk wat ik er zag en hoorde. Het is beslist waar dat meisjes en vrouwen werden verkracht voor de ogen van hun verloofden en mannen". Ook in Australië sprak ik met Chileense vluchtelingen van de gemeente van ds. Parraga cn kreeg dergelijkse vreselijke verhalen te horen.

In Chili zelf vertelden christenen, die overigens achter deze regering staan, dat de revolutie tegen Allende een stroom van bloed en haat en leed heeft veroorzaakt. Volgens de cijfers, gegeven door de regering Pinochet, zouden er slechts 15.000 doden destijds gevallen zijn aan beide zijden. Maar iedereen die ik hierover vroeg, zei: Nee, dat moeten er minstens 50.000 zijn geweest. Die revolutie heeft diepe wonden geslagen en nog altijd wroet er ondergronds de haat. Die haat wordt in de gezinnen levend gehouden door de plaatsen, die leeg zijn gevallen: de man of een zoen, die omgekomen is bij de revolutie en soms op wrede wijze vermoord werd.

Een predikant van de pinksterbeweging, die een gemeente heeft in een van de armste buurten van Santiago, zei mij dat zijn houten kerkje in brand was gestoken door aanhangers van Allende vlak na de bloedige gevechten, omdat zij meenden dat ook hij achter Pinochet stond. Maar, zo verzekerde hij, ik heb mij nooit uitgesproken noch voor noch tegen Allende.

Als een Johannes de Doper?

Ik heb echter ook christenen gesproken die zich met alle beslistheid stellen achter deze regering Pinochet. De toestand was op den duuur onhoudbaar. Men moest voor de meest elementaire levensbehoeften, voor brood en rijst, in de rij staan. Een professor van een universiteit beschreef de grote wanorde die daar was ontstaan. De studenten meenden te mogen beslissen wat en wanneer de professoren moesten doceren en verzuimden het bijwonen van de colleg's, wanneer ze maar wilden. Pinochet heeft orde op zaken gesteld. Nu heeft het land rust, al wordt die rust door middel van een ijzeren hand in stand gehouden. Maar dat kan nu eenmaal niet anders in een land als Chili.

De vraag is echter: Hoe kwam het dat op den duur alles uit de hand liep? Was dat misschien ook niet liet gevolg van subversieve, misschien buitenlandse krachten? En hebben reaktionaire elementen in Chili zelf daar handig gebruik van ge-maakt, omdat ze hoopten op een rechtse revolutie, die hun financiële belangen weer veilig zou stellen? Wie zal het zeggen? In elk geval is de mogelijkheid reëel. Verschillende predikanten die deze regering verdedigen, zagen toch ock wel het grote sociale onrecht dat in Chili heerst cn sommigen zeiden: „Misschien komt spoedig de tijd dat ook wij als een Johannes de Doper de regering daarover moeten aanklagen en aldus qveneens ons leven moeten wagen".

In Argentinië echter zuchtte een predikant: „Wij protestanten, kunnen niets doen, want wij zijn een verdwijnende minderheid, waarmee de regering geen rekening hoeft te houden. Geen roomse haan zal er naar kraaien, als een dominee wordt gelikwideerd". Maar in Chili is het protestantisme niet zulk een te verwaarlozen minderheid. Minstens 13% is daar reeds protestant.

De resolutie van de ICCC

In het licht van het bovenstaande is het voor

mij onbegrijpelijk en totaal onaanvaardbaar dat de ICCC in een resolutie zich openlijk gesteld heeft achter deze regering Pinochet van Chili.

Natuurlijk heeft deze regering thans het wettige gezag en daarom is een poging om ze met gewapend verzet te verdrijven in strijd met Gods Woord (Rom. 13).

Een andere predikant in Argentinië zei mij: „In de eerste plaats meen ik dat revolutie een ongeoorloofd middel is. Maar vervolgens is meestal dat middel erger dan de kwaal. In elk geval hier in Argentinië. Dc regering beheerst de toestand hier volkomen door middel van een uitgebreid, van moderne middelen voorzien politieapparaat en steunt bovendien op het leger. Een revolutie zou tot gevolg hebben dat tienduizenden zouden worden gedood". Overigens sprak ook hij zijn felle veroordeling uit over het huidige diktatoriale bewind in Argentinië. Er heerst terreur. Telkens verdwijnen mensen, die - hun afkeuring van de regering niet langer meer in hun hart konden smoren en er openlijk lucht aan gaven. Ze keren nooit meer terug.

Maar hoe kan dan een Internationale Raad van Christelijke Kerken openlijk haar steun geven aan de regeerders van Chili aan wier handen zoveel bloed kleeft van onschuldigen, die het wettige gezag van destijds met geweld hebben verdreven, waardoor minstens 50.000 doden vielen, met al de misdadigheid die zulk een revolutie vergezelt zoals verkrachting van vrouwen cn meisjes?

De bijbelse christenen van Latijns Amerika hebben de strijd te voeren tegen de „theologie van de revolutie", die door veel priesters openlijk wordt aangehangen. Zij stellen Christus voor als een verzetsstrijder. Een priester had een Christusfiguur getekend met een geweer in de hand en op de achtergrond het kruis. Hij plakte dat aan in het portaal van zijn kerk en dook daarna onder om zich te voegen bij de guerillatroepen in de bergen.

Maar als dan een ICCC de rechtse revolutie in Chili verheerlijkt, waarom, zo zullen dergelijke priesters vragen, mogen wij dan niet de linkse revolutie prediken?

In onze Spaanse editie proberen wij juist, samen met vooraanstaande theologen van Latijns Amerika, zoals dr. Rene Padilla, dr. Samuel Escobar, ir. Pedro Arana en anderen, een bijbels antwoord tc geven op de theologie van de revolutie. Daarbij wijzen wij elke gewelddadige revolutie af, maar prediken, als men dat zo noemen wil, een revolutie door het Woord Gods, de revolutie van de alles overwinnende liefde, waarbij men er niet voor terugschrikt om, wanneer dat zin heeft, een regering ook vanuit het Woord openlijk aan te klagen vanwege eventuele wandaden. Wij verkondigen de God die het opneemt voor de verdrukten, de weduwen en wezen, de armen. (Het viel mij deze dagen op dat midden in de zo prachtige en uitermate „bevindelijke" psalm 103 ineens staat te lezen: „De Heere doet gerechtigheid en gerichten al degenen, die onderdrukt worden"). Deze resolutie van de ICCC, die, naar ik vermoed, in de wereldpers terecht is gekomen, berokkent veel schade aan dit streven van de bijbelse christenen in Latijns Amerika." —

Presbyteriaanse Kerk in Chili

Elders in het genoemde blad geeft ds. Hegger nog een korte situatietekening van de Presbyteriaanse kerken in Chili:

1840 Ontstaan - van de Isglesia Presbiteriana de Chile. 1945 Iglesia Presbiteriana Nacional — scheidt zich af van de Iglesia Presbiteriana de Chile vanwege vrijzinnigheid. 1960 Iglesia Presbiteriana Fundamentalista — scheidt zich af van de Presbiteriana Nacional. Reden van de afscheiding: De Iglesia Presbiteriana Nacional was in 1948 lid geworden van de ICCC. In 1958 trok zij zich terug uit de ICCC vanwege de negatieve houding van de ICCC: anti-Wereldraad, anti-communisme, anti dit, anti dat.

In 1960 scheidde zich een klein groepje af van de Iglesia Presbiteriana Nacional, omdat zij weer terug wilden naar de ICCC. Het is deze kerk met nauwelijks 250 leden dat de resolutie tot steun aan de huidige regering indiende, die door de ICCC werd aangenomen.

Deze afscheiding van de Iglesia Presbiteriana Fundamentalista is op geen enkele wijze te verantwoorden. Immers de Iglesia Presbiteriana Nacional is volkomen orthodox. We hebben de Westminster. Confession als geloofsbelijdenis en aanvaarden praktisch ook de „Drie Formulieren van Enigheid". Het is heel erg'dat men vanwege het lidmaatschap van de ICCC een kerkscheuring teweeg heeft gebracht in een rooms land, waar de Rooms-Katholieke Kerk voortdurend haar eigen hechte eenheid stelt tegenover het verdeelde protestantisme. Deze Iglesia Presbiteriana Fundamcntalisa — èn de ICCC, die blijkbaar deze kerkscheuring heeft goedgekeurd — is zodoende in Chili een belemmering geworden voor de verbreiding van het Evangelie van Gods soevereine genade in Christus. Deze ICCC die beweert de eenheid van de Schriftgetrouwc christenen op internationaal niveau tot doel te hebben, heeft aldus de versplintering van de Schriftgetrouwe christenen in een bepaald land, Chili bevorderd." —

Kroniekschrijver.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 september 1979

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

KLEINE KRONIEK

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 september 1979

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's