Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Houdt het huwelijk hoog

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Houdt het huwelijk hoog

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

HET ZEVENDE GEBOD

(2)

We willen nu enkele grondlijnen aangeven van het bijbels getuigenis inzake het huwelijk. Het moet in dit verband bij slechts een globale aanduiding blijven. Aan het eind van deze artikelenreeks verwijs ik naar verantwoorde literatuur waar dieper op de bijbelse gegevens wordt ingegaan.

Wanneer we pogen 'n zekere systematische ordening aan te brengen in de veelheid van uitingen in de Schrift die betrekking hebben op het huwelijk, dan is een indeling vanuit vier gezichtspunten mogelijk.

1. in de lichtkring van de schepping

Het hart van het spreken van de Heilige Schrift met het oog op het huwelijk is te vinden in Mattheüs 19 : 1—12 (Marcus 10 : 1 — 12). Christus grijpt daar terug OD het kernachtige woord Genesis 2 : 24: Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aankleven — en zij zullen tot één vlees zijn" (de griekse Septugintla — vertaling heeft: ie twee zullen tot één vlees zijn). In deze tekst is een voortgang van handeling op te merken en wel in drie fasen:

a) verlaten.

b) aanhangen.

c) één vlees worden.

Eerst is er het verlaten van vader en moeder, hetgeen een openbare wettelijke handeling impliceert. Een wonderlijk gebeuren kwam op gang waarin een man en vrouw losgemaakt werden van hun ouderlijk huis, welk proces er toe leidt dat zij nu overgaan tot 'een andere staat des levens'. Ze treden in het huis van het huwelijk en trekken daarmee de deur van de ouderlijke woning in zekere zin achter zich dicht.

Uiteraard behoeft hier geen sprake te ziin van onmin met de wederzijdse ouders en ook behoeft de liefde tot vader en moeder er niet minder om te worden. Bruid en bruidegom doen er trouwens goed aan te bedenken dat zij er elk een ouderpaar bijkrijgen en dat zij in eikaars familieverband worden opgenomen. Maar toch schuift de huwelijksband zich nu vóór de band tussen ouders en kinderen. Dit wordt onder ons op de trouwdag gesymboliseerd door de goede gewoonte dat de bruidegom zijn bruid zo mogelijk vanuit haar ouderlijk huis ophaalt, om daarna de gang naar stadhuis en kerk te maken en 's avonds de eigen woning te betrekken. Zo ging het in het oude Israël niet toe — daar was de bruiloft het middel om publiekelijk bekend te maken dat bruid en bruidegom hun huwelijk hadden gesloten en daarmee de acte van het 'verlaten' hadden voltrokken.

Het aanhangen (letterlijk: lijmen, plakken, kleven aan) wijst op een liefde die tot 'n weloverwogen beslissing gerijpt is, die dus allang geen zoekende en tastende liefde meer is. Volwassen liefde waar het besluit elkaar trouw te blijven in goede en kwade dagen al genomen is, zodat dit besluit nog slechts openlijk uitgesproken en plechtig gesymboliseerd behoeft te worden.

Het één vlees worden tenslotte wijst aan dat de omvattende levensgemeenschap tot stand is gekomen. De uitdrukking 'één vlees' is zeer plastisch en krachtig. Wellicht zinspeelt deze zegswijze er op dat Eva is genomen uit Adam. In de oprechte huwelijksverbondenheid zou dan iets doorstralen van de oorspronkelijke paradijselijke eenheid. Maar dan een éénheid die des te rijker is omdat ze in tweezaamheid wordt beleefd. Zoals God Eva nam uit het vlees van Adam, zo wil Hij man en vrouw opnieuw tot één vlees maken door de band van het huwelijk. Daarom kan Christus als gezaghebbend Interpreet en Exegeet van dat Genesis-woord spreken:

'Hetgeen dan God samengevoegd heeft, scheide de mens niet'. Het één-vlees-worden' wijst op het allerdiepste mysterie van het huwelijk: twee mensenlevens worden met elkaar verstrengeld, terwijl toch de individualiteit van man en vrouw gehandhaafd blijft. De lichamelijke vereniging is in deze uitdrukking medebegrepen. De seksuele gemeenschap is een component binnen het huwelijksverbond.

Naast Genesis 2 : 24 moet ook Genesis 1 : 27 genoemd worden. „En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw (of: anlijk en vrouwelijk) schiep Hij ze". Hier worden het beeld Gods en de tweezaamheid van de mens in één adem genoemd. Dat wil niet zeggen dat de mens beeld Gods is omdat er de tweeheid man/vrouw is. Maar het betekent wèl dat deze tweezaamheid alles met het beeld Gods en met Gods oorspronkelijke scheppingsbedoeling te maken heeft. De mens leeft in relatie met de Ander en met de ander. Hij is aangelegd op de gemeenschap met de ander. Op menselijk niveau is de grondvorm van deze gemeenschap die tussen man en vrouw in het huwelijksverbond.

Verder is het van belang te letten op de samenhang tussen Genesis 1 : 27 en Genesis 1 : 28. In vers 28 komt de zegen van de vruchtbaarheid aan de orde. Enerzijds is de opmerking terzake: a vers 27 staat een punt. Het huwelijk is ook zonder kinderen een volwaardig huwelijk. Het mist zijn doel niet wanneer de kinderzegen zou uitblijven.

De nauwe verbondenheid van man en vrouw (ook tot in de geslachtsgemeenschap toe) heeft zijn eigen waarde die niet ontleend behoeft te worden aan de vruchtbaarheid en voortplanting. Anderzijds volgt vers 28 onmiddellijk op vers 27. Huwelijk en kinderzegen dienen principieel nauw op elkaar betrokken te blijven. Wie een huwelijk sluit mag de kinderzegen niet uitsluitend. „Ongetwijfeld hebben huwelijk en kinderzegen met elkaar te maken. Wie trouwt neemt principieel de bereidheid op zich kinderen te aanvaarden, als het God belieft die te schenken. Ook al sluit dat onze verantwoordelijkheid niet uit. Maar primair gaat het om de totale levensgemeenschap van man en vrouw" (drs. A. Noordegraaf). Op gelukkige wijze is dit ook geformuleerd in ons klassieke huwelijksformulier. Het eerste doel van het huwelijk

is het elkaar trouw helpen en bijstaan in alle dingen die tot het tijdelijke èn eeuwige leven behoren. Daarnaast, en daarna, in onomkeerbare volgorde, is er het doel van de opvoeding van kinderen tot Gods eer. Het derde doel wat het formulier noemt ('om hoererij te vermijden') hoort bij het volgende chapiter, namelijk: het huwelijk in de schemering (het engelse 'twilight'!) van de onderhouding,

V.

J. H.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 maart 1982

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

Houdt het huwelijk hoog

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 maart 1982

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's