Een overwonnen vijand
(2)
Zijn strijd
Sinds zijn opstand tegen God en zijn afval van God is de satan Gods grote vijand geworden. Zijn enige opzet is dan ook Gods werk tegen te staan en, als hij kón, te vernietigen.
En daar hij de mens heeft meegesleurd in zijn val is de aarde zijn werkterrein geworden. Niet voor niets noemt de Heere Jezus de 'satan „de overste der wereld". Deze wereld die door de list van de satan aan het Koninkrijk Gods onttrokken is, is een wingewest van de duivel geworden.
Het spreekt dan ook vanzelf, als Christus op deze aarde komt om de werken van de duivel te verbreken en het verloren terrein terug te winnen, dat de satan de aanval op Hem opent, en dat hij op allerlei manieren probeert deze Christus uit de weg te ruimen of onschadelijk te maken.
Dat begint trouwens niet pas wanneer Christus op aarde komt. Dat begint al zodra de Heere de belofte van een Redder, een Verlosser gegeven heeft. De vijandschap tussen het slangenzaad en het Vrouwenzaad dateert al uit het paradijs!
En door héél het Oude Testament heen zien we de satan bezig om het volk Israël te verdrukken en te benauwen, want op die manier wil hij de vervulling van Gods belofte onmogelijk maken. Als het volk van Gods eigendom van de kaart zou verdwijnen, dan zou uit dat volk geen Messias geboren kunnen worden! Héél die strijd van satan in het Oude Testament is samen te vatten met het woord uit de Openbaring aan Johannes: En de draak stond voor de vrouw die baren zou opdat hij haar Kind. zou verslinden wanneer zij het zou gebaard hebben" (Openb. 12 : 4).
Maar de aktiviteit van de satan bereikt haar hoogtepunt wanneer de Verlosser geboren wordt en als Mens op deze aarde verschijnt. De kindermoord in Bethlehem is een eerste poging om Christus uit de weg te ruimen. Later, bij de verzoeking in de woestijn, probeert hij Christus af te brengen van Zijn lijdensweg. En denken we vooral ook aan de vele bezetenen door wie de satan opereert tegen Christus! De duivel weet al te goed dat Christus komt om zijn rijk af te breken en vandaar worden de demonen zo aktief. Ze bestrijden Hem zo hard en zo fel ze maar kunnen.
Er is in deze strijd van de satan tegen Christus iets raadselachtigs. De duivel weet eigenlijk van het begin af dat hij de strijd moet verliezen. Dat hij het moet afleggen tegen de Zoon van de Allerhoogste. En toch staakt hij zijn aktiviteiten niet, want hij is bezeten van een duivelse haat tegen de Heere en Zijn Gezalfde.
Zijn nederlaag
De beslissende slag wordt geleverd op Golgotha. Van de overwinning op de satan was Christus trouwens van tevoren zéker. Wanneer Zijn discipelen terugkeren van hun triomftocht met, het Evangelie en opgetogen vertellen dat de boze geesten hen onderworpen zijn, dan zegt hij al: Ik zag de satan als een bliksem uit de hemel vallen." En vlak voordat Hij de poort van Zijn lijden binnengaat: Nu is het oordeel dezer wereld, nu zal de overste van deze wereld buitengeworpen worden." (Joh. 12 : 31).
Deze wereld, dat is de door de zonde aangetaste en Gode-vijandige wereld, gaat in het gericht. En de overste van deze wereld mèt haar. Daar is Christus voor gekomen, om de werken van de duivel te verbreken (1 Joh. 3:8). En dat gebeurt in principe op Golgotha. Juist op het moment dat de satan zou kunnen denken dat hij het alsnog gewonnen heeft, dat hij zijn grote Tegenstander alsnog uit de weg geruimd heeft. Maar die schijnbare overwinning wordt juist zijn volkomen nederlaag.
„Overmits dan de kinderen vlees en bloed deelachtig zijn, zo is Hij ook desgelijks derzelve deelachtig geworden, opdat Hij door de dood teniet zou doen degene die het geweld des doods had, dat is de duivel" (Hebr. 2 : 14).
„En de overheden en de machten uitgetogen hebbende, heeft Hij die in het openbaar tentoongesteld en heeft door hetzelve (d.i. door het kruis) over hen getriomfeerd" (Coll. 2 : 15).
Voortgaande aktie
Vele malen heeft de satan de nederlaag geleden. Al zijn pogingen om het volk Israël, het volk van God, te verdelgen, zijn mislukt. Al zijn haat en woede tegen Christus zijn op niets uitgelopen. In de woestijn heeft Christus de satan verjaagd en verslagen met het Woord. De verpletterende slag bracht Hij hem toe door Zijn dood en opstanding.
En toch blijft de satan, hoewel hij een overwonnen vijand is, aktief. Tussen de principiële overwinning op Golgotha en de volkomen overwinning aan het einde der tijden zet de satan nóg alles op alles om Gods werk zoveel mogelijk' schade toe te brengen.
Nu zijn aanslag op Christus is mislukt richt hij al zijn aanvallen op de Gemeente van Christus in deze wereld. Ook dat wil Openbaring 12 ons leren. „Toen de draak zag dat hij op de aarde geworpen was, zo heeft Hij de vrouw vervolgd die het manneke gebaard had" (Openb. 12 : 13).
Dat is de Kerk in deze wereld: e vrouw in de woestijn, die belaagd wordt door de oude vijand, de slang. En naarmate 'het einde, en daarmee de totale overwinning van Christus dichterbij komt, naar die mate wordt de satan aktiever. „Wee degenen die de aarde en de zee bewonen, want de duivel is tot u afgekomen, en heeft grote toorn, wetende dat hij een kleine tijd heeft." (Openb. 12 : 12).
De volgende keer D.V. méér over de wijze waarop de satan deze strijd voert.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 april 1982
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 april 1982
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's