KERSTVERSIERING

Kerst - en nog wat...

Het woord Kerst kan met een groot aantal andere woorden worden gecombineerd. Ik noem er zomaar enkele. De Kerstdagen. Dat woord is niet voor misverstand vatbaar. We bedoelen ermee de 25ste en de 26ste december. Kerstavond kan betekenen: de avond van 24 december, dus de avond vóór Kerst, maar evengoed de avond van de Eerste Kerstdag. Op de beide Kerstdagen worden Kerstpreken gehouden, waarin de Kerstboodschap wordt verkondigd, oftewel het Kerstevangelie. In die diensten, alsook in andere samenkomsten, worden Kerstliederen gezongen. En uiteraard kan de kollekte een Kerstkollek.te worden genoemd. Volledigheidshalve kunnen die diensten of samenkomsten worden aangekondigd door het luiden van de Kerstklokken.

Maar hiermee is de voorraad nog lang niet uitgeput. Kranten en tijdschriften verschijnen met een speciaal Kerstnummer, waarin Kerstgedichten en Kerstverhalen zijn opgenomen. We kunnen elkaar ook Kerstgeschenken geven. Als we muzikaal zijn naar een Kerstcantate luisteren. En zelfs ons voedsel staat in het teken van Kerst. Al zitten we misschien niet aan een Kerstdiner, dan nog is er wel Kerstgebak, een Kerstkrans bijvoorbeeld. In ieder geval scheppen we allemaal een beetje Kerstsfeer in huis.

Ik stop nu maar met deze opsomming, die verre van volledig is. De dikke Van Dale geeft nog véél meer mogelijkheden.

Kerst - Christus

We zijn ons ternauwernood nog bewust waar dat veel gebruikte woord Kerst eigenlijk vandaan komt. Als we denken aan het woord „kerstenen", dan wordt die oude betekenis ons weer een beetje duidelijk. Kerstenen betekent immers: een heidens volk tot het christendom brengen, of: heidense gebruiken christelijk maken. Kerst is dus zonder meer een verbastering van Christus. Zouden we nu in alle bovengenoemde gevallen het woord Kerst vervangen door Christus, dan zouden we zelf een beetje schrikken. Christus-dagen en Christus-preken, dat kan nog. Maar Christus-geschenken, Christus-concerten, dat gaat toch wel te vèr... Wij predikanten, hebben het over de Kerstdrukte... Ja, waren we in deze weken, waarin zoveel van ons wordt gevraagd, maar zo druk met Hem om Wie dit alles gaat: Christus!

Kerstversiering

Met opzet heb ik tot nog toe de Kerstboom, die met kerstmis in de huizen, ook reeds genoemde Van Dale: een door kaarsen verlichte, meestal ook opgesierde sparreboom, die met Kerstmis in de huizen, ook in scholen, winkels, stations, enz. wordt opgesteld om daarbij het Kerstfeest te vieren en waaraan ook wel Kerstartikelen worden opgehangen. Die Kerstboom is onder ons nogal eens onderwerp van discussie. Geen Kerstboom in huis, en zo nee, waarom niet? Ik denk dat alle argumenten pro en contra al zo vaak zijn genoemd dat het nauwelijks nodig is, ze nóg eens de revue te laten passeren.

Naar ik hier en daar weieens hoor kan die Kerstboom, wanneer de vraag naar het al of niet aanschaffen aan de orde komt, de gemoederen in een gezin danig in beroering brengen. De kinderen zeuren erom, maar vader en moeder hebben overwegende bezwaren. Of vader kan het niets schelen, maar moeder wil het tot geen prijs. Meerdere variaties op dit thema zijn denkbaar.

Vooral in gezinnen blijkt het altijd weer moeilijk de kinderen te doen inzien dat op het Kerstfeest niet de Kerstboom, maar het geboren Kind centraal behoort te staan. En als ze van dit laatste al overtuigd zijn, dan blijven ze toch zitten met die ene vraag: waarom hebben ze dan daar en daar, waar ze toch ook véél van de Heere Jezus houden, wèl een Kerstboom in huis?

Als u persé mijn mening wilt weten, ik zou de Kerstboom ook liever de deur uit houden. Principieel gezien, omdat het met het geboortefeest van Christus niets te maken heeft. En aesthetisch gezien, omdat ik zo'n ding afschuwelijk lelijk en protserig vind. Maar mijn mening is nieteens gevraagd, vandaar: discussie gesloten!

Ik houd toch ook wel vragen over. Zelfs de meest fervente tegenstanders van de Kerstboom wijzen niet alle Kerstversiering af. De één zal een takje groen in huis hebben, de ander vindt een rode kerstklok wel aardig, de derde ontsteekt één of meer kaarsen. We staan dan weer voor het probleem: wat wel en wat niet, en waar ligt de grens?

Versiering die geboden is

Is alle versiering uit den boze? Een bevriende college gaf me een tip die me op dit idee bracht. In de bijbel wordt nogal eens een keer over versieringen en versierselen gesproken. Soms in negatieve zin: zébel, de goddeloze koningin van Israël, versierde haar hoofd (2 Kon. 9 : 30). Eén van de profeten waarschuwt: l versiert gij u met gouden sieraad (Jer. 4 : 30). Soms ook in positieve zin. De Heere zal de zachtmoedigen versieren met heil (Ps. 149 : 4). Gelijk een bruidegom zich met priesterlijk sieraad versiert (Jes. 61 : 10). En aan Johannes wordt getoond het nieuwe Jeruzalem als een bruid die voor haar man versierd is (Openb. 21 : 2).

Voor één versiering, die aanbevolen en zelfs geboden is wil ik speciaal de aandacht vragen. Paulus schrijft in de brief aan Titus dat de slaven „de leer van God onze Zaligmaker in alles mogen versieren" (Tit. 2 : 10). De slaaf die christen geworden is kan en moet door ootmoed en gewilligheid tonen dat hij leeft uit het geloof. Door zijn goede trouw moet hij de leer van God, het Evangelie, tot een sieraad strekken.

Het is opvallend dat deze aanbevolen versiering in het teken staat van Kerst. Want de apostel laat onmiddellijk daarop volgen: want de zaligmakende genade van God is verschenen aan alle mensen en onderwijst ons dat wij matig en rechtvaardig en godzalig leven zouden in deze tegenwoordige wereld (11 —12). Gods genade, die in Christus heilbrengend verschenen is, laat de mens niet zoals hij is, maar vernieuwt zijn leven, zó, dat zijn leven een sieraad wordt voor anderen.

Onze vaderen hebben trouwens dit woord overgenomen in het Formulier tot bevestiging van ambtsdragers, die moeten beloven hun leer te versieren met een Godzalig leven.

Niet alleen voor ambtsdragers, maar voor ieder christen is dat een versiering die onmisbaar is.; .

Versiering die verboden is

Nu we tóch aan het versieren zijn... In onze Heidelbergse Catechismus komt het woord „versieren" ook één keer voor. Althans in de oude uitgave. Afgoderij is — zo luidt het antwoord op vraag 95 — in de plaats van de enige ware God Die Zich in Zijn Woord heeft geopenbaard of nevens Hem, iets anders versieren of hebben waarop de mens zijn vertrouwen zet.

Iets anders versieren. Terecht is dat woord in nieuwere uitgaven vervangen door het

woord „verzinnen". Maar de betekenis is duidelijk. God heeft Zich in Zijn Woord geopenbaard. En alles wat we erop na houden, naast Hem, of in de plaats van Hem, dat is: versiering. Onnodige en zelfs ongeoorloofde verfraaiing.

Laten we onze Kerstversieringen maar in

dat licht beschouwen...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen