Kleine Kroniek

SGP-RPF

In het nummer van 28 april van het jeugdblad van de Gereformeerde Gemeenten „Daniël" (een uitstekend verzorgd en inhoudvol blad) stelt' de redacteur G. P. P. Flogendoorn de vraag of de RPF voor jongeren uit zijn kring een redelijk alternatief is voor de SGP? Hij memoreert het bericht wat onlangs in het RD te lezen viel dat men zich in de kring van de SGP ernstig ongeruist maakt over het voortdurend stemmenverlies bij de Tweede-Kamerverkiezingen. Er is zelfs een commissie „Onderzoek stemmenverlies" ingesteld. Dhr. Hogendoorn heeft op de school waar hij werkt een onderzoek ingesteld naar het stemgedrag van jongeren. In zijn artikel doet hij daarvan verslag. Hij trekt ook enkele konklusies. Leest u maar mee.

Wat jongeren zeggen

Ik heb wat jongeren uit de hoogste klassen van het middelbaar onderwijs gevraagd op welke partij ze de laatste keer gestemd hebben, of als ze dat nog niet mochten, op w T elke partij ze zouden gestemd hebben. De verhouding SGP—RPF lag ongeveer fifty-fifty. Twee typerende reakties geef ik hieronder weer.

De SGP-er: „Ik zou SGP stemmen. Dit echter vol twijfel en kritiek. De SGP sluit zondermeer het nauwste aan bij de Reformatie en Nadere Reformatie. Kortom, bij de calvinistische principes. Zij willen blijven getuigen naar bijbelse norm. Hier komt echter mijn kritiek om de hoek kijken, n.1. de manier van getuigen en naar buiten treden als partij. Waarom komt men toch steeds met oude stokpaardjes, bijvoorbeeld Van Rossum die vragen stelde over een reis van de koningin naar Italië en of ze daar de Paus zou mogen bezoeken. Wagenaar daarentegen houdt een interpellatie-debat met dc minister over de russische relaties van de nederlandse vredesbeweging. Typerend is ook, dat Mcindert Leerling alle kritiek krijgt (bijv. brandbommen) van homo-organisaties, terwijl dc SGP-afgevaardigden geen enkele kritiek ontvangen. Wie kwam er het eerst met de anti-diskriminatiewetgeving in dc publiciteit: de RPF. Dit alles zijn toch tekenen, dat de RPF het getuige-zijn er beter afbrengt. Is dit niet het gevolg van een traditionele verkramptheid die niet voldoende inspeelt op dc moderne ontwikkelingen? "

De RPF-er: „Ik stem RPF. Dit is een jonge en frisse partij die op een positieve manier — dus niet ouderwets zoals de SGP — voor haar principes uitkomt. Dat spreekt mij duidelijk aan. De SGP denkt ouderwets: de vrouw hoort thuis en staat onder de man, ze hoort ook eigenlijk niet te stemmen, maar we hebben die stemmen wel nodig. Ook ouderwets is het niet gebruiken willen van radio cn tv. Erg belangrijk voor mij is, dat ik vind dat in onze niet-christelijke samclcving het niet meer mogelijk is een theokratie tc verwezenlijken. Aan de ene kant zelf gebruik maken van de vrijheid van godsdienst, van onderwijs en van vergadering, en aan de andere kant dat aan andersdenkenden willen verbieden. Dat kan niet. Het is mij trouwens een raadsel hoe SGP-ers de eed op dc grondwet kunnen afleggen, waarin deze vrijheden zijn vastgelegd, 'k Vind het jammer dat er binnen de RPF wat verschil van mening is — het RD blies de zaak lekker op — maar binnen de SGP is het al jaren flink mis, zoals onlangs weer eens bleek — al las je er in het RD toen bijna niets over."

Ik noemde deze reakties typerend. Ze waren ook goed verwoord en noemden de meest belangrijke zaken. Uit de zestig reakties die ik kreeg, dringen zich de volgende konklusies op:

1. Wie SGP stemt, doet dat vanuit dc overtuiging dat deze partij het meest bijbels is. Dat is belangrijker dan de kritiek die men heeft. Een leerling schreef: „De SGP is konsekwent cn bijbelvast, al zijn er ook veel dingen, waar ik het niet mee eens ben. Die zijn echter niet onoverkomelijk." En een ander: „Ik vind konsekwent-zijn belangrijker dan modern-zijn. Daarom vind ik het jammer dat door enkele verouderde ideeën veel stemmen van jongeren voorde SGP verloren gaan."

2. Wie voor de RPF kiest doet dat vaak omdat men de SGP te ouderwets vindt. De manier van optreden van de RPF spreekt aan en vooral ook de standpunten ten aanzien van radio-en tvgebruik, en de positie van de vrouw spelen dan een rol. Een meisje schreef. „Ze hebben ons bij de SGP wel nodig voor de stemmen (voor de drie zetels, maar verder... Op vergaderingen, zelfs van de „jeugdkiesverenigingen", ben je niet welkom, vragen hoor je niet te stellen, laat staan dat je lid zou kunnen worden." En een ander: „De RPF bedrijft christelijke politiek, doet dat op een aansprekende wijze en niet zo extreem als de SGP."

Voor een aantal speelt ook het „starre vasthouden aan art. 36" een rol, met name het punt van de godsdienstvrijheid. Om nog eens te citeren: „Ik stem RPF, want vasthouden aan art. 36 zoals de SGP dat wil, kan niet in een demokratie. Je moet of kompromissen durven sluiten, of niet in de politiek gaan."

3. Veel jongeren aarzelen in hun keus:

„Op dit moment zou ik SGP stemmen, maar dat wisselt regelmatig met de RPF", en: „Ik zal waarschijnlijk SGP gaan stemmen". De keuze wordt dan uiteindelijk gevoelsmatig gedaan: je hoort toch wel SGP te stemmen, of wordt bepaald door een enkel punt: de SGP „diskrimineert" de vrouw.

4. Er blijken ook de nodige misvattingen te zijn, zowel ten aanzien van de SGP als van de RPF. Zo meenden enkelen dat de RPF „een verkorte handhaving van art. 36 voorstaat", art. 36 geschrapt heeft" of „de Drie Formulieren niet erkent". Alle drie beweringen zijn onjuist. Wat wel waar is, is dat beide partijen verschillend denken over art. 36.

Ten aanzien van SGP werd opgemerkt dat deze partij „volgens de statuten het stemmen van vrouwen verwerpt, maar daar in de praktijk liever over zwijgt". En ook hier waren misvattingen over art. 36. Het verschil tussen godsdienstvrijheid en gewetensvrijheid bleek niet altijd duidelijk te zijn.

Tot zover uit het artikel van dhr. Hogendoorn. Hij geeft de visies door van beide partijen op deze materie en sluit af met een eigen visies (voor dc SGP). Ik vond zijn artikel zoveel interessants bevatten, dat ik niet kon nalaten een deel er van aan u door te geven. Intussen zijn we benieuwd wat genoemde commissie van de SGP te berde zal brengen. Het stemmenverlies liegt er niet om.

Ds. Abma aan het woord

In hetzelfde nummer van „Daniël" komt' een interview voor met de partijvoorzitter van de SGP onder de titel „In het spoor van Daniël". Uit dit'

gesprek lichten we enkele fragmenten.

Heeft het er, wat de praktische politiek betreft, wel eens beter voorgestaan?

Ja, er zijn zeker perioden in de geschiedenis te noemen, waar in het Woord van God een sterk beslag op de overheid legde. In het 17e eeuwse Amsterdam liep de Mozes-en Aaronstraat tussen het stadshuis en de Nieuwe Kerk. De predikanten hebben die straat heel wat keren overgestoken om de vroedschap te vragen maatregelen te nemen ter bescherming van het gereformeerde karakter van de stad. We moeten wel oppassen dat we geen enkele periode gaan idealiseren, want het omgekeerde kwam ook voor: de heren burgemeesters hadden vaak ook aanmerkingen op de prediking. Ze hielden sommige beroepen tegen, enz. Maar ook al zitten we nu in een diep dal, al is de wereld nog zo gesekulariseerd, het gehele volk blijft altijd onderworpen aan de eis Gods.

Ziet u helemaal geen lichtpuntjes?

Nee, eigenlijk niet. Dc laatste restjes van zogenaamd „christelijk Nederland" worden zelfs nog uitgewist. Ik behoef alleen maar te herinneren aan de bede die niet meer aan het einde van de Troonrede mag worden uitgesproken. Ik denk ook aan het gelijkstellen van krematie en begraven, aan de abortuswetgeving. Er zijn voorstellen om het randschrift op de nederlandse munt niet langer in te

slaan. Er zijn eveneens plannen om de aanhef van elke nederlandse wet „Wij Koningin bij gratie Gods", te wijzigen. Men erkent immers Gods heerschappij niet meer.

U had het zoeven over de laatste restjes van christelijk Nederland. Hoe wilt u ons als natie dan nu noemen?

Wel, we zijn eigenlijk een neutrale staat. Dat wil zeggen, dat wc als natie voor geen enkele levensbeschouwing of ideologie kiezen. Maar dat wil de S.G.P. nu juist niet. aksepteren! Zij blijft de regering aanspreken op haar verantwoordelijkheid tegenover Gods getuigenis.

Ik heb wel eens gehoord dat zelfs Groen van Prinsterer de neutrale staat aanvaard heeft.

Prinsterer de neutrale staat aanvaard heeft. Ja, dat is waar. Toen het Groen bleek dat de christelijke staatsschool geen werkelijkheid kon worden, heeft hij het roer radikaal omgegooid en gezegd dat de staat absoluut neutraal moet zijn. Maar ook dat hebben we vanuit zijn tijd te verstaan. Zijn vroegere vriend Van Brugghen wilde de christelijke school aan de ouders. Daarnaast zou er een openbare school moeten zijn, waarin de kindeten werden opgevoed in alle christelijke en humane deugden. Welnee, tegen die „christelijke" deugden heeft Groen geageerd. Wat heeft de staat te spreken over „christelijke" deugden als de Bijbel op de staatsschool niet aanwezig mag zijn? Toen heeft Groen inderdaad gezegd, dat de staat neutraal moest zijn: er hoefde geen verbasterd „christendom" zonder Bijbel bij! Maar we vergeten vaak dat Groen aan het eind van zijn leven het oude theokratische ideaal van een voluit christelijke natie weer aanhing. Welnu, op jonge èn de oude Groen van Prinsterer willen we ons als SGP graag beroepen.

Dominee, heeft de kerk in onze tijd een politieke boodschap?

Als u het schriftuurlijk uitgangspunt aanhangt dat de godzaligheid beloften heeft voor dit en het toekomende leven, dan zult u zelf deze vraag met „ja" moeten beantwoorden. Ik leg even het aksent op: voor dit leven. De kerk heeft zeker een boodschap. In de prediking mag een „politiek" aksent gelegd worden. Dat deden de onder ons bekende oude schrijvers ook. Denk alleen maar aan Smytegelt: wat kon die man de regenten en de leden van de middelburgse vroedschap terechtwijzen. De rechtzinnige predikanten durfden het bijvoorbeeld voor Oranje en tege de frans-gezinde politiek van Jan de Witt op te nemen.

De reformatorische kerken kennen nu de zogenaamde deputaatschappen bij de hoge overheid. Daar zie ie weer iets van de theokratie oplichten. Laten de kerken daar toch meer gebruik van maken. Dat betekent niet dat ze bij elk konkreet punt en bij ieder detail haar stem moet verheffen. Maar wel heeft ze zich wat de hoofdlijnen betreft uit te spreken.

Maar onze vaderen waren soms toch wel degelijk konkreet?

Zeker, en daar zat ook wel eens onheilig vuur bij. Maar om bij het heden te blijven, in het konkrete spreken van de kerk zit vaak een heel groot brok horizontalistisch denken. De kerk heeft zich bijvoorbeeld niet uit te spreken over het voor of tegen van de Navo, ze heeft geen leus aan te heffen als: kernwapens de wereld uit, te beginnen met Nederland. Flet is een bewijs van geestelijke armoede, een ontbreken van de Heilige Geest, als de kerk zich wel druk maakt om allerlei politieke obstakels te bekritiseren, maar geen woord van waarachtige vermaning en troost heeft te spreken vanuit Wet' en Evangelie. Daarom zou ik weigeren als ik ergens vanaf een kansel zou moeten bekendmaken dat de klassis waartoe die gemeente behoort, het regeringsbesluit om die en die scheepswerf geen steun meer te verlenen, ernstig betreurt. Dit behoort een kerk niet te zeggen.

Tot zover de woorden van ds. Abma, die we van

harte kunnen beamen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen