Het bezoek van de Paus
Nederland gaat zich gereedmaken om in mei 1985 de paus te ontvangen. Johannes Paulus II, die de geschiedenis wel zal ingaan als „de reizende paus". Hoe het toegaat bij zo'n pauselijk bezoek, daarvan hebben we voorbeelden te over. Versieringen, erepoorten, bloementapijten, juichende, bijna hysterische mensenmassa's. Alles tot meerdere glorie van deze ene mens die zich „stedehouder van Christus" en „aller knechten knecht" noemt, maar zich intussen bijna Goddelijke eer laat welgevallen.
Zullen we straks in ons eigen land ook dat weerzinwekkende bedrijf en deze Godslasterlijke tonelen moeten aanschouwen? De paus die uit het vliegtuig stapt en allereerst de
vaderlandse bodem kust... Een roomskatholieke vrouw zei met brabantse humor: „hij mag wel oppassen, want overal is de grond vergiftigd".
Ds. H. j. Hegger had er in zijn Open Brief aan de paus een andere visie op:
• „Straks komt u met uw bekende theatrale gebaar ook de Nederlandse grond kussen. U denkt daardoor onze sympathie te winnen. U vergist zich. Bij velen zal dat grote weerzin wekken. Want wij kennen de geschiedenis. Onze vaderlandse bodem is doordrenkt met het bloed van de martelaren, de slachtoffers van de door uw voorgangers — allemaal onfeilbare „heilige Vaders" — opgerichte en in stand gehouden Inquisitie. En praktisch elke bodem die u tot nog toe gekust hebt, heeft het bloed gedronken dat vergoten is in opdracht van de „plaatsbekleders van Christus op aarde"! Dat bloed roept tot de hemel om wraak."
Een protestantse natie?
Hier ligt inderdaad het knelpunt. Het onoverkomenlijke bezwaar tegen het pauselijk bezoek. Een bezwaar dat veel ernstiger is dan dat dit bezoek miljoenen gaat kosten. Wat overigens ook erg genoeg is. Wanneer we bedenken hoeveel mensen in onze wereld broodgebrek lijden, hoeveel kinderen er dagelijks sterven van de honger, dan zou dit geld, dat uitgegeven wordt alleen maar om een mens te verheerlijken, zoveel beter besteed kunnen worden.
Maar afgezien daarvan, ons volk heeft vier eeuwen geleden een worsteling met Rome gekend op leven en dood. Onze vaderen aarzelden niet de bekende woorden uit de Openbaring aan Johannes op Rome toe te passen: het grote Babyion, de moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde. En ik zag dat de vrouw dronken was van het bloed der heiligen en van het bloed der getuigen van Jezus" (Openb. 17 : 5 — 6). Door die lange en bange worsteling heen is Nederland een protestantse natie geworden. Een Gereformeerde kerkstaat naar het model van Génève. Dat de paus dit land komt bezoeken, dat kan alleen maar doordat ons land dat protestantse karakter heeft verloren. Als „bevriend staatshoofd" zal hij ontvangen worden door onze Koningin en onze regering. Alsof hij niet de pretentie heeft behalve staatshoofd ook Christus' plaatsbekleder op aarde te zijn...
Vertegenwoordiging van de kerken?
Uiteraard zal de paus ook tijd uittrekken om met vertegenwoordigers van andere Nederlandse kerken te spreken. Het moderamen van de Generale Synode van de Gereformeerde Kerken had daar weinig moeite mee: het heeft meteen c-en afvaardiging toegezegd. Is dat misschien de consequentie van Kuypers berucht geworden uitspraak dat „wij stoelen op één en dezelfde wortel des geloofs met Rome"?
Het Hervormde moderamen heeft kennelijk méér aarzelingen. Leeft er in brede kringen in onze vaderlandse kerk toch nog enig besef van de onoverbrugbare kloof tussen Rome en de Reformatie? Ik verdenk er dr. Mooi van dat hij het is geweest die de listige voorwaarde heeft bedacht: pas wanneer uit de plaatsing van de zetels blijkt dat Rome de protestantse kerken als „gelijkwaardig" beschouwt, dan wil het moderamen een afvaardiging overwegen. A. J. Klei heeft er in TROUW van dinsdag 4 december al de draak mee gestoken...!
Laat het Hervormde moderamen zich geen illusies maken. De paus zal wellicht erg vriendelijk doen, maar Rome is de alleenzaligmakende kerk en zij blijft dat. Als het zo te pas komt zal de paus de vertegenwoordigers van de protestantse kerken wel aanspreken als „broeders en zusters", maar volgens de officiële Rooms-Katholieke leer zijn en blijven ze afvalligen en ketters, voor wie maar één weg begaanbaar is: de weg terug naar Rome.
Men zou er een lief ding voor over hebben wanneer het moderamen van onze Synode kort en goed de uitnodiging zou afwijzen. Het heeft bij de paus van Rome totaal niets te zoeken. Een ontmoeting met hem die zich „stedehouder van Christus op aarde" noemt is niet alleen verraad aan de Reformatie,
maar vooral miskenning van de enige Zaligmaker, Jezus Christus.
Want als ik goed ben ingelicnt is het niet mogelijk de paus anders aan te spreken dan met „Heilige Vader". Welnu, dat is lijnrecht in strijd met wat Christus ons heeft geleerd: gij zult niemand o.p aarde uw vader noemen, want Eén is uw Vader, namelijk Die in de hemelen is" (Matth. 23 : 9).
Wanneer het erfgoed van de Reformatie ons lief is, dan willen we niets te maken hebben met dit pauselijk bezoek. Integendeel, dan zou er van de kerken die uit de Reformatie zijn voortgekomen en zich met de naam „Gereformeerd" tooien, een vlammend protest moeten uitgaan tegen dit mensverheerlijkende en Godonterende bedrijf.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 december 1984
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 14 december 1984
Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's