Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

reisverhaal

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

reisverhaal

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

Waar zag ik dat eerder? Een vraag die je jezelf op reis vaak stelt. In dit geval gebeurde het op een eiland in de Atlantische Oceaan. Tegen de kust van Afrika. Molens. Van die ronde stenen dikkerds, in het wit, zoals onze korenmolens, die ze in menig dorp nog in ere houden. Maar ook metalen contructies, die onze weide landschappen boven peil houden. Ik denk dan maar niet aan die éne in Jeruzalem verdwaalde molen van Montefiori. Kennelijk heerlijkheid van andere landen dezer wereld ingebracht in het zo niet nieuwe, wel vernieuwde Jeruzalem. Nee, op Kreta zie je ze. Lustig draaiend in het dal van Lasithi. Om water naar boven te halen en de vallei wonderlijke vruchtbaarheid te verschaffen. Weliswaar begint de glorie te vergaan; moderne techniek kan het beter en maakt minder afhankelijk van de natuur. Op Kreta ja. Niet eens zoveel noordelijker, maar wel in de Middellandse Zee. Hier houden we ons zoveel westelijker op. Temidden van de Oceaan.

Maar ze spreken ons wel aan. Tenslotte zijn wij een volk van molenaars. Worstelend om niet in het water onder te gaan. Hier kwelt men zich om vruchtbaar vocht boven de grond te krijgen. Zo zijn er dingen die over grote afstanden eilanden verbinden. Die toeristen: uit andere regio's iets vertrouwds bieden voor het oog. Iets eigens.

Eens golden deze Canarische eilanden als oorden van ongekende natuurlijke vruchtbaarheid. Eilanden van de gelukzaligen. De dichter Homerus verhaalt van de Elyzese velden, waarheen de uitverkorenen werden gezonden om geluk te genieten in streken waar geen winter heerste. Een andere schrijver uit de oudheid prijst de tuin der Hesperiden in de omgeving waar Atlas het hemel gewelf schraagt. Tenslotte nog de grote Plato als getuige opgeroepen. Hij memoreert het ten gevolge van vulcanische uitbarstingen verzonken werelddeel Atlantis, waaraan de Oceaan de naam te danken heeft. Nu, het vulcanische vuur gloeit nog na, en de landschappen vertonen sporen van huiveringwekkende pracht waar explosies en lavastromen huishielden. Zijn; de zeven eilanden restanten van een zesde werelddeel?

Vanhier ondernam in 1492 betrekkelijk kort voor dé Reformatie, Columbus zijn ontdekkingsreis om een nieuwe wereld, althans een nieuw werelddeel te ontdekken. Zo vormt dit handjevol eilandjes omspoeld door de golven van de grote Oceaan' 'n merkwaardig verbindingsteken tussen vage verre oudste tijden en het felle kunstlicht van de allernieuwste wereldgeschiedenis. Met zijn rusteloze vloed' van ontdekkingen tot de ondergang erop volgt. Eilanden tussen wieg en graf van heel het menselijk geslacht.

KOL-OMMETJE

Deze nieuwe tijd van onvermoeibaar ontdekken ontwierp een heel nieuwe theorie van de ondergang van Atlantis. Het zou een binnen-Middellandse Zee gebeurtenis geweest zijn. Een kolossale eruptie van de vulcaan van Santorini benoorden Kreta. Zo zijn we opnieuw, voor de tweede keer, op dit eiland aangeland. Deze uitbarsting zou plots — als in één uur — de trotse beschaving van Kreta hebben vernietigd. Magnifieke paleizen naar voren ineengestort en naar de kust meegesleurd. Je zou er Openbaring 18 op kunnen nalezen. Wie zal zeggen of verre herinneringen aan deze catastrofe naglanzen in het op Patmos aanschouwde visioen?

Waar zagen we eerder? Waar hoorden we tevoren? Nog komt men in dit begunstigde klimaat voor vakantieparken namen tegen als Eldorado en Paradiso. Maar beschavingen vergingen, werelddelen voor gelukzaligen verzonken. Nieuwe werelddelen werden ontdekt, culturen werden ontwikkeld. Er is geen nieuws onder de zon. Is er iets, waarvan je zeggen kunt: Dat is echt helemaal nieuw? Echt nieuw? Authentiek?

Die nieuwgeboren kinderkens dan? Die naar de belofte een nieuwe hemel en een nieuwe aarde verwachten. Ook een nieuw Jeruzalem. Versierd als een bruid. Nedergedaald uit de hemel. De gelukzaligheid zal toch aardser zijn dan wij vaak geneigd zijn te denken.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 april 1985

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's

reisverhaal

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 5 april 1985

Gereformeerd Weekblad | 16 Pagina's