Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

wanneer ik, op mijn legersteê

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

wanneer ik, op mijn legersteê

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

KOLOMMETJE

Pasgeleden gebeurde het, toen ik net op bed lag, dat ik... Maar daarover de volgende keer. Wanneer tenminste niks zich ertussen wringt. Dan wordt het een volgende maal.

Nu gaan wij voor beter begrip eerst het hebben over neerliggen en zich nederleggen. Er is een hele woordenschat om over te brengen dat wiji te ruste gaan of gegaan zijn. „In Morpheus' armen" is er bijvoorbeeld één van. Voor sommige personen is het vinden van de rusthouding een ganse ceremonie met uitvoerig ritueel. Voor dat alles wat nodig is en wat nodig kan zijn ligt waar het liggen moet en staat waar het hoort te staan en alles een en andermaal is geconitro-Ieerdi en tenslotte het licht uitfloept — zo al — en vaak nog enkele malen aan en uit knipt, is geruime tijd verstreken. Het zijn bekende verschijnselen uit de verzorging van bejaarden. Maar ook voor mensen die in het leven 'zitten' of 'staan' heeft het een aantal voeten in de aarde. Meer dan in doorsnee voor diegenen onder ons die plegen te 'liggen'. De militairen van hoog tot laag. Liggen is voor dezen een typische veilige en voor aanval en verdediging doeltreffende houding. En als de tijd daar is, duiken zij in bed. Maar al die waardigheidsbekleders, regeerders en rechtsprekers, is het op zichzelf reeds een moeilijk voorstelbare gedachte dat zij van zittende in liggende houding overgaan. Het doet iets af van hun hoogheid. Overigens bestaat ook de staande magistratuur, zij die aan onze rechterhand staan. Die mogen echt een parate houding aannemen evenals de verkondigers. Het is dat niets menselijks hun vreemd is, doch een rustende positie is voor hen nauwelijks toelaatbaar. Onder zeil gaan is dan ook moeilijk in te denken wat hen betreft. In ieder geval moet het met enige plechtigheid gepaard gaan. Spreken van zich ter ruste begeven is een passende uitdrukking. Zo vergaat het de zittende knechten en de staande dienaren. Salomo's hofhouding, zoals wij weten.

En het geschiedde te dien dage, als Eli op zijn plaats nederlag. Dat lezen wij in 1 Samuël 3. Het kan aan mij liggen, maar steeds wanneer ik deze tekst lees, denk ik: eindelijk. Wie zal zeggen hoeveel er gebeuren moest eer het zover was. Er staat trouwens bij dat Eli's ogen begonnen donker te w r orden. Uit het verder verloop krijgen wij bovendien de indruk dat het niet ongewoon was dat gedurende de nacht Eli wel eens zijn jonge toegewijde helper riep gedurende de donkere nacht of bij het ochtendgloren, wanneer het tijd werd om de lamp Gods te doven.

Eli was immers een heel end in de negentig en hij zat overdag — denk ik zo — meestentijds met zijn hoge leeftijd op de stoel. Wanneer dan na noodzakelijke hand-en spandiensten Eli tenslotte nederlag, kwam het ogenblik dat „ook Samuël zich had nedergelegd".

Het gaat om dagelijks weerkerend gebeuren. Ik schreef: eindelijk. Eindelijk na veel geschik en geplooi. Vooral bij het ouder en ouder worden heeft de tijdvergende verrichting iets van het eenmaal neerliggen, waarna geen opstaan volgt. Elke dag is een kleine eeuw en een mensenleventje op zichzelf. De morgenstond met zijn dauw verbeeldt de jeugd, maar de avond de ouderdom, die wegglijdt in de nacht waarin niemand werken kan.

Te ruste. Dan maar wachten of de slaap wil komen. Niet voor ieder is de slaap zo toeschietelijk. Of ligt het ook aan mensen zelf? Evenals sommigen zeggen: bekering moet komen en anderen, gevarieerd getoonzet, wij mensen moeten tot bekering komen. De manier van uitdrukking verraadt dikwijls onze 'ligging'.

Overigens voor Samuël was het: „Toen kwam de HEERE en stelde Zich daar". Samuël — lezen wij — kende de HEERE nog niet; van Eli's zonen — staat er eerder — dat zij de HEERE niet kenden; en van Eli gold waarschijnlijk dat het erop ging lijken dat hij de HEERE niet meer kende.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 november 1985

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

wanneer ik, op mijn legersteê

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 november 1985

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's