Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

KLEINE KRONIEK

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

KLEINE KRONIEK

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Over het huisbezoek

lir verscheen onlangs een bock 'Huisbezoek' van dc hand van ds. H. Hofman, predikant bij de Gereformeerde Gemeenten in Kalamazoo, In de Verantwoording vertelt ds. Hofman hoe dit bock lot stand is gekomen. Om inzicht te krijgen in het functioneren van het huisbezoek in dc Gereformeerde Gemeenten hield hij op een huishoudelijke vergadering van de Bond van Vrouwenverenigingen een enquête ever het huisbezoek. Hij vroeg ook aan verscliilicnde ambtsdragers in het land hun gedachten over het huisbezoek op papier te zetten. De resultaten van een en ander bracht ds. Hofman tot de conclusie dat bezinning over het huisbezoek dringend nodig. is. Naar twee kanten, naar die van de ambtsdragers èn naar de kant van de gemeente. In dit boek stelt de schrijver aan de orde hoe het is èn hoe het moet.

Ik ben getroffen door de eerlijke manier waarop ds. H'jfman de problematiek in zijn gemeenten rond dc praxis van het huisbezoek aan de orde stelt. Er wordt niets verbloemd of toegedekt of met vrome termen weggeduwd. Dit boek laat ons binnenshuis zien, aldus ds. Hofman.

Er is uiteraard veel in dit boek dat sterk gebonden is aan de kerkelijke praktijk binnen de Gereformeerde Gemeenten. Ambtsdragers in bijv. de Hervormde Kerk krijgen ook nog met de nodige andere vragen te maken: randkerkelijkheid. lauwheld in meeleven. Toch vond ik ook veel vergelijkbare situaties, juist ook in de geestelijke problematiek die op het huisbezoek nog aan de orde komen, ook onder ons. Uit één hoofdstuk ('Dc inrichting van het huisbezoek') licht ik twee fragmenten.

Voorbereiding van de ambtsdrager

Ds. Hofman geeft aan hoe de ambtsdrager zich dient voor te bereiden op het huisbezoek. Ik citeer:

„Maar het eerste begin is wel voor dc ambtsdrager om thuis de knieën te buigen en de Heere te vragen om Zijn leiding en om de wijsheid die van boven is. Zonder de Heere kunnen we niets doen. Het schijnt vreemd en overbodig om daar op te wijzen. Maar dat is niet zo vreemd als het lijkt. Er zijn agenda's die voor de hele dag van uur tot uur gevuld zijn. Maar weinig of in het geheel is er geen tijd uitgespaard voor het gebed.

Daniël knielde drie tijden daags op zijn knieën voor het open venster naar Jeruzalem. We kunnen het in ons dagelijks leven zo druk hebben en ook in het ambtelijk leven dat vve voor het gebed geen lijd hebben.

Dat is ook opdracht voor hen die huisbezoek ontvangen. Als we over regels spreken voor het huisbezoek, dan moet dit tenminste regel één zijn. Dat is een regel voor weerskanten. Het zou al veel gewonnen zijn als deze regel gebruikt werd. De Heere wil Zich verheerlijken in de weg van de verhoring van het gebed.

Dan gaat het er niet om, om in een oppervlakkige zin een gezellige avond te hebben, maar dat dc Heere beiden een gezegende avond geeft. Een ander belangijk punt is ook, dat de ambtsdragers ervan doordrongen moeten zijn dat zij dc leiding hebben. We mogen niet op bezoek gaan met de gedachte, we zullen wel zien hoe het loopt." Tot zover het eerste citaat.

Stilte en luisteren

Ds. Hofman snijdt de problematiek aan van de 'stiltes' die vallen tijdens het huisbezoek. Maar roept ook op tot de 'luisterhouding' van de ambtsdrager. Ik citeer opnieuw een fragment.

„Dat is inderdaad pijnlijk voor weerskanten, als je merkt dat een gesprek niet mogelijk is. Als er met ja of nee geantwoord wordt of nog erger, alleen maar door het hoofd te bewegen. Zulk een stlite werpt geen aangename vrucht af, wel dat beide partijen na afloop met schuldgevoelens worden geplaagd. Ik herinner me zulk een „gesprek". Mijn mede-ouderling vroeg op een gegeven moment: zeg me eens eerlijk mevrouw, hebt u soms voorgenomen om vanavond niets te zeggen.' Ik vond het een woord op zijn pas gesproken.

Stilte; tussen woord en wederwoord moet een bepaalde tijd liggen, zodat het gesproken woord verwerkt kan worden. Stilte kan veroorzaakt worden door verlegenheid. Vooral als er meerderen bij elkaar zijn. Ouders willen niet weten voor hun kinderen wat er in hen omgaat. Dat is vaak ook zo met jongeren die niet zo gemakkelijk spreken

als hun ouders en broers of zussen erbij zijn. En daarom zegt men dan maar niets of het hoogst noodzakelijke. Toch zullen we moeten proberen om die verlegenheid te overwinnen.

Stilte in een gesprek kan ook veroorzaakt worden, omdat men elkaar eenvoudig niets (meer) te zeggen heeft. Ik denk dat dat veel voorkomt. De gemeenschap is versteend en een droge levenloze vorm is overgebleven. Er is geen belangstelling en geen wezenlijk meeleven meer.

Het is alles plichtmatig en zonder kontakt. De vrucht daarvan is de konklusie: het hoeft voor mij niet meer. Er is ook een stilte in het gesprek, die veroorzaakt wordt door het echt samen zijn. Het één van hart en zin zijn. Dan wordt er van weerskanten geluisterd en gesproken, ieder op zijn tijd, en dat zijn ook woorden op zijn pas.

Dan geeft de een zich en de ander „komt binnen". We moeten er van uitgaan, dat we elkaar nog niet kennen, zolang we nog niet samen hebben durven zwijgen. Dat is geen pijnlijke stilte, maar dat is de stltie die groeit op dc bodem van vertrouwen.

Daar geurt de plant van de onderlinge liefde en verbondenheid aan elkaar. Daar smelten de harten ineen. Daar wordt het Woord van Christus vervuld: waar twee of drie in Mijn Naam vergaderd zijn daar ben Ik in het midden van hen. Dan zijn wc onder de indruk van de tegenwoordigheid Gods. Dan geven we antwoord aan de Heere, en dan zijn we gezanten van Christuswege.

Dat zijn de werkingen van Gods Geest, waar we om moeten smeken cn voor moeten danken. Dan gaat de tijd voorbij zonder dat we er erg in hebben en dan zeggen we: het was goed aan die plaats te zijn geweest, want de Heere was in ons midden. Is dat vandaag ook nog te bereiken? Jawel.

Hoe? Door niet alleen de deur van ons huis open te zetten, maar ook de deur van ons hart, dcor te komen zoals we zijn. Door in de eerste plaats bij ons zelf te beginnen om de vaak moeilijke situaties bij het huisbezoek te veranderen. Er is een bedding waardoor de Heilige Geest werkt. We blussen en bedroeven de Geest als we onszelf afsluiten en de ander niet toelaten in ons leven.

Uit wat gezegd is volgt essentieel voor het gesprek is dat er zowel gespreken als geluisterd wordt. Luisteren valt ons vaak veel moeilijker dan spreken. Luisteren is ook een zeer creatieve daad. Wie werkelijk weet te luisteren, opent als het ware het hart van de ander en maakt het haar of hem mogelijk om te spreken.

Een werkelijk aandachtige, naar de ander toegewende, luisterende houding, kan mensen die sedert jaren verstard en in zichzelf opgesloten waren, bevrijden uit hun isolement. Luisteren veronderstelt een openheid en onbevangenheid ten opzichte van de ander. En dat is niet denkbaar zonder eerbied, liefde en geduld.

Het veronderstelt ook vooral een niet alleen maar horen wat er in woorden gezegd wordt, maar een luisteren naar wat achter die woorden ligt. Woorden zijn immers maar een inadequate vertolking van wat eigenlijk de ander bedoelt te zeggen, achter de woorden worden vaak gevoelens vertolkt. We kunnen elkaar ook missen, ondanks een woordenstroom die we over elkaar uitgieten. Dat zijn in werkelijkheid hulpeloze gesprekken."

Slot

Met instemming hebben we dit sympathiek geschreven boek gelezen en van de inhoud kennis genomen. Het is eenvoudig en duidelijk geschreven. Met veel goede raadgevingen voor ambtsdragers die wekelijks de kudde Gods bezoeken. Soms met vreugde, soms ook met teleurstellingen. Nogmaals, het is afgestemd op de situatie in de Gereformeerde Gemeenten. Toch blijft er veel verwants te lezen over. Een geschenktip voor ambtsdragers. Ze kunnen leren hoe in verschillende kerken dezelfde moeilijkheden voorkomen op het huisbezoek. Wat dat betreft is het in de Gereformeerde Gemeenten niet veel beter dan onder ons.

Naar aanleiding van: ds. H. Hofman, Huisbezoek. Een handreiking voor ambtsdragers en gemeente. Uitg. De Banier, Utrecht, 107 pag. Prijs ƒ 22, 50.

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 7 februari 1986

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's

KLEINE KRONIEK

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 7 februari 1986

Gereformeerd Weekblad | 12 Pagina's