Paulus' vrienden

Phoebe

Deze Phoebe of Febé is waarschijnlijk een Griekse geweest. Ze was een vrouw van stand. Het verhinderde haar niet „dienares en zuster" te zijn van de „niet vele edelen naar het vlees".

Kenchreeën, een havenplaats op ongeveer 272 uur van Corinthe verwijderd, was haar woonplaats. Corinthe had twee havens. De ene heette Lecheum, de andere, die in het oosten aan de Saronische golf lag, heette Kenchreeën. Men zou kunnen zeggen dat Kenchreeën een filiaalgemeente van Corinthe was.

In Romeinen 16 : 1 en 2 wordt deze Griekse vrouw door Paulus genoemd „onze zuster" n.1. in Christus. Door het geloof in Christus is er in de Gemeente tussen de geslachten gelijkheid gekomen. Niet in deze zin, dat alle verschil tussen man en vrouw in kerk, staat en maatschappij zou zijn verdwenen, maar wel zó, dat de vrouw geestelijk met de man gelijk staat wat de zaligmakende genade aangaat.

Door het geloof zijn Jood en Griek, dienstbare en vrije, man en vrouw één in Christus. Paulus, die zelf ongetrouwd bleef, achtte de vrouw hoog. Zijn houding tegenover haar was positief, ridderlijk en broederlijk.

Paulus noemt Phoebe zijn zuster. Hij noemt haar ook: „een dienares der gemeente, die te Kenchreeën is".

In de „Korte Verklaring der Heilige Schrift" werd door dr. J. A. C. van Leeuwen en na diens overlijden door dr. D. Jacobs, de brief aan de Romeinen vertaald en verklaard. In die verklaring wordt gesteld, dat wij bij „dienares" aan een bepaalde ambtelijke functie moeten denken. Het zou het oude voorbeeld van een „gemeente-diacones" zijn geweest.

Anderen delen die mening niet. Zij zeggen dat de Statenvertaling terecht het woord „diakonos" in de Griekse tekst in Romeinen 16 : 1 niet heeft vertaald door „diacones", maar door „dienares". Er moet volgens hen meer gedacht worden in de richting van „behulpsel" of „helpster" in het algemeen, zonder ambtelijke zin.

De kanttekeningen op die Statenvertaling zeggen dat Phoebe was: „óf een der diakonessen, die de zieken verzorgde, óf, hetwelk waarschijnlijk is, die de Gemeente diende in het ontvangen en herbergen van de verjaagde Christenen en ook van de Apostelen en leeraars".

In de eerste brief aan Timotheüs wordt gesproken over een weduwendienst, die ingeschakeld werd bij de dienst der barmhartigheid. Wat Phoebe deed, kan niet beter verwoord worden dan met wat Paulus van die weduwen verwachtte... zij herbergde gaarne; ze waste de voeten der heiligen; verleende de verdrukten genoegzame hulp en betrachtte alle goed werk.

Ze was een christin, die haar liefde tot de Heere betoonde in daden van liefde en barmhartigheid. Zo mocht zij een goede kracht zijn in de gemeente, die er op uit ging om de behulpzame hand te bieden en die voor velen een „voorstandster", een beschermvrouw was, ook voor Paulus. Paulus beveelt Phoebe bij de christenen in Rome aan. Ze moeten haar ontvangen „in de Heere" d.i. als gelovige en op een manier , .de heiligen waardig". Ze moeten haar bijstaan in iedere zaak. waarin zij hun hulp mocht nodig hebben.

Vanuit Corinthe schreef Paulus zijn brief aan de Romeinen. Hij kent de stad aan de Tiber niet. Wel weet hij, dat ook daar een gemeente is, een kring van gelovigen, die hij gedeeltelijk bij name, gedeeltelijk persoonlijk kent. (bijv. Aquila en Priscilla). Hij weet ook, dat die gemeente in verschillende huizen vergadert. Hij gedenkt zijn broeders en zusters op vaste gebedsuren en zou zo gaarne hun enige geestelijke gave meedelen tot versterking van hun geloof.

De apostel heeft een nieuw arbeidsveld op het oog. Van meetaf zijn de gedachten uitgegaan naar Rome. (Handelingen 19 : 21). Ook daar wil Paulus het evangelie verkondigen. (Romeinen 1 : 14, 15). Reeds vele malen en van over lange tijd had hij naar Rome willen paan, maar hij was tot nu toe verhinderd geweest dat voornemen uit te voeren. (Romeinen 1 : 9—13, 15 : 22). Nu echter heeft hij zijn evangelisatie-arbeid in het oosten voltooid. (Romeinen 15 : 19). Hij heeft geen plaats (om te arbeiden) meer in deze gewesten, (vers 23).

Paulus heeft in de gehele oostelijke helft van de landen om de Middellandse Zee geevangeliseerd. Het moment is daar dat hij in het westen hoopt te gaan prediken. Rome is de hoofdstad van een wereldrijk, de machtige keizersstad! Welke kansen als hij daar als de „apostel der heidenen" persoonlijk het evangelie mocht verkondigen! Ja, zijn heilige ambitie gaat nog verder: Spanje! Daar in dat land. waar nog geen evangeliedienaar de voet zette, zou hij eindigen. Hij wacht slechts een gunstige gelegenheid af.

Vanuit Corinthe schrijft hij een brief aan de gemeente van Rome. Dit introductieschrijven dient om zijn komst en arbeid te Rome voor te bereiden.

Maar... hoe moet die brief in Rome komen? Van de posterijen kon hij geen gebruik maken want de totstandkoming van die dienst lag nog in ver verschiet. We! had keizer Augustus een postdienst ingesteld. maar uitsluitend voor staatszaken. De koeriers die deze staatspost uitvoerden konden op vastgestelde pleisterplaatsen langs de hoofdwegen van paard verwisselen. Op deze manier werd het kontakt tussen de senaat in Rome en de militaire bevelhebbers in afgelegen gebieden onderhouden. Dan was er ook nog een koeriersdienst vanwege de pachters der belastingen in de Romeinse provincies.

Maar van geen van beide diensten kon Paulus gebruik maken. Zijn brief, met zo grote liefde en met zo heilig vuur geschreven, lag gereed. Wie zal hem van Corinthe naar Rome brengen? Dan verneemt hij, dat Phoebe zich gereed maakt voor een particuliere reis naar Rome. Dankbaar maakt Paulus van de gelegenheid gebruik en geeft de brief met Phoebe mee.

Daar gaat ze scheep, het waardevolle pakje in de hand. Is er ooit kostbaarder schat vervoerd geworden over de blauwe golven van de Middellandse Zee dan deze brief? Een brief die Luther genoemd heeft: „Het allerzuiverste evangelie, het dagelijks brood der ziel".

Een brief die een zo klare uiteenzetting geeft van de leer der zaligheid en in haar voorstelling van het evangelie van God tot verlossing door het geloof in de Heere Jezus Christus, moegestreden harten heeft getroost en bemoedigt, ja, gebracht tot de jubel over Gods weergaloze zondaarsliefde.

Hoe zal Phoebe er over gewaakt hebben, toen ze in Puteoli uitstapte na een lange, ongemakkelijke reis. Eindelijk geeft ze de brief in Rome af in de trouwe handen van Aquila en Priscilla, die de eersten zijn die Paulus groet. Welk een zegen heeft deze brief daarop verspreid eerst in de gemeente te Rome! En daarna! Hij heeft Augustinus en Luther en zovelen na hen, de weg gewezen tot Christus: „de rechtvaardige zal uit het geloof leven".

Phoebe's naam staat in Romeinen 16 boven aan. Welk een gewichtige plaats neemt ze in, in het leven van Paulus en in dat van de christelijke kerk. Want de brief aan de Romeinen, door haar zo zorgvuldig overgebracht, werd een zegen over de gehele wereld. Eér aan de gedachtenis van deze vrouw die met zovele anderen behoorde tot de vriendenkring van de geliefde apostel, die 7.0 groot vertrouwen in haar stelde.

B.

H. H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen