Zwemmen zonder kurk

„Maar gij, wees wakker in alles, lijd verdrukkingen; doe het werk van een evangelist, maak dat men van uw dienst ten volle verzekerd zij. Want ik word nu tot een drankoffer geofferd en de tijd mijner ontbinding is aanstaande". 2 Tim. 4 : 5, 6

Nuchterheid

We zitten middenin de laatste woorden die Paulus aan zijn medebroeders en opvolger Timotheüs heeft geschreven. Een vermaning tot getrouwheid. Een aansporing tot standvastigheid. Blijf in wat u geleerd is. Predik het Woord. Let op de dwaalleer. Mensen zullen daarop afgaan. De gezonde leer zullen ze niet langer verdragen. „Maar gij, wees wakker in alles..." Eigenlijk staat er: wees nuchter. Wie zich de voorgaande woorden nog even in herinnering brengt, begrijpt de oproep tot die nuchterheid. Mensen zullen voor zich leraars gaan zoeken die toegeven aan hun behoefte aan het sensationele, het pikante. Voorgangers die op die zucht van de mensen weten in te spelen, zullen veel aanhang verwerven. Maar gij, blijf bij dat alles nuchter. Blijf die je bent. Laat je hoofd niet op hol brengen. Laat je ziel niet verleiden op een spoor dat niet naar het Woord is. Blijf die je bent. Wees nuchter. Blijf buiten de roes van de mensvergoding. Houdt het zicht op het Woord alleen. Predik hèt Woord. En laat u dan de minachting maar welgevallen die u daarover ten deel zal vallen. Maar gij, wees wakker in alles. Wakkere dienaars heeft de Kerk nodig. Wachters op Sions muren. Attent op de tijd waarin de Kerk leeft. Wakend aan haar poorten. Opdat geen vijand de stad verstore. Dat geen waarlijke noch vrome duivel de gemeente Gods op sleeptouw neme van haar ankers vandaan. Wees wakker in alles. Niet maar naar één kant. De wachter op de muur kijkt maar niet alleen van de muur vandaan in de wijde verte. Maar hij ziet ook naar binnen, naar achter de muren van de stad. Het gevaar dreigt ook van binnenuit. Lauwheid en traagheid, bluswerk waardoor de Geest Gods wijkt, christencentrische prediking in plaats van Christocentrische Woordbediening. Dienaar Gods, wees wakker en nuchter. Laat geen roes van welke aard ook u van het fundament afvoeren.

Heb er maar gerust moeite en strijd voor over: lijd verdrukkingen. Ook al eerder heeft Paulus zijn jongere medestrijder ertoe aangespoord verdrukkingen te lijden als een goed soldaat van Jezus Christus. In de dienst van Christus staan is geen plekje in de luwte van het strijdgewoel om stilletjesweg woorden te spreken. Het is strijden onder de banier van Koning Jezus. Ze hebben Hem gehaat, ook ons gaat het haat niet voorbij. Verdrukkingen. Ze hebben te maken met Christus, met Zijn Woord, met het staan in Zijn dienst. We hoeven die verdrukkingen niet te zoeken of op te roepen. Indien gij lijdt als gij zondigt en daarover geslagen

wordt, wat lof is dat? Maar genade is het wie lijden mag om Gods wille! Ga ze dan maar niet uit de weg. We zijn ertoe gesteld.

Volle dienst

„Doe het werk van een evangelist..."

Evangelist is aanduiding voor een bepaalde dienst. Naar aangenomen wordt gebruikt voor mensen die zich in dienst stelden van de verbreiding van het evangelie omdat ze daar uitnemende gaven voor hadden ontvangen. Wel, daarin lag het voornaamste van Timotheüs' werk: evangelist zijn. Het ligt voor de hand aan te nemen dat er behoorlijk veel geweest zijn in de tijd van Paulus, de opbouwperiode van de gemeente. Mensen die het tot hun 'werk' rekenden om het Evangelie te verkondigen. Om boodschappers te zijn van de zeer goede tijding aangaande Jezus Christus. Het blijkt dat Timotheüs en ook Titus naast deze evangelie-arbeid ook hebben gedoopt en aan gemeenten, leiding hebben gegeven.

Doe het werk van een evangelist. En: „maak dat men van uw dienst ten volle verzekerd zij..." Het woord 'diakonia' wordt hier gebruikt. In dat woord ligt o.a. besloten het Goddelijke karakter van het werk. Men doet zulk een dienst niet op eigen initiatief of eigen kracht, maar als door God geroepen en gedreven. Zorg er voor, is Paulus' vermaan, dat je deze dienst tenvolle volbrengt. Deze dienst moet geheel en al tot zijn recht komen. Laat je bij de uitoefening ervan door niets tegenhouden, laat niets je daarbij in de weg staan. Vervuld worden ten volle, staat er letterlijk. In zijn gehele omvang en met alle konsekwenties heeft deze dienst zich te voltrekken. We zien Paulus staan vlak vóór zijn levenseinde. Hij is gebonden en veroordeeld. Hij acht niet op zichzelf maar wel op Christus en de voortgang van Zijn werk. Zijn opvolger is Timotheüs en hij laat niet af deze op het hart te binden: ga door met de gezegende dienst van het Evangelie. Laat niets je van het pad van het Evangelie afvoeren. Zie niet om je heen, maar zie naar omhoog. Wijd hart en ziel aan Jezus' zaak in kerk en wereld. Je kan zeggen: dit is het laatste woord geweest van de grote voortrekker in de evangeliedienst, een woord aan Timotheüs maar in hem aan allen die in deze dienst mogen staan: vervul uw dienstwerk tenvolle. Houd u daar mee bezig en laat verder alles maar varen! Doe het werk van een evangelist.

Einde nabij

Nu begint de apostel duidelijk zijn naderend einde aan te kondigen. Hij leeft erbij dat het God zal behagen hem elk moment weg te nemen. „Want ik word nu tot een drankoffer geofferd..." Vandaar de vorige dringende vermaningen. Mijn tijd is bijkans voorbij. Nu moet u het straks zonder mij verder doen. „Nu is het tijd dat gij voor u zelf tot een leermeester en vermaner zijt en begint te zwemmen zonder kurk: pas op dat men niet iets door mijn dood in u veranderd ziet" (Calvijn).

We kunnen zeggen dat met het heengaan van Paulus het zogenaamde apostelloze tijdperk aanbreekt. Maar dat mag de Kerk niet met een onvruchtbaar heimwee vervullen. Integendeel, ze heeft er zich op in te stellen. Bovendien is er het fundament van apostelen en profeten waarop mag worden voortgebouwd. (Smelik).

Opmerkelijk de manier waarop Paulus zijn verscheiden aankondigt: ik word tot een drankoffer geofferd. Sommigen zien daarin een aanduiding van het gewelddadige karakter van Paulus' dood. Hij vergelijkt zijn sterven met een offerhandeling. En dan nader met een plengoffer. In de vorm van wijn werd zulk een plengoffer bij het spijsoffer gevoegd en bij het brandofferaltaar uitgegoten. Daarin lag versymboliseerd dat de oorsprong en bestemming van alle gaven bij God ligt. Zo wordt door Paulus zijn dood ook gezien en beleefd. Zijn leven wordt als een offer uitgegoten in de dienst van en tot de eer van God. Zij die hem doden hebben daar wrede bedoelingen mee. Maar die bedoelingen zijn niet doorslaggevend. Voor de apostel zelf ligt het doel, de zin van zijn sterven in het zichzelf overgeven aan zijn Heere. „Uit dit alles spreekt zijn onwrikbaar geloof in de zin van het leven èn van de dood. , Geen noodlotsstemming, nog veel minder wanhoop, maar zekerheid van in dienst van zijn Heere te sterven en door Hem ook in zijn dood aangenomen en aldus bewaard te worden, vervult zijn hart" (Ridderbos).

Ik word nu tot een drankoffer geofferd... Hij spreekt in de tegenwoordige tijd. Ook de voorbereidingen tot het sterven . die de vijand aan het treffen is, hoort voor Paulus' al bij die overgave. Al eerder heeft de apostel op dergelijke wijze over zijn sterven gesproken. „Ja, indien ik ook tot een drankoffer geofferd worde over de offerande en bediening uws geloofs..." (Filipp. 2, 17). Sterven is geofferd worden aan God, tot Zijn eer. Paulus' sterven mag winst heten primair voor Christus Zelf. Christus wordt door de Zijnen zo hoog geschat, dat men bereid is zichzelf voor Hem te geven. Dat moet de vijand iets te zeggen hebben. Maar ook de broeders. Als het staan voor Christus' zaak de 'grote' Paulus vrijwillig en blijmoedig de dood doet ingaan, geeft dat de broeders moed om voort te strijden. Christus is in nood en dood voor ons Zijn volk oneindig goed en groot.

Sterven is overgave. Rijk als dat nog mag gebeuren. Nu laat Gij uw dienstknecht henengaan in vrede. Als het mag zijn in de volle zekerheid van het geloof. In de zekerheid van het eeuwige leven. In de vaste hoop op de erfenis Gods. Daar gaat wat van uit. Dat laat een spoor na. Dat trekt aan tot die God van Wie zelfs de dood niet vermag te scheiden.

En dan de begeerte van de apostel: de tijd van mijn ontbinding is aanstaande. Ontbinding is losmaking. Calvijn ziet hierin een vast bewijs van de onsterfelijkheid van de ziel. „De dood is niets anders dan een verhuizing van de ziel uit het lichaam".

Ook in een andere brief sprak hij zó over zijn sterven: hebbende begeerte om ontbonden te worden en met Christus te zijn; want dat is zeer verre het beste (Fil. 1, 23.) Ontbinding, losmaking. Beelden die hierbij te binnen schieten zijn: het losmaken van de ankers van een schip van de haven. Het opbreken van de tent voor vertrek. Ontbinding, afvaart, opbreken. Paulus sprak elders van het gebroken worden van de tent van het lichaam. De tijd van mijn vertrek is aanstaande. De tijd. Dat is Gods tijd. Zo mag hij dat beleven. Het is niet te vroeg omdat zijn einde gewelddadig zal zijn. Want ook die vijanden zijn in Gods hand. Ze kunnen zich buiten God niet roeren noch bewegen. De tijd van mijn ontbinding is aanstaande. Rustig en kalm mag de apostel zich daaraan overgeven. Zijn laatste maatregelen treffen, zijn laatste instrukties geven, zijn laatste woorden schrijven. Het doodvonnis voor ogen. Maar... niets kan hem scheiden van de liefde Gods in Jezus Christus. Het is een afvaart naar veilige haven, naar de haven der behoudenis. Veilig strand voor het oog.

Sterven wordt zo een daad en geen lot. Geen verdwijnen maar een verschijnen voor God in Sion. Het is slechts een verandering van plaats en van toestand, geen ondergaan in het niets. Zalig de doden die in de Heere sterven, van nu aan.

C. a. d. IJ.

J. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen