KLEBNE KRONIEK

AIDS

Een naam voor een schokkende ziekte die bijna iedereen kent vanwege de ruime publiciteit er aan gegeven. In het le nummer van de tweede jaargang van het tijdschrift 'Kontekstueel' wijdt ds. G. H. Abma (Gouda) er de Kroniek aan. Hij schrijft eerst kort over het begin van deze wijdverbreide ramp:

„Het is een hele mond vol. Acquired Immunity Deficiency Syndrome. Afgekort tot het letterwoord 'aids' roep het bij ieder de nodige associaties op. Wie weet niet dat het gaat om een zeer bedreigende ziekte? Enige kennis van zaken mag ons verhinderen om de mond voorbij te praten.

Een droevig relaas

De eerste patiënt werd begin 1981 in het ziekenhuis opgenomen. Dat was in de Amerikaanse stad Los Angels. De man was voordien altijd goed gezond geweest. Opeens werd hij geveld door een vreemde ziekte: koorts, droge hoest en een weinig alledaagse longontsteking. Geen enkele therapie mocht baten. Na enkele maanden is hij gestorven. Kort daarop werden meerdere jonge mannen met hetzelfde ongebruikelijke ziektebeeld opgenomen. Het waren de eerste signalen van een vreselijke ramp. Na enkele jaren moeten we spreken over een internationaal gezondheidsprobleem van de eerste orde.

De onbekende ziekte werd een jaar later ook in ons land gekonstateerd. Het veroorzaakte grote verwarring in Amsterdamse homo-kringen. Men vroeg zich verbijsterd af: waarom is deze epidemie juist binnen de groep homoseksuele mannen uitgebroken? De seksuele overdraagbare virusziekte blijkt zich echter snel te verbreiden bij sterk wisselende kontakten. Vandaar. Het betrof evenwel de voorbode van wat de rest van de Nederlandse bevolking te wachten stond. We hebben bij aids niet te maken met een specifieke homo-ziekte, zoals morbide grappenmakers dachten. Weliswaar kwam door de verruiming van de seksuele moraal aids eerst vooral bij homoseksuelen voor, maar door de toenemende promiscuïteit onder de heteroseksuelen sloeg aids ook bij het andere deel van de bevolking toe. In onze tolerante samenleving werd ongeremd seksueel verkeer, als ook vrij gebruik van drugs geproklameerd. Daarvoor moet thans de tol betaald worden."

Ethische benadering

Ds. Abma wijst dan op de verschillende benadering in allerlei landen als het gaat om de bestrijding van Aids. In ons land komt men niet verder dan het advies: safe sex. Men roept niet op tot monogame relaties zoals b.v. wel in Zweden gebeurt. Kennelijk kan dat niet meer in onze maatschappelijk klimaat. Ds. Abma wijst er dan terecht op dat het voorkomen van aids samenhangt met een sexueel gedragspratroon dat vanaf de 60-jarcn steeds meer geaccepteerd is geraakt. We zitten met de vrije sexuele moraal niet op de goede weg. Het gaan in de weg van Gods geboden alleen is heilzaam. De bisschoppen in ons land, aldus ds. Abma, hebben terecht gesteld dat voor het probleem van de aids niet het condoom de oplossing is, maar een gewijzigd sexueel gedrag. Hij schrijft dan verder over de taak van de kerk ten opzichte van de lijders aan deze kwaal en hun omgeving. Ik citeer nu het slot van ds. Abma's lezenswaardige artikel:

..In dit verband lijkt het goed te verwijzen naar wat ds. Hans Joachim Albrecht uit Spangenberg schreef in Evangelische Kommentare. Deze predikant werpt de vraag op hoe Jezus zou staan tegenover iemand die aids heeft. Het antwoord laat zich gemakkelijk uit het nieuwe testament aflezen. In de dagen van de Heere Jezus kende men de verschrikkelijke ziekte van de melaatsheid. Tegenwoordig spreekt men van lepra. Dit betrof een besmettelijke, maar toch niet ongeneeslijke ziekte. Er was een soort meldplicht. De priesters namen de verplichte test af bij degenen, die verdacht werden te zijn aangedaan met de melaatsheid. Bij een positieve uitslag wist de patiënt waar hij zich aan moest houden. Dat was niet bepaald een opwekkend perspektief. Het wordt allemaal tot in details beschreven in Leviticus. Een melaatste werd uit de samenleving gebannen. Opdat de anderen de besmettelijke ziekte konden mijden, moest de stakker steeds roepen: onrein! onrein!

Opvallend is dan ook dat de Heere Jezus Christus veelvuldig ontmoetingen heeft gehad met melaatsen. In het evangelie lezen we hoe Christus de hand uitstrekte en de melaatse aanraakte, terwijl Hij sprak met gezag: Ik wil, word gereinigd. Een uitermate belangrijk voorval! Door het

aanraken van de melaatse heeft Christus een taboe doorbroken. Hij zocht kontakt met een geinfecteerde persoon, die buiten de samenleving gebannen was. Daaruit: kunnen wij zien hoe we moeten omgaan met degenen, die ziek of besmet zijn. De Heere Jezus leert ons mededogen. Hij roept op tot hulp verlenen.

Het is te vrezen, dat de aidspatiënten de paria's van onze moderne maatschappij worden en net zo een behandeling krijgen als de melaatsen in vroeger eeuwen. Na een vrij agressieve campagne in Engeland gaf driekwart van de Britten te kennen, dat naar hun besef aidspatiënten in speciale ziekenhuizen moeten worden behandeld. Éénderde der bevolking is van oordeel, dat de lijders aan die vreselijke ziekte helemaal uit de samenleving verwijderd dienen te worden. De helft oordeelde dat door strenge wetgeving de bewegingsvrijheid der homoseksuelen aan banden gelegd moet worden. Drie-kwart van de Engelsen vond het van belang, dat aidspatiënten streng gestraft moeten worden als ze nog seks bedrijven.

Een straf van God?

Wanneer we een religieuze duiding aan het gebeuren willen geven, dan lopen we altijd de kans geweldig onchristelijk bezig te zijn. Centraal staat daarbij de vraag: Moeten we aids zien als een oordeel van God over een zondige levenswandel? Of ook: Hebben we te maken met een apocalyptisch signaal? Progressieve smaakmakers wijzen natuurlijk elke suggestie in deze richting met verontwaardiging van de hand. Een journa 1 -list van het dagblad Trouw is met dergelijke vragen verrassend snel klaar. 'Godsdienstfanaten zien er zelfs een eindafrekening in: de Heer' roept ons tot de orde, ons galgemaal duurt hooguit een paar decennia.

Heel wat beschaafder klinkt het uit de mond van de wetenschappers: de ernstige epidemie van de afgelopen vijftig jaar. Wie meer of minder beweert, hangt een geloof aan' (14-2-87). In een van oorsprong christelijke krant is het fanatisme tegen een geloofsovertuiging kennelijk het grootst. Over beschaving behoeven we dan nog niet te praten.

De vragen naar schuld mogen niet verdrongen worden. Is aids een straf van God over een seksueel losbandig leven? Ten diepste komt zo een oeroude kwestie op klemmende wijze terug. Door alle eeuwen is gevraagd: is ziekte een straf voor begane zonden? Gemakkelijk overschrijden we hier een bepaalde grens. Sommige mensen weten zo pijnlijk nauwkeurig mee te delen hoe God zijn straffen uitdeelt. Het is geraden hier terughoudend te zijn. Laten we ons oordeel niet met het oordeel van God vereenzelvigen. Als de HEERE zou straffen naar onze zonden, dan zou Hij ons allemaal van de aardbodem moeten wegvagen. Wie durft een aidspatiënte te veroordelen, alsof die door het gericht van God getroffen is vanwege zijn persoonlijke zonden? Aids is wel een moderne geslachtsziekte die het gevolg is van vrij seksueel verkeer, dat lijnrecht indruist tegen de verordeningen van God. Er zijn meerdere ziekten die in direkt verband met een bepaalde levenswijze kunnen staan. Door overmatig roken is het mogelijk dat je longkanker krijgt en wie veel drinkt loopt grote kans op een leveraandoening. Maar is aids zo een straf voor homo's en drugsgebruikers? Je kunt de akelige ziekte ook krijgen buiten je schuld om. Na bloedtransfusie bleken immers mensen seropositief te zijn.

We moeten wel tot de slotsom komen, dat thans de rekening gepresenteerd wordt van de vrije seksuele moraal. Aids is een oordeel over de levensstijl, waarin de normen van God niet in acht genomen worden. Laat niemand van de christenen de indruk krijgen, dat er wordt ingespeeld op de angst voor aids om zo allerlei seksuele taboes te kunnen propageren. Het gaat in de christelijke ethiek om het positieve effect van het gehoorzamen aan de wetten van God. Door het een ruïne in de wereld. Iedere catastrofe kunhet verachten van de geboden des HEEREN woedt nen we op die manier zien als een vingerwijzing van God. Het gaat daarbij de HEERE niet om onze ondergang, maar ons behoud."

Tot zover dr. Abma in 'Kontekstueel'. Wie dit artikel in z'n geheel wil lezen of belangstelling heeft voor dit nummer kan terecht bij S. Goverts, Prof. Van der Waalslaan 13, 2251 GH Voorschoten, tel. 01717 - 3244.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen