Door het geloof heeft Noach de ark toebereid

BIJBELSTUDIE

„Door het geloof heeft Noach, door Goddelijke aanspraak vermaand zijnde aangaande de dingen, die nog niet gezien werden en bevreesd geworden zijnde, de ark toebereid tot behoud van zijn huisgezin; door welke ark hij de wereld heeft veroordeeld en is geworden een erfgenaam van de rechtvaardigheid, die naar het geloof is". (Hebreeën 11:7)

De derde geloofsgetuige, bij name genoemd, is: oach. De , , prediker der gerechtigheid" (2 Petrus 2 : 5). Van hem lezen we in Genesis 6, dat hij was , , een rechtvaardig en oprecht man in zijn geslachten", alsook dat hij, , wandelde met God" (Gen. 6:9)! Als zodanig was hij een lichtgestalte in de geestelijke duisternis van zijn tijd. Zoals bekend, leefde hij in de dagen voor de zondvloed. In de dagen, waarvan Gods Woord getuigt, dat , , de boosheid des mensen menigvuldig was op de aarde en al het gedichtsel van de gedachten van zijn hart te allen dage alleenlijk boos" (Gen. 6 : 5). In Noachs leven echter schitterde de genade van God. Temidden van het kromme en verdraaide geslacht van zijn dagen mocht hij schijnen als een helder licht. Als een man, die in oprechtheid wandelde met z'n God en die dwars tegen de geest van zijn tijd in z'n God ootmoedig vreesde.

Door Goddelijke aanspraak vermaand

Onze brief haalt echter één aspect uit zijn le- ven in het bijzonder naar voren, nl. de bouw van de ark. Met als doel de Hebreeën, maar ook u en mij te laten zien, hoe juist in die arkbouw de waarachtigheid van zijn geloof helder aan het licht trad. Immers: , , Door het gelóóf heeft Noach, door Goddelijke aanspraak vermaand zijnde aangaande de dingen, die nog niet gezien werden en bevreesd geworden zijnde de ark toebereid".

Letten we op de achtergrond, zoals Genesis 6 ons die tekent, dan is duidelijk: od heeft Zijn knecht op klare wijze ingewijd in de dingen, die Hij voornemens was te doen. Op welke wijze die inwijding is geschied, blijft verborgen en is daarom ook niet van belang. Wel, dat Noach uit Gods eigen mond de aangrijpende boodschap vernam: , Het einde van alle vlees is voor Mijn aangezicht gekomen; want de aarde is door hen vervuld met wrevel; en zie. Ik zal hen met de aarde verderven (...). Want Ik, zie Ik breng een watervloed over de aarde om alle vlees, waarin een geest des levens is, van onder de hemel te verderven; al wat op de aarde is, zal de geest geven" (Gen. 6 : 13, 17).

Zo is Noach , , door Goddelijke aanspraak vermaand aangaande de dingen, die nog niet gezien werden... "! Letterlijk staat er: hij heeft van Godswege instruktie ontvangen. God wijdde hem in in het huiveringwekkende oordeel, dat de mensheid wachtte. Let wel: er was van dat oordeel nog niets te zien. Het zou nog 120 jaar duren, voordat Gods stormvloeden daadwerkelijk zouden komen. Denk het u in: nog meer dan een eeuw! En toch: door Goddelijk aanspraak vermaand van de dingen, die nog niet gezien werden, heeft Noach geloofd...! Onvoorwaardelijk boog hij voor het woord, dat God tot hem sprak.

Dat bleek allereerst uit het feit, dat hij , , bevreesd" geworden is. Het grondwoord wil aangeven, hoe z'n hart vervuld is geworden met diepe eerbied voor God. Hij heeft die Gods openbaring niet in twijfel getrokken, of in de wind geslagen, of ermee gespot, zoals zijn tijdgenoten en zoals velen in onze dagen. Nee, hij heeft haar in heilige huiver ontvangen. Er onder gebogen. Er , , Amen" op gezegd. Uw doen is rein. Uw vonnis gans rechtvaardig. En tegelijk is hij naarstig gaan arbeiden aan de Weg, die God hem ter ontkoming wees: de bouw van de ark. En daarom: , , Door het ge-'öö/heeft Noach, door Goddelijke aanspraak vermaand van de dingen, die nog niet gezien werden en bevreesd geworden zijnde, de ark toebereid..."!

Op klare wijze straalt zo in Noachs leven de aard van het waarachtige geloof. Het waarachtige geloof leeft immers niet bij het zichtbare, evenmin bij dat wat m'n verstand kan berekenen, of bij wat mensen zeggen en denken. Nee, het leeft bij het Woord Gods! Daar richt het zich op. Dat houdt het voor absoluut betrouwbaar. Daar laat het het leven door bepalen en sturen en zo is het , , een vaste grond der dingen, die men hoopt en een bewijs der zaken, die men niet ziet" (vs. 1). Door het geloof in het Woord Gods wist Noach met meer dan wetenschappelijke zekerheid: et oordeel komt! Maar door datzelfde geloof had hij ook vaste grond voor de hoop, dat er voor hem en z'n huis in de ark behoud zou zijn. En dat zette hem aan om met vaste hand te gehoorzamen aan het Goddelijk bevel: , Maak u een ark van goferhout..." (Gen. 6 : 14).

Ook wij

Is dit geloof ook het onze? Immers, ook wij zijn door Goddelijke aanspraak vermaand aangaande de dingen, die nog niet gezien worden. Ingewijd in datgene, wat God voornemens is te doen. Dat ook de bedoeling, waarin wij leven zich haast naar het einde. Dat - als de maat van de ongerechtigheid vol geworden is - opnieuw de vloeden van Gods toorn de aarde zullen treffen. Niet in de vorm van water, maar in de vorm van vuur. Wanneer wij net als Noach deze Godsopenbaring waarachtig geloven, dan weten ook wij met meer dan wetenschappelijke zekerheid: Het oordeel komt. Vuurvloeden zullen heel deze oude bedeling in vuur en vlam zetten.

Bovendien, net als tóen zal God ook dan gericht oefenen. Christus zal komen op de wolken van de hemel om te oordelen de levenden en de doden en als Rechter van hemel en aarde recht doen aan allen. Hij zal Zijn schapen uit het oordeel verlossen en tot Zich nemen in de eeuwige heerlijkheid. Maar de bokken, allen, die zich ten einde toe tegen Hem verhard hebben, zal Hij in de vuurgloed van Zijn toorn doen omkomen en hen verwijzen naar de poel, die brandt van vuur en sulfer.

Deze Godsopenbaring mag ook ons wel met heilige vrees vervullen, zoals we dat lezen van Noach; , , En bevreesd geworden zijnde..."! Nee, hier is niet bedoeld van vrees, die ons van God doet wegvluchten. Maar een vrees, die ons in alle ootmoed voor Hem doet buigen. Die ons vervult met heilig ontzag voor Zijn rechtvaardig oordeel, maar die ons tegelijk ook één en al oor en hart doet zijn voor de weg, die God ons ter ontkoming wijst. Kortom, deze vrees heeft alles te maken, met wat elders genoemd wordt: de vreze des Heer en...! Een vrees, die ons het kwade doet haten en vlieden en ons naar God en Zijn wil doet vragen.

God vermaant u aangaande de toekomende dingen. Niet om alsnog uit het leven te halen, wat er in zit. Niet om dat vreeswekkende maar snel van u af te schudden en over te gaan tot de orde van de dag, zoals het geslacht in Noachs dagen (vgl. Mt. 24 : 38—39). Maar opdat u zich zoudt benaarstigen om net de Ark binnen te gaan. De Ark van eeuwig behoud.

De ark toebereid

Bevreesd geworden zijnde heeft Noach de ark toebereid. Voor het natuurlijk verstand was zulk een bouw: dwaasheid. Wie bouwt er nu een ark midden op het vaste land? En dan een ark van zulke afmetingen? Het heeft Noach niets anders dan spot en smaad opgeleverd. Maar Noach heeft gehandeld , , door het geloof"! Met zijn door de Geest gescherpte bhk zag hij, hoe de dammen van Gods lankmoedigheid en geduld op doorbreken stonden. Hoe de watervloeden van dood en verderf met bruisend geweld kwamen aanstormen. Zeker, het zou alles nog 120 jaar duren. Maar in het gelóóf zag Noach het alles reeds als realiteit voor zich en dat dreef hem tot stipte gehoorzaamheid aan Gods bevel om de ark te bouwen.

Voor u en mij geldt: ij behoeven door Gods genade geen Ark van behoud meer te bouwen. Zij is reeds gebouwd. God Zelf heeft haar in gereedheid gebracht in de zending van Zijn Zoon. Onze Ark is Christus en Zijn verzoenend lijden en sterven. Het is de gekruisigde, opgestane en ten hemelgevaren Zaligmacer. In Hem is er ontkoming tegen de toekonende toorn. Hij alleen is , , een Verberging tejen de wind en een Schuilplaats tegen de /loed" (Jes. 32 : 2). En... de deur van deze \rk staat ook vandaag nog altijd open!

Gelooft u werkelijk, dat God de zonde itraft? Gelooft u werkelijk, dat het laatste geicht komt? Gelooft u werkelijk, dat er dan ilechts in Christus behoud is en redding? O, lat we ons dan haasten en spoeden om ons le­venswil! Heden verkondigt Hij het u: , , Ik ben de Deur, indien iemand door Mij ingaat, die zal behouden worden"! Behouden in de Ark der verlossing. Behouden door het volbrachte werk van Hem. Behouden omdat de baren en de golven van Gods toorn Hém hebben getroffen, zodat allen, die door het geloof deze Ark mogen binnengaan, het tot hun eeuwige verwondering uit Gods eigen mond mogen vernemen: , , Ik zal nooit meer op u toornen, noch op u schelden, zegt de Heere, uw Ontfermer. Want Mijn toorn is afgewend". Dan bent u veiHg, eeuwig veihg in de Ark des behouds.

Dat is niet alleen voor uzelf van het allergrootste gewicht, maar ook voor uw huisgezin. Want, zo vervolgt onze brief: Noach heeft die ark mede toebereid tot behoud van zijn , , huisgezin"! God sprak Noach als gezinshoofd aan en als gezinshoofd ging Noach zijn gezin voor in de bouw van de ark. En zo is de godsvrucht van Noach ook ten zegen voor zijn vrouw, zijn zonen en schoondochters. Samen met hem mochten ze de ark binnengaan. Samen met hem waren ze in de ark veilig tegen Gods watervloeden. Zeker, genade is geen erfgoed. Ook de onheilige Cham gaat mee de ark in. Desalniettemin, uit heel de Schrift blijkt: hoezeer wil de Heere gezinsmatig, d.i. verbondsmatig werken. Hij bezoekt de zonde tot in het derde en vierde geslacht, maar doet barmhartigheid aan duizenden dergenen, die Hem liefhebben en die Zijn geboden onderhouden.

De wereld veroordeeld

Ondertussen, ging van Noachs arkbouw een zegenrijk getuigenis uit naar zijn gezin, naar het goddeloze geslacht van zijn dagen was het een veroordelend getuigenis: , , Door welke ark hij de wereld heeft veroordeeld en is geworden een erfgenaam van de rechtvaardigheid, die naar het geloof is"! M.a.w.: die ark, waaraan Noach 120 jaar bouwde, vormde één grote aanklacht. Er ging de prediking van uit: het oordeel komt. God zal recht doen en alle goddeloosheid bezoeken met Zijn rechtvaardige toorn en dan zal er nergens anders behoud zijn dan alleen in deze ark. Noach heeft dat in alle klaarheid de spotters uit zijn dagen voorgehouden. En dat in woord en daad. Niet voor niets noemt Petrus hem , , een prediker van de gerechtigheid". Door welke ark hij de wereld veroordeeld heeft.

Zo is de levende Kerk van Christus uiteinde- lijk toch het geweten van de wereld. Ook vandaag. Schuilend in de Ark des behouds, daarvoor levend en daarvan sprekend, gaat er een veroordelend getuigenis uit naar allen, die nog los van Christus en buiten Christus hun weg zoeken. Vandaar ook alle vijandschap, die telkens weer tegen Christus' Kerk losbreekt. Maar hoeveel spot en smaad ook, dat alles weegt toch niet op tegen de heerlijkheid, die God de Zijnen bereidt. Het geslacht van zijn dagen mocht Noach bespotten, in de weg van het geloof is hij toch niet minder geworden dan een , , erf genaam van de rechtvaardigheid, die naar het geloof is"!

Een erfgenaam van de rechtvaardigheid. Een, , erf genaam". Dit woord sluit van meetaf alle verdienstelijkheid uit. Een erfenis immers kun je niet verdienen. Die valt je slechts uit vrije beschikking van de erflater ten deel. Het is dan ook een erfenis, die voortvloeit uit de rechtvaardigheid, die , , naar het geloof is". Letterlijk: overeenkomstig het geloof. Bedoeld is: voortkomend uit en behorend bij het geloof.

En dan zullen we ook hier weer moeten denken, aan dat geloof, dat in zijn gerichtheid op het Woord Gods helemaal rust in de beloofde Zahgmaker. Dat geloof vervulde het hart van Abel. Dat geloof doortrok het leven van Henoch. En datzelfde geloof stempelde ook het bestaan van Noach. In de beloofde Zahgmaker mocht ook Noach, de zondige Noach, toch rechtvaardig zijn voor God. Met God wandelen en zo genade vinden in de ogen van de Heere en in de ark behoud vinden voor zich en zijn huisgezin.

Aan die in Christus geschonken gerechtigheid zat echter ook een erfenis verbonden. Daarbij mogen we allereerst denken aan het feit, dat hij dwars door het gericht heen erfgenaam werd van de oude, gereinigde wereld. Na de vloed opende de Heere God voor hem de ark en lag de gereinigde wereld als een erfenis voor hem.

Maar... niet als een blijvend bezit. Want hier was nog altijd de zonde, de gebrokenheid, de vloek. Nee, de tijdelijke erfenis, die hij uit pure genade uit Gods hand ontving was een teken en profetie van de eeuwige erfenis, die hem straks zou geworden. Bij zijn sterven mocht hij reeds in de Heere ontslapen. Maar straks - op de dag van Christus - zal ook Noach dwars door het laatste vuurgericht heen de volle erfenis ontvangen: niet een stuk grond op deze oude aarde, maar een plaats op de nieuwe aarde, overkoepeld door de nieuwe hemel.

En die erfenis staat uit voor allen, die door Woord en Geest onderwezen, de Ark der verlossing mochten binnengaan. Van al de Christgelovigen geldt: ze zijn erfgenamen van de rechtvaardigheid, die naar het geloof is en daarmee van de eeuwige erfenis. Hoezeer ook vervolgd, bespot, miskend en vertreden, het gaat voor hen toch aan op de eeuwige erfenis. Die erfenis Ugt vast. Daar kan niemand meer bij. Op Gods tijd zal ze in alle heerlijkheid worden geopenbaard. Johannes mocht er op Patmos een glimp van opvangen: , , En ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde"! Daar is de strijd gestreden. Daar de vreemdelingschap vergeten. Want daar, daar zijn we in het vaderland.

M.

L.W.Ch.R.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen