Professor Wisse (4)

KERKGESCHIEDENIS

Wisse wisselt van kerk...

De ontwikkehngen in de Gereformeerde Kerken baarden Wisse steeds groter zorg. De bevindelijke prediking werd er, volgens Wisse, meer en meer gemist. Ook tegen de leer van de* veronderstelde wedergeboorte had hij grote bezwaren. Volgens hem was er gevaar, dat velen zich voor de eeuwigheid zouden vergissen, i Kon hij wel in de gereformeerde kerken blijven? Die vraag bracht hem in grote strijd. Hij' bad om de weg te mogen zien, die hij moest gaan. Na veel strijd viel de beshssing, met de gereformeerde kerken te breken. , , In diep ernstige zieleworstehng met de Heere", aldus Wisse in zijn Memoires, , , ben ik tot mijn uitreddingsbesluit gekomen”.

In november 1920 bedankte hij als lid en uiteraard ook als predikant. Het werd hem toegestaan een afscheidswoord te spreken. Dat gebeurde op zondagavond 21 november. Begrijpelijk dat de kerk geheel gevuld was. Van alle kanten waren de hoorders gekomen. Niet alleen dat de trap naar de kansel vol hoorders zat, maar velen moesten teleurgesteld naar huis terug. Ze konden er niet* meer bij. Psalm 4 het 7de vers was de preekstof: , , Velen zeggen: wie zal ons het goedeli doen zien? Verhef Gij over ons het ücht Uwjj aanschijns o, Heere". Toespraken bleven ach-^ terwege.

Wisse verklaarde, dat de verhouding met de kerkeraad van Driebergen en de Gemeente steeds goed was geweest. Velen begrepen het niet of veroordeelden de stap van Wisse. Kerkelijke kopstukken reageerden in kerkelijke en andere bladen. Niet altijd even fijngevoelig. Soms beledigend en lasterlijk. Ds. J. Waterink schreef in de Ger. Kerkbode van Zutphen: „Wij verliezen een begaafd spreker. Een karakter verhezen we in het heengaan van ds. Wisse niet". Hij noemde het voorts onjuist, dat men in de gereformeerde kerken van een bevindelijke preek niets meer moest hebben. Het feit, dat ds. Wisse altijd stampvolle kerken had, ook dan wanneer hij eenzijdig lijdelijk preekte, was daar het bewijs van. In , , De Wekker" noemde ds. J. J. v.d. Schuit het geschrijf van Waterink: , , dat vuile stukje van ds. Waterink uit Zutphen, die als een viswijf van leer trekt tegen ds. Wisse”.

Waarheen zou de weg van Wisse, na zijn uittreden uit de Gereformeerde Kerken, leiden? Dat was de vraag, die velen bezig hield. Wisse voelde zich erg aangetrokken door de Christelijk Gereformeerde Kerk. Hij zocht met deze kerk contact, door zich aan te melden bij de kerkeraad van die kerk in Zeist om als Hd te worden toegelaten. Daarna verzocht Wisse om een classicale vergadering, opdat de weg naar het ambt van predikant in de Chr. Ger. Kerk zou worden ontsloten. Met het gevolg, dat op 13 december 1920, Wisse door de classis Utrecht beroepbaar werd gesteld in de Chr. Ger. Kerk. Drie dagen later, werd Wisse beroepen in Arnhem.

In Arnhem

De kerkeraad in Arnhem was lang niet gemakkelijk. Die naam had hij althans. Maar Wisse heeft er altijd een redelijk goede samenwerking mee gehad. 20 maart 1921 was de bevestiging. Ds. Van der Schuit was de bevestiger. Hij preekte over Johannes 21 : 6a: , Werpt het net aan de rechterzijde van het schip, en gij zult vinden". Intree Wisse met Handelingen 18 : 9—10.

Wisse verklaarde, dat hij allen die hem onteerd hadden of belasterd, in zijn hart vergeving geschonken had.

Ook in Arnhem moest de kerk al spoedig worden uitgebreid. Dat gold al evenzeer voor de kerkeraad. Door overgang van de Gereformeerde Kerk naar de Christelijk Gereformeerde Kerk, nam ook het aantal lidmaten toe. In 1922 kwam er in de kerk electrisch licht.

Ds. Wisse mocht óók in Arnhem met zegen arbeiden. Dinsdag 11 september 1923 was voor Wisse en zijn gezin een feestdag. Hij stond toen 25 jaar in het ambt. Grote belangstelHng van vele zijden, blijkend ook uit de gelukwensen die hem bereikten.

Er werd een bijeeneenkomst belegd, waar ds. J. W. Geels sprak over Psalm 126 : 3: , De Heere heeft grote dingen bij ons gedaan, dies zijn wij verblijd." Ouderhng Van Zoelen vertolkte de gevoelens van kerkeraad en Gemeente. In zijn dankwoord roemde Wisse Gods leiding in zijn leven en beleed de behoefte aan de Borg, ook voor de ambtelijke zonden.

Op een feestelijke samenkomst in Musis Sacrum zei de jubilaris o.m.: , , Ik heb 25 jaar altijd ongewijzigd mogen uitdragen de ouderwetsche, bevindelijke waarheid. En ik ben overtuigd uit de talloze brieven, dat God mij heeft willen gebruiken voor personen uit allerlei kerken, tot eeuwig heil. Dat heeft God gedaan... Dat is de band die mij met tallozen uit andere kerken verbond. Binde God al Zijn kinderen maar samen rondom de ouderwetsche waarheid, tot een levend Christendom in de geloofsverdeeldheid...”

Op 16 september hield ds. Wisse een gedachtenispreek over Genesis 32 : 10. Thema: , Dankbare vernedering onder de weldaden van Gods trouw”.

Punten:1. een bhk rondom, 2. een bhk naar binnen, 3. een bhk naar boven.

In Arnhem schreef Wisse in , , De Wekker" een serie artikelen over het bevindelijk leven. Ze werden later uitgegeven in boekvorm onder de titel: , , De droefheid naar God”.

Utrecht

Na Arnhem werd Utrecht het arbeidsveld van Wisse. Het afscheid van Arnhem was op 22 februari 1925. In Utrecht volgde hij ds. A. M. Berkhoff op. Ds. Berkhoff heeft ds. Wisse in Utrecht bevestigd. Dat gebeurde op 8 maart 1925. De bevestiger preekte daarbij over 2 Petr. 1 : 19. Intreetekst van ds. Wisse was Psalm 71 : 5 en 17.

Het predikant zijn in een stad als Utrecht zag Wisse als een zware verantwoordelijkheid. Het pastoraal bezig zijn van de kerkeraad werd bemoeilijkt door het gegeven, dat men moeilijk aan ouderüngen kon komen. Bij velen ontbrak de vrijmoedigheid, op een benoeming positief te reageren. Maar korte tijd heeft Wisse in Utrecht volledig zich kunnen in- zetten voor het ambtelijk werk. Want reeds op 27 juli 1925 vernam de kerkeraad met schrik, dat hun dominee was benoemd tot lector aan de Theologische School in Apeldoorn. Dat betekende... minder tijd beschikbaar voor het gewone ambtswerk. Er werd een regeling van werkzaamheden opgesteld. De ouderlingen zouden het huisbezoek voor hun rekening nemen. Het ziekenbezoek werd verdeeld tussen ds. Wisse en de ouderlingen.

De notulen van de kerkeraad doen zien, welke zaken in die tijd aan de orde waren. Het gaat o.m. over de noodzaak dat de vrouwen en meisjes de kerkdiensten bijwonen in , , WeI gevoegelijke kleeding; kerkelijk toezicht op een getrouwe kerkgang, ook als het preeklezen is" enz.

Op 13 september 1926 besloot de kerkeraad te doen nagaan of de kerkeraad van de Nederlandse Hervormde Kerk van plan was tot protest aan de Gemeenteraad tegen de wederinvoering van de kermis. Zou dit zo zijn, dan zou men zich daarbij aansluiten, maar anders zou de Christelijk Gereformeerde Kerk apart protesteren.

En op de vergadering van 28 november 1927 reageerde men afwijzend op een verzoek van de Nederlandse Christelijke Radio-vereniging om een geldelijke bijdrage. Wel zou men op de eerstvolgende vergadering van de classis de vraag aan de orde stellen: , , Is radio geoorloofd? "

(wordt vervolgd)

B.

H.H.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen