De Zoon keert in het Vaderhuis

MEDITATIE

„En Jezus, roepende met grote stem, zeide: ader in Uw handen beveel Ik Mijn geest”. Lukas 23 : 46

De Zoon keert in het Vaderhuis weer, na Zijn diepe weg door het vergelegen land. Hij gaat door dieper dood dan die van het berouw. Hij heeft onschuldig geleden. Hij heeft de toorn van God gekend en gedragen. Van welk gewicht de zonde is - niemand is er dan Jezus, Die het weet. Daarom moeten wij het lijden van Christus wél onderscheiden, van het lijden aller heiligen, zegt Luther. , , Want wij moeten weten, dat daarin onze zonden zijn opgenomen". Wij horen Zijn laatste kruiswoord.

Geroepen door Jezus met grote stem

Jezus laatste woord is een kruis-woord. Niet alleen gesproken op het kruis, maar het rust in de waarde van het kruis. Zijn kruisofferande maakt het kruis tot boom des levens.

In goed gezelschap belijden wij met de Dordtse vaderen: , , Deze dood van de Zoon i'an God is de enige en volmaakte offerande, ïn genoegdoening voor de zondaren; van oneindige kracht en waardigheid, overvloediglijk genoegzaam tot verzoening van de zonden der Sanse wereld". Dat maakt het laatste kruis-IWord tot een overwinningswoord.

Lang, al die tijd deed het Lam Zijn mond iet open. En toen Hij begon te spreken, was het niet voor Hemzelf, maar bleek genade uitgestort in Zijn lippen. Zeven bronnen van levend water worden in het heiligdom van Jezus' lijden geopend.

Vanwaar die grote stem, waarmee Jezus roept? Overwinningen worden niet gefluisterd, maar met luide stem gemeld en verteld. Doorgaans kan een stervende slechts laatste woorden fluisteren, en we zijn al dankbaar als we er iets van opvangen. Waar haalt deze stervende Man van smarten de kracht vandaan om zo helder en overal hoorbaar te roepen? Uit Zijn eigen volbracht werk. De grote stem is Hem van de Vader gegeven. Om alle grote monden tot zwijgen te brengen. Zijn laatste kruiswoord overstemt de spottaal, die zo pas nog weerklonk. Hij heeft op God vertrouwd, dat Die Hem nu verlosse. Inderdaad Hij heeft op God vertrouwd en vindt de Vadernaam weer. God zal het geloof van Zijn Zoon niet beschamen. , , Waar is nu Uw God", zeiden ze. Vader, Gij zijt Mijn Vader en Mijn God. Dat is heden Zijn geloofsantwoord. Gods arm heeft roem gedragen. Ieder moet het horen. Het is geen grootspraak van Hem. Het is Godsspraak om de algenoegzaamheid van Zijn offer wereldkundig te maken. Hij spreekt met grote stem, omdat Hij recht van spreken heeft. Achter heel wat grote woorden gaan in de wereld onvermogen en zwakte schuil. Jezus' grote stem vertolkt het Evangelie als een kracht Gods tot zaligheid. Iedereen moet het horen. Romeinen en Joden, vriend en vijand. De Vader in de hemel, de engelen voor Gods aangezicht. De zondaren, die buigen in het stof. Iedereen is ook ver-ant-woordelijk voor wat hij of zij met dit woord zal doen. Geloven of verwerpen.

De Kerk geeft stem aan die grote stem in de verkondiging van het Evangelie. , , God wil dat deze belofte alle volken en mensen, tot welke Hij, naar Zijn welbehagen het Evange lie zendt, zonder onderscheid verkondigd en voorgesteld wordt, met bevel van bekering en geloof".

Dit evangelie, dat luide wordt uitgeroepen plaatst ons op het snijpunt van de levensbesüssing. , , Die dit evangehe niet geloven, op die blijft de toorn van God. Maar die het aannemen en de Zaligmaker Jezus met een waarachtig geloof omhelzen, die worden van de toorn van God en van het verderf verlost en met eeuwig leven begiftigd". Uit de dood van Gods Zoon.

Het laatste kruiswoord is

Door Jezus gebeden in kinderlijk vertrouwen

Jezus' eerste kruiswoord omklemde de Vadernaam. Toen Hij wegzonk in het eeuwig oordeel kon Hij die Vadernaam niet meer over Zijn Hppen krijgen. Geen Vaderhanden hielden hem vast. Geen eeuwige armen waren onder Hem. Nu mag Hij weer Vader zeggen als loon op Zijn volbracht werk. Vader in Uw handen beveel Ik Mijn geest. Met Israels psalmen in de ziel gaat Jezus de diepste donkerheid in. Mijn God, Mijn God, waarom verlaatj Gij Mij? Met een woord uit de psalmen legt Hij Zijn leven af.

Psalm 31 is Hem uit het hart gegrepen. Metf Psalm 31 zien wij Jezus in Zijn Middelaars-, hart. Een bHk in deze Psalm leert ons, dat wurgende handen, moordenaarshanden David omklemmen. In die nood gaan Gods Vaderhanden open en grijpen naar Zijn kind in het donker. Hij kan nog maar één kant uit. In kinderlijk vertrouwen zich aan Vaders handen toevertrouwen. In Uw handen beveel ik mijn geest. Mijn hele bestaan, hart en ziel en li chaam. Dat geeft David de zekerheid: Gij hebt mij verlost Heere, gij God der waarheid. In de smalle kloof van het sterven opent zich de ruimte van Gods Vader hart. Gij hebt mijn voeten doen staan in de ruimte. Mijn tij den zijn in Uw hand. Geloofd zij de Heere, want Hij heeft Zijn goedertierenheid aan mij wonderlijk gemaakt. Méér dan David is hier.

Zijn laatste kruiswoord is een kindergebed-m je. Joodse kindertjes baden het iedere avonds met het hoofdje in moeders schoot of op vaders knie. In uw handen beveel ik mijn geest.

Vader, zegt Jezus Ik ben aan het einde van Mijn lijden. Het is volbracht. Ik leg Mijn leven in Uw handen. Ik weet aan Wie Ik Mij vertrouwe. Ik was in moordenaarshanden. riendenhanden lieten Mij los. Judas' handen randden zich aan het verradersloon. Grijpt em, klonk het allerwege, want God heeft em verlaten. Nu ben Ik aan de avond. Deze ne is in het geloof gestorven. De dood veriest zijn verschrikking. Zijn greep op vlees en eest verslapt, nu éénmaal een Mens op aarde ot God in de hemel het woord des geloofs eeft gesproken. Ik weet me weer als Kind bij , Vader, thuis. Ik leg het offer, de ene en volmaakte offerande, want daaruit bestaat Mijn even, in Uw handen. Zo droeg Hij Zijn geest p aan God. Gaat Hij de dood in om de dood an de dood te worden. Mijn Paastijden zijn n Uw hand. Hij gaat slapen, de slaap des doods in stil vertrouwen op Zijn Vader, tot het blij ontwaken op de Paasmorgen. Hij is onder weg naar de opstanding. Dat is Zijn rust in het sterven. Deze zal geen ver derving zien. Gij eiaakt Mij het levenspad bekend, midden in de dood. Straks juicht de toon en klinkt de stem: Gij hebt Mij verlost Heere, Gij God der waarheid. Alzo is het laatste kruiswoord geen stervenswoord, maar een geloofsuitspraak, en levenslied, een grote stem waardig.

Hieraan mogen alle geloof en hoop van inensen hun kracht ontlenen in leven en in terven. De vrucht van dit kruiswoord is: ik hoef niets van mijn zaligheid in eigen handen te houden. Bovendien Vaders handen zijn handen die niet laten varen wat Zijn hand begon.

Jezus heeft Zijn laatste woord gesproken tot onze onuitsprekelijke troost

Hier mag komen elke verloren zoon en dochter, die zijn knieën buigt. Uw schuld iheeft de Vader op Jezus verhaald. God is om Zijns Zoons Christus' wil mijn God en mijn Vader geworden. Waarbij dient aangetekend te worden dat er geen , , geloof", en geen „hoop" bestand is tegen de dood, dan alleen het geloof in Jezus Christus, Die in onze plaats de geest geeft aan de Vader.

Het is voor u die geen weg meer ziet, geen brug kunt bouwen, om weer tot God te ko--men. Voor u die er weet van hebt. Ik kan zonder U niet leven, Heere. Vader ik heb gezondigd. Hoor naar mijn stem en mijn smekin-»en. O Lam Gods, dat de zonden der wereld wegdraagt, ontferm u mijner. Langs het kruis oopt de weg naar de Vader terug. Keer nochtans weder tot Mij. In Zijn laatste kruiswoord leert Jezus mij Vader zeggen. Wij waren van nature kinderen des toorns, gelijk de anderen. We hebben niets mee om er ons op te verheffen. We hebben alles mee om verloren te gaan. Verstaat u dat? Dat is niet zomaar aangepraat. Voor rechtelozen en goddelozen openen zich Vader armen. Om Jezus' wil. Vader in Uw handen beveel ik mijn geest. Kan dat? Mag dat? Ja, u mag komen met uw verloren leven. Ik kom zoals ik ben. Ik kom niet eigenmachtig, maar op grond van de nodiging van Uw lieve Zoon: Komt tot Mij allen, die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust ge; ven. Het hardste woord voor een niet verbroken zondaar is: Kom. Want dan moet je alles loslaten. Toch verhest u er niets mee. Het hefelijkste woord is voor de verbroken zondaar: Kom. Laat uw antwoord zijn: Denk aan het vaderlijk meêdogen. Heer' waarop ik biddend pleit. Nu zijn er meer benauwde uren zegt Luther, dan het uur van onze dood alleen. De vrucht van Jezus' kruisgebed laat ons ook de Vader zien en doet ons God als Vader kennen, zonder Wiens wil geen haar van ons hoofd kan vallen, en Die alle dingen doet medewerken ten goede, degenen die naar Zijn voornemen geroepen zijn.

En nu de laatste troost. Als ik sterven ga. Stefanus bad het in zijn stervensuur. Luther ontsliep er mee, in zijn Heere en Heiland. En moegestreden kinderen Gods mogen er van zingen. Zij komen achter de Heere Jezus aan. Toen Hij Vader zei, kwam Hij niet alleen.

Iemand schreef: , , Ik zag op weg naar de hemel een grote stoet. En ik vroeg aan de engelen: , , wie zijn dat"? Ze zeiden tot mij: , , dat zijn de profeten van Israël, dat zijn de apostelen van Jezus". En ik dacht: bij dezen hoor ik niet. Toen zag ik een stoet martelaren. En weer dacht ik: daar hoor ik niet bij. Maar toen zag ik me een optocht! Ik zag tollenaren als Levi en de overspelige zondares. Maria Magdalena uit wie zeven duivelen waren geworpen. Ik zag de moordenaar aan het kruis voorop lopen. Toen kreeg ik moed en zei ik: , , met dezen kan ik binnengaan, achter het Lam". Zacht fluisterde ik die grote stem van Jezus na: Vader in Uw handen beveel ik mijn geest.”

Ik volg U zonder schrik door 's afgronds donkere wegen.

Gij leidt mij bij de hand naar het eeuwig Vaderhuis.

Mijn allerlaatste snik zal spreken van Uw zegen;

Mijn allerlaatste blik zal breken op Uw kruis.

H.V.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen