De derde brief van Johannes

BIJBELSTUDIE

1. Inleiding

De afzender

Dat de evangelist en apostel Johannes de schrijver is van deze brief, werd besproken in de inleiding van de tweede brief van Johannes. Ook van de derde Johannesbrief belijden wij, dat hij behoort tot het Woord Gods. , , Wij belijden dat , , dit Woord Gods niet is gezonden noch voortgebracht door de wil eens mensen, maar de heilige mensen Gods, van den Heiligen Geest gedreven zijnde, hebben het gesproken", gelijk de H. Petrus zegt. Daarna heeft God, door een bijzondere zorg, die Hij voor ons en onze zaligheid draagt, Zijn profeten en Apostelen geboden. Zijn geopenbaarde Woord bij geschrift te stellen; en Hijzelf heeft met Zijn vinger de twee tafelen der Wet geschreven. Hierom noemen wij zulke geschriften Heilige en Goddelijke Schrifturen." NGB, art. 1, 3.

2 en 3 Johannes, Heilige en Goddelijke Schrifturen, geschreven en bewaard tot het zieleheil van... zondaren! Hoe weten de gelovigen dit zo vast en zeker? De belijdenis van onze kerk zegt: , , Omdat de Heilige Geest getuigenis geeft in onze harten, dat zij van God zijn; en dewijl (= omdat) zij het bewijs van \ dien bij zichzelf hebben; gemerkt de blinden zelf tasten kunnen, dat de dingen, die daarin voorzegd zijn, geschieden." NGB, art. 1, 5. | Zie ook NGB, art. 1, 7.

De geadresseerde

Gajus, zo heet de persoon aan wie de apostel Johannes deze brief schreef, bij ons bekend als zijn derde. De naam Gajus komt in het Nieuwe Testament nog voor in Hand. 19 : 29 en 20 : 4. Deze Gajus is een Macedoniër, een metgezel van Paulus, afkomstig uit Derbe.

In 1 Cor. 1 : 14 noemt Paulus een zekere Gajus, die door hem gedoopt is. Het is een Corinthiër. Namens deze Gajus groet Paulus de gemeente te Rome, zie Rom. 16 : 23.

De vraag is echter: is Gajus de Macedoniër of Gajus de Corinthiër te vereenzelvigen met de Gajus, aan wie Johannes schreef. Waarom wordt deze vraag opgeroepen? In Rom. 16 : 23 prijst Paulus de gastvrijheid van Gajus de Corinthiër en in 3 Joh. : 5 spreekt Johannes feitelijk hetzelfde uit: ij looft Gajus' getrouwe handelen jegens vreemdelingen. Zie in dit verband vers 8.

Andere uitleggers zijn van mening, dat in 3 Johannes geen sprake kan zijn van Gajus de Macedoniër noch van Gajus de Corinthiër. Het tijdsbestek en de omstandigheden zouden dit uitsluiten. De geliefde Gajus uit vers 1 houden zij voor een man, die onder de prediking van Johannes werd bekeerd.

Een derde groep uitleggers meent, dat in vers 1 sprake is van een presbyter van Efeze. Anderen daarentegen zien in hem een presbyter van Thessalonica.

We zien: veel denkbeelden. De oplossing van dit opgeworpen vraagstuk blijft achterwege. Feitelijk is die ook niet zo belangrijk. Bij monde van Johannes tekent de Schrift ons een vrome, getrouwe, goeddoende man. Johannes weet zich van harte met deze christen verbonden, bemint hem als een trouwe Christus-volgeling en spreekt hem aan met geliefde. De reden van dit geliefd-zijn wordt in vers 5—7 vermeld.

Tijd en plaats

Wanneer en waar Johannes zijn derde brief schreef, blijft onzeker. Zij, die Gajus voor de Corinthiër houden, nemen aan, dat de brief naar Corinthe gezonden werd. Het blijft echter bij gissingen. We kunnen niet anders dan herhalen, wat we hierover schreven in de inleiding van de tweede brief: , , Johannes moet al oud geweest zijn en zijn tweede brief in het jaar 91 of 92 na Christus geschreven hebben. De taalkundige overeenkomst tussen 2 en 3 Johannes duidt erop, dat ze kort na elkaar geschreven zijn. Naar men meent, stammen ze uit het laatste tiental levensjaren van Johannes. Gissingen melden Klein-Azië als de streek van schrijven. Alle onzekerheid doet voor ons niets af aan de inhoud, het doel en nut van de brieven."

De vorm

Qua vorm is 3 Johannes een korte privébrief. 2 Johannes heeft wel de vorm van een privébrief, maar we weten niet met zekerheid te stellen of de uitverkoren vrouwe een indivi­du is of een zekere gemeente voorstelt. Er zijn beslist duidelijke overeenkomsten aan te wijzen. Een treffende gelijkenis vinden we in 2 Joh. : 1 en 3 Joh. : 1. Dit geldt eveneens voor 2 Joh. : 12 en 3 Joh. : 13-14. Het is wellicht leerzaam om die overeenkomsten eens naast elkaar te zetten. In zowel 2 als 3 Johannes wordt ons de vreugde van Johannes geschilderd over zijn geestelijke kinderen omdat ze wandelen in waarheid en liefde. We merken tevens op het leed over hen, die daarvan afwijken.

In beide brieven klinkt de vermaning tot waakzaamheid, trouw en navolging van Christus' leer. Wie het goede doet, die is uit Christus. , , En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende." Jac. 1 : 22. Zie het vervolg daarop...

De aanleiding en het nut

Johannes heeft op één of andere wijze kennis gekregen van de christelijke levenswandel van Gajus. Het betreft hier in het bijzonder zijn gastvrijheid. Zie vers 3—6. Deze gastvrijheid dient nagevolgd te worden. Zie vers 7 en 8. De tweede aanleiding is het onchristelijke gedrag van Diótrefes. Zie vers 9 en 10. Dan de derde aanleiding, die we aantreffen in vers 12, de aanbeveling van Demetrius.

Ten aanzien van het nut van de brief noemen we vier facetten. Het eerste facet: we kunnen uit deze brief leren, dat het in de aposto-Hsche tijd gebruikelijk was om het goede te prijzen! In onze tijd iets ter navolging. Zijn er in de gemeente, die in leer en leven de Heere Jezus Christus navolgen, er mag niet aan voorbij worden gegaan, want hieruit blijkt de leiding en werking van Gods Geest, de uitwerking van de getrouwe prediking van het Woord. Op deze wijze werden destijds rechtschapen christenen aan de gemeente(n) voorgesteld. Apostoüsche brieven werden immers doorgegeven! Vanwege het apostolische gezag waarmee dit in de brieven geponeerd werd, kon men zo'n persoon in de gemeente(n) verwelkomen, zonder gevaar voor verleidende ideeën en daaruit voortvloeiende polarisatie.

Het tweede facet is: e brief leert ons, dat de apostel de gastvrijheid aanbeveelt. De eerste christenen beoefenden deze gastvrijheid in liefde, met trouw jegens... andere gelovigen. Zie hiervoor 2 Joh. : 10—11. Met deze praxis ietatis gaven zij gehoor aan de Schriftuurlijke opdracht.

Het derde facet. We leren hoe een getrouwe dienaar van het Goddelijke Woord grote geeselijke vreugde kent, zodra hij horen en/of zien mag, dat hij geestelijke kinderen gekregen heeft. Een heerlijke bevinding! De Heere en Meester heeft de arbeid met Zijn zegen bekroond! Zondaren werden wedergeboren en wandelen en handelen overeenkomstig hetgeen hen geleerd werd.

Dan 't vierde facet. Eigengerechtigde, hoogmoedige leraren bewerken in hun , , dienst" evenmin iets goeds als genoemde Diótrefes. Hetzelfde betreft uiteraard de aanhangers van zulke verleidende geesten. Zij stichten slechts onheil en onzekerheid met hun boos gekwetter en gesnater, met hun onchristelijke levenswijze. Zie vers 9 en 10.

Inhoudsoverzicht

A. Opschrift en wens, vers 1 en 2;

B. De verhandeling over:1. Gajus' christelijke levenswandel, vers 3-8; 2. Diótrefes' hoogmoedige drijven, vers 9-11; 3. Demetrius' goede getuigenis, vers 12;

C. Het slot:1. De belofte om te komen, vers 13 en 14; 2. Groeten, vers 15.

V.

ds. J. G. van Willegen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen